Om 6h30 vergezel ik vrijwilliger Yannick naar de marktplaats. Een trip die hij dagelijks doet om daar te gaan ontbijten tussen de inboorlingen. Een versgeperste fruitshake van meer dan een liter en twee broodkoeken voor geen geld. Voor mij enkel de shake, mijn ontbijt wordt immers voor ons klaargezet in de casa. Bij Casa Lena hebben ze, uiteraard, Peruaanse paarden, een gangenpaardenras laat ik me informeren. Door hun specifieke gang voel je de bewegingen van het paard bijna niet, de Rolls Royce onder de paarden, ideaal voor beginners. Super, doen we. De paarden worden zoals afgesproken tegen 10h van stal gehaald en opgezadeld. We benadrukken nog eens dat we absoluut geen ervaring hebben, maar dat zou niet nodig zijn, ze leggen ons kort uit hoe je gas geeft, remt, links en rechts stuurt en zelfs hoe je de knol in achteruit zet. Easy. Eens de hengst klaar is heft Gildert zich op het paard. Dat is er duidelijk niet mee gediend en bokt alle kanten uit om zich van de last te ontdoen terwijl Gildert’s neef, nen andere dan gisteren, Gildert heeft heel veel neven, het dier aan de lijn houdt. Het paard moet blijkbaar nog getemd worden. Er worden al helmen bovengehaald. Komt helemaal goed. Ik mag eens proberen en klim op het paard. Het dier hapert, het wil niet starten, niet vooruit, niet opzij, niks. Eerder een koppige ezel ja. En daarmee moet ik de berg op? Ze mogen hunne Rolls terug in de garage zetten, als de eigenaar er al niet zonder hulp kan blijven opzitten gaan wij ons leven er niet op riskeren. Ene keer verkeerd vallen en ik kan met ne plaaster door Canada gaan trekken, no way. Gilbert snapt niet wat er aan de hand is met het paard, vorige maand werkte het nog perfect. Compromis, we gaan met de auto ipv de paarden naar het uitzichtspunt. Het laatste stuk moeten we te voet. De vergezichten zijn even indrukwekkend als gisteren. Niet moelijk we staan op een heuvel na op hetzelfde punt. Maar goed, deze keer kost het ons een pak minder energie en vervelen doet dit landschap nooit.

Tegen de middag zijn we terug, pakken in, nemen afscheid van de vrijwilligers en laten ons naar het dorp voeren waar het scenario van dag 1 zich herhaalt. Taxi zoeken tot in Cusco, die pas vertrekt als hij 4 passagiers heeft. Gelukkig voor ons zit er al 2 man in dus we zijn onmiddellijk op weg. In Cusco weer wisselen van taxi. Christian, de eigenaar van de AirBnB die we huren komt ons opwachten aan de San Pedro markt. We gaan een smal steegje in. Aan n° 787 gaan we door een poort, waarachter een nieuw, nog smaller, steegje blijkt te liggen. Enkel te voet kan je hier door. Helemaal op het einde staat zijn hippiehuis, planken vloer, oude platen van de Beatles en de Stones, verwarming via open haard. We installeren ons en voelen ons hier meteen thuis. Van de drukte op straat merk je niks. Nu naar de supermercado en potje koken.