Ik had alle koffers en handbagages ingepakt. Ondanks het feit dat alles ingepakt leek, had ik toch het gevoel van alles te zijn vergeten. Op het moment dat de taxi er is en ik afscheid wil nemen van m'n honden ben ik in mijn gat gepikt dat ze meer interesse hebben in de kipsnack dan in het voorlopig laatste kusje van mij. Ik trek de deur dicht en voel de tranen over mijn wangen rollen. Het is druk op de luchthaven, ik voel me opgaan in de mensenmassa terwijl ik mijn duidelijk merkbaar nerveuze vader nauwlettend in de gaten hield. Het is een tijd geleden dat hij heeft gevlogen, hij is ongerust en heeft moeite met zijn koffertje. Als we aan onze gate zitten te wachten vraag ik mezelf af hoe ik mijn gevoel moet benoemen. Het voelt alsof ik werkelijk ALLES en tegelijk helemaal NIETS achterlaat. Typisch weer voor mij, denk ik dan. Ineens komt het woord 'homesick' in me op. Ik geloof dat dit is hoe ik me voel en plots vind ik het een mooi en triest en tegelijk (on)comfortabel woord. Geruststellend ook misschien.
Homesick, that's all. I'll feel better, soon.
Reacties op bericht (0)
Write me
Hit below if you want to write me! I would love to read it!
Mailinglist
You don't want to miss anything new? Awesome! Fill in your emailadress and you'll get an email everytime there's something new to read!
