De titel laat u vast al vermoeden dat wandelen er niet zal inzitten. (Hoewel). Op de camping is een service center dat fietsen verhuurt. Dat heeft alles te maken met een fietsloop van zo’n 35 km die hier voorbijloopt. Dat lijkt ons wel eens een leuk alternatief. Een ontspannend  ritje langs de meren. Volgens de uitbater gaan we daar zo’n 3 tot 4 uur over doen. Ok, doen we. Het eerste stuk loopt 13km langs de baan en is niet zo interessant, pas daarna is het een lus de natuur in. Slaagt dat even tegen, ik besef ineens weer waarom er in Dardennen niet gefietst wordt. Het lijkt of we alleen maar naar boven fietsen, soms heel even naar beneden maar we staan vooral veel stil, zelfs in het kleinste verzet geraken we niet boven met die dikke banden. Schaduw is er ook al niet op de baan. De zon martelt ons genadeloos, we zijn binnen de kortste keren kloddernat van ’t zweet en onze watervoorraad slinkt veel te snel.

Meer dan een uur later bereiken we het eigenlijke startpunt waar de route het park indraait. We zijn al kapot en het moet nog beginnen. Ok, korte pauze en wat suiker binnenspelen en dan gaan we er terug tegenaan. We rijden nu onder de bomen, wat een dankbare verkoeling. Het pad is vlot berijdbaar en slingert langs de oevers van verschillende meren. Gezien een meer van nature uit vrij horizontaal ligt, zijn de hoogteverschillen beperkter, niet erg voor onze geteisterde beenspieren. Het schiet uiteindelijk wel goed op en we hebben ruimschoots de tijd om regelmatig te stoppen en van het uitzicht te genieten.

Het venijn zit natuurlijk weer in de staart, in de laatste kilometers krijgen we nog een stevige helling voorgeschoteld. Dat duurt welgeteld 10 seconden en we staan allebei naast onze fiets. De wil is goed maar ’t vlees is duidelijk te zwak. Te voet dan maar, de pap is op, the fuel gone, we’re on vapor, Cougar, you got to put it down…

Totaal uitgeput leveren we de fietsen terug in. De man heeft er duidelijk plezier in. We strompelen terug naar onze camper en halen nog net de douches. Daarna voelen we ons terug iets meer mens, maar dat gaat pijn doen morgen, dat voelen we nu al. ’t Was anders wel een mooie tocht, zonder de beloofde Moose weliswaar.