Maar de communistische autoriteiten bleven overal verkondigen dat Matus gek was en dat hij alles had verzonnen. Maar de inwoners weten wel beter en iedereen is onder de indruk van zijn grote vertrouwen dat hij uitstraalt. Ze zijn er zeker van dat hij de waarheid vertelt. Ze begrijpen niet hoe iemand die zulke wreedheden heeft ondergaan zo’n glimlach heeft. Hij gaat alle dagen naar de Mis en soms is zijn lichaam als bevroren en niemand kan hem optillen. De communistische partij probeert nog de pelgrims te verdrijven door de afbeeldingen van de H. Maagd te verbranden. Ze proberen ook de weg te blokkeren, maar niets helpt en de plaats van de verschijning krijgt steeds meer bekendheid: ook bij Oostenrijkers, Duitsers en andere nationaliteiten. Matus Lasut bleef in Turzovka wonen en stierf op 10/8/2010 op 94-jarige leeftijd.

Maar het verhaal van OLVrouw van Turzovka eindigt nog niet: een man, Jaroslav Zaalenka werd op een ochtend wakker met de herinnering aan een zeer levendige droom. Een mooie vrouwe vertelde hem in zijn droom om op de berg Okruhla te gaan en daar te delven. Hij besteedde er geen aandacht aan, maar gedurende de volgende twee nachten had hij dezelfde droom. Hij begreep wat van hem werd verwacht. In de morgen nam hij zijn spade en gaat de berg op. Hij zoekt naar de plaats dat hem werd getoond in de droom. Hij vindt de exacte plaats niet en begint te delven op een plaats die niet te rotsachtig was. Wanneer hij begint te delven verschijnt de vrouwe van zijn droom. Zij wijst hem naar een plaats met varens en hij begint onder de wortels te delven. 

Het is zachte grond en opeens begint water uit de plaats te stromen. Hij kijkt rond om de vrouwe te zien, maar ze is reeds verdwenen. Jaroslav keert terug naar het dorp en vertelt zijn verhaal. Steeds meer pelgrims putten water uit de bron en er gebeuren miraculeuze genezingen. Turzovka werd daarom beschouwd als het Lourdes van Slovenië. In 1993 werd de kapel van OLVrouw van Vrede plechtig ingewijd.