De Eufraat droogt op

• Debiet: 818 m³/s
• Lengte: 2 800 km

• Stroomgebied: 765 813 km²

De grootste, belangrijkste rivier ter wereld bevloeide de Bijbelse tuin van Eden bij de geboorte van de beschaving. Nu droogt ze op en onthult angstaanjagende en griezelige mysteries die duizenden jaren verborgen zijn gebleven. Ja, het is de rivier de Eufraat. Dingen in de rivier veranderen en nieuwe vragen dienen zich aan. Waarom is de rivier zo belangrijk? Wat ligt er onder de Eufraat? Hoe verhoudt het zich tot de wederkomst van Christus?

Onlangs toonde een video van deze rivier die wetenschappers lieten zien dat de waterstanden snel waren gedaald. Er wordt ook het bestaan getoond van een gebouw met perfect geplaatste trappen onder de rivier de Eufraat, samen met angstaanjagende profetieën over de rivier. De Eufraat speelt een belangrijke rol in de meeste religieuze geschriften van de wereld die het opdrogen van de rivier en de stijgende wereldtemperaturen hebben voorspeld. Veel onderzoekers zijn van mening dat een toename van de bevolkingsconcentratie optreedt wanneer de beschikbare hoeveelheid water afneemt. Ze geloven dat alles wat in die rivier leeft moeite heeft zichzelf in leven te houden. Ze geloven verder dat de rivier de Eufraat water leverde aan de tuin van Eden en dat het een belangrijke rol speelde in het begin van de beschaving.

De rivier de Eufraat diende als oostelijke grens van het Romeinse rijk en was een belangrijk onderdeel van de zijderoute die Europa met China, India en andere delen van Azië verbond.

Het stelde kooplieden in staat goederen, exotische specerijen, waardevolle bezittingen en nieuwe gebieden over grote afstanden te vervoeren, terwijl het reizigers een veilige doorgang bood. Dit maakte het eeuwenlang een belangrijk onderdeel uit van de wereldwijde handel.

Vele duizenden jaren geleden had Mesopotamië in die periode zijn hoogtepunt bereikt en heeft het zijn grootste succes behaald met behulp van deze rivier. Naarmate de rivier zich verder terugtrekt, neemt ook de zichtbaarheid van de historische archeologische vindplaatsen van de rivierbedding toe. Gebieden die in het verleden waren overstroomd, zijn nu blootgelegd. Graven gebouwd in de rotswand dateren uit een tijd vóór de Christelijke periode.

Er zijn verschillende profetieën en mythen over het opdrogen van deze rivier en wat eronder ligt, heeft banden met het Christendom, de Islam en het oude Babylon.

Babylon, een van 's werelds machtigste steden in de oudheid, lag aan de oevers. De stadstaat bereikte zijn hoogtepunt tussen 1800 en 1600 vóór Christus en stond bekend om zijn indrukwekkende architectuur en talloze monumenten.

Bovendien ontwikkelden Babyloniërs hun eigen schrijfsysteem, wiskunde en astrologie en de rivier liet de basis daarvan ontstaan. Als je de dingen terugbrengt naar de basis, was de rivier een belangrijke bron van voedsel voor allerlei soorten dieren in het wild in de regio.

Het zorgde voor een overvloed aan vissen en ander waterleven dat essentieel was voor het overleven van de oude bewoner. Daarnaast vormde het een belangrijke voedselbron voor de oude bewoners van Mesopotamië, aangezien het water werd gebruikt om landbouwgrond te irrigeren en gewassen te verbouwen.

De vruchtbaarheid van deze regio was grotendeels te danken aan de afzettingen in de Eufraat, die essentiële voedingsstoffen leverden en de bodemkwaliteit verbeterden. Dit maakte de ontwikkeling mogelijk van enkele 's werelds vroegste beschavingen, en is ook de reden waarom de rivier nog steeds wordt geassocieerd met vruchtbaarheid.

Er is een oude mythe dat Babylon een tunnel had onder de Eufraat die de twee kanten van de stad in Mesopotamië met elkaar verbond.

De rivier de Eufraat wordt genoemd in het eerste boek van de Bijbel. In het boek Genesis lezen we:

Genesis 2:10-14: In de tuin van Eden was de bron van een rivier, die de tuin vochtig hield. Deze rivier splitst zich in vier andere rivieren. De eerste rivier heet de Pison. Hij stroomt om het hele land Havila heen, waar goud wordt gevonden. Dat goud is heel zuiver. Verder vind je daar ook balsemhars en sardonyx.  De tweede rivier is de Gihon. Hij stroomt om het hele land Ethiopië heen.  De derde rivier is de Hidekel.  Hij stroomt naar het oosten van Assur. De vierde rivier is de Eufraat.

In het verhaal van de Ark van Noach, beval God Noach om een ark te bouwen en gaf hem instructies hoe ze te bouwen:

Genesis 6:14-22: Maak van hout een dichte boot, met kamers er in. Besmeer hem van binnen en van buiten met teer om hem waterdicht te maken. (…) Want Ik zal een grote overstroming laten komen. Daarmee zal Ik alles wat leeft vernietigen. Alle mensen en dieren zullen sterven. Maar met jou zal Ik een verbond sluiten. Jou wil Ik redden. Jij moet in de boot gaan met je zonen, je vrouw en de vrouwen van je zonen. Breng van alle dieren één mannetje en vrouwtje in de boot. Zij zullen samen met jullie worden gered.  Van alle soorten vogels en van alle soorten dieren zullen één mannetje en één vrouwtje naar je toe komen om te worden gered. En neem eten mee voor jou, je gezin en de dieren." Noach deed precies wat God hem had bevolen.

En de rivier maakte deel uit van Gods plan om alle slechtheid in de wereld weg te spoelen.

Wat fascinerend is aan de profetie van het opdrogen van de rivier de Eufraat, is dat we reeds getuige zijn van de eerste fasen ervan. Toen in 1923 het Verdrag van Lausanne werd ondertekend, moest het water van de rivier worden afgescheiden en moest het gebruik ervan worden verdeeld en gerantsoeneerd over de verschillende landen.

In 1946 besloten Turkije en Irak tot overeenstemming te komen over de rivier de Eufraat. In deze overeenkomst stond dat als Turkije veranderingen of interventies met betrekking tot de rivier wilde maken, het eerst toestemming van Irak moest krijgen. Bovendien mocht Irak ook dammen bouwen op het Turkse grondgebied langs de rivier, waardoor ze konden bepalen hoeveel water Turkije binnen kon stromen. Deze overeenkomst was essentieel voor een eerlijke verdeling van de middelen tussen de verschillende betrokken landen en om ervoor te zorgen dat geen enkel land er allemaal van zou profiteren. Natuurlijk weerhield dit sommige mensen er niet van om meer te willen dan hun deel. De menselijke natuur is altijd egoïstisch geweest, en dit was geen uitzondering. Sommige mensen wilden al het water voor zichzelf hebben, ongeacht de gevolgen die dat zou hebben.

De rivier de Eufraat is een bron van onenigheid geworden tussen naties en hoewel er een overeenkomst is gesloten, hangt het lot ervan nog steeds af wie uiteindelijk zal profiteren van de rivier en hoeveel er aan elk land zal worden toegewezen. Dit zijn vragen die nog steeds onbeantwoord blijven. In de loop van de volgende 20 jaar begonnen Turkije, Syrië en Irak hun eigen dammen op de Eufraat te bouwen om zijn macht af te tappen.