|
Ruth heeft
nauwelijks een oog dicht gedaan, hoogteziek, verkouden of grieperig? Of een mix
van een beetje vanalles, kan ook. Het is voorlopig onze laatste dag hier en we
moeten vandaag nog wat zaken regelen. We zijn immers niet toevallig in Quito
beland, het is onze gateway naar de Galapagos eilanden. Vreemd genoeg zitten we
nu 6000 km noordelijker dan enkele dagen geleden in Ushuaia en nog steeds op de
route van de Beagle, het legendarische schip van waarop Darwin zich de geschiedenis
in schreef. We hebben om half 10 een afspraak met de touroperator Cris waarbij
we onze galapagos trip boekten voor de transfer van de documenten. Toevallig is
dat ook de operator die Mark Dillen gedurende een maand onder de arm nam tijdens
zijn reis in Ecuador enkele jaren geleden. Mark moet een behoorlijke indruk
nagelaten hebben want de dame herinnert zich hem nog heel levendig. Echter,
voor het zover is willen we onze was nog binnendoen. Gisteren geïnformeerd,
vanaf 9u zijn ze open. Na het ontbijt dus nog snel naar de wasserij, die
natuurlijk pas om 9u15 opengaat. Tegen dat ze ook nog wisselgeld bij elkaar
gesprokkeld hebben is het 9u25 en lopen we in 7 haasten terug naar ons hotel om
Cris te ontmoeten. Hoewel, haasten is gewoon onmogelijk, na 5 passen bergop
zijn we volledig buiten adem en tegen dat we onze kamer op de 2e
verdieping bereikt hebben, kunnen we alleen nog maar neerploffen op ons bed.
Gelukkig is Cris meer dan een half uur te laat (stond aan het verkeerde hotel)
en zijn we al terug wat mens tegen dat onze ontmoeting begint. Toch maar iets
vreemds, dat hoogteverschil.
We kopen nog industriële
hoeveelheden zonnecrème en maken de rest van de stadswandeling af waar we
gisteren afhaakten. Ecuador heeft een vreemde mix van mensen, gebouwen en
gewoontes die we niet direct in een hokje kunnen plaatsen. Het lijkt
authentieker en voelt op zn minst veel minder Europees dan Patagonië. We doen
nog een terrasje aan de kant van Plaza San Francisco. Das meteen ook het enige
terras dat we hier tegenkwamen. We kuieren door het park, halen de versgewaste
op en keren terug naar ons hotel, inpakken en dan op zoek naar avondeten.
Morgen onze vlucht van 9h25 naar Baltra. Daar zullen we aan boord gaan van de
Samba. Een schuit van 25m waar slechts 14 toeristen in passen voor een 8 daagse
rondvaart door de Galapagos Archipel. Hopelijk hebben we hier beter weer dan
rond de Kaap.
De kans is meer
dan waarschijnlijk dat er gedurende 8 dagen geen updates op de blog kunnen
gezet worden, maar niet getreurd, de kans is ook groot dat we binnen 8 dagen
weer heel wat te vertellen hebben. Dan zijn we terug in Quito, zij het een
andere wijk dan de oude binnenstad.
Het kaartje
links in de marge is aangepast aan onze bestemmingen die de Samba gaat aandoen (Als
het weer dat toelaat tenminste).
Bon, we zijn snorkelklaar
en duiken voor een weekje onder.
Adios
|
