De onheilsberichten waren inderdaad voorbijgestreefd, er is niets spectaculairs meer uit de lucht gevallen.

Na het ontbijt houd ik het niet meer uit. We weten nog steeds niet wie die ‘bekende’ is en als hij straks wegrijdt, gaan we het nooit weten. Ik raap mijn alles bij elkaar en stap erop af. Blijkt het toch wel de man te zijn die ons heeft bediend bij het ophalen van onze camper in Vancouver zeker? Mike had al zo’n vermoeden maar het leek raar omdat hij met een camper van de concurrentie op stap is. Komt erop neer dat het een Duits koppel is dat voor een jaar in Canada woont/werkt. Ze hebben allebei een job bij Canadream gevonden, maar hun tripje naar Jasper lag al daarvoor vast en is dus bij de concurrentie geboekt. We krijgen van hem nog een tip voor een camping vol wildlife in Jasper Park cadeau. Altijd mooi meegenomen.

Blij dat we van dat ei verlost zijn beginnen we aan deel 2 van de trip. Voorlopig zit alles nog in de wolken maar er zijn ons opklaringen beloofd. En daar hopen we op, want onze belangrijkste stop onderweg is het Visitor Center van Mount Robson met een fantastisch uitzicht op deze klepper van 3954m. Na een goed uur rijden krijgen we de eerste blikken op de Rocky Mountains voorgeschoteld. Ja man, knap is dat hoor. Zelfs vanuit de auto is het de moeite om foto’s van te nemen. De weergoden zijn ons gunstig gezind en we zien Mount Robson al van ver liggen. Nice.

Van daaruit is het nog een klein uurtje en dan zijn we in Jasper. Dat ligt in Alberta, Wild Rose Country, volgens hun nummerplaten. Wie het zich nog herinnert, de Australiërs waren ook heel goed in het verzinnen van zo’n omschrijvingen. Mopje van de Engelsen?? In elk geval, in Alberta is het een uur later, dus uurverschil met België is nu 8u. We zullen de blog wel aanpassen.

Terwijl we staan aan te schuiven voor een plek op onze camping (geen nood, hier zijn 781 plaatsen), hoor ik iemand in de auto naast ons nogal luid in het AA zeggen: ‘As die trut na es een beke zou wille veurtrijjen…’ Ik steek mijn hoofd al lachend buiten en die man zegt direct ‘ja lap, nog Vlaminge, ik moet hieral oeplette wa’k zeg’. Gieren was het, in beide auto’s. Straks eens gaan zoeken op die 780 andere plekken waar zij zijn geland.

En de camping is een pareltje. Weer midden in het dennenbos. Hier zullen we nog eens ne spaghetti maken sé, zal ongetwijfeld beren aantrekken.