18/2 Het steeds verder escaleren van de oorlog in Oekraïne kan maar tot één ding leiden - Niburu

De bevolking bij ons wordt door de mainstream media in slaap gesust, want Rusland bluft alleen maar, dus ga maar rustig slapen.

In werkelijkheid winnen de Russen op het slagveld en dat op zich zorgt weer voor een ander mogelijk horror scenario.

Aangezien wij voor berichtgeving over de oorlog in Oekraïne zijn aangewezen op de volledig gecontroleerde Westerse propaganda media krijgen wij uiteraard een vertekend beeld voorgeschoteld.

Wat wij te zien en horen krijgen zijn die verhalen die de machthebbers willen dat wij zien en horen. Andere geluiden, zoals Russische nieuwskanalen worden geblokkeerd en dit alles wordt geaccepteerd door een apathische bevolking die niet door heeft wat er nu eigenlijk gebeurt.

In een uitgebreid artikel op Zerohedge wordt ingegaan op de werkelijke situatie betreffende de oorlog aldaar.

Bij ons horen wij hoe alle Russische plannen mislukken, zien we dagelijks berichten over hoeveel troepen en tanks de Russen wel niet zijn kwijt geraakt en hoe succesvol het leger van Zelenski wel niet is. Hoe ze de Russen hebben terug gedreven en dat wanneer wij maar meer en meer (zware) wapens blijven sturen het allemaal goed zal komen.

In het artikel op Zerohedge wordt korte metten gemaakt met bovengenoemde beweringen. Het zogenaamde offensief van Oekraïne vond plaats laat in de zomer vorig jaar en was gericht tegen posities die door de Russen slechts summier werden verdedigd. Zij gaven deze posities dan ook gewillig op om op die manier niet onnodig manschappen en materiaal te verliezen. De Russen trokken zich terug naar posities die gemakkelijker waren te verdedigen en hebben vanuit de posities het leger van Oekraïne de volle laag gegeven.

Oekraïne heeft onnoemlijk veel materiaal verloren en ook zijn er heel veel soldaten gesneuveld in hopeloze aanvallen gericht tegen de Russen. Volgens het artikel zeggen betrouwbare rapporten dat er ongeveer 500.000 Oekraïense soldaten in totaal zijn gesneuveld. 

Volgens de bij ons verspreidde berichten zouden er 100.000 Russen zijn omgekomen, maar na onderzoek blijkt dat aantal zo rond de 20.000 te liggen.

Als dan uiteindelijk de Westerse tanks zullen arriveren in Oekraïne, dan zal dit geen enkel verschil maken voor de uitkomst. Vooropgesteld dat die tanks er ooit daadwerkelijk zullen komen. Volgens schattingen kan het wel tot een jaar duren voordat men in Oekraïne daadwerkelijk kan beschikken over Amerikaanse tanks. Dit, omdat deze eerst helemaal omgebouwd moeten worden omdat er speciale bepantsering is gebruikt voor die tanks en men wil niet dat dit in Russische handen terecht zal komen.

Wanneer er dan uiteindelijk wel tanks zullen arriveren, dan zullen deze binnen de kortste keren door de Russen worden uitgeschakeld. Derhalve maken de Russen zich dan ook totaal geen zorgen over de komst van die tanks.

Ondertussen schijnt Rusland de slag op het strijdtoneel te winnen. Waneer de verovering door de Russen van de stad Bachmoet eenmaal compleet is, dan bestaat er een grote kans dat de meer dan duizend kilometer lange verdedigingslijn van Oekraïne in elkaar zal storten. Dit ook omdat Bachmoet een centrale spil vormt bij logistieke operaties.

De Oekraïense strijdkrachten zetten de bloedige strijd om Bachmoet voort. De Verenigde Staten zien liever dat het Oekraïense leger prioriteit geeft aan een tegenoffensief in de lente.

Niet alleen zal dit moreel een dreun zijn voor de troepen van Zelenski, maar ook zullen ze straks zonder de nodige voorraden komen te zitten en daarbij schijnt het dat de Russen ook nog eens een nieuw offensief zijn begonnen.

Een groot offensief waarbij duidelijk wordt dat ze beschikken over enorme hoeveelheden troepen, tanks, artillerie, heliopters, drones en vliegtuigen enzovoort.

Volgens het artikel is dit Russische leger niet hetzelfde als het leger dat vorig jaar de invasie uitvoerde. Dit nieuwe leger is veel beter getraind en heeft de beschikking over voldoende voorraden en materieel. Bovendien zal dit leger niet dezelfde fouten maken die er vorig jaar werden gemaakt zo is de verwachting.

De conclusie van het artikel op Zerohedge is dan ook dat er weinig twijfel over bestaat dat vanuit militair oogpunt Rusland deze oorlog gaat winnen. Door de hulp vanuit het Westen kunnen ze het in Oekraïne misschien nog wat rekken, maar niet genoeg om een andere uitkomst te bewerkstelligen. Daarnaast zal al dit rekken nog eens ontelbare doden opleveren.

Maar, het grootste gevaar loert elders.

Dat gevaar heet escalatie en dat is hetgeen bovenaan de agenda staat van Amerika/Israël. Er wordt alleen maar geëscaleerd en iedere poging om tot een soort vrede te komen, wordt standaard getorpedeerd.

Bij iedere escalatie komen er grote en zwaardere wapens en Rusland zal daarop met een antwoord komen. Volgens het artikel op Zerohedge heeft Rusland legaal gezien ook het recht om ons aan te vallen. Dit, omdat iedereen die wapens levert in een conflict niet langer neutraal is en automatisch partij wordt in die oorlog.

Rusland heeft dat tot nu toe nog niet gedaan, omdat het niet in een oorlog met de NAVO betrokken wil worden, maar op een gegeven moment gaat dit toch gebeuren.

Verschillende landen staan eigenlijk al klaar om F-16 gevechtstoestellen te leveren aan Zelenski. Ook dat zal geen enkel verschil maken voor wat betreft de uiteindelijke uitkomst en wat worden dan de eisen van Zelenski?

Raketten die doelen diep in Rusland kunnen raken? Eén ding is dan zeker en dat is dat Rusland als het moet ook heel snel kan escaleren.

De conclusie in het artikel is dan ook dat het Westen, onder leiding van Amerika/Israël, bezig is aan een langzame mars richting kernoorlog.

Naarmate de Russen gehakt zullen maken van wat er straks nog over is van Oekraïense strijdkrachten, zullen de Westerse landen wanhopig op zoek gaan naar manieren om de bevolking uit te leggen hoe dit allemaal kan. Dit nadat Zelenski de hemel is ingeprezen als de nieuwe Winston Churchill, er honderdduizenden slachtoffers zijn gevallen aan de kant van Oekraïne en er voor miljarden dollars aan goederen en militair materieel ter beschikking is gesteld aan Zelenski.

Kan men in het Westen deze charade nog verder blijven volhouden? Of zullen verschillende NAVO landen hun eigen conclusies trekken en besluiten dat ze daar niet langer deel van uit willen maken en het bondgenootschap verlaten?

Misschien zal een Joe Biden onder enorme druk besluiten om dan toch maar grondtroepen naar Oekraïne te sturen, voordat Rusland geheel Oekraïne in handen heeft. 

Wanneer dat zou gebeuren, dan is dat een escalatie die waarschijnlijk verstrekkende gevolgen zal hebben. 

Een directe oorlog tussen Amerika en Rusland.

18-02-2023 om 22:14 geschreven door claudia  

Rode maansikkel boven het Meer van Galilea (van Diana Ketterman, een Amerikaanse die op dit moment op rondreis is door Israël op Bijbelse plaatsen)

Op 15/2 een rode maansikkel te zien:

In de nacht was deze rode maansikkel te zien en als waarschuwing voor de gelovigen. De verschrikkelijke dag van de Heer is in aantocht.

17-02-2023 om 23:04 geschreven door claudia  

Dit impliceert dat om dit te laten gebeuren er geen rivier aanwezig hoeft te zijn. Recente rapporten van de rivier de Eufraat suggereren dat er iets vreemds aan de hand is, een mysterieuze reeks geluiden, die lijken op (gevallen) engelen, die van onder de grond komen, waardoor sommigen speculeren dat het einde van de wereld nabij is. Het is zo hard dat het in de hele omgeving weergalmt. Daarnaast zegt de islam ook dat de rivier de Eufraat zal opdrogen. De koran, geschreven 600 jaar na het boek Openbaring, vertelt over het opdrogen van de rivier de Eufraat en het blootleggen van een berg goud. Er wordt gezegd dat een uur voordat de rivier de Eufraat opdroogt een gouden berg zal worden onthuld. Volgens de profeet Mohammed zou iedereen geloven dat hij de enige is die nog in leven is. Wanneer de rivier de Eufraat helemaal zal zijn opgedroogd, zal nog te zien zijn.

Naast de wereldberoemde Hangende Tuinen van Babylon had je ook de Eufraattunnel. De tunnel verbond de ene oever van de stad met de andere. Deze tunnel werd genoemd in twee manuscripten die werden gepubliceerd in 50 voor Christus en 250 na Christus. Taurus beschreef de tunnel die in 50 voor Christus werd gebouwd en gebruikt werd door koningin Semiramis. Volgens rabbijnse literatuur was zij de vrouw van Nimrod.

Volgens de Biblioteca historica was de bouw in 260 dagen voltooid. Een ongelooflijke brug stak de rivier over en verbond de paleizen aan elke oever en de rivier beneden op een manier die nog nooit eerder was gedaan, omdat ze stenen had opgestapeld samen met ander materiaal langs de oevers van de rivier. Er werd pek gebruikt bij de constructie onder water. Daarna leidde ze de stromen naar de meren en toen de rivier droog stond, groef ze ong. 4 m diep en bouwde een holle tunnel die ze had laten ontschepen naar het paleis aan weerszijden van de oever, als een ondergrondse grot. Ze tilde het dak op tot een niveau met de beekbedding. Zo werden de funderingen en tunnelwanden stevig gemaakt. Maar aangezien het pek zo hard als steen werd en de rivier zacht stroomde, bleef de verbinding stevig.

De rivier de Eufraat is nog steeds een bron van leven in de regio. Het wordt nog steeds gebruikt voor irrigatiedoeleinden en levert drinkwater voor veel steden in de omgeving, waardoor het een onmisbare hulpbron is om te overleven. Zelfs in zijn moderne vorm blijft het een speciale plaats innemen in de geschiedenis en cultuur. Het is een herinnering aan de waardevolle rol die rivieren hebben gespeeld in de menselijke beschaving.

Volgens de mythe heeft deze rivier een lange en rijke geschiedenis en zal ze een essentiële rol spelen in de laatste dagen. We naderen de laatste dagen van de Eufraat. De Syrische riviergod woonde in West-Azië en werd erkend als de god van de rivieren in het hedendaagse Turkije en Irak. Het opdrogen van de Eufraat, bevestigt Bijbelprofetie en vindt nu plaats. En elke andere Bijbelse profetie is tot nu toe uitgekomen. Het is van cruciaal belang om dit in de gaten te houden voor degenen die er nog niet in geloven, aangezien er dagelijks meer zijn. De rivier de Eufraat stroomt al sinds de tuin van Eden en het opdrogen ervan is een voorbode van het einde van de wereld. De terugkeer van Jezus Christus, de Zoon van God, zal eerder terugkomen dan we denken en zal Zijn Vrederijk vestigen op aarde.

17-02-2023 om 21:57 geschreven door claudia  

12/2 35ste verjaardag van de Verschijningen: Volhard in Gebed

OLVrouw, Koningin van Vrede: Vrede, lieve kinderen. Op deze dag van zegeningen ter herdenking van de 35e verjaardag van mijn verschijningen aan mijn zoon, nodig ik jullie uit om met mij te bidden voor jullie gezinnen. Mijn kinderen, als Moeder en Koningin sta ik op het gebed van de Rozenkrans, niet alleen in jullie gezinnen, maar ook hier. Mijn kinderen, ik nodig jullie uit om met liefde en vertrouwen de weg te bewandelen, waar ik degene ben die jullie naar Jezus leidt. Wees niet bang, mijn kinderen - ik ben hier en ik ben jullie Moeder, Mystieke Roos, Koningin van de Vrede en Koningin van gezinnen. Mijn kinderen, vandaag stroomt mijn Hart over van vreugde om zoveel kinderen in mijn heiligdom te zien. 

