|
Hoewel we op
deze locatie ook nog wel wat hadden kunnen blijven hangen, roept de Pacific
Ocean ons. We doen nog even een ommetje via een scenic route door de Valle
Orosi met zijn koffieplantages. De omringende vulkanen zitten nog steeds
verstopt achter een dik pak wolken dus heel veel uitzichten hebben we niet.
Onze weg loopt
door de Cordillera de Talamanca, waar de hoogste berg van Costa Rica ligt, de
Chirripo. We slingeren door de haarspeldbochten en overbruggen zo een
hoogteverschil van 2300m tot onze maximumhoogte van 3333 m. Het is fascinerend.
Bij momenten zien we niets meer dan een dikke mist door de wolken die over de
baan komen waaien.
In de late namiddag
bereiken we eindelijk de westkust. Hier loopt de Costanera Sur, de beste baan
van heel Costa Rica. De maximumsnelheid respecterend vlammen we tegen 80km/u
over een echte baan, breed genoeg voor 4 rijvakken, al ontbreekt elke
markering. Twee van de drie navigatiedames krijgen het al benauwd bij deze
halsbrekende snelheid en vragen om te vertragen. De dame in het doosje klaagt
niet.
Onze woonst
voor de komende 3 nachten is een privé-villa met zwembad, dat we delen met een
draak, een groot overdekt terras met hangmatten, een bbq en een zee van plaats.
Het kan al eens meezitten.
BBQ
aangestoken, af en toe het zwembad in voor wat verfrissing
hoewel, het water
is even warm, of zelfs warmer dan de lucht buiten. Maar t is het idee dat
telt.
Relax, yes.
Chill? Nog ni
van ver.
|
