Het begint een
gewoonte te worden, Eerst wat baantjes trekken voor het ontbijt, en dan dringend
wat blog updaten vooraleer er een search en rescue wordt opgestart. We hadden
al wel wat geschreven maar nog niks gepubliceerd, de fotos moesten nog gedaan
worden. We bewegen de ganse ochtend niet meer dan strikt noodzakelijk. s
Middags lunchen we eenvoudig en als we eindelijk klaar zijn om nog eens naar
Uvita af te zakken voor ne coco en wat souvenirs breekt er een onweer los. Maar
nogal stevig en t blijft flink hangen. Tja, die strandwinkeltjes in Uvita zullen
nu wel opgedoekt zijn. Dan duik ik maar even terug het zwembad in. De coco zal
voor later zijn, ik heb er veel over geschreven maar uiteindelijk nog niet
geproefd. De elektriciteit gaat er
opnieuw uit. We controleren snel alle circuits, alles lijkt in orde. Het ziet er
naar uit dat het ganse dorp zonder zit. Wachten dan maar.
2 uur later
beginnen de fans opnieuw te draaien, de panne is al hersteld. Voor onze laatste
avond hier gaan we uit eten in het chiqueste restaurant van het dorp. De
Citrus. Met alles erop en eraan. We eten op het overdekte terras met één voet
in de jungle. De inrichting is sober maar sfeervol, de bediening feilloos en
het eten ok. Waarna terug naar huis, te voet in het donker over de gravelwegen
met onze pillampen door de jungle. We zijn getrained in jungle night toers, dus
dit doet ons niets meer. Hoewel
als er zon coco naast je naar beneden dondert
schrikken we toch nog.


|