Via de gemeenschappelijke vriendin had ik gehoord dat de barman het leuk vond me vorige week te hebben gezien en had kennelijk gezegd dat hij het ook leuk zou vinden mocht ik wat vaker gaan.
Aangezien ik haast geen respons krijg van hem op berichtjes of eender wat besloot ik vandaag nogmaals een poging te wagen, in de hoop dat hij daar zou zijn en misschien zelfs even tijd zou hebben voor een babbeltje. De gemeenschappelijke vriendin had gezegd dat zijn laatste relatie hartverscheurend voor hem was geweest en dat hij daardoor zeer voorzichtig is geworden.
Zijn we niet allemaal heartbroken?
Maar goed, ik ging langs. Het laatste vrije tafeltje was voor mij. Het zwembad stond buiten. Later op de avond zou er een zwembadfeestje zijn. De ober (niet hem) kwam langs en ik bestelde mezelf een alcoholvrije mojito. Intussen begon ik te schrijven. Even later kwam de ober zeggen dat mijn drankje er zo zou aankomen. Ik bedankte vriendelijk.
Tegen de tijd dat mijn mojito voor mijn neus belandde had ik al redelijk was dorst dus ik tuitte mijn lippen om de beide rietjes die in het glas zaten en zoog er hard aan. Ik slikte onmiddellijk door en op ongeveer hetzelfde moment voel ik de prikkeling in mijn keel en verslik ik me. Deze mojito was niet alcoholvrij. Ik probeerde me stilletjes uit mijn hoestbui te werken en daarna vroeg ik me af wat ik daar nu moest mee doen. Zeggen dat er alcohol inzat terwijl ik zonder had besteld zou ik nooit doen. Dat was reeds uitgesloten. In eerste instantie dacht ik hem uit te drinken, maar aangezien ik nooit alcohol drink, amper had gegeten en het zo warm was leek me dat geen goed idee.
De vriendin op de chat raadt me aan het toch te zeggen of hem HEEL zachtjes uit te drinken zonder rietje. Ik stuur een sms naar mijn moeder die rond die tijd in de buurt zou voorbijkomen. Of zij hem niet wou komen uitdrinken. Ze was al thuis helaas. Maar ondertussen stond die mojito nog steeds voor mijn neus. Ik probeerde er een ijsblokje uit te halen om op te zuigen, maar het was te glibberig, dus dat ging ook al niet. Ik zette mijn lippen aan het glas, maar de smaak wist me echt niet te bekoren.
Na een poosje heb ik al mijn moed bijeen geraapt, naar binnen gestapt om 7 euro te betalen voor de mojito en bij het naar de auto stappen nog eens achterom te kijken naar het volle glas mojito dat eenzaam op het tafeltje was achtergebleven waar ik een paar minuten eerder was weggegaan.
Nu durf ik daar ten eerste mijn kop al niet meer tonen. Ten tweede... Ik ben het zo ontzettend beu om achter iemand te moeten aanhollen! Echt, ik heb het gehad. Ik ben ook heartbroken. Ik heb ook mijn verhaal, zoals iedereen. Maar is dat nu de goede reden? In september vorig jaar ging ik voor het eerst op zijn terras een koffie drinken. Een jaar en zovele pogingen later is er nog steeds geen respons gekomen. Misschien is het wel eens tijd om ermee te stoppen dan.
Reacties op bericht (0)
Write me
Hit below if you want to write me! I would love to read it!
Mailinglist
You don't want to miss anything new? Awesome! Fill in your emailadress and you'll get an email everytime there's something new to read!
