We laten Québec
achter ons, het ziet er hier maar onweerachtig uit. We hobbelen naar Tadoussac.
De baan is in slechte staat, er zijn veel wegenwerken. We gaan van zee-niveau
omhoog, met links van ons de mooie Laurentides-bergen, over 800m pieken en dan terug
naar zee. De automatic in combinatie met cruise control gaat op sommige stukken
makkelijk over de 5000 toeren. Voilà, die is bij deze gerodeerd, de pistons
zijn net niet door de motorkap gelanceerd. Economisch rijden is anders.
Uiteindelijk komen we aan de ferry die ons in 10 minuten naar de overkant
brengt. Ik stap uit om de propaan dicht te draaien. Amai, wat is dat hier,
minstens 20° verschil met deze ochtend. Het hele landschap doet ons denken aan
de kusten van Cap Gris en Blanc Nez, die kliffen en het wisselvallige weer
mooi om te zien.
En zo arriveren
we in Tadoussac, met als doel massas walvissen te zien. Ik ben weeral eens
benieuwd.


|