Het eerste stuk van onze route is gravel met verraderlijke potholes. Links of rechts rijden is niet meer van belang, hoofdzaak is de putten proberen te vermijden en als je niet anders kan, er zo traag mogelijk door te rijden. Vermoeiend voor chauffeur Mike, die onze Terry erdoor loodst. Na 1,5u hebben we amper 30 km afgelegd. Zo gaan we der niet komen.

Als we eindelijk de Laguna Arenal voor de eerste keer te zien krijgen, lassen we een pauze in. Even wat frisse lucht opsnuiven en van het landschap genieten. Terry is nu van zilvergrijs overgegaan naar zandbruin, ook langs binnen.

Daarna betert de baan en gaat onze gemiddelde snelheid naar boven. Heel de rit langs de Laguna is prachtig. Er staan imposante landhuizen met perfect onderhouden tuinen. De natuur is overvloedig. Steek iets in de grond en het groeit. Ik kan wel snappen dat buitenlanders hier hun hart verliezen. Verschillende eigendommen staan te koop, maar we zijn toch maar niet gestopt om de prijs te gaan vragen… dat vinden we wel op het net.

De regio van de Arenal-vulkaan is een populaire vakantiebestemming voor de Tico’s. Als we de dam van het meer overrijden, is 1 baanvak volledig ingenomen door geparkeerde auto’s. Hele families hangen er rond. Bij 1 auto zijn ze de poten in de bbq aan het draaien. Duidelijk een populaire familie-uitstap.

Het tweede hoogtepunt van deze streek zijn de warmwaterbronnen. Een aantal zijn vrij toegankelijk en liggen naast de openbare weg. Als we dachten dat we op de dam zotte dingen hadden gezien…. Km’s op voorhand staan er al auto’s half op de weg geparkeerd (langs 2 kanten) en wandelen er mensen in zwempak langs de baan met een handdoek over hun schouder. Om uiteindelijk allemaal samen opgepropt in een dieper stukje van de rivier te gaan zitten weken. Ziet er héél gezellig uit. Zo’n echt thermaal complex met aangelegde zwembaden zegt mij precies meer.

Tegen 16u zijn we eindelijk bij onze eindbestemming het dorpje La Fortuna. We krijgen de sleutel van onze ‘villa’, ‘tuinhuis’ had een betere beschrijving geweest. Kleine kamer met 2 dubbele bedden en net plaats om langs de bedden te lopen en vooraan, half buiten, de keuken en zitruimte. ’t Is een beetje puzzelen om onze bagage kwijt te geraken. Dan zien we ook dat de muren bestaan uit een paar houten planken met dikke spleten ertussen, je kijkt zo naar buiten. Jeuj, een insectenhotel dus, hier gaan we niet alleen logeren. En in dit tropisch klimaat zijn er varianten genoeg. De tuin is mooi aangelegd, de toekans vliegen rond onze oren en op ons terras is het zalig zitten.

Nog even het zwembad testen, eten maken en ’t licht gaat weer vroeg uit voor ons.