Volhard in je gebeden. Wees niet ontmoedigd. Houd moed, mijn kinderen. Ik ben bij jullie, ook al zie je me niet. Mijn kinderen, ik nodig jullie nogmaals uit om te bidden voor mijn geliefde zonen, de Priesters. Bid. Bid. Bid in je gezin. Bid tijdens je werk. Ik nodig je ook uit om te bidden voor de arme zielen in het Vagevuur. Ik zie dat velen deze boodschappen die ik hier naar Sao José dos Pinhais breng niet ernstig hebben genomen. Breng een goede getuigenis, niet alleen in dit heiligdom maar ook bij je thuis. Neem deze boodschappen liefdevol mee. Ik wil je niet uit het oog verliezen: onze tegenstander heeft valstrikken gezet om je bij mij vandaan te houden. Bid. Bid. Met liefde zegen ik jullie.

17-02-2023 om 21:11 geschreven door claudia  

Interview tussen Pr Cristino Bouvette en Ken Yasinski: Van atheïsme naar Katholicisme

  Pr Cristino en Ken

Ken: Pr Cistrino, wanneer je kijkt naar je Priesterschap zullen er momenten geweest zijn dat je geraakt was door Gods Liefde op een bijzonder manier. Ik ben er zeker van dat er vele zullen zijn geweest, maar is er een moment, die je je nu kunt herinneren, dat iets binnen je hart heeft geraakt? Dat je op een bijzondere manier heeft geïnspireerd en dat je met ons kunt delen?

Pr Cristino: Jazeker, mensen vragen mij dit en er zijn er vele, maar er is altijd een dat erbovenuit steekt. Ik had deze ervaring reeds vroeg in mijn priesterlijke bediening. Het is waarschijnlijk drie of vier jaar toen ik reeds Priester was gewijd. Sommige van mijn vrienden spraken mij over een collega die atheïst was, hoewel hij als Mormoon was opgevoed. Hij had zijn geloof verlaten en nu was hij ziek en had hersenkanker. Ze dachten dat hij niet lang meer te leven had. Hij stelde zich vragen en hij woonde in de buurt van de parochie waar ik werkte. Ze vroegen mij of ik met hem wilde praten en zijn vragen zou beantwoorden. Ik ontmoette hem en het was een vriendelijke man. Hij was grappig en we konden het goed met elkaar vinden.

Het was het begin van 1,5 jaar dat we elkaar ontmoetten en we samen op tocht gingen naar zijn levenseinde. Hij was heel oprecht en had zaken waarmee hij worstelde betreffende God in het algemeen, maar ook met het feit dat hij het Katholicisme zag als een ander soort Mormonisme, wat hij de rug had toegekeerd. Hij vroeg zich zelfs af waarom hij eigenlijk met een Katholieke Priester aan het praten was. Maar het kwam omdat we vrienden werden en we deelden samen een band zodanig wat de uitkomst ook zou zijn, ik er nog steeds voor hem zou zijn op het einde. Dat was het begin van wat een prachtig en diepgaand moment zou worden in mijn leven en bediening als Priester.

Op een dag kreeg ik een paniekerige oproep van zijn zoon dat hij dringend werd opgenomen in het ziekenhuis en dat het er niet goed uitzag. Hij vroeg mij of ik kon komen. Ik haastte mij naar het ziekenhuis en had wijwater en mijn ritusboek bij, uit hoop dat hij zou zeggen dat hij wilde gedoopt worden. Ik bad ervoor en ik kwam in zijn kamer en zijn gezin was bij hem. Hij was droevig en toen hij me zag glimlachte hij. Hij herinnerde mij eraan dat ik tot het einde bij hem zou blijven. En hij vroeg mij onder vier ogen te spreken. Hij en zijn vrouw waren niet langer getrouwd en hij was ook nooit hertrouwd. Ze gingen allen uit de kamer en ik en hem bleven over. Hij begon te wenen en zei: Ik wil echt gedoopt worden, maar ik ben bang dat het gewoon is uit vrees wat er komt en ik weet niet of ik het echt geloof. Ik zei hem: er is niets mis mee dat je je zeker wilt stellen. Hij lachte en zei: Je denkt dus dat ik kan gedoopt worden, wel doop me nu dan.

Ik haalde zijn gezin terug binnen en vertelde hen wat hij had gevraagd. Zijn ex-vrouw begon te wenen en zei dat ze als Katholiek was opgevoed en haar geloof had verlaten en dat haar moeder altijd had gebeden voor hen om terug tot geloof te komen en ze was zo blij dat hij gedoopt zou worden. Zijn vrienden werden opgebeld om het peterschap op zich te nemen en langs de telefoon baden ze mee. Hij werd slechter, maar hij zag er zo gelukkig uit dat hij gedoopt was. De volgende dag was hij wat beter en hij werd op een palliatieve afdeling gelegd, waar ik hem ging bezoeken. En ik vroeg hem: Je bent nu een Christen, een zoon van God, hoe voel je je nu? En hij zei: Ik voel me goed, is er nog iets wat je mij kunt geven? En ik lachte: Ja hoor, in het Katholicisme is er altijd nog iets. Zou je het sacrament van het vormsel willen ontvangen? Hij wist reeds wat het was en hij zei: Ja, ik zou de kracht van de H. Geest willen voelen.

De volgende dag keerde ik terug met Chrismaolie en hij werd gezalfd in het vormsel. Hij zag er zo vredig uit en daarom probeerde ik hem te introduceren bij OLVrouw. Ik zei hem: Denk eraan, dat je nu ook haar zoon bent. Denk ook aan haar en het zal je troosten en zo baden we samen een tientje van de rozenkrans. Ik zei hem: Ik kom morgen terug, als het voor je gaat. Hij stelde het goed en de volgende keer stelde ik hem de Biecht voor en de ziekenzalving. Ik dacht eraan om hem de Eucharistie te geven om zijn initiatie te voltooien. Ik wist niet wat hij erover zou denken, maar ik had een geconsacreerde hostie bij in een pyxis. Hij nam deel aan de sacramenten. Hij had 4 sacramenten ontvangen in evenveel dagen.

Ik zei hem: Je hebt meer genade ontvangen, dan degenen die ik nu ken. Er is maar een ding dat we samen nog kunnen vieren: de Eucharistie. Hij kon moeilijker ademen, maar hij stemde in met de Eucharistie te ontvangen. Ik toonde hem de gewijde Hostie en zei hem: Dit is het Lam Gods, die de zonden van de wereld wegneemt. En hij herhaalde hetgeen ik zei: Heer, ik ben niet waardig dat U tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden. Hij ontving de Hostie op de tong en sloot zijn ogen en bleef in stilte. Een traan rolde langs zijn wang en hij zei: Hij is het! Ik wist niet meer wat zeggen. Dit was het mooiste moment dat ik als Priester heb ervaren.

Hij zei: Het is Hem, en je zult weten wanneer Hij voor je komt om je naar Huis te brengen. Hij zei: vaarwel en een paar uur later liet zijn zoon weten dat hij was overleden. Tot op vandaag heb ik ontzag voor dit teken van Gods genade en kracht in ons leven en hoe hij voor ons vecht tot het einde. Als we naar Hem zoeken, zal Hij naar ons komen en Hij zal ons redden en ons naar Huis brengen.

Ken: Het is ongelooflijk wat een schat deze man kreeg door je Priesterschap. Wat een schat in de laatste momenten van zijn leven om Onze Heer te ontvangen en deze woorden te zeggen: Hij is het! Hoevelen twijfelen of Hij het is. Dat is gewoon zo prachtig. Wat denk dat deze ervaring met je deed?

Pr Cristino: Ik heb nooit het gevoel had dat mijn Priesterschap een last was. Het is nu 6 of 7 jaar geleden en sinds dit is gebeurd zijn er vele uitdagende momenten geweest in mijn Priesterschap, maar sinds deze gebeurtenis, kan ik altijd terugblikken op het feit waarom we het Priesterschap hebben en wat een enorme eer het is om Priester te zijn en dit nooit te vergeten.

17-02-2023 om 20:56 geschreven door claudia  

8/2 Mijn overleden moeder

Op 14 januari, na een verblijf van een maand in het ziekenhuis, stierf mijn 92-jarige moeder in de armen van Jezus en Maria. Haar toestand ging gestaag achteruit als gevolg van een samenloop van ouderdomsziekten. Haar achteruitgang die een maand duurde, was hoewel moeilijk, een bron van reflectie en gebed voor mij en mijn familie. Ik wil enkele manieren met jullie delen waarop de Goddelijke Wil duidelijk aanwezig was in mijn moeders laatste dagen.

Een paar weken voordat ze naar het ziekenhuis ging, voelde ik dat de Heer me zei "gewoon te ademen". Ik wist toen niet zeker wat Hij bedoelde, maar toen mama's gezondheid achteruitging, begon ik te beseffen dat dit een eenvoudige manier was om ervoor te zorgen dat elk moment in de Goddelijke Wil werd geleefd, of ik nu actief kon bidden of niet. "Jezus ademt mijn ademhaling in en ademt haar ademhaling in", herhaalde ik telkens als ik het me herinnerde. Het gaf me veel troost.

Mijn moeder was een vrolijke, zorgzame ziel geweest. Ze was ook een gebedsstrijder. Nadat ze 90 was geworden, vertelde ze me dat ze 100 wilde worden, zodat ze kon blijven bidden voor mensen die niemand hadden om voor hen te bidden. Het deed haar pijn dat een groot aantal mensen, die ze kende, helemaal niet bad. Mams ontelbare rozenkransen en haar opgedragen lijden voor de levenden en de doden waren een zegen voor velen, of ze het nu wisten of niet.

Haar gebeden en lijden mogen dan volbracht zijn in gewone menselijke vroomheid, maar die maand van genade verschafte de voorzienige gelegenheid om haar leven opnieuw te doen in de Goddelijke Wil (zie gebed hieronder), en vooral haar talloze gebeden en lijden. Ik kreeg de tijd om God namens haar te vragen om de gave van leven in de Goddelijke Wil, omdat ik weet dat ze het voor zichzelf zou hebben gewild als ze het had kunnen begrijpen. Wat een zegen dat God ons niet nodig heeft om het te begrijpen, alleen om ernaar te verlangen - of iemand om het namens ons te laten verlangen! Daarom, terwijl ik mijn vertrouwen in God stelde, deed ik dat voor haar. De rest was aan Hem om te vervullen.

In die maand had ik tijd om eerherstel voor haar zonden aan te bieden. De palliatieve zorgverpleegkundige stelde voor dat we haar elk in onze eigen woorden zouden vertellen: Ik hou van je... Dank je... Ik vergeef je... Vergeef me alsjeblieft... Dat was een mooie, genezende daad, en oneindig veel mooier in de Goddelijke Wil.

Het mooiste van alles was dat mama's Priester twee avonden vóór haar dood het Sacrament van de zieken kwam toedienen. Haar ogen waren gesloten, maar toen de Priester begon te spreken, schokte haar hoofd en raakte ze erg opgewonden, toen ze zag dat het Pr. Les was. Hij sprak een tijdje en begon toen de zalvingsgebeden te bidden. Terwijl hij de Heilige Geest over haar aanriep, zag ze eruit alsof ze in de Hemel was. Toen hij haar handen ging zalven, greep ze deze met al haar kracht en trok ze naar haar lippen om ze herhaaldelijk te kussen. Dan kuste Pr. Les ook haar handen. Het was zo ontroerend! Ik zal het nooit vergeten.

De volgende dag moest ik, hoewel mijn moeder duidelijk achteruitging, naar huis, anderhalf uur rijden, om boodschappen te doen. Andere broers en zussen waakten voort.

Ik was misschien mijlenver van haar bed verwijderd, maar in de Goddelijke Wil vroeg ik de Heer om mij aan haar bed te plaatsen terwijl ik doorging met bidden en ademen in de Goddelijke Wil. Ik had vele rozenkransen aan haar zijde gebeden en nu bleef ik dat doen in de Ene Eeuwige Werking van Gods Heilige Wil.

Mam hield het nog steeds vol toen ik naar de zaterdagavondmis ging in mijn thuisparochie. Ik vroeg God om de mis naar haar kamer te verplaatsen, zodat ze de mis kon bijwonen. Toen ik me herinnerde dat ze het Viaticum niet had ontvangen omdat ze niet kon slikken, ontving ik namens haar de Communie in de Goddelijke Wil als Viaticum. Tijdens de communie werd de hymne "Kostbaar Bloed, Kostbaar Bloed" gezongen. Ik voelde elk woord in mijn hart.

Toen ik de kerk verliet, zag ik dat ik twee telefoontjes had gemist van mijn zussen die me vertelden dat mama net overleden was. Ze stierf precies op het moment dat ik namens haar de Communie had ontvangen! Glorierijk! Bedankt Jezus! Fiat!

Ook al wist ik zonder enige twijfel dat wat er gebeurd was, echt gebeurd was, toch vroeg ik me af of ik het moest delen omdat het zo radicaal leek. Toen ik luisterde naar de Cenakel-opname van Moeder Gabrielle Marie en de Benedictijnse Dochters van de Goddelijke Wil van 5 februari 2023, wist ik dat God wilde dat ik die zou delen.

