|
Om half 6 komt
de zon op en begint de jungle aan zijn ochtendlied. Klokvast als een wekker.
Maar hier is dat niet erg want we gaan wandelen en we hopen nog wat te kunnen
profiteren van de koelte van de ochtend. Tijdens het ontbijt gaat de
temperatuur echter al flink naar boven, dat wordt zweten straks.
We vertrekken
op vulkanenjacht, navigeren Terry tot aan de ingang van het natuurpark, betalen
de sympathieke ranger een fee en we vertrekken. Een lusvormig pad door riet en
jungle naar een paar uitkijkpunten op de vulkaan. We proberen geruisloos over
het pad te lopen om meer wildlife te spotten. Het park is echter een toeristische
aanrader en hier wordt ook een bus Amerikanen en Duitsers gelost. Die
bewandelen het pad minder subtiel en onze vangst is bijgevolg ook beperkt. De high
light: enkele uit de kluiten gewassen boskalkoenen.
Het uitzicht op
de vulkaan is zon beetje hetzelfde als de hele weg hier naartoe, een conische
kegel die eindigt in de wolken. Im not impressed, ik vraag me af waarom deze
activiteit zo populair is. We hebben er op zijn minst een mooie wandeling aan
overgehouden. Terug naar de homebase voor een sobere lunch, daarna hebben we
reservaties voor de Baldi Hot Springs. Een complex van 25! baden dat gevuld
wordt met thermaal water tussen de 20 en 67° Celsius, recht vanuit de vulkaan.
Basisconcept, je bootst een laguna na, plaatst een swim-in cocktailbar in het
midden en enkele watervallen langs de buitenkant. De formule werkt, meer dan de
helft van de baden zijn volgens deze architectuur opgetrokken. Hier en daar een
20° bad om af te koelen. Hier en daar een grot met 67° dat dienst doet als eco-stoombad.
Er werd ons aangeraden om pas in de late namiddag naar ginder te trekken. De
buitentemperatuur is daarvoor nog te hoog en dan is het absoluut onaangenaam om
in zon warm water te zitten. En er is iets van aan, hoe later het wordt, hoe
aangenamer we het water ervaren. Er is veel volk maar door de omvang van het
complex heb je daar weinig last van. Ze zijn, naar eigen zeggen, het grootste
thermaal complex ter wereld met 15.000 m3 water.
We sluiten af
met een cocktail aan één van de poolbars. Er zijn minder aantrekkelijke
activiteiten denkbaar om je avond door te brengen.
Daarna willen
we een Peruaans restaurant aandoen dat we al lang in de mot hadden en onze ogen
uitstak. Er zit niemand, slecht teken, dus rijden ook wij door naar onze tweede
optie, de beste Italiaan van de streek. Dat lijkt ook waar te zijn, de dingen
uit zijn houtoven smaken fenomenaal. De sobere lunch en de zwempartij zullen
hun bijdrage hier ook wel in gehad hebben.
Opnieuw naar de
homebase in La Fortuna, de reeds aanwezige gasten uit onze kamer gejaagd, en
wij derin.
Morgen een
nieuwe vulkaan en eindbestemming.
|
