Op aanraden van mijn moeder had ik een afspraak gemaakt voor een alternatieve 'behandeling'. De sessie heet 'Innerspeak'. Hierbij vertrekt men vanuit een patroon dat zich blijft herhalen. In mijn geval vertrokken we vanuit de 'mannenproblematiek'. Het aantrekken van 'foute' mannen en vooral het het feit dat mannen altijd vreemdgaan eens ik een relatie met ze heb.
Ze start de behandeling en ik besluit het gewoon op me te laten afkomen, want ik weet niet goed wat te verwachten en wil niet 'afblokken' van in het begin. Dus vraag ik jou, als lezer, net hetzelfde! :)
De dame rechtover mij begint te vertellen over een leven in 1240, zo'n 800 jaar geleden, in Argentinië. Er waren toen de rijken en de armen. Ik werd geboren als eerste dochter in een rijk gezin met al vier zonen. Van zodra ik in de wieg lag werd de meest geschikte partner voor me uitgezocht om later mee te trouwen. Uiteraard iemand van de andere rijke gezinnen, om het qua 'landverdeling' zo voordelig mogelijk te houden. Als ik kind werd tekende ik graag, omdat ik niet mocht studeren. Ik moest later gewoon huisvrouw zijn en kinderen krijgen. Er was een boom waar ik graag onder ging zitten om te tekenen. Trots als een gieter liep ik met mijn krijttekeningen naar binnen waar ze keer op keer opgerold in de vuilbak eindigden. Ik verloor mijn creativiteit en mezelf. Werd verplicht het leven te leven dat voor mij werd gekozen. Ik wou het niet en kon niet begrijpen waarom ik niets mocht en mijn broers alles. Ik had schrik van mijn vader maar durfde er niet tegenin gaan.
Ik was heel mollig en voelde me eenzaam. Eenzaam omdat ik zelf geen keuzes kon maken, niet thuishoorde bij de andere vrouwen. Mooie kleren en/of mezelf verzorgen was niet zinvol voor mij omdat ik toch niet het gevoel had dat ik dit moest doen, ik was toch al gereserveerd voor een man.
Dus kwam de dag dat ik moest trouwen met de man die me werd voorgeschreven. Ik was heel ongelukkig en voelde me absoluut onbegrepen. Ik wou geen kinderen, ik wou niet blijven meelopen in het leven dat men voor mij had gekozen, en daarbij kwam dus ook dat ik met mijn man geen seks had. Daar is het vreemdgaan begonnen. De man ging naar andere vrouwen om zijn behoeften te bevredigen.
Ik deed het huishouden, eenzaam en onbegrepen. Ik werd ziek en stierf op jonge leeftijd. Desondanks was dat voor mij een bevrijding, ik was opgelucht dat ik dit leven mocht verlaten. Niet wetende dat ik tot 800 jaar later hetzelfde leven zou lijden.
Het was zo beklijvend dit allemaal te horen.... Zo herkenbaar. Alles was en is een link met dat leven. Ik kan niet omschrijven hoe eenzaam en onbegrepen ik mij kan voelen, echt, vanuit elke cel van mijn lichaam. Als kind kon ik prachtig tekenen, alleen heb ik dit ook achtergelaten. Gelukkig heeft mijn creativiteit nu wel en uiting door onder meer dans en schrijven. De opstandigheid tegen machtsmisbruik en een opgelegde wil is nog steeds gigantisch aanwezig. De Argentijnse Tango was gewoon een roep naar mijn leven toen. Als kind was ik ontzettend mollig en ben ik altijd gepest geweest.
De gelijkenissen waren echt ontzettend groot en ondanks het feit dat ik er zeer sceptisch tegenover stond ben ik toch blij dat ik geweest ben. We hebben afstand gedaan van al deze oude levens. Ik ben nog steeds de oude ziel die ontzettend veel liefde te geven heeft, en deze nu ook op een juiste manier kan ontvangen.
Zoals beloofd laat ik het verleden, ook het hele verre verleden, nu rusten, zodat er tijd en plaats en ruimte is voor het heden en de toekomst. Mijn ware is op mij aan het wachten, we moeten elkaar alleen nog vinden. <3
Reacties op bericht (0)
Write me
Hit below if you want to write me! I would love to read it!
Mailinglist
You don't want to miss anything new? Awesome! Fill in your emailadress and you'll get an email everytime there's something new to read!