In deel 2 van de opname, rond 16:45 minuten, vertelde een van de zusters een verhaal over haar stervende grootmoeder die het sacrament van de zieken (de laatste riten) niet had kunnen ontvangen omdat ze door Covid geen bezoek kon krijgen. Zonder dat de zuster het wist, stuurde Moeder Gabrielle Marie, nadat ze erover had gehoord, haar beschermengel naar de beschermengel van de H. Pater Pio om hem te vragen de grootmoeder van deze zuster de laatste riten uit te voeren.

Later, toen de zuster in aanbidding voor haar grootmoeder aan het bidden was, kreeg ze plotseling een klein visioen van het stralende gezicht van haar grootmoeder, en ze kon ook de rug van een Priester zien! Ze hoorde dat dit visioen was gekomen op het moment dat haar grootmoeder stierf!

Het horen van het verhaal van deze zuster was een krachtige bevestiging van mijn eigen ervaring. Toen herinnerde God me eraan dat veel zielen om verschillende redenen het Laatste Sacrament en Viaticum moeten missen: opsluiting, het gebrek aan geloof van hun kinderen, eenzaamheid of plotseling overlijden, ziekte, tekort aan Priesters, afgelegen locatie, oorlog, enz. Misschien roept God ons in de Goddelijke Wil op, om te doen zoals Moeder Gabrielle Marie deed dooreen beroep te doen op haar beschermengel, en zelfs om onze Communies als Viaticum aan te bieden in de Goddelijke Wil namens al deze arme zielen, verleden, heden en toekomst. Voor ons is dit onmogelijk, maar voor onze onvoorstelbaar Barmhartige God is alles mogelijk.

Laat het gebeuren zoals U wenst, Heer. Fiat!

Eén van de vele zegeningen die ik in die maand ervoer, was de steun van mijn broeders en zusters in de Goddelijke Wil, vooral die in mijn cenakel. Ik voelde jullie liefde en werd gesterkt door jullie gebeden. Moge God jullie zegenen tot in het oneindige. Fiat!

Hier zijn enkele van de gebeden die ik namens mijn moeder heb gebeden tijdens haar ziekte, naast de Rozenkrans en het Kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid. Als bidden op zulke momenten moeilijk is, denk er dan altijd aan om "gewoon te ademen" met Jezus.

Volle aflaten

Laten we niet vergeten (zoals ik deed totdat een vriend me eraan herinnerde) aan de dagelijkse volle aflaten, die we kunnen bieden voor de doden of voor onszelf (maar niet voor een andere levende persoon). De Kerk staat ons toe om deze daad van grote barmhartigheid één keer per dag te doen als aan de voorwaarden is voldaan. Ze staan hieronder vermeld. We zouden dit allemaal zo veel mogelijk moeten doen, Maria laten beslissen wie er baat bij heeft, aangezien er waarschijnlijk veel arme zielen zijn die niemand hebben om voor hen te bidden en die misschien al een hele tijd in het Vagevuur zitten.

Versmelten

Kom Goddelijke Wil, kom ademen in mijn ademhaling, kloppen in mijn hartslag, stromen in mijn bloed, denken in mijn denken, kijken in mijn kijken, lopen in mijn lopen, handelen in mijn handelen, bidden in mijn bidden, lijden in mijn lijden, sterven in mijn sterven, herstel bieden, opnieuw doen en het ineens herstellen, met en door mij, in, met en voor iedereen. Heer, laten we alles samen doen. Kom Goddelijke Wil. Fiat!!!

Uit vol 11 - 15/6/1916:

Versmolten met U, O mijn Jezus, met de Gezegende Moeder en Luisa, bedek ik mijn hoofd met Uw doornen, bedek ik mijn ogen met Uw tranen, doordrenk ik mijn tong met Uw bitterheid, bekleed ik mijn ziel met Uw Bloed, tooi ik mij met Uw wonden, doorboor ik mijn handen en voeten met Uw nagels, en presenteer ik mij als een andere Christus voor Uw Goddelijke Majesteit. Ik doe dit in naam van iedereen, vooral op het moment van onze dood.

Herdoen van ons leven in de Goddelijke Wil

Allerhoogste Majesteit, ik ben vrijelijk van plan om, door de menselijkheid van Jezus, elk moment en elke handeling van mijn bestaan opnieuw te doen in de Goddelijke Wil, vanaf het moment dat ik werd verwekt tot de laatste handeling die ik zal doen. Ik verenig mijn nieuw verwekte kleine menselijkheid met de nieuw verwekte kleine menselijkheid van Jezus. Ik neem leven in de Wil van God de Vader, zoals Jezus de Zijne nam, en ik bind al mijn gejammer aan Zijn gejammer, al mijn ademtochten aan de Zijne en al mijn gedachten aan de Zijne. Datzelfde leven dat Jezus voor mij beleefde, zoals Hij zou hebben gewild dat ik het zou leiden, maak ik het tot het mijne, herhaal het, handeling voor handeling, zonder ook maar één, dat Hij beleefde, te laten ontsnappen. Ik herhaal dit voor alle zielen van alle tijden, allemaal tot lof en glorie van God Onze Vader, de redding van zielen en de komst van het Koninkrijk van de Goddelijke Wil. Amen. Fiat!

Volle Aflaten - Algemene voorwaarden

17-02-2023 om 19:47 geschreven door claudia  

8/2 Bereid je voor op de Grote Strijd - Boodschap aan Angela

Deze avond verscheen onze Moeder helemaal in het wit gekleed. Haar mantel, die om haar heen was gewikkeld en ook haar hoofd bedekte was ook wit, dun van stof en breed. Op haar hoofd had onze Moeder een Kroon van twaalf stralende sterren. Onze Moeder had een verdrietig gezicht en er liep een traan over haar wang. Ze had haar armen uitgestrekt als teken van welkom. In haar rechterhand had ze een lange heilige Rozenkrans vast, zo wit als licht. Ze stond met blote voeten op de wereldbol. Op de wereldbol waren taferelen van oorlogen en geweld te zien. Moge Jezus Christus geprezen worden...

Lieve kinderen, bedankt dat je hier bent in mijn gezegende bos; bedankt om op mijn oproep te reageren. Mijn kinderen, bereid je voor op de Grote Strijd: er wachten jullie moeilijke tijden. Bereid je voor met de wapenrusting van Gebed en de Sacramenten. Mijn kinderen, vanavond laat ik een regen van grote zegeningen op jullie neerdalen. Mijn geliefde kinderen, laat je omhullen door mijn Liefde en zoek allen toevlucht in mijn Onbevlekt Hart. Mijn kinderen, ik lijd met jullie en voor jullie; Ik lijd op een bijzondere manier voor zondaars. Ik lijd als ik zoveel vijandigheid zie; Ik lijd als mijn Zoon beledigd wordt; Ik lijd voor al die kinderen van mij die zich afwenden om de valse schoonheden van deze wereld te volgen. Dochter, kijk naar mijn Zoon Jezus.

Rechts van onze Moeder, zag ik Jezus aan het Kruis. Hij bloedde, met Zijn vlees gescheurd en op sommige plaatsen had hij ontwrichtte ledematen.

Mijn dochter, laten we in stilte aanbidden.

Onze Moeder keek naar Jezus en Jezus keek naar Zijn Moeder. Hun blikken wisselden. Er viel een lange stilte, toen hervatte onze Moeder:

Kinderen, telkens wanneer jullie Jezus beledigen, wordt mijn Hart verscheurd door pijn. Bid, kinderen, bid. Oordeel niet. Bid veel voor mijn geliefde Kerk, bid voor mijn uitverkoren en favoriete zonen [Priesters]. Kindertjes, zondig niet meer, ik smeek jullie! Zonde leidt je weg van God: zondig niet meer.

Toen kreeg ik een visioen en tot slot zegende onze Moeder iedereen.

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

17-02-2023 om 19:03 geschreven door claudia  

17/2 Dit zal de tijd zijn van Gods Toorn. De driedaagse duisternis.

Als vederen van vleugels mij overschaduwen, en mij beschermen voor de vurige lucht, hoor ik de H. Aartsengel Michaël zeggen:

Zeer Geliefden van Christus Jezus: Nu is het tijd om je toevlucht te zoeken in Het Heilig Hart van Jezus Christus, waar je de dringende zegeningen zult ontvangen die nodig zijn voor de verdrukking.

De hemelen zullen worden geschud, terwijl de elementen op aarde Gods Toorn tonen.

Het gehuil van de wind en de helderheid van felle bliksem zullen een grote duisternis vergezellen. Echo's van het kwaad zullen buiten gehoord worden, blijf binnen.

Terwijl de duisternis neerdaalt, zullen de gezegende kaarsen van de gelovigen helder branden.

Menigten Engelen zullen je omringen en je verdedigen tegen de slechtheid die door deze duisternis zal worden verteerd.

De lucht zal dik zijn van giftige gassen die het water zullen verontreinigen en bitter maken. De grond zal beven en barsten.

Een regen van vuur zal angst zaaien in de harten van de onbeschutten.

Geliefd volk van God, bid onophoudelijk, en angst zal je hart niet beheersen. Dit zal de tijd zijn van Gods Toorn die over de wereld zal worden uitgestort.

Geliefd volk van God, bid onophoudelijk, terwijl je je gebeden verenigt met de gebeden van onze Gezegende Moeder, en bid haar Rozenkrans van Licht, die de duisternis van de Antichrist doordringt, die nu onder jullie is.

Ik sta klaar met menigten Engelen om je te verdedigen tegen de slechtheid en valstrikken van de duivel wiens dagen er maar weinig zijn. Zo spreekt je Waakzame Verdediger.

Bijbelverzen ter bevestiging:

Ezechiël 7:4: Ik zal jullie niet vergeven. Ik zal geen genade met jullie hebben. Ik zal jullie veroordelen voor hoe jullie hebben geleefd. Ik zal jullie straffen voor alle vreselijke dingen die jullie hebben gedaan. Jullie zullen beseffen dat Ik de Heer ben.

Jesaja 13:9-11: De dag van Gods straf staat voor de deur. Een verschrikkelijke dag waarop de woede van de Heer zichtbaar wordt. Hij zal het land verwoesten. De mensen die Hem niet gehoorzaamden, zullen worden vernietigd. De sterren zullen geen licht meer geven. Bij zonsopkomst zal de zon zwart zijn. De maan zal niet meer schijnen. De Heer zegt: Ik ga de wereld straffen voor zijn slechtheid. Ik ga de mensen die zich niets van Mij aantrekken, vernietigen. Ik zal een einde maken aan de trots van die eigenwijze mensen. De machtige, wrede heersers zullen voor Mij moeten buigen. 

Matteüs 24:24: Want er zullen mensen komen die beweren dat ze de Messias zijn of dat ze zijn profeten zijn, terwijl dat helemaal niet waar is. Ze zullen zelfs grote wonderen doen. Daardoor zal het hun bijna lukken om ook de gelovigen te bedriegen.

Matteüs 5:16: Laat op dezelfde manier jullie licht schijnen voor de mensen. Laat hun de goede dingen zien die jullie doen. Dan zullen ze jullie hemelse Vader ervoor prijzen.

17-02-2023 om 18:32 geschreven door claudia  

Hoe meer dammen er werden gebouwd, hoe meer hydro-elektriciteit er werd geproduceerd. Hierdoor konden ze hun economie laten groeien naarmate elektriciteit toegankelijker werd voor inwoners van deze landen. Door deze ontwikkeling werd Irak echter extreem benadeeld, aangezien het helemaal aan het einde van de rivier lag, wat betekende dat het enige water dat uit de dammen stroomde het enige was dat het ontving. Dit kwam neer op slechts een fractie van de volledige capaciteit van de Eufraat, waardoor ze zeer weinig middelen hadden voor landbouw en algemene ontwikkeling. Als zodanig is er nogal wat spanning tussen Irak en zijn buurlanden terwijl ze strijden om de hulpbronnen van de rivier. In 1975 was de hoeveelheid water die de Iraakse dammen binnenstroomde drastisch afgenomen tot 9,4 km3.

Een cijfer dat veel lager was dan de 15,3 km3 die in 1973 werd geregistreerd. Dit veroorzaakte groot alarm en escaleerde zelfs tot de dreiging van bombardementen op de Tabqa-dam in Syrië, ware het niet dat Saoedi-Arabië en de Sovjet-Unie hadden ingegrepen. Ondanks de gemaakte afspraak bleef het probleem van waterschaarste in Irak bestaan en leek het alsof er nooit een einde zou komen aan dit geschil over de Eufraat. Plotseling namen de dingen een wending voor het ergste. In plaats van de vraag te stellen wie de controle over de rivier de Eufraat zou krijgen, ging het over wat er met de rivier gebeurde.

