|
Zo noemen ze de
streek hier toch in de Cowichan Valley. Dé streek voor de Canadese wijn. Hier
vriest het nooit, warm wordt het hier ook niet. Maar anticiperend op een snelle
global warming hebben ze hier alvast wineries gestart. En daar zijn ze heel
fier op en ze willen die aan de ganse wereld laten proeven. Er is een tasting
loop die 12 wineries aandoet. 12 Lijkt ons wat veel, we kiezen 5 beloftevolle kandidaten
uit.
We starten met
de verste, een kleine 50km verder. Al snel leren we dat je hier geen full bodied
rode wijn moet gaan zoeken, logisch, te koud, te weinig suiker en bijgevolg
weinig alcohol en dus lichte wijnen, vaak van druivensoorten die ook goed
gedijen in Duitsland. Elke rode wijn die je hier drinkt kan perfect met vis
gecombineerd worden, tegen een bbq houden ze geen stand.
De eerste twee
wijnhuizen, Averill Creek & Vigneti Zanatta zijn ok als je liefhebber bent
van verfrissende pinot gris of gewurtztrauminer. De trend lijkt gezet. Maar het
derde wijnhuis verbaast: Blue Grouse winery, noteer die, allemaal excellente wijnen
ver boven het gemiddelde! Merlot blijkt hier een moeilijke te zijn. Niet omwille
van het klimaat maar de fauna doet moeilijk. De merlotdruif is nu éénmaal de lievelingsdruif
van de zwarte beer. En die houd je zomaar niet even weg van zijn lievelingsgerecht.
Alle wineries zijn dan ook volledig omheind. 1 Constante, ze zijn allemaal
gelegen op fantastische locaties met weids uitzicht op het landschap. Netjes.
Verder hebben
we nog een tasting in een etablissement dat voornamelijk ciders maakt, niet
iets waar in België een grote markt voor is. Een destilaat van peren, met extra
perenolie, dit gaat nog even nazinderen, zo bitter, ik vraag of dit voor
consumptie is of gewoon om olievlekken van je oprit te verwijderen. Ze kunnen er
gelukkig zelf mee lachen.
Bij de laatste
tasting krijgen we dezelfde reeks wijnen voorgeschoteld, maar ook een port, ofwel
een port-style, gemaakt van blueberries. Lekker, al proeft het bij mij nog steeds
een beetje naar bitterpeer.
Terug naar ons fris
stukje bos. Onderweg dondert onze toaster uit zijn opbergplaats. Gelukkig
hadden we al colle-tout gekocht, na een beetje puzzelen ziet hij er terug heel
uit. Hij toast wel enkel nog maar één kant van het brood.
|
