Op de
luchthaven moeten we onze trip nog betalen. De dollarbiljetten worden
zorgvuldig gekeurd en 2 komen op een aparte stapel. No good, zegt de dame
achter de balie. Ah, leuk, dat spelleke kennen we nog van in Azië. Lang geleden
maar zoiets verleert ge niet, nee. Eens goed opletten, we gaan hier niet moeilijk
beginnen doen over een miniem scheurtje in een biljet. De biljetten komen vers
uit de automaat, ze zijn zo legitiem als een biljet wel kan zijn. Er volgt een
hele discussie, waarbij een andere toerist zich nog komt moeien en ons
voorstelt om het geld te laten wisselen in lokale munt. Niks van, mijn dollars zijn
prima, aanvaarden zullen ze ze. We blijven elkaar aanstaren in dit welles-nietes
spel. We hebben uiteraard andere biljetten bij, dat weet zij ook, maar das net
het spel. Uiteindelijk ben ik het beu en laten we de balie-dame voor wat ze is.
Kan ze er zelf nog wat over nadenken. We horen er niets meer over. De biljetten
zijn bij deze aanvaard, schitterend gewoon.
De
Nasca-lijnen
ze spreken tot de verbeelding.
Volgens de wiki
: De lijnen van Nazca zijn geogliefen,
tekeningen in het zand van de pampa's van Jumana en Nazca in Peru. De
tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden
lijnen en lijnenspellen zijn in het woestijnzand van de hoogvlakte van Peru
lang bewaard gebleven. De hoogvlakte is een van de droogste gebieden op aarde
met een gemiddelde jaartemperatuur van 25 graden Celsius. Het is er bijna
altijd windstil en er valt vrijwel geen regen, zodat de lijnen duizenden jaren
bewaard bleven.
Dat op zich is
al opmerkelijk. Maar het meest tot de verbeelding sprekende is waarom deze
lijnen gemaakt werden en door wie. De vormen zijn tot in de perfectie gemaakt
en enkel zichtbaar vanuit de lucht. Dit is het onuitwisbare bewijs van buitenaards
intelligent leven dat deze doodse windstille en erosievrije vlaktes uitkoos en
markeerde als landingsplaats. Een beetje zoals wij op Mars een goed rustig plekje
zoeken om onze marsmobiel neer te zetten, een vlag planten en signalen van ons
bestaan in outerspace los laten. Veel van de vormen tonen bovendien een verband
met de posities van de hemellichamen. Ook zonder dit tastbaar bewijs zou je al
eigenaar moeten zijn van een behoorlijk Godcomplex om aan te nemen dat wij de meest
ontwikkelde soort in het ganse heelal zijn.
Nu zijn er
wetenschappers die er hun levenswerk van gemaakt hebben er een andere
plausibele uitleg aan te geven. Dat is nog niet gelukt tot hiertoe. De meest
absurde theorieën werden al naar voor geschoven.
Het zijn
waterkanalen, het is een hardloop route, het is een rite om Goden te vereren, de
Nazca sjamanen zouden door het gebruik van hallucinogene stoffen een spirituele
vlucht kunnen maken
stevig poeier lijkt
me.
Geef toe, dan
zijn buitenaardse mannen toch veel aannemelijker?
In ieder geval,
hier kan geen kathedraal tegen op, dit moeten we gezien hebben. Dus wij stappen
met 3 andere waaghalzen een Cesna in om het mysterieuze schouwspel van bovenuit
te bekijken. De kotszakjes hangen uitnodigend klaar in de stoel voor mij.
Bemoedigend.
De eerste die
we te zien krijgen is de walvis. Het duurt even voor ik de woestijn-walvis kan
spotten, ik had de lijnen dikker verwacht. Maar eens ik het eerste figuur heb
gevonden, volgt de rest vanzelf. De tekeningen gevormd door de lijnen zijn nog
altijd perfect intact, het blijft raar
dat dit zo goed bewaard is gebleven. Trek dit in onze Vlaamsche klei en week
later vind je niets meer terug. Het vliegtuigje draait van links naar rechts zodat
iedereen de figuren goed kan zien. De trip geeft ons ineens ook de gelegenheid
om een idee te krijgen van dit vreemde landschap. Woestijn, en het begin van de
Andes, doorkliefd door de Panamerican Highway. Het gaat allemaal heel rustig en
het ontbijt blijft waar het moet blijven. Zie je wel.
We zien in
totaal 12 opmerkelijke figuren en na een half uur staan we terug aan de grond. Een
speciale ervaring. Blij dat we uiteindelijk toch gekozen hebben om ze te zien.
Goed gedaan
mannen, we weten nu dat jullie bestaan.








|