Wat gebeurt er nu met de rivier de Eufraat? Wat gebeurt er als je zo'n geweldige hulpbron hebt en het enige wat je doet is er uit halen zonder het aan te vullen. Dingen nemen uiteindelijk een wending voor het ergste. Helaas is dit wat er gebeurde met de rivier de Eufraat. Deze rivier was zo groot dat hij vanuit de ruimte te zien was en leven en vruchtbaarheid aan de wereld voedde. Nu is het niets anders dan een trieste herinnering aan wat ooit was. Vandaag is er geen water en geen teken van leven. Gewassen zijn verdord. Bomen zijn verdroogd en mensen moeten kilometers reizen om een paar flessen drinkwater te halen. Negen miljoen Syriërs wonen in de buurt van de Eufraat en hun leven is nu in gevaar als ze geen alternatieve bron van levensonderhoud kunnen vinden.

Wetenschappers hebben vastgesteld dat de voornaamste reden voor het opdrogen van de Eufraat de schaarse regenval is. In Irak kennen ze de ergste droogte ooit vastgesteld. Samen met de droogtes, hebben Irak en de omringende gebieden ook te maken met klimaatverandering en stijgende temperaturen. Dit is reeds decennialang een probleem. Helaas kent de Tigris, ook een Bijbelse rivier dezelfde problemen.

Maar het blijkt dat deze verwoestende verandering eeuwen geleden werd voorspeld. Oude teksten spraken over een rivier die op een dag tot niets zou worden gereduceerd met zijn levengevende wateren die niet langer in staat zouden zijn om in het levensonderhoud te voorzien. Helaas is de profetie nu uitgekomen en is de rivier de Eufraat een verre herinnering aan wat het vroeger was.

De Christelijke interpretatie van een geschreven profetie uit 95 na Christus zegt dat de rivier de Eufraat in de laatste dagen zou opdrogen.

Openbaring 16:12: De zesde engel goot zijn schaal leeg op de grote rivier de Eufraat. Toen droogde het water van de rivier op. Daardoor konden de koningen uit het oosten zonder moeite het land binnenvallen.

Dit is een hint van het einde van de wereld, oorlogen die plaatsvinden zijn in lijn met die profetieën. Het opdrogen van de rivier is slechts een voorbode en komt overeen met wat er in openbaring 9 en Ezechiël 38 staat. Er zal een immens conflict ontstaan naarmate de rivier de Eufraat langzaam kleiner wordt. Gezien het aantal landen dat met dit probleem te maken heeft, is het mogelijk dat er oorlog tussen hen uitbreekt terwijl ze allemaal strijden om de slinkende hulpbronnen, tenzij er een soort beslissende actie wordt ondernomen om de rivier in zijn oude glorie te herstellen.

Het zou in die tijd een letterlijke beker kunnen zijn, maar in onze huidige tijd kan het worden opgevat als de dammen die al het water uit de rivier hebben gehaald. Deze profetie wordt verder benadrukt in openbaring 9:

Openbaring 9:13-15: De zesde engel blies op zijn trompet. Toen hoorde ik een stem komen uit de vier horens van het gouden altaar  dat vóór God staat. Die stem zei tegen de zesde engel met de trompet: "Laat de vier engelen los die bij de grote rivier de Eufraat gevangen worden gehouden. En de vier engelen die speciaal voor dat moment op die dag van die maand van dat jaar gevangen waren gehouden, werden losgelaten.

17-02-2023 om 02:49 geschreven door claudia  

De Eufraat droogt op

• Debiet: 818 m³/s
• Lengte: 2 800 km

• Stroomgebied: 765 813 km²

De grootste, belangrijkste rivier ter wereld bevloeide de Bijbelse tuin van Eden bij de geboorte van de beschaving. Nu droogt ze op en onthult angstaanjagende en griezelige mysteries die duizenden jaren verborgen zijn gebleven. Ja, het is de rivier de Eufraat. Dingen in de rivier veranderen en nieuwe vragen dienen zich aan. Waarom is de rivier zo belangrijk? Wat ligt er onder de Eufraat? Hoe verhoudt het zich tot de wederkomst van Christus?

Onlangs toonde een video van deze rivier die wetenschappers lieten zien dat de waterstanden snel waren gedaald. Er wordt ook het bestaan getoond van een gebouw met perfect geplaatste trappen onder de rivier de Eufraat, samen met angstaanjagende profetieën over de rivier. De Eufraat speelt een belangrijke rol in de meeste religieuze geschriften van de wereld die het opdrogen van de rivier en de stijgende wereldtemperaturen hebben voorspeld. Veel onderzoekers zijn van mening dat een toename van de bevolkingsconcentratie optreedt wanneer de beschikbare hoeveelheid water afneemt. Ze geloven dat alles wat in die rivier leeft moeite heeft zichzelf in leven te houden. Ze geloven verder dat de rivier de Eufraat water leverde aan de tuin van Eden en dat het een belangrijke rol speelde in het begin van de beschaving.

De rivier de Eufraat diende als oostelijke grens van het Romeinse rijk en was een belangrijk onderdeel van de zijderoute die Europa met China, India en andere delen van Azië verbond.

Het stelde kooplieden in staat goederen, exotische specerijen, waardevolle bezittingen en nieuwe gebieden over grote afstanden te vervoeren, terwijl het reizigers een veilige doorgang bood. Dit maakte het eeuwenlang een belangrijk onderdeel uit van de wereldwijde handel.

Vele duizenden jaren geleden had Mesopotamië in die periode zijn hoogtepunt bereikt en heeft het zijn grootste succes behaald met behulp van deze rivier. Naarmate de rivier zich verder terugtrekt, neemt ook de zichtbaarheid van de historische archeologische vindplaatsen van de rivierbedding toe. Gebieden die in het verleden waren overstroomd, zijn nu blootgelegd. Graven gebouwd in de rotswand dateren uit een tijd vóór de Christelijke periode.

Er zijn verschillende profetieën en mythen over het opdrogen van deze rivier en wat eronder ligt, heeft banden met het Christendom, de Islam en het oude Babylon.

Babylon, een van 's werelds machtigste steden in de oudheid, lag aan de oevers. De stadstaat bereikte zijn hoogtepunt tussen 1800 en 1600 vóór Christus en stond bekend om zijn indrukwekkende architectuur en talloze monumenten.

Bovendien ontwikkelden Babyloniërs hun eigen schrijfsysteem, wiskunde en astrologie en de rivier liet de basis daarvan ontstaan. Als je de dingen terugbrengt naar de basis, was de rivier een belangrijke bron van voedsel voor allerlei soorten dieren in het wild in de regio.

Het zorgde voor een overvloed aan vissen en ander waterleven dat essentieel was voor het overleven van de oude bewoner. Daarnaast vormde het een belangrijke voedselbron voor de oude bewoners van Mesopotamië, aangezien het water werd gebruikt om landbouwgrond te irrigeren en gewassen te verbouwen.

De vruchtbaarheid van deze regio was grotendeels te danken aan de afzettingen in de Eufraat, die essentiële voedingsstoffen leverden en de bodemkwaliteit verbeterden. Dit maakte de ontwikkeling mogelijk van enkele 's werelds vroegste beschavingen, en is ook de reden waarom de rivier nog steeds wordt geassocieerd met vruchtbaarheid.

Er is een oude mythe dat Babylon een tunnel had onder de Eufraat die de twee kanten van de stad in Mesopotamië met elkaar verbond.

De rivier de Eufraat wordt genoemd in het eerste boek van de Bijbel. In het boek Genesis lezen we:

Genesis 2:10-14: In de tuin van Eden was de bron van een rivier, die de tuin vochtig hield. Deze rivier splitst zich in vier andere rivieren. De eerste rivier heet de Pison. Hij stroomt om het hele land Havila heen, waar goud wordt gevonden. Dat goud is heel zuiver. Verder vind je daar ook balsemhars en sardonyx.  De tweede rivier is de Gihon. Hij stroomt om het hele land Ethiopië heen.  De derde rivier is de Hidekel.  Hij stroomt naar het oosten van Assur. De vierde rivier is de Eufraat.

In het verhaal van de Ark van Noach, beval God Noach om een ark te bouwen en gaf hem instructies hoe ze te bouwen:

Genesis 6:14-22: Maak van hout een dichte boot, met kamers er in. Besmeer hem van binnen en van buiten met teer om hem waterdicht te maken. (…) Want Ik zal een grote overstroming laten komen. Daarmee zal Ik alles wat leeft vernietigen. Alle mensen en dieren zullen sterven. Maar met jou zal Ik een verbond sluiten. Jou wil Ik redden. Jij moet in de boot gaan met je zonen, je vrouw en de vrouwen van je zonen. Breng van alle dieren één mannetje en vrouwtje in de boot. Zij zullen samen met jullie worden gered.  Van alle soorten vogels en van alle soorten dieren zullen één mannetje en één vrouwtje naar je toe komen om te worden gered. En neem eten mee voor jou, je gezin en de dieren." Noach deed precies wat God hem had bevolen.

En de rivier maakte deel uit van Gods plan om alle slechtheid in de wereld weg te spoelen.

Wat fascinerend is aan de profetie van het opdrogen van de rivier de Eufraat, is dat we reeds getuige zijn van de eerste fasen ervan. Toen in 1923 het Verdrag van Lausanne werd ondertekend, moest het water van de rivier worden afgescheiden en moest het gebruik ervan worden verdeeld en gerantsoeneerd over de verschillende landen.

In 1946 besloten Turkije en Irak tot overeenstemming te komen over de rivier de Eufraat. In deze overeenkomst stond dat als Turkije veranderingen of interventies met betrekking tot de rivier wilde maken, het eerst toestemming van Irak moest krijgen. Bovendien mocht Irak ook dammen bouwen op het Turkse grondgebied langs de rivier, waardoor ze konden bepalen hoeveel water Turkije binnen kon stromen. Deze overeenkomst was essentieel voor een eerlijke verdeling van de middelen tussen de verschillende betrokken landen en om ervoor te zorgen dat geen enkel land er allemaal van zou profiteren. Natuurlijk weerhield dit sommige mensen er niet van om meer te willen dan hun deel. De menselijke natuur is altijd egoïstisch geweest, en dit was geen uitzondering. Sommige mensen wilden al het water voor zichzelf hebben, ongeacht de gevolgen die dat zou hebben.

De rivier de Eufraat is een bron van onenigheid geworden tussen naties en hoewel er een overeenkomst is gesloten, hangt het lot ervan nog steeds af wie uiteindelijk zal profiteren van de rivier en hoeveel er aan elk land zal worden toegewezen. Dit zijn vragen die nog steeds onbeantwoord blijven. In de loop van de volgende 20 jaar begonnen Turkije, Syrië en Irak hun eigen dammen op de Eufraat te bouwen om zijn macht af te tappen.

17-02-2023 om 02:27 geschreven door claudia  

14/2 Maria: Geliefde kinderen van Mijn Hart:

Ik zegen je, ik bescherm je, ik help je...

Kinderen, de vier kardinale punten van de aarde worden beschermd door de H. Aartsengel Michaël en zijn legioenen. De Hemelse legioenen waken over de hele mensheid en wachten op een oproep van een mens om hem te komen bewaken en hem weg te houden van de duivel.

Bekoring leeft temidden van de mensheid. Er zijn er meer die in bekoring komen dan degenen die weerstand bieden uit liefde voor mijn Goddelijke Zoon en voor persoonlijke spirituele groei.

Het is ernstig hoe de mens die niet in bekoring wordt gebracht, de zonde zoekt...

De toestand van de zielen op dit zeer kritieke moment waarin ze leven is ernstig...

Het gebrek aan respect van de man voor de vrouw of van de vrouw voor de man is ernstig. Het heeft zijn maximale uitdrukking bereikt...

Weinigen zijn trouw aan Mijn Goddelijke Zoon, en weinigen vluchten voor bekoring om niet ten prooi te vallen aan zonde.

Geliefde kinderen, jullie bevinden je precies op dit moment in wat ik je heb geopenbaard en het moet nog worden vervuld in deze generatie.

De Heilige Drie-eenheid handelt met Zijn Barmhartigheid jegens de mensheid en roept haar op toe correct te bidden, te werken en te handelen, zodat de intensiteit van de vervulling van de Openbaringen afneemt.

Breng dankzegging, kinderen, bid, bied eerherstel en vergezel mijn Goddelijke Zoon, die aanwezig is in het Allerheiligste Sacrament van het Altaar.

Jullie weten heel goed dat sommige profetieën niet onderhevig zijn aan de reactie van de mensheid, ze moeten worden vervuld zodat het grootste aantal zielen kan worden gered.

Geliefde kinderen, het is het uur van duisternis waarin de macht van sommige naties zich over de mensheid laat voelen, de onderdrukking door wapens toeneemt en Mijn kinderen lijden.

