We kunnen nog net een pistolet en een banaan meeritsen van het ontbijt, gelukkig serveren ze dat al vanaf 5u. Om 5u15 staan we aan de bushalte, we zijn ongeveer de 200ste. Valt nog mee. Van een Canadese hadden we gehoord dat er veel bussen zijn en het dus redelijk vlot gaat. Stipt om 5u30 wordt de eerste bus geladen, wij schuifelen mee naar voor. In bus 4 zijn er nog net 2 plaatsen voor ons. De rit naar de ingang duurt een half uurtje. De toegangsdeuren zijn nog maar net open als we boven aankomen. Goed dat we niet nog vroeger zijn opgestaan.

We beginnen direct aan de klim naar het beroemde uitzichtspunt over de hele site. Hoe meer we stijgen hoe geweldiger het zicht op de site wordt. Het schemert nog steeds, er zijn nog maar nauwelijks bezoekers en flarden wolken hullen gans Machu Picchu en zijn wauw-omgeving soms in enkele seconden in een mystieke nevel die even snel weer verdwijnen kan. Op het hoogste punt zetten we ons even en nemen we de tijd om dit schouwspel volledig op te nemen. De nacht die zijn dagelijkse strijd onontkoombaar verliest tegen de opkomende zon, die nu eerst de allerhoogste sneeuwtoppen van de Andes uitlicht. Een krachtig baken van overwinning, de rest zal nu snel volgen. De natuur ontwaakt mee. Dit wordt onmogelijk ooit te vergeten. Als het helemaal licht is gaan we via smalle paden, tegen een loodrechte wand waar we zowel het begin beneden als het einde boven niet kunnen zien, tot aan de Inca brug, een klein half uurtje verder. De brug zelf mag je niet meer op, alsof we dat zouden willen, het pad is al duizelingwekkend genoeg voor ons. Eens we terug in Machu Picchu zelf zijn doen we een aaneenschakeling van verschillende paden zodat we alles te zien krijgen. Wat een idee om hier een stad te gaan bouwen. Rare jongens, die Inca’s. ’t Was in ieder geval gebouwd ’voor het leven’, een gemiddelde muur is hier al snel 1meter dik. Bouwheren met faalangst, of de opdracht gekregen een beving van 10 op de schaal van Richter te weerstaan?  ’t Is me niet duidelijk,  het één sluit het ander natuurlijk niet uit. Tegen 11h hebben we het meeste hier wel gezien. Het loonde in ieder geval om zo vroeg te komen en de massa’s voor te zijn. Bij het buitengaan stempelen we zelf Machu Picchu in onze reispassen en laten ons terug naar het dorp bussen. Iets eten en dan... siësta... meer dan terecht verdiend deze keer.