|
Fris uitgerust
en proper gedoucht staan we omstreeks openingstijd aan de deuren van de Walmart
om onze voorraad aan te vullen. De supermarkt helemaal voor ons alleen, en dat
op een zaterdag, leuk winkelen. Als we aan de verse producten willen beginnen,
vinden we die niet. Zeer vreemd, deze supermarkt heeft alles wat niet
bederfbaar is, maar geen groenten en fruit, vlees of vis. Nog nooit meegemaakt.
Enfin, we zoeken dan wel een andere. Als we terug buitenkomen zien we dat onze
camper flink lekt. Strange. Mike doet de deur open. Oei, we zijn blijkbaar na
de laatste dumping de kraan vergeten dicht te draaien. En ja, in de verte zien
we op het grasveld waar we gestaan hebben een grote plas van ons geloosde
douchewater. Miljaar, not so good busy. Het gehele compartiment waar de dump
hose in zit staat blank. We mikken onze lekke zeef boven een putteke en ontdoen
ons van het overtollige water. Wat ruikt de parking hier meteen douchefris.
Graag gedaan, Walmart. Eens we ook alle versvoer gekocht hebben installeren we
ons aan het uitkijkpunt nabij de jachthaven en ontbijten met een magistraal
uitzicht.
Daarna verder.
Door de opgelopen vertraging laten we de extra loop tot aan Lac Matapédia
vallen en rijden meteen door naar Parc Le Bic, niet zoveel verder. Parc Le Bic
is een van de kleinere nationale Parcs maar, als we de bibliografie mogen
geloven, een van de mooiste. Om 12h zijn we al daar. We kunnen ons al op de
camping installeren maar dat doen we niet. We rijden meteen zo diep als
mogelijk het park in om al enkele wandelwegen te testen. Het opmerkelijkste aan
dit park is dat bij laag water immense zandbanken ontstaan. Een paradijs voor
de zeehonden. Een groot deel van de wandelwegen zijn enkel toegankelijk bij eb.
Meevaller, het tij is aan het terugtrekken, binnen 3h is het laag water.
Regelmatig moeten we op onze passen teugkeren omdat het water nog niet laag
genoeg is. Dan maar de alternatieve route door het schiereiland ipv errond.
We wandelen 3 uurtjes,
de meeste van de paden hebben we hier dan belopen. Het weer schommelt tussen
tropisch en polair afhankelijk langs welke kant je staat.
Op de weg naar
de camping willen we nog een zijwegeltje inslaan dat eindigt aan een
uitkijkpunt maar net op tijd spot ik het verbodsbord voor bussen en
aanhangwagens. Wij zijn geen van beide, maar ik kan me wel een idee vormen
waarom dat bord hier staat. Dan maar meteen tot aan onze camping die even idyllisch
is aangelegd als het witte kinderbos bij ons.
We koken een voedzame
Belgische maaltijd in elkaar, dat zijn ze hier niet gewend en dat prikkelt de
nieuwsgierigheid van de locals. s Avonds stoken we de firepit op, een onweer
blust het en we gaan slapen.
|