O moment van klaagzang!

O moment van pijn!

O moment van goddeloosheid!

Kinderen, bid, ik doe een oproep aan jullie, niet aan anderen. Ik roep niet tot de doden, die niet kunnen horen. Het is jullie die ik oproep om te bidden:

Heilig, heilig, heilig, de Heer, de God der Hemelse machten, vol zij Hemel en aarde van Uw Heerlijkheid. Glorie aan de Vader, glorie aan de Zoon, glorie aan de Heilige Geest.

Bewaar innerlijke vrede, jullie zijn kinderen van God, niets kan jullie verstoren, alleen als je het toestaat. Wees standvastig in Geloof, wees nederige mensen van vrede en broederschap.

Kinderen, machten die ver weg lijken, zullen heel dichtbij zijn tussen continenten...

Dit zijn momenten van pijn en angst, maar een kind van Mijn Goddelijke Zoon zal niet bang zijn, want de H. Aartsengel Michaël, de H. Aartsengel Gabriël en de H. Aartsengel Rafaël zijn er om jullie ten allen tijde te helpen.

Zegeningen zijn verspreid over de kinderen van mijn Goddelijke Zoon, zodat angst hen niet binnendringt of hun geest domineert.

Bidden vanuit het hart en het bijwonen van de H. Eucharistieviering zijn van grote spirituele waarde.

Bid, Mijn kinderen, bid want de VS wordt bedreigd.

Bid, Mijn kinderen, bid voor Peru, het lijdt onder het schudden van de aarde.

Bid, Mijn kinderen, bid voor de bekering van het grootste aantal mensen, zodat ze hun toevlucht bij God vinden.

Bid kinderen, bid.

Ontvang Mijn Moederlijke Zegen.

Ik hou van jullie, kinderen van Mijn Hart, ik hou van jullie.

Mama Maria 

3 x WEES GEGROET ONBEVLEKTE MARIA, ZONDER ZONDE ONTVANGEN

Luz de Maria 

Broeders en zusters: Alles staat geschreven in de Heilige Schrift en in deze tijden blijft God tot Zijn kinderen spreken...

Daniël 12:1: In die tijd zal de engel Michaël komen, de machtige beschermer van je volk. Hij zal je volk helpen in de vreselijke tijd die komt. Want zulke verschrikkelijke tijden zijn er nog nooit geweest sinds er mensen bestaan. Maar iedereen van jouw volk wiens naam in het Boek van het Leven is bijgeschreven, zal worden gered. 

Matteüs 24:6-7: Ook zullen jullie horen over oorlogen en over berichten van oorlogen. Maar laat je daardoor niet bang maken. Die dingen moeten gebeuren. Maar het is nog niet het einde.  Want allerlei landen en volken zullen met elkaar oorlog voeren. En er zullen op allerlei plaatsen hongersnoden, gevaarlijke ziekten en aardbevingen zijn.

16/5/2018 Maria: Slechte beslissingen van de regeringen van de wereld, oorlogsintenties,  moorden, wetten die zijn goedgekeurd tegen het leven en de acceptatie van het onaanvaardbare binnen de Kerk van Mijn Zoon, hebben de wijzers van de klok versneld.

16-02-2023 om 19:16 geschreven door claudia  

Dit prentje zegt het al:

16-02-2023 om 01:48 geschreven door claudia  

Maar de communistische autoriteiten bleven overal verkondigen dat Matus gek was en dat hij alles had verzonnen. Maar de inwoners weten wel beter en iedereen is onder de indruk van zijn grote vertrouwen dat hij uitstraalt. Ze zijn er zeker van dat hij de waarheid vertelt. Ze begrijpen niet hoe iemand die zulke wreedheden heeft ondergaan zo’n glimlach heeft. Hij gaat alle dagen naar de Mis en soms is zijn lichaam als bevroren en niemand kan hem optillen. De communistische partij probeert nog de pelgrims te verdrijven door de afbeeldingen van de H. Maagd te verbranden. Ze proberen ook de weg te blokkeren, maar niets helpt en de plaats van de verschijning krijgt steeds meer bekendheid: ook bij Oostenrijkers, Duitsers en andere nationaliteiten. Matus Lasut bleef in Turzovka wonen en stierf op 10/8/2010 op 94-jarige leeftijd.

Maar het verhaal van OLVrouw van Turzovka eindigt nog niet: een man, Jaroslav Zaalenka werd op een ochtend wakker met de herinnering aan een zeer levendige droom. Een mooie vrouwe vertelde hem in zijn droom om op de berg Okruhla te gaan en daar te delven. Hij besteedde er geen aandacht aan, maar gedurende de volgende twee nachten had hij dezelfde droom. Hij begreep wat van hem werd verwacht. In de morgen nam hij zijn spade en gaat de berg op. Hij zoekt naar de plaats dat hem werd getoond in de droom. Hij vindt de exacte plaats niet en begint te delven op een plaats die niet te rotsachtig was. Wanneer hij begint te delven verschijnt de vrouwe van zijn droom. Zij wijst hem naar een plaats met varens en hij begint onder de wortels te delven. 

Het is zachte grond en opeens begint water uit de plaats te stromen. Hij kijkt rond om de vrouwe te zien, maar ze is reeds verdwenen. Jaroslav keert terug naar het dorp en vertelt zijn verhaal. Steeds meer pelgrims putten water uit de bron en er gebeuren miraculeuze genezingen. Turzovka werd daarom beschouwd als het Lourdes van Slovenië. In 1993 werd de kapel van OLVrouw van Vrede plechtig ingewijd.

16-02-2023 om 01:25 geschreven door claudia  

OLVrouw van Turzovka

De verschijning van OLVrouw op zondag, 1/6/1958 in Þivèák op de berg Okrúhla tegen Turzovka in Tsjechoslowakije (nu Slovenië). De ziener was een houthakker Matúð Laðut.

Het is belangrijk de context van de plaats en tijd te situeren. Het dorp lag in het toenmalige  Tsjechoslowakije dat bestond van 1918 tot 1992. Het land werd opgericht na het einde van de Eerste Wereldoorlog wanneer Tsjechië en Slovenië werden afgescheiden van het Oostenrijkse-Hongaarse Rijk. Gedurende de Tweede Wereldoorlog was het land bezet door Nazi-Duitsland. Na de oorlog werd Tsjechoslowakije een communistisch land onder invloed van de Sovjetunie. In 1989 viel het communistisch regime en het werd een democratische republiek. In 1992 kozen Tsjechië en Slovenië vriendschappelijk om zich af te scheiden en onafhankelijke landen te worden.

De ziener is Matus Lasut. Hij was een eenvoudig man die een moeilijke jeugd heeft gekend. Hij werd geboren op 10/4/1916. Hij was nauwelijks 5 jaar toen zijn moeder stierf. Zijn familie leefde in zo’n grote ellende dat hij moest gaan werken toen hij maar 7 jaar was. Zo kwam het dat hij thuis vertrok op zoek naar werk. Hij werd eerst herder en bracht de hele dag door bij de kudde en zelfs ’s nachts. Hij sliep dikwijls onder de sterren of in een schuur op stro. Droefheid en ellende maakten deel uit van zijn dagelijks leven en hij leerde vlug leven met ontberingen. Hij kon enkel in de winter naar school omdat hij het vee moest hoeden in de zomer. Hij nam zijn boeken mee naar de weide en leerde daar. Toen hij 13 was ging hij in dienst van een goede en respectabele familie in Frydek-Mistek, een stad ver van zijn thuis. Maar voor de eerste keer in zijn leven had hij het gevoel als mens te worden behandeld.

Na het werk mocht hij aan tafel samen met de familie de maaltijd gebruiken. Hij had zelfs zijn eigen bed, een luxe die hij niet gewoon was. En de familie voorzag hem niet alleen van materieel comfort, maar hij kreeg ook godsdienstonderwijs en gaat mee op zondag naar de Mis. Hij ontving zijn eerste Communie en later zijn Vormsel. Hij bleef bij deze familie tot hij zijn dienstplicht moest vervullen. Daarna keerde hij terug naar Turzovka en stichtte er zijn gezin. Maar hij kende tegenslag wanneer zijn eerste dochtertje sterft op 1,5 jaar. Zelf al is de kindersterfte toen groter dan tegenwoordig, is het een traumatische gebeurtenis.

Matus Lasut werkte eerst als landbouwer, maar daarna werd hij houthakker. Na vele jaren werd hij boswachter. De verschijningen die hij kreeg vonden plaats in 1958, 100 jaar na de verschijningen te Lourdes. In 1958 was Tsjechoslowakije onder communistisch bewind. Het regime was gekant tegen al wat religieus was en het verkondigen van de verschijningen had verschrikkelijke gevolgen. Niemand zou dit zomaar vertellen. Op zondag 1/6/1958 gaat Matus Lasut op weg naar Okruhla, bij Turzovka op een bosweg. Hij voelt hij niet op zijn gemak omdat hij zich bewust was dat hij in de kerk had moeten zijn, in plaats van in de bergen te wandelen. Maar hij weet dat het niet anders kan wegens de orders van zijn oversten. Hij wandelt verder naar een plaats Zivcak. Op een denneboom aan de kant van de bosweg is er een icoon bevestigd, dat OLVrouw van Altijddurende Hulp voorstelt en daar knielt hij om te bidden. Ineens ziet hij een zeer heldere lichtflits aan zijn linkerkant. Hij onderbreekt zijn gebeden en keert zich om. Matus Lasut is volledig verbaasd toen hij op een afstand van ongeveer 12 meter een beeld ziet van OLVrouw van Lourdes.

Hij kent deze plaats zeer goed en er was nooit een beeld van de H. Maagd. Plots doet een bries haar sluier opwaaien en ziet hij een lok lichtbruin haar. Matus Lasut begrijpt dat het geen beeld is, maar de Koningin van de Hemel die voor hem staat. Hij kijkt naar haar en ineens verdwijnen de bomen rond haar en ziet hij een tapijt van witte rozen. De rozen lijken zich tot een soort heuvel te vormen rond Maria. De H. Maagd heeft haar handen gevouwen en draagt een kroon van 12 sterren. Haar haar valt op haar schouders onder een witte sluier afgeboord met goud, en dat tot haar voeten reikt. Rond haar middel heeft ze een blauw ceintuur ook met goud afgeboord, en hangt op haar sneeuwwit gewaad. Op elke voet draagt ze een gouden roos. Plots komt een helder licht uit haar gestalte. Haar gewaad licht op, haar sluier schijnt met duizenden lichtjes en de rozenkrans die ze vasthoudt lijken van parels en diamanten gemaakt. Het licht straalt van haar gelaat. Matus Lasut heeft de indruk dat niets rond hem nog bestaat. Rond de H. Maagd verschijnt een houten afsluiting. Ze heft haar hand op en wijst naar de afsluiting waar drie van de houten palen weg zijn. Eronder ligt een hamer en nagels.

Zonder erbij na te denken komt Matus dichterbij en herstelt de afsluiting en gebruikt daarbij de hamer. Hij kijkt naar de H. Maagd die zeer blij lijkt te zijn met de herstelling. Ze glimlacht en geeft hem haar rozenkrans. Hij begrijpt dat Maria wil dat hij de rozenkrans bidt, maar hij weet niet hoe. Dan keert de H. Maagd haar gezicht naar de dennenboom waar Matus aan het bidden was. Hij kijkt en ziet dat aan de voet van de dennenboom een wereldkaart hangt en eronder een zwarte rechthoek. Matus beschrijft het als een zwart bord waarop een leraar met krijt schrijft.

Matus kijkt naar de wereldkaart, meer in detail. Hij bemerkt dat er geen landen zijn. Hij ziet continenten en de zee. Hij ziet ook dat sommige plaatsen op de kaart groen zijn en andere geel. Hij is verbaasd en begrijpt het niet. Dan verschijnt de uitleg op het zwarte bord. De groene kleur is het goede en vertegenwoordigt de bergen en bergketens, de gele kleur is het kwaad, en de vlakten zijn erdoor gekleurd. Daarna verschijnen de volgende woorden: BEKEER JULLIE! BID VOOR DE PRIESTERS EN RELIGIEUZEN! BID DE ROZENKRANS. Van zodra hij de tekst leest, merkt hij dat er iets op de wereldkaart gebeurt. De gele kleur begint de groene kleur te bedekken. Het kwaad verspreidt zich in de wereld ten koste van het goede. Dan verandert de tekst op het krijtbord. ALS DE MENSEN ZICH NIET BETEREN, ZULLEN ZE VERLOREN GAAN. Matus ziet nieuwe veranderingen op de kaart. In de zee, rond de kust, bemerkt hij grote explosies en golven die neerkomen op de kustgebieden en het land overstromen. Hij heeft de indruk dat alle leven verdwijnt op deze overstroomde gebieden. Opnieuw verandert de tekst op het krijtbord: ALS DE MENSEN NIET EVOLUEREN, ZAL ER VERSCHRIKKELIJKE ONENIGHEID ZIJN, INDIVIDUEEL EN  OP GROTE SCHAAL EN DE MENSEN ZULLEN VERGAAN DOOR VERSCHILLENDE OORZAKEN.

