In een nabijgelegen hotel hebben ze ter ere van Maria Reiche, een Duitse die 40 jaar van haar leven aan het bestuderen van de Nasca-lijnen heeft gewijd, een planetarium opgericht. Elke avond om 19u kan je daar een informatieve uitleg gaan volgen. Gezien we gisteren helemaal in de sfeer waren, namen we dat er nog even bij. Bleek dat er net die avond een groep van 32 Vlaamse toeristen naar dezelfde voorstelling kwam kijken. ’t Moet weer lukken. Planetarium vol met alle mogelijke varianten van de Vlaamsche taal.

De voorstelling begint met wat uitleg over de zuiderse sterrenhemel. Die kennen we al goed van de Galapagos. De dame naast mij heeft zware moeite met het Spengels van de presentator en verstaat er niets van. Die praat precies me ne patat in zijne mond, zegt ze in het vlekkeloos Iepers.

De verdere presentatie geeft een mooi overzicht van alle beelden en lijnen en gaat dieper in op de mogelijke bestaansredenen. Ik kan me meer vinden in het idee dat het een soort van zonnekalender en godenaanbidding was, gezien sommige lijnen net wijzen naar de plek waar de zon opkomt op 21 juli of 21 december. Dat de lijnen zouden aangeven waar er water te vinden is, vind ik bij zijn haar getrokken. Er loopt 1 rivier langs deze plek in de woestijn. Hoe moeilijk kan het zijn. Trouwens, in Nasca regent het maximum 1 uur in een heel jaar. Dat moet je net vertellen tegen een planetarium vol Belgen. Ze geloven hun oren niet. Wij hadden al zoiets in de mot met al dat stof hier. Over mogelijke buitenaardse inmenging wordt echter met geen woord gerept door de alien.

Na de voorstelling keuvelen we nog wat met een paar Vlamingen. Ze vallen van hun stoel als ze horen dat we voor bijna 7 maand op reis zijn. Opmerking van 1 van de dames: hoeveel geld hebben jullie dan wel niet bij? Het feit dat we alles on the fly boeken, ging hun verstand helemaal te boven. Ze waren een andere manier van reizen gewoon.

Als we aan ons avondeten bezig zijn, verschijnt in hetzelfde restaurant Etienne-de-Canadees die mee met ons de lijnen deed. Die is voor 7 jaar op reis, zit nu ergens halverwege. Van ons continent heeft hij enkel Ijsland, Malta en Rusland niet gedaan. Voor een andere keer, zegt hij. Petje af. “Hoeveel geld moet die wel niet bijhebben?”. Hij geeft ons nog een goeie tip voor een 2-daagse in de Colca Canyon, waar ik onmiddellijk voor mail. Maar, geen plaats meer, spijtig. Nadeel van on the fly te reizen.

Als ik gisteren ging horen tot hoe laat we vandaag konden ontbijten, vroeg de man of we dan nog een extra nacht gingen blijven. Beetje spraakverwarring want wij hadden voor 2 nachten geboekt. Vermoedelijk was hij dat vergeten en dacht hij dat we gewoon op onze kamer bleven wachten op de nachtbus. Dat verklaart ook waarom ons bed niet was opgedekt en de rommel van het ontbijt nog op onze tafel stond toen we in de namiddag terug op onze kamer kwamen. Mike is dat dan maar naar de receptie gaan brengen. Als we vanmorgen naar de ontbijtruimte gaan, is er niks te bespeuren, behalve de plateau met alle rommel van ons ontbijt van gisteren nog op. Smakelijk. Er is hier iets aan de hand in dat hotel. Volgens mij zijn we de enige gasten en vergeten ze ons af en toe. We gaan naar de receptie en vragen waar het ontbijt is. Ah zegt de dame, ik ga dat nu voor jullie bereiden. Hopelijk niet met dezelfde broodjes van gisteren en met propere glazen. We durven er niet echt veel van eten. Aan de receptie hangen de prijzen van het hotel uit. Niet enkel per nacht, maar ook per halve nacht. Tiens.

En dan rest ons te wachten tot 15u, waarna we weer een bus opgaan, richting Arequipa. Deze keer met Oltursa, kwestie van te kunnen vergelijken welke de beste firma is. Volgens plan zouden we daar tegen middernacht moeten zijn. Ik gok op 3u ’s morgens. Fingers crossed dat alles goed gaat.