Hij kwam nét te laat thuis om naar mijn feest te komen. En eigenlijk, diep vanbinnen, ben ik daar blij om. Want ik wil onze levens niet mengen. Bij hem komt het idee steeds weer terug... een etentje bij hem thuis of bij zijn dochter, met mijn partner. Ik wil het niet. Het geeft me een "been there, done that"-gevoel. En dat liep slecht af. Dus ik genoot vandaag met volle teugen, en kreeg op geen enkel moment de verleiding om mijn gsm te checken voor een bericht van hem. Al mijn vrienden waren er, en dàt is wat telt. Zo veel mensen die me zeggen hoe gelukkig ik eruit zie, wat een geweldig gezinnetje ik heb. Zelfs studiegenoten die me, zo veel jaar na datum, herinneren aan die destructieve relatie van 30 jaar geleden, en hoe blij ze zijn dat ik daaruit stapte en mijn huidige partner leerde kennen. 

Het doet me nadenken: waarom gedraag ik me zo? Wat maakt dat ik niet tevreden kan zijn met die geweldige partner? Wat mis ik? Misschien ben ik gewoon niet gemaakt om me bij één partner te settelen?

Hoe dan ook... Neil verraste me afgelopen weekend. Blijkbaar heeft zijn eega al een hele tijd geleden een weekend weg geboekt met vrienden van vroeger. Zij wel. Hij nooit. Maar: hij is dus 2 nachten alleen thuis. Van vrijdagavond tot zondagnamiddag. Mogelijkheden. Ik word verondersteld me aan te passen. Ik "krijg" van zaterdagavond tot zondagmiddag. Wat moet ik hiermee? Ik weet ook wel dat hij moet werken, zaterdagochtend, en mogelijk zaterdagnamiddag. Maar wat ik het meeste wil is normaliteit. Eens ergens heen rijden en gaan wandelen, iets gaan eten. Gewone dingen. Zaterdagavond, samen iets eten in het beste geval,vrijen, slapen, ontbijten, en dan weer weg??? 

Dus ja, ik laat merken dat ik dit pover vind, binnen de mogelijkheden. Dwing hem om me meer te geven. Heb ik daar gelijk in? Geen idee. Maar we zien wel. Als hij me last minute 's nachts niet wil bij zich hebben,  vind ik wel andere opties. Sluit mijn gsm. Neem afstand... steeds meer. Ik wil hem niet kwijt. Maar dit "beck and call" moet minderen... ik doe moeite, maar ik ben géén alleenstaande vrouw die altijd maar beschikbaar kan zijn. Ik heb veel vrijheid, meer dan hem. Maar wanneer hij dan eens vrij is, verwacht ik dat hij me ook een zekere garantie kan geven. Wat thuis betreft, ben ik 48 uur weg voor het werk. Moest Neil afhaken, dan heb ik wel andere opties. Wat het dan voor ons zou betekenen... geen idee.