Opnieuw verdwijnt de tekst en de wereldkaart verandert terug. Maar Matus Lasut voelt diep in hem dat hij het niet mag openbaren omdat het niemand ten goede zou komen. Uiteindelijk wijst de H. Maagd naar de wereldkaart en hij begrijpt dat hij getuige zal zijn hoe de aarde eruit zou kunnen zien als de mensen leefden volgens Gods wil. Hij kijkt naar de wereldkaart die verandert in een landschap bedekt met groen en bloemen. De aarde wordt verlicht door zonlicht. Hij ervaart een immense vreugde en diepe vrede. Hij voelt dat alles in harmonie is. Er is iets wat hij nooit heeft gezien op aarde. Alles heeft een betekenis, alles is intens, alles zingt. Hij ziet ook de H. Maagd zweven over de aarde en alle naties beschermen met een rozenkrans in haar hand. Hij kijkt naar het krijtbord en bemerkt de volgende boodschap: WANNEER JULLIE ALLES HEBBEN VOLTOOID, ZULLEN JULLIE DIT BELEVEN.

Maria verdwijnt en een lichtgevende driehoek verschijnt in haar plaats. In het midden ervan staat Jezus. Hij is majesteitelijk en gekleed in een lang gewaad en een rode mantel, gedrapeerd over Zijn rechterschouder. Hij houdt een Kruis in zijn linkerhand en wijst naar Zijn stralend Hart met Zijn rechterhand. Enkele seconden later komen drie stralen uit Jezus’ Hart. Twee stralen vallen langs Matus, maar de derde treft hem in het hart. Matus wordt op de grond geworpen met een ongelooflijke kracht. Hij valt met zijn gezicht naar beneden en verliest het bewustzijn.

Na drie uur komt hij bij. Jezus en Maria zijn verdwenen, en ook de bloemen, de wereldkaart en het krijtbord. Alles is terug normaal. Hij kijkt rond zich en ziet iets wit: het is een prachtige rozenkrans. Matus begint dan de rozenkrans te bidden. Hij is zo verbaasd omdat hij niet wist hoe de rozenkrans te bidden voor de verschijning. Met grote vreugde begint hij de mysteries van de rozenkrans te overwegen. Hij blijft de rozenkrans 3 uur lang ononderbroken bidden.

Hij begrijpt de herstellingen dat hij maakte aan de afsluiting. Het waren drie zonden in zijn leven, die hij moest corrigeren door de H. Rozenkrans te bidden, veelvuldig de Sacramenten te ontvangen en vriendschap met iedereen te sluiten. Matus Lasut was ver van perfect. Hij had de gewoonte opvliegend te zijn met veel mensen onder het mom van oprechtheid: “Ik zeg wat ik denk, en als het niet aankomt, spijtig voor de anderen.” Maar hij beseft dat zijn woorden anderen hebben gekwetst en dat om een echte dienaar van de H. Maagd te zijn hij zijn fouten moet goedmaken. Hij keerde terug van de berg en nog dezelfde avond vraagt hij vergeving aan alle inwoners van Turzovka en met degenen waarmee hij niet op goede voet stond. Hoewel hij veel ellende in zijn leven had meegemaakt, viel het niet mee om vergeving te vragen. En zoals je kunt denken, verwelkomt niet iedereen hem met open armen. Maar hij zet zijn trots opzij. Dit is de prijs dat men moet betalen als men het pad wil bewandelen dat naar God leidt. De volgende dag gaat hij ook naar de Biecht en de Communie. Dan gebeurt er iets wonderbaarlijk. Hij had vele gezondheidsproblemen, en hij had een chronische hoest en hij genas van al zijn gezondheidsproblemen. Van dan af gaat hij elke dag naar de Mis en wordt hij een mens met goede inborst.

De verschijningen worden bekend en de eerste bedevaart wordt georganiseerd op 8/9/1958, het feest van de geboorte van de H. Maagd. Er zijn veel pelgrims en Matus vertelt hen wat er in de nabije toekomst in het gebied zal gebeuren. Hij zegt hen ook dat in enkele dagen hij zal gevangen genomen worden. De politie komt inderdaad om hem te arresteren maar de buurt verhindert zijn arrestatie. De autoriteiten hadden zijn populariteit niet voorzien. Maar het communistisch regime kan deze pelgrimstochten niet tolereren. Hij beslist niet te vluchten en meld zich aan. Hij weet dat een verschrikkelijke straf hem wacht. Maar hij is dapper en verkiest dit te ondergaan. Hij vraagt om de hulp van de Hemel om niet te bezwijken. Hij wordt beschouwd als mentaal ziek en wordt opgesloten in een psychiatrie op 12/9/1958. Ze willen hem mentaal breken en hij ondergaat psychologische martelingen. Na 10 maanden wordt hij vrijgelaten, in juni 1959.

Maar een paar maanden later wordt hij opnieuw gearresteerd om hem constant angst in te boezemen. Dit duurde 5 jaar, waarbij Matus opgesloten was voor enkele maanden en terug werd vrijgelaten en daarna terug werd opgesloten. Het werd voor hem steeds moeilijker te dragen. De autoriteiten begrijpen niet hoe hij niet bezwijkt, omdat hij nooit zijn geloof ontkent. Gedurende een rechtszaak vraagt de procureur dat hij zijn geloof verzaakt. Maar Matus vraagt hem: Mr. Procureur, hebt u een moeder? - Ja, natuurlijk. - En zou u uw moeder kunnen ontkennen? - Nee, dat niet. - Wel, dan begrijpt u waarom ik mijn Hemelse Moeder ook niet kan ontkennen! In zijn laatste gevangenschap ondergaat hij elektroshocks, chemotherapie, hypnose, bedreigingen en psychologische druk. 

Terug thuis is zijn omgeving geschokt. Hij is bijna blind, kan nauwelijks staan en heeft geen tanden meer. Hij wordt afgezet voor zijn huis. Zijn bewakers grijnzen en zeggen: We zien je spoedig terug, idioot, we komen terug, weet je. Maar Matus antwoord glimlachend: Jullie kunnen altijd terugkomen. Jullie zullen me nooit breken, omdat de H. Maagd bij mij is. Je kunt niets doen tegen haar liefde. De bewakers zijn in paniek want ondanks zijn toestand, voelen ze een enorme kracht die van hem uitgaat. Daarna wordt Matus Lasut niet meer opgepakt.

16-02-2023 om 00:50 geschreven door claudia  

Gomorra - stadswallen

zwavel rond gebeente van een mens

Het Boek van Gomorra van de H. Petrus Damiani (1007-1072) zorgt ook hier voor relevante lectuur, zouden we kunnen toevoegen. Maar Franciscus maakt zich natuurlijk veel meer zorgen over de "verdraaiing" van het "klerikalisme" - tenslotte zijn volgens hem de "minst ernstige zonden de zonden van het vlees".

Bergoglio is zo'n gemene zielenslager! Wat een grote haat toont hij voor degenen die ongelukkig zijn vervallen in schandelijke ondeugden tegen de natuur, ondeugden waarvan onze gezegende en barmhartige Heer hen wil verlossen! Maar om vergeven en gered te worden, in tegenstelling tot de ideeën van Franciscus, is het noodzakelijk om eerst berouw te tonen! Franciscus verhindert echte vergeving voor sodomieten in hun levensstijl te bevestigen en hen ervan te weerhouden zich af te keren van hun “schande genegenheid” (Rom 1:26)!

15-02-2023 om 21:38 geschreven door claudia  

28/1 Francis beantwoordt de dubia (twijfels)— van James Martin!

De niet zo eerwaarde "Pr." James Martin, SJ, heeft weer in de pot geroerd.

De jezuïet die we liefkozend "Hellboy" noemen (om een goede reden) is altijd op een onheilige missie om de Vaticanum II-Kerk steeds verder te drijven in het accepteren en vieren van de smerigheid van onnatuurlijke onreinheid. Hierin werkt hij graag samen met Jorge Bergoglio, zelf een afvallige jezuïet met een voorliefde voor perversie.

In 2021 prees Bergoglio Martin in een persoonlijke brief voor zijn "pastoraal werk". Vier jaar eerder had hij hem al aangesteld als consulent voor de communicatieafdeling van het Vaticaan. Zijn bewondering voor de man is duidelijk, niet alleen uit de blik op zijn gezicht tijdens hun privé-audiëntie in 2019, maar ook omdat Bergoglio ook graag de liefdevol gestoorde mensen bevestigt in hun "identiteit", wat hen niet in het minst helpt.

Afgelopen woensdag, op 25 januari, toen Katholieken de bekering van de H. Paulus vierden, maakte de valse paus furore met zijn zoveelste massale interview, dit keer gegeven aan de Associated Press. “Paus zegt dat homoseksualiteit geen misdaad is”, was de voorspelbare kop van AP.

We gaan de nieuwste Bergogliaanse rotzooi niet waardig maken met een diepgaande analyse. We hebben dat spel vaak genoeg gespeeld. We kennen de hermeneutische dans van zijn apologeten en we weten hoe hij te werk gaat. Franciscus is niet iemand die geïnteresseerd is in heldere communicatie, laat staan in heldere communicatie van het Evangelie. Integendeel, hij geniet ervan om op zo'n manier te communiceren dat iedereen schandalen, dwalingen of ketterij uit zijn woorden, weglatingen en gebaren haalt, terwijl hij tegelijkertijd het kleinste beetje (on)plausibele ontkenning behoudt, waar zijn apologeten dan beslag op leggen om hun man vrij te pleiten van alle aanklachten, terwijl de bezwaarmaker zich schuldig voelt in het proces.

We hebben dit de afgelopen 10 jaar vaak genoeg gezien. Franciscus handelt precies op deze manier om de grootst mogelijke schade aan te richten in de hoofden van het publiek, terwijl hij net genoeg doet om "onschuldig" te kunnen pleiten voor de goedgelovigen. Dit is vanaf het begin zijn werkwijze geweest. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen.

Om opheldering te krijgen over de laatste 'verwarrende' uitspraken van Franciscus over homoseksualiteit, stuurde James Martin in totaal drie vragen naar zijn meester - en weet je, de 'paus' beantwoordde ze onmiddellijk en heel persoonlijk met een handgeschreven (!) brief:

Volgens Martins officiële LGBTQ-"outreach"-website, zijn dit de vragen die hij aan Franciscus stelde:

1. Heilige Vader, bedankt voor uw krachtige oproep om homoseksualiteit te decriminaliseren. Waarom besloot u dit op dit moment te zeggen?

2. Er schijnt enige verwarring te zijn geweest over uw opmerking: "Homo zijn is een zonde", wat natuurlijk geen onderdeel is van de leer van de Kerk. Mijn gevoel was dat u gewoon herhaalde wat anderen hypothetisch zouden zeggen. Daarom, denkt u dat gewoon homo zijn een zonde is?

3. Wat zou u zeggen tegen Katholieke bisschoppen die nog steeds voorstander zijn van de strafbaarstelling van homoseksualiteit?

Het antwoord van Franciscus was het volgende, volgens de Engelse vertaling op de website van Hellboy:

Beste broeder,

Bedankt voor je brief.

Het is niet de eerste keer dat ik spreek over homoseksualiteit en homoseksuele personen.

En ik wilde verduidelijken dat het geen misdaad is, om te benadrukken dat criminalisering noch goed, noch rechtvaardig is.

Toen ik zei dat het een zonde is, verwees ik gewoon naar de Katholieke morele leer, die zegt dat elke seksuele daad buiten het huwelijk een zonde is. Natuurlijk moet men ook rekening houden met de omstandigheden, die de fout kunnen verminderen of elimineren. Zoals je kunt zien, herhaalde ik iets in het algemeen. Ik had moeten zeggen: "Het is een zonde, net als elke seksuele daad buiten het huwelijk." Dit is om te spreken van “de zaak” van de zonde, maar we weten heel goed dat de Katholieke moraal niet alleen rekening houdt met de zaak, maar ook vrijheid en intentie evalueert; en dit voor elke vorm van zonde.

En ik zou iedereen die homoseksualiteit strafbaar wil stellen zeggen dat ze ongelijk hebben.

In een televisie-interview, waarin we in natuurlijke en conversatietaal spraken, is het begrijpelijk dat er niet zulke precieze definities zijn.

Ik bid voor jou en voor je werk. Doe alsjeblieft hetzelfde voor mij.

