|
Onze bagage
begint nu echt buitensporig te worden. Met de etenswaren die we nu nog
bijgekocht hebben is het ronduit absurd. Maar goed, t is maar om in en uit een
taxi te laden. Apu n° zoveel verschijnt plots uit het niets en brengt ons naar de
Canadream terminal. Daar staat ons een schok te wachten. De Midi-camper die
ze voor ons voorzien hebben is helemaal geen midi maar een gigantisch
gevaarte... Ongeveer 7 ton droog aan den
haak. Ik herinner me nog dat die man van het boekingsbedrijf mailde dat ze voor
de tweede trip een iets comfortabeler model hadden voorzien, wat een betere
deal was. Nu zijn we snel te vinden voor een betere deal en hebben we verzuimd
te controleren wat dat juist was. Man, wij zijn met 2, dat ding is bedoeld voor
kroostrijke gezin(nen). Ah, maar dat boekt iedereen hier voor 2 volwassenen
hoor. As If, grootheidswaanzin ja, daar kunnen ze hier toch wat van. Lachen we
5 weken lang met die monstercampers met uitschuifbare zijkanten en nu rijden we
zelf met zon ding rond. Ok, het kon nóg groter, maar dat willen we precies
niet weten. In elk geval, plek genoeg voor onze ineens nietig hoopje bagage. 8
ton nu
minstens
Als alle
paperassen zijn afgehandeld, vragen ze wat onze plannen zijn. Als wij antwoorden,
suggesties? kijken ze maar vreemd op. Maar de medewerker begint over Manitoulin
Island en dat klinkt goed. Nen tip van ne local ontfrutseld, altijd prima
materiaal.
We gooien alles
erin en rijden dan naar de supermarkt. De eerste bocht die Mike moet nemen, loopt
al helemaal de mist in. De draaicirkel is zo belachelijk groot, dat we de bocht
niet halen en in de parkeerzone belanden. Weliswaar zonder schade, maar geen
best begin. WTF?! Een Airbus draait korter! Op de supermarktparking nemen we schaamtelijk
4 plaatsen in. We shoppen uitgebreid en zoeken nog snel een camping voor
vanavond. 8 Ton plus schnabbels, wrong way.
Mike de trucker
kruipt terug achter zijn stuurwiel en schoorvoetend loodst hij onze camion de
avondspits in.
Aan de camping
bellen we aan en de bareel gaat naar boven. We zijn er nog niet onderuit als
hij al terug naar beneden gaat. Ai, dat is onze eerste schade, hoe lang zijn we
onderweg?? Het lijkt allemaal wel mee te vallen op het eerste gezicht. Dit
monster heeft amper 2800 km op zijn teller staan, ik vermoed dat ze niet zo mild
zullen zijn bij teruggave. Als we naar onze plek rijden, horen we nog takken
van een boom over ons dak schrapen. Dat komt hier helemaal goed. Plek n° 18
waar we moeten gaan staan, bestaat niet dus we wringen ons maar ergens tussen.
En de aansluiting van de elektriciteit is op zijn kop gezet dus onze stekker past
niet. De eigenaar komt eigenhandig het beschermplaatje voor eens en voor altijd
verwijderen. Liever hij dan wij.
We geraken toch
geparkeerd en dan begint de grote uitpak. Er zijn 3x zoveel kastjes als we
nodig hebben. Ik zweer het, dat maakt het niet gemakkelijker. Die uitschuifbare
stukken vinden we maar iets raar. Goed, we zijn nog geen fan van dit nieuwe
huis, t zal nog wat moeten wennen. Al blij dat we hiermee niet door haarspeldbochten
in de Rockies moeten.
Dan nog even
onze nieuwe super-promo-bbq testen
nadat Mike hem Ikea-gewijs in elkaar gedraaid
heeft.
|
