We profiteren van de snelle internet om wat bij te babbelen met thuis en dan naar de supermegastore voor fuel en proviand voor de volgende dagen. Hier hebben ze alles in supermegahoeveelheden. Niet ideaal voor onze ‘kleine’ camper. De promo-kippenvleugels zijn voldoende om ons de komende 4 weken te voorzien. Ik beslis het voorgerecht dan maar zelf te gaan jagen in de natuur. Ik stop aan Oyster Bay, het is laag water en ik stroop mijn broek op. Hoe moeilijk kan het hiér zijn om enkele Zeeuwse Creuses te strikken? Maar het zit me niet mee, iemand is me voor geweest, of het is niet den tijd van’t jaar, of de baai is verkeerd benoemd. Wel vind ik supermegascallops van meer dan 10 cm groot. Hier heb je er maar twee van nodig in een pasta vongolé bedenk ik. Ik geraak niet verder dan enkele koesterschelpen voor Ruth. Twee keer raden wat ze daar mee mag doen.

Het is nog steeds bijzonder mooi weer en we besluiten terug naar onze camping te gaan en daar wat te gaan genieten van de zon, de rust en van de baggerwerken in het bijhorende haventje. We eten fusion: guacamole, Peruaanse versie, scampi met look en scallops (st jacobsvruchten) in eigen schelp met curry, gerookt op een cederhouten plankske bijgestaan met een slaatje. ’t Was meer een experiment dat we niet gaan herhalen, scallops zijn te fragiel van smaak om te roken.

We kapen nog een film uit cyberspace maar we slagen er weeral niet in om die volledig uit te zien. Zo kennen we ondertussen al heel wat intro’s maar geen idee of het een happy end heeft. Dat is helemaal niet erg.