Hij slaagt erin me te doen twijfelen: ligt het dan écht enkel aan mij? Ben ik zo onmogelijk onredelijk, dat er met mij niet samen te leven valt? 

De aanleiding was zo ongelofelijk stom.... zo stom dat ik ze amper durf neer te schrijven. Context: afgelopen week bracht hij 2 keer de lunch mee van thuis..oa de sushi die zijn vrouw en dochter afgelopen weekend maakten. Dus ontstond het idee om het afgelopen weekend om samen met mijn kids (dààr houdt hij van, dat ik dingen doe met de kids, want "dan weet ik waar je mee bezig bent") sushi te maken. Enkele collega's waarschuwden me voor "ontplofte sushi" etc, en verheugden zich op de foto's. Maar wonder boven wonder lukte het allemaal best goed. 

Dan stuur ik hem dus, trotse mama, de foto's. Om als énige reactie te krijgen "chérie, il aurait fallu moins de riz". Ik heb hierop geantwoord dat ik hoopte dat hij, de dag dat zijn kleindochter hem haar eerste cake zou tonen, niet zou reageren met "très belle chérie, mais il aurait fallu moins de chocolat". Dat ik er spijt van had dat ik de moeite deed om hem te laten delen in mijn trots, dat ik me niet aan die reactie had verwacht, maar dat ik het daarbij zou laten en wilde gaan slapen. 

Het vervolg was een epistel dat zijn geduld met mij opraakte, dat hij noch sympathie noch empathie meer kon opbrengen, dat ik onze relatie ondermijnde. Dat ik hem 2 maanden heb moeten verdragen, na zijn cardiale bypass maar dat hij mij al ruim 4 jaar verdraagt. Mijn opmerking, dat "wij elkaar verdragen" werd gecounterd met een "dans un seul sense, c'est fatiguant". 

Ik heb hem geantwoord, met de nodige dosis sarcasme, dat ik hem gelijk ging geven, dat hij zich absoluut geduldiger, begripvoller, toleranter dan mij mocht inschatten. En dat ik hem, om zijn mannelijke trots niet te kwetsen, in die waan zou laten...

Het resultaat was een tirade dat ik over heel de lijn tegen hem gelogen had, dat hij het altijd had vermoed maar nu pas het volle bewijs hiervan kreeg. Dat hij nu inzag dat ik hem altijd maar paaide om "bediend te worden met seks". Dat ik hem trakteerde op pizza en andere lunches omdat hij het momenteel financieel moeilijk had en ik hem in zijn waarde wilde laten. 

Vanaf dat moment was hij kil in zijn chat, als je het al een chat kan noemen dat je iemand een goedemorgen wenst, samen met haar titel. Als een tekst als 'c'est le jour du seigneur, le jour de pardon, de la famille.. je te souhaite un beau dimanche à toi et à toute la famille". 

Ik drink... ik wil niets meer voelen, terwijl ik goed genoeg wéét dat alcohol je alles intenser doet voelen. Ik begon met één klein glas, en merk dat de fles bijna leeg is. Ik zit hier, in mijn bureau, en ik weet niet hoé ik thuis kan geraken zonder dat mijn gezin merkt wat er met me aan de hand is. Ik heb nog ruim een uur voor er vragen gesteld worden waarom ik nog niet thuis ben... een uur om rustig te worden, een koffie te drinken, en vooral: niéts te sturen naar Neil. Alsjeblieft, laat me nù niets sturen naar Neil....