Zonder problemen zijn we gisterenavond in een mistig Lima geland. Een tip van een Limeense brengt ons tot in de Miraflores-wijk. Als we met de taxi erdoor rijden, ziet het er allemaal best gezellig uit. Er is nog heel wat te doen op straat, de terrassen puilen uit… en ja, dat leest u goed, Yes, ze doen hier terug aan terraskes!!! Man die hebben we hard gemist! Snel de bagage op de kamer en terug naar buiten. En hoe kan je Peru het best verwelkomen? Juist, met een endemische Pisco Sour in Lima!

Overnachten in Lima kan tot een serieus slaapgebrek leiden en oordoppen zijn geen overbodige luxe om alle mogelijke nachtlawaai buiten te houden. Maar, de geluidsdichte ramen, de verduisterende gordijnen en de afwezigheid van een enthousiaste jungle bij het ochtendgloren maakt dat het al 7u voorbij is voor onze ogen opengaan. Wat grotendeels gewoon te wijten is aan het uur verschil met Costa Rica beseffen we eens we goed wakker zijn.

Na het ontbijten maken we een vluchtige planning voor 3 weken Peru. Wat mails uitsturen voor overnachtingen en transport en dan afwachten wat er uit de bus komt. En daarna is het tijd voor een echte kennismaking met Lima. Beetje door de stad ronddwalen vinden wij de beste manier om de feeling te krijgen.

Tegen lunchtijd installeren we ons in een klein restaurant vol met locals. Al zijn niet alle bereidingen ons bekend, we gaan toch voor de dagmenu. Eerst hebben we de keuze uit 3 voorgerechten of soep, en daarna uit een 10-tal hoofdschotels. Frisdrank is gratis en onbeperkt. En lekker dat het was! Voor nog geen 6 euro rekenen we beide maaltijden af. We configureren ook nog een lokale sim-kaart in de gsm, jullie vinden het nieuwe nummer bovenaan de blog.

Via een wandelboulevard langs de kust wandelen we terug naar ons hotel. Een vlaag mist komt bij momenten vanop de Pacific het land binnengedrongen. Het lijkt dan net alsof we door de wolken wandelen. Raar, het lijkt helemaal niet zo vochtig, het is zelfs mooi en warm weer. Dit fenomeen is blijkbaar typisch voor de Peruaanse ‘winter’ (die begint in april) en heet, voor wie het mocht interesseren, de garúa. Men stelde zich de vraag waarom de Spanjaarden dan net hier de hoofstad van hun veroverde rijk hebben gebouwd, als de stad de helft van het jaar in de mist is gehuld. Die mannen hadden blijkbaar geen flauw idee wat hun te wachten stond want hun eerste bezoek was in volle zomer met alleen maar blauwe lucht. Dan verovert ge al eens tropisch gebied, kan tegenvallen.

Eerste indruk van Lima: aangename stad. Het is druk, maar gezellig druk. En de vriendelijkheid en hoffelijkheid van de mensen tart weer alle verbeelding. Dat eindeloze geduld, ik heb er bewondering voor. Klant is koning tot in het oneindige.

Mike zijn extra laag Costa Rica-bruin zorgt ervoor dat hij wederom aanzien wordt als lokale bewoner, die een Europese blonde aan de haak heeft geslagen. Het resultaat kennen we al, iedereen begint in het Spaans tegen hem en in het Engels tegen mij. Amusant vind ik dat.