Garage sale. Daar zijn we gisteren al mee begonnen, al onze kampeer- en reisgidsen geven we aan Hollandse newbees. We laten een volledige bbq-set startklaar achter alsook de olielamp. We zijn immers niet helemaal zeker of dat mee mag in de handbagage.

We ondernemen al een eerste poging om alles terug in een rugzak te wringen. We willen wat basismateriaal voor camper II meenemen in plaats van dat hier weg te gooien en terug te moeten kopen in Toronto. Dit gaat nooit lukken.

Dan begint de grote terugtocht naar Vancouver, 400km. De rit, de baan en bijhorende uitzichten blijven van Canadese topkwaliteit. De dorpjes die we passeren zijn blijven hangen in de tijd, zo uit een western gepikt. Alleen begrijp ik de snelheidsbegrenzingen nog steeds niet. Die zijn vast alleen van toepassing op de toeristas. Ik rijd bijna altijd zo’n 10km boven het opgelegde maximum en dan nog word ik ingehaald door alles wat op een motorweg wordt toegelaten. Op kop de mega-trucs.

Zo’n 25 km voor Vancouver checken we in op de meest ongezellige camping uit mensenheugenis. Niet eens een picknicktafel, net nu we die uitstekend konden gebruiken voor de grote inpak. De mensen rondom ons staan hier allemaal vast, of beter gezegd, wonen hier. Onze buurvrouw laat trots haar 2 konijnen zien die in de smoorhete camperbus verblijven. Ocharme die beestjes.

We proberen op te eten wat we nog kunnen.

Ik kleef alle dingen die van de camper zijn afgevallen terug aan elkaar met superglue, als dat nu allemaal 24h wil blijven hangen. Hier en daar nog wat vijzen terug aandraaien. Ruth werkt niet echt mee en rukt nog snel de handgreep van de besteklade. De vijzen zijn te kort, dat krijg ik niet meer gered. De bluts vooraan begin ik ook niet aan. Geen flauw idee trouwens hoe die daar gekomen is. Ik heb het niet opgemerkt bij de rondgang bij het ophalen wat vreemd is, en de volgende dag merk ik een knal van een bluts. Zeker wetende niets geraakt te hebben. Vreemd. De enige verklaring is dat iemand de camper geramd heeft tijdens ons eerste supermarktbezoek. Wat vreemd blijft want ik had het gevaarte met opzet wat verder geparkeerd op een verlaten gedeelte van de parking. Soit we zien wel, worst case scenario gaat onze waarborg eraan.