Onze wildlife-count laat tot hiertoe te wensen over. Waar in Australië de koala’s uit de bomen vallen en de kangoeroes voor uw wielen springen, is het hier maar poverkes. Op een mogelijke condor en een paar mus-achtigen na hebben we nog niets gezien. Maar daar komt met deze trip verandering in. We bussen overdag en dat helpt. Eindelijk zien we guanaco’s en ñandu’s lopen in de weidse steppe. Al zijn er een aantal exemplaren die duidelijk niet over de afrastering zijn geraakt.

Na een mooie 3 uur rijden komen we aan in El Calafate. Er was voornamelijk weer veel ‘niets’ onderweg, de bouwgrond moet hier stukken goedkoper zijn dan in Mortsel. Er is hier één of ander festival-van-het-meer gaande, wat maakt dat de stad uitpuilt. In ons hotel waarschuwen ze dat we zonder reservatie geen eten zullen vinden en willen ze ons direct excursies verkopen die morgen uitverkocht gaan zijn. We hebben een goed idee van wat we hier willen zien, zoeken nog even op internet naar de beste opties en gaan de straat op. Belangrijkste dingen eerst, bustickets naar de volgende bestemming, Puerto Natales, voor vrijdag. Lijkt ons ruim op tijd. Bij de kiosk blijkt dat we de op 2 na laatste stoelen hebben geboekt. Fieuw.

Dan de uitstappen, it’s all about glaciers. De bekendste, Perito Moreno, doen we zeker, daar kan je niet rond. De andere die we willen zien kan je enkel aanschouwen vanop het overbevolkte dek van een catamaran, of zoals onze LP het weer lyrisch omschrijft ‘just nature, you and 300 of your closest friends’. En dat voor een ganse dag, niet helemaal ons ding. Zeker niet nadat we de commentaren op internet hebben gelezen. Gelukkig is er nog een optie, de gourmet-tour, waarbij we met een privé-firma meekunnen. Op die boot is maar plaats voor 40 personen en ze beloven op hun communiezieltje dat ze nooit uitverkopen. Prima, ’t is niet dat we hier nog dikwijls gaan terugkomen. Ook hier hebben we geluk, we kunnen beide excursies boeken. Het worden drukke dagen.