Moge Jezus je zegenen en moge de Heilige Maagd je beschermen.

Broederlijk,

Francisco

Wie wist er dat Franciscus zo snel in staat was om twijfels te beantwoorden - in het Latijn, dubia? Wie wist dat hij zo'n interesse kon tonen om niet verkeerd begrepen te worden?

In ieder geval verspilde Vatican News geen tijd om de wereld op de hoogte te brengen van deze laatste Bergogliaanse morele wijsheid.

Wat vinden we van de reactie van de valse paus op zijn valse priester?

Ten eerste, met betrekking tot zijn bewering dat de strafbaarstelling van sodomie "onrechtvaardig" zou zijn, kon hij niet meer verkeerd zijn. Zelfs seculiere samenlevingen hadden tot voor kort wetten tegen sodomie in de boeken, om te begrijpen wat een verdorven daad het is, die uiteindelijk leidt tot de ondergang van de samenleving.

15-02-2023 om 21:13 geschreven door claudia  

Wat reeds voor het apenpokkenvirus werd voorspeld van Jezus aan John Leary: het Marburgvirus

Geen vaccins, geen behandeling en tot 90% risico op overlijden: uitbraak Marburgvirus baart WHO zorgen

Negen doden heeft het Marburgvirus al geëist in Guinea: voor de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) genoeg reden om te waarschuwen voor dit filovirus, een neefje van het al even gevreesde ebolavirus. “De uitbraak is de eerste in West-Afrika en daar kan het virus zich sneller verspreiden dan in de meer geïsoleerde regio’s waar het tot nu toe voorkwam”, verklaart viroloog Kevin Ariën van het Instituut voor Tropische Geneeskunde de bezorgdheid. Moeten we ons ongerust maken?

HLN Ariane De Borger 14-02-23

15-02-2023 om 20:24 geschreven door claudia  

Begrippen van uiterlijke schijn en innerlijke realiteit zijn niet moeilijk uit te leggen en evenmin moeilijk te begrijpen. In feite zijn ze een kwestie van gezond verstand, en ze stemmen overeen met de dagelijkse ervaring. De bewering dat de mens van de 21e eeuw dit op de een of andere manier niet kan bevatten, is een dwaze leugen. Hij is heel goed in staat om het te begrijpen omdat de menselijke natuur niet verandert. Een studie van de oude Griekse filosofie zou nuttig zijn, maar het is niet noodzakelijk.

Wat daarentegen het resultaat is wanneer men die gezond verstand-begrippen probeert te vervangen door iets dat “hip” is voor de hedendaagse mens, is te zien in de theologische wartaal van Kardinaal Gerhard Ludwig Müller die beslist door niemand zal worden begrepen:

De term "lichaam en bloed" zou verkeerd worden begrepen als men zou veronderstellen dat met vlees en bloed de fysieke en biologische componenten van de historische mens Jezus worden bedoeld. Evenmin is het eenvoudig het getransfigureerde lichaam van de verrezen Heer als met "lichaam" de materiële dimensie van het mens-zijn wordt bedoeld.

In werkelijkheid betekent "Lichaam en Bloed van Christus" niet de materiële componenten van de mens Jezus tijdens zijn leven of in zijn getransfigureerde lichamelijkheid. Lichaam en bloed betekenen hier veeleer de aanwezigheid van Christus in het teken van het medium brood en wijn, die aanwezigheid wordt communiceerbaar gemaakt in het hier en nu van de zintuiglijke menselijke waarneming. Net zoals vóór Pasen de discipelen voelbaar samen waren met Jezus door Zijn woorden te horen en Hem waar te nemen in Zijn zintuiglijke gestalte in overeenstemming met de menselijke natuur, hebben wij nu gemeenschap met Jezus Christus, gecommuniceerd door het eten en drinken van het Brood en de Wijn. (Gerhard Ludwig Müller, De Mis: Bron van Christelijk Leven, pp. 139-140)

We kunnen hieraan toevoegen dat deze man van 2012 tot 2017 de belangrijkste "waakhond van de orthodoxie" was in het Vaticaan, dankzij Paus Benedictus XVI.

Reese heeft natuurlijk niets te vrezen van Paus Franciscus, die voortdurend zijn eigen geloof heeft uitgesproken in de lutherse ketterij van consubstantiatie, volgens welke, zoals we ons herinneren, het brood brood blijft, maar Christus toch op de een of andere manier aanwezig wordt naast dat brood:

Een ander briljant advies dat Reese geeft voor die "Eucharistische opwekking" is dit: "Ten tweede, onthoud dat het doel van de Eucharistie niet is om Jezus te aanbidden." Ja, dat heeft hij echt geschreven! Hij geeft toe dat het aanbidden van Christus in de Eucharistie tijdens de zegening "OK" is (zijn woord), "maar het is niet waar de Mis over gaat."

Echt? Katholieken (echte Katholieken, geen modernistische pseudo-Katholieken zoals Reese) wordt geleerd dat de Heilige Mis wordt opgedragen voor vier doeleinden: aanbidding, eerherstel, dankzegging en smeekbede.

In zijn wonderbaarlijkste Eucharistische werk, The Prisoner of Love, schrijft Pr. Francis Xavier Lasance dat de eerste plicht die we hebben jegens de Heilige Eucharistie - na te hebben geloofd in de werkelijke en substantiële aanwezigheid van Christus daarin - is om ze te aanbidden.

Dat is in feite precies wat Apostel Thomas deed zodra hij besefte dat de Persoon die Hem Zijn heilige wonden liet zien, inderdaad zijn Heer en Verlosser was: "Mijn Heer en mijn God" (Joh 20:28)! Het is natuurlijk ook wat de Wijzen deden toen ze voor het Goddelijk Kind kwamen: "En toen ze het huis binnengingen, vonden ze het Kind met Maria, Zijn moeder, en vielen ze neer en aanbaden het" (Matt 2:11a). En dat is wat de blindgeborene deed toen Christus hem openbaarde wie Hij was: "En toen hij neerviel, aanbad hij Hem" (Joh 9:38b).

Reese daarentegen zegt: „We moeten niet vergeten dat Jezus nergens in het Evangelie tegen Zijn discipelen zegt dat ze Hem moeten aanbidden.” Nu, laten we eens kijken: Christus leert inderdaad dat God alleen aanbeden moet worden (Matt 22:37-38; Lk 4:8), en Hij leert ook dat Hij God is (zie Joh 1:1; 8:58; 10:30,33; Lk 18:19). De meeste mensen zouden weten wat hieruit volgt, maar voor de jezuïeten van vandaag is dat misschien een beetje veel gevraagd.

15-02-2023 om 20:20 geschreven door claudia  

Maak je geen zorgen, ‘Paus’ Franciscus ook niet!

9/2 Spraakmakende jezuïet: 'Ik geloof niet in transsubstantiatie'

Het Katholicisme is gewoon niet zijn ding: de modernistische jezuïet 'Pr.' Tom Reese

Het komt zelden voor dat een Novus Ordo-jezuïet naar buiten komt en expliciet verklaart dat hij niet in een dogma van het geloof gelooft, maar het gebeurt wel eens.

Een recent voorbeeld is de Amerikaanse 'Pr.' Thomas J. Reese, S.J. (1945), die tot 2005 hoofdredacteur was van het jezuïetenblad America.

In een jan. 31 artikel met de verdachte titel "De Eucharistie gaat over meer dan de Werkelijke Aanwezigheid" - een artikel bedoeld om bij te dragen aan de "eucharistische heropleving" die de Novus Ordo-Bisschoppen van de VS willen bewerkstelligen - verkondigt Reese openlijk zijn afwijzing van transsubstantiatie, die dogmatisch en onfeilbaar werd gedefinieerd op het Concilie van Trente in de 16e eeuw.

Het idee alleen al dat Reese suggesties doet voor een "eucharistische opwekking" is natuurlijk komisch. In zijn essay klaagt hij inderdaad dat onder Paus Johannes Paulus II (r. 1978-2005) de liturgische opleiding in Novus Ordo-seminaries “eerder de nadruk legde op het naleven van de rubrieken dan op het begrijpen van liturgische hervormingen”. Wie weet?!

Na een paar alinea's komt Reese ter zake. Hij schrijft:

Aangezien mijn critici mij vaak van ketterij beschuldigen, wil ik, voordat ik verder ga, bevestigen dat ik geloof in de werkelijke aanwezigheid van Christus in de Eucharistie. Ik geloof gewoon niet in transsubstantiatie omdat ik niet geloof in primaire materie, substantiële vormen en ongevallen die deel uitmaken van de aristotelische metafysica. (Thomas J. Reese, "De eucharistie gaat over meer dan de werkelijke aanwezigheid", National Catholic Reporter, 31 januari 2023)

Dit is het typische tweetongige geklets van een modernist. Maar Reese laat tenminste zien dat hij gevoel voor humor heeft. Eerst klaagt hij dat zijn critici hem beschuldigen van ketterij, en vervolgens bewijst hij dat ze gelijk hebben!

Oh, maar merk op dat hij bevestigt dat hij gelooft "in de werkelijke aanwezigheid van Christus in de Eucharistie". Dan is hij toch orthodox? Nee, zelfs niet in de buurt. Het dogma van de Katholieke Kerk is niet simpelweg de werkelijke aanwezigheid, het is heel specifiek transsubstantiatie, en alleen transsubstantiatie:

Maar aangezien Christus, onze Verlosser, heeft gezegd dat dat werkelijk Zijn Lichaam is dat Hij offerde onder de vorm van brood [vgl. Matt. 26:26ev.; Markus 14:22ev.; Lukas 22:19ev.; 1 Kor. 11:23 ev.] is het in de Kerk van God altijd een zaak van overtuiging geweest, en nu verkondigt deze heilige Synode opnieuw, dat door de consecratie van brood en wijn een omzetting plaatsvindt van de gehele substantie van brood in de substantie van het Lichaam van Christus, onze Heer, en van de gehele substantie van wijn in de substantie van Zijn Bloed. Deze omzetting wordt door de Katholieke Kerk terecht transsubstantiatie genoemd. (…)

Als iemand ontkent dat in het Sacrament van de allerheiligste Eucharistie waarlijk, werkelijk en substantieel het Lichaam en Bloed samen met de Ziel en Goddelijkheid van onze Heer Jezus Christus, en dus de hele Christus, zijn vervat, maar zegt dat Hij in deze als door een teken of figuurlijk, of kracht aanwezig is, laat hem in banvloek zijn.

Als iemand zegt dat in het Heilige Sacrament van de Eucharistie de substantie van brood en wijn samen met het Lichaam en Bloed van onze Heer Jezus Christus overblijft, en hij ontkent die wonderbaarlijke en bijzondere omzetting van de hele substantie van brood in het Lichaam , en van de gehele substantie van wijn in het Bloed, waarbij alleen de vorm van brood en wijn overblijft, een omzetting die de Katholieke Kerk heel toepasselijk transsubstantiatie noemt: laat hem in banvloek zijn.

(Concilie van Trente, Sessie 13, Hoofdstuk 4 en Canons 1 en 2; Denz. 877, 883-884.)

Het enige juiste begrip van wat er met het brood en de wijn gebeurt wanneer ze tijdens de Heilige Mis door een Priester worden geconsacreerd, is dit het dogma van de transsubstantiatie – niets anders.

Zie je, lutheranen geloven ook in een soort werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie, maar niet in de transsubstantiatie. Ze geloven in wat consubstantiatie wordt genoemd, ook wel impanatie genoemd, volgens welke "de substantie van het Lichaam van Christus samen bestaat met de substantie van brood, en op dezelfde manier de substantie van Zijn Bloed samen met de substantie van wijn" (Katholieke Encyclopedie, "Consubstantiatie"). Ook dit is ketterij, omdat het dogma van de transsubstantiatie stelt dat het geheel van de inhoud van het brood en de wijn ophoudt te bestaan, alleen hun verschijningen (uiterlijkheden) blijven bestaan.

Reese is niet verlegen over zijn ketterij. Hij durft te schrijven: “Daarom, vergeet de transsubstantiatie. Het is beter om toe te geven dat de aanwezigheid van Christus in de Eucharistie een onverklaarbaar mysterie is dat onze kleine geest niet kan bevatten.”

Ook dat is typerend voor een modernist. Onder het voorwendsel zich te baseren op het mysterie, beweert hij dat het dogma onjuist is of in ieder geval niet per se waar. Aan de basis hiervan ligt de modernistische ontkenning van de aard van dogma’s als Goddelijk geopenbaarde waarheid.

