|
Droevig bericht
bij het opstaan. De grootva van Ruth is overleden in Sint-Mathildis. We hadden
al enkele weinig hoopvolle berichten gekregen maar toch blijft dat even slikken
op het moment zelf. Ik ben blij dat ik hem ook gekend heb. Het was een slim en
integer man. Veel sterkte aan iedereen die het genoegen heeft gehad deze man
gekend te hebben.
Dit wordt een
korte dag, we vliegen naar het oosten dus ze stelen 3h van onze tijd.
Eerst moeten we
proberen alle bagage verder te reduceren tot slecht 2 overladen trekkingrugzakken,
2 obees dagrugzakken, een sacoche, een zak keukenspullen en een heuptasje. Maar
dat kan toch niet, zegt dien Indiaan. Als ge dat goed opvouwt, wel! Als we door
de security moeten gaan ze ons voor gek verklaren denk ik, met een
pottenonderlegger, ijsblokjesbakje, theezakjes, camper-wc-papier
We gaan mee met
de gratis shuttle tot aan de luchthaven, om 8h30 staan we bij de incheckbalie
van Air Canada. Dat is zowaar een DIY incheckbalie, nog één cost reduction stap
door te voeren en ik kan mijn valiezen eigenhandig het vliegtuig induwen. Snel
ontbijt bij de Subway en dan aanschuiven voor de verplichte striptease voor de
lokale ambtenarij. Ik bereid mij er op voor dat ik mag gaan uitleggen waarom ik
met een halve keuken op reis ben. Zover komt het niet, ze zijn blijkbaar erger
gewoon. Hadden we misschien toch die BBQ kunnen meenemen? En dan is het wachten
om te boarden. We hebben het nog steeds wat gehad met vliegtuigen en luchthavens.
Volgende maand onze voorlaatste vlucht richting Frankfurt.
We genieten
voor de laatste keer van de Rockies als we ze overvliegen. Toch een enorme
mooie lap natuur. Geen moment spijt gehad van onze toer hier. We hebben veel
gezien, ontmoet, beleefd en ervaren.
Een
luchthaventaxi wat in werkelijkheid een limo is die bestuurd wordt door een
tulband brengt ons tot aan een filiaal van Extended Stay hotel in
Vaughan-Toronto Hier hebben we op de valreep nog een hotelkamer gevonden die
eigenlijk meer weg heeft van een bescheiden appartement. Als we inchecken
vragen we waar de dichtstbijzijnde supermarkt is, we willen nog wat groceries
shoppen. We hebben immers een keuken in ons verblijf. Niet eenvoudig legt Mo
uit, de indrukwekkende zwarte man achter de balie. Maar zijn shift zit er bijna
op, Ik breng jullie wel even met de shuttle. OK
, naar waar? De grocerieshop
van zijn tante? We zien wel, veel keus hebben we niet. Na een ritje van zon 10
minuten worden we voor een gigantische supermarkt gedropt, hij spreekt af om
ons binnen exact een half uur terug op te pikken. OK. Komt helemaal goed.
Eens we geshopt
terug aan het hotel zijn, vragen we wat onze schuld is voor deze toch wel heel
persoonlijke service. Notin, zegt Mo met de glimlach. We geven hem dan maar
een vette tip, tegelijk blijven we een beetje onthutst over de gang van zaken
hier. t Is niet dat dit een klein familiehotelleke is.
Later blijkt
dan dat we ook nog gratis mogen aanschuiven aan het uitgebreide ontbijtbuffet.
En als we willen kunnen we ook nog gratis een licht avondmaal krijgen. We
snappen er allemaal niet veel van. Duidelijk is wel dat dit hotel zich eerder
toespitst op mensen die hier langere tijd verblijven voor hun werk. Veel
toeristen zitten hier niet.
|