In zijn decreet Lamentaili sane exitu, Syllabus van dwalingen van modernisten, veroordeelde de H. Paus Pius X (r. 1903-1914) de volgende stelling als modernistisch: "De dogma's waarvan de Kerk beweert dat ze geopenbaard zijn, zijn geen uit de Hemel gevallen waarheden, maar ze zijn een soort interpretatie van religieuze feiten, die de menselijke geest door een moeizame inspanning voor zichzelf heeft voorbereid" (dwaling nr. 22; Denz. 2022).

Kort na de publicatie van deze syllabus vaardigde Paus Pius X de straf van excommunicatie uit voor iedereen die het zou tegenspreken, dat wil zeggen voor degenen die één van de veroordeelde dwalingen zouden omarmen:

Bovendien, met de bedoeling de dagelijks toenemende vrijmoedigheid van veel modernisten te onderdrukken, die door allerlei drogredenen en kunstgrepen proberen de kracht en de doeltreffendheid te vernietigen, niet alleen van het Decreet, "Lamentabili sane exitu" [Syllabus van modernistische dwalingen], die op Ons bevel werd gepubliceerd door de Heilige Romeinse en Universele inquisitie op 3 juli van het lopende jaar [1907], maar ook van Onze Encycliek, "Pascendi Dominici gregis", gegeven op 8 september van hetzelfde jaar, herhalen en bevestigen Wij door Ons Apostolisch gezag niet alleen dat het Decreet van de Heilige Allerhoogste Congregatie, maar ook Onze Encycliek, met toevoeging van de straf van excommunicatie tegen allen die ze tegenspreken; en Wij verklaren en verordenen dit: als iemand, wat God moge verbieden, tot zo'n punt van vrijmoedigheid overgaat dat hij één van de stellingen, meningen en doctrines verdedigt die in één van de bovengenoemde documenten worden weerlegd, hij ipso facto wordt getroffen door de opgelegde terechtwijzing in het hoofdstuk Docentes van de Constitutie van de Apostolische Stoel, de eerste van de excommunicaties latae sententiae die alleen voorbehouden zijn aan de Paus van Rome. Deze excommunicatie moet echter worden opgevat zonder wijziging van de straffen, die degenen die iets tegen de bovengenoemde documenten hebben begaan, kunnen oplopen, als hun voorstellen, meningen of doctrines in enig moment ketters zijn; wat inderdaad meer dan eens is gebeurd in het geval van de tegenstanders van deze beide documenten, maar vooral wanneer ze de dwalingen van het modernisme verdedigen, dat wil zeggen, de toevlucht van alle ketterijen. (H. Paus Pius X, Encycliek Praestantiae Scripturae; Denz. 2114; cursivering toegevoegd.)

Het is duidelijk dat het modernisme van Reese een ernstige zaak is.

Zijn argumentatie is hoe dan ook misleidend omdat je natuurlijk beide kunt bevestigen: dat transsubstantiatie waar is, en toch ook dat het een onverklaarbaar mysterie blijft. Maar alleen omdat Gods werken uiteindelijk ondoorgrondelijk zijn, wil nog niet zeggen dat we er niets over kunnen weten. Wie kan uiteindelijk de Incarnatie begrijpen? Niemand, want we zijn slechts schepsels. En toch weten we veel dingen over de Incarnatie omdat God ze aan ons heeft geopenbaard. Gods openbaring is er juist om ons een glimp te laten opvangen van Zijn ondoorgrondelijke mysteries. Maar hoewel het maar een glimp is, is het toch een glimp van de werkelijkheid.

Reese ontkent uiteindelijk dat Goddelijke openbaring echte kennis oplevert van wat waar is. Hij zegt:

Thomas van Aquino gebruikte het aristotelisme, de avant-gardefilosofie van zijn tijd, om de Eucharistie aan zijn generatie uit te leggen. Wat in de 13e eeuw werkte, zal vandaag niet meer werken. Als hij vandaag zou leven, zou hij het aristotelisme niet gebruiken, omdat niemand het in de 21e eeuw begrijpt.

Dit argument is vrij oud. Het is zelfs zo oud dat Paus Pius VI (r. 1775-1799) het in de 18e eeuw ontkrachtte toen hij de dwalingen van de Synode van Pistoia veroordeelde, dat een echt prototype was van het Tweede Vaticaans Concilie:

De leer van de synode, in dat deel waarin, men zich ertoe verbindt de leer van het geloof in de consecratieritus uit te leggen, en voorbijgaand aan de scholastieke vragen over de wijze waarop Christus in de Eucharistie is, uit welke vragen zij de Priesters aanspoort om de plicht te vervullen van onderwijs af te zien, stelt het de leer alleen voor in deze twee stellingen: 1) na de consecratie is Christus waarlijk, werkelijk, wezenlijk onder de soort; 2) dan houdt de hele substantie van het brood en de wijn op, alleen het uiterlijke blijft over; de leer laat absoluut na om enige melding te maken van transsubstantiatie, of omzetting van de hele substantie van het brood in het Lichaam, en van de hele substantie van de wijn in het Bloed, wat het Concilie van Trente definieerde als een geloofsartikel, en die is vervat in de plechtige geloofsbelijdenis; aangezien door een dergelijke indiscrete en achterdochtige weglating zowel de kennis wordt weggenomen van een artikel dat betrekking heeft op het geloof, als van het woord dat door de Kerk is ingewijd om de belijdenis ervan te beschermen, alsof het een bespreking van een louter scholastieke kwestie betreft, -gevaarlijk, denigrerend voor de uiteenzetting van de Katholieke waarheid over het dogma van transsubstantiatie, gunstig voor ketters. (Paus Pius VI, Apostolische Constitutie Auctorem Fidei, n. 29; Denz. 1529)

Daar hebben we het. De Paus veroordeelt de bewering van Reese dat transsubstantiatie niet het dogma zelf is, maar slechts een bruikbaar conceptueel kader dat toevallig een beroep deed op denkers die vele eeuwen geleden doordrenkt waren met het aristotelisme.

Het idee, dat vandaag de dag nog steeds zo populair is, dat transsubstantiatie slechts een scholastisch-aristotelische manier is om een onderliggende werkelijkheid uit te drukken die net zo goed kan worden uitgedrukt met behulp van moderne filosofische concepten die de hedendaagse mens aanspreken, is onjuist en gevaarlijk. Het werd expliciet veroordeeld en weerlegd door Paus Pius XII (r. 1939-1958) in 1950:

In de theologie willen sommigen de betekenis van dogma's tot een minimum herleiden; en het dogma zelf bevrijden van de lang in de Kerk gevestigde terminologie en van filosofische concepten van Katholieke leraren, om in de uitleg van de Katholieke leer een terugkeer te bewerkstelligen naar de manier van spreken die in de Heilige Schrift en door de kerkvaders wordt gebruikt. Ze koesteren de hoop dat wanneer het dogma wordt ontdaan van de elementen die volgens hen buiten de Goddelijke openbaring vallen, het gunstig zal afsteken tegen de dogmatische opvattingen van degenen die gescheiden zijn van de eenheid van de Kerk en dat ze op deze manier geleidelijk zullen komen op een wederzijdse assimilatie van het Katholieke dogma met de leerstellingen van de dissidenten.

Bovendien beweren ze dat wanneer de Katholieke leer tot deze toestand is teruggebracht, er een manier zal worden gevonden om aan de moderne behoeften te voldoen, waardoor dogma's ook kunnen worden uitgedrukt door de concepten van de moderne filosofie, of het nu gaat om immanentisme of idealisme of existentialisme of welk ander systeem dan ook. Sommige stoutmoedigere mensen bevestigen dat dit kan en moet, omdat zij menen dat de mysteries van het geloof nooit worden uitgedrukt door echt adequate concepten, maar alleen door benaderende en altijd veranderlijke begrippen, waarin de waarheid tot op zekere hoogte wordt uitgedrukt, maar noodzakelijkerwijs wordt verdraaid. Daarom vinden ze het niet absurd, maar absoluut noodzakelijk dat de theologie nieuwe concepten vervangt door de oude, in overeenstemming met de verschillende filosofieën die ze in de loop van de tijd als haar instrumenten gebruikt, zodat ze menselijke uitdrukking geeft aan Goddelijke waarheden op verschillende manieren die zelfs enigszins tegengesteld zijn, maar toch gelijkwaardig, zoals ze zeggen. Ze voegen eraan toe dat de geschiedenis van de dogma's bestaat uit het rapporteren van de verschillende vormen waarin de geopenbaarde waarheid is gehuld, vormen die elkaar hebben opgevolgd in overeenstemming met de verschillende leringen en opvattingen die in de loop van de eeuwen zijn ontstaan.

Het is duidelijk uit wat we al hebben gezegd, dat dergelijke pogingen niet alleen leiden tot wat zij dogmatisch relativisme noemen, maar dat ze het ook daadwerkelijk inhouden. De minachting van de leer die gewoonlijk wordt onderwezen en van de bewoordingen waarin deze wordt uitgedrukt, pleit er sterk voor. Iedereen is zich ervan bewust dat de terminologie die in de scholen wordt gebruikt en zelfs die van het leergezag van de Kerk zelf kan worden geperfectioneerd en gepolijst; en we weten ook dat de Kerk zelf niet altijd dezelfde termen op dezelfde manier heeft gebruikt. Het is ook duidelijk dat de Kerk niet gebonden kan zijn aan elk filosofisch systeem dat maar kort heeft bestaan. Desalniettemin zijn de dingen die in de loop van de eeuwen door gemeenschappelijke inspanningen van Katholieke leraren werden samengesteld om enig begrip van dogma's teweeg te brengen, zeker niet op zo'n zwak fundament gebaseerd. Deze dingen zijn gebaseerd op principes en opvattingen die zijn afgeleid van ware kennis van geschapen dingen. Tijdens het deductieproces gaf deze kennis, als een ster, verlichting aan de menselijke geest door de Kerk. Het is dan ook niet verwonderlijk dat sommige van deze begrippen niet alleen door de oecumenische concilies zijn gebruikt, maar zelfs door hen zijn goedgekeurd, zodat het verkeerd is ervan af te wijken.

…Sommigen zeggen zelfs dat de leer van de transsubstantiatie, gebaseerd op een verouderde filosofische notie van substantie, zo gewijzigd moet worden dat de werkelijke aanwezigheid van Christus in de Heilige Eucharistie gereduceerd moet worden tot een soort symboliek, waarbij de geconsecreerde substantie slechts doeltreffende tekens zou zijn van de geestelijke aanwezigheid van Christus en van Zijn intieme vereniging met de trouwe leden van Zijn Mystieke Lichaam. (…)

Het is duidelijk dat deze en soortgelijke dwalingen zijn binnengeslopen onder sommige van Onze zonen die bedrogen zijn door onvoorzichtige ijver voor zielen of door valse wetenschap. Voor hen zijn we met verdriet gedwongen om de reeds bekende waarheden nogmaals te herhalen en met zorg duidelijke dwalingen en gevaren van dwalingen aan te wijzen. (Paus Pius XII, Encycliek Humani Generis, nrs. 14-16, 26, 28.)

Dit is het krachtige antwoord van Paus Pius XII op de neomodernisten zoals Reese en zijn soortgenoten! Transsubstantiatie is niet zomaar een aristotelische manier om een anderszins onpeilbare werkelijkheid te kaderen. Het onderscheid tussen substantie en uiterlijke vorm is veeleer 'gebaseerd op principes en opvattingen die zijn afgeleid van ware kennis van geschapen dingen'.

Reese's bewering dat "niemand het aristotelisme vandaag begrijpt" is misleidend. Om te beginnen is het niet het aristotelisme dat moet worden nageleefd, maar het dogma van de transsubstantiatie (of het nu wordt begrepen of niet, zouden we kunnen toevoegen). Ten tweede, als mensen het dogma echt niet begrijpen, komt dat simpelweg omdat het hen niet goed is uitgelegd. Voordat ze hun eerste H. Communie kunnen doen, vereist de Kerk dat zelfs kinderen dit op een basisniveau begrijpen, dus laten we de moeilijkheid niet overdrijven.

14-02-2023 om 21:26 geschreven door claudia  

Op 10 /2/2023 sloeg de bliksem om 18:55 in op het Christus de Verlosser-beeld in Rio de Janeiro.

Wees getuige van de kracht van God terwijl een bliksemschicht het iconische beeld raakt en ons herinnert aan zijn aanwezigheid en macht.

Mis dit ongelooflijke moment niet dat op camera is vastgelegd en ons de waarheid laat zien dat God echt en actief is in onze wereld.

Het standbeeld Christus de Verlosser is het grootste beeld van Jezus ter wereld en staat meer dan 600 meter boven Rio op de top van de Corcovado-heuvel.

De verbluffende scène werd vastgelegd door Fernando Braga, die de foto's op Instagram deelde. "GODDELIJKE BLIKSEM !!! HET IS VRIJDAG!!!

13-02-2023 om 20:52 geschreven door claudia