Onze Nederlander komt vanmorgen dag zeggen. Hij moet met de auto naar Buenos Aires. 24u rijden. Dat herinnert ons aan één van zijn uitspraken gisteren tijdens zijn scenic tour. Stel je een Nederlands accent voor op het Zuid-Amerikaanse slome tempo : “ Nou…Je gaat hier rechts, … en dan daar …. daar links,… momentje,… ik weet niet meer wat rechts en links is. Dit is toch rechts hé? Flapperend met zijn rechterhand. “Ja” beaamt Mike. Met de nieuw verworven inzichten begint de man zijn wegbeschrijving van voorafaan. Gelukkig moeten wij morgen naar het Zuiden, kunnen we die wegpiraat al niet tegenkomen. Tenminste, als hij het onderscheid kan maken tussen Noord en Zuid.

Los Antiguos is het centre national van de cereza, en dat is jammer genoeg geen tikfout. Cereza dus, niks cerveza. Hier wordt dit jaar zelfs het eerste cereza rockfestival georganiseerd. Ik verwacht dat het niet spectaculairder zal zijn dan de Miss Aardbei-verkiezing van Melsele.

We mogen de 2 mountainbikes van de hosteria gebruiken om de omgeving te verkennen. Leuk, dan kunnen we wat verder gaan. “Dos, cereza por favor” wordt ingezet en we zijn weg. Een uitdaging, want de beruchte Patagonische winden zijn hier al danig vertegenwoordigd. De mountainbikes hebben hun beste tijd gehad maar kom, de basisonderdelen om vooruit te geraken zijn aanwezig. We rijden langs verschillende chacra’s (fruitboerderijen waarvoor Los Antiguos bekend is) tot aan de Lago Buenos Aires, 4^e grootste meer van Argentinië. De wind zorgt voor zulke golven dat het lijkt alsof je aan zee bent. Op de achtergrond zie je normaal de Cerro Castillo (jullie weten wel, dat kasteel van LOTR), met de toppen in de wolken.

We overwinnen hobbelige gravelwegen, trappen ons dwars door een woeste bergrivier, trotseren orkaanwinden, we wanen ons helemaal op een WK veldrijden. Zij het met iets minder slijk en des te meer stof. Ik weet niet hoe wanhopig we er net uitzagen maar onderweg stopt een auto die ons net inhaalde. Een dame met grote kersenzak stapt naar ons toe. We moeten proeven van de kersen, hmmmm lekker, en we moeten een zakje gratis kersen van haar aannemen. We vlijen ons prompt meer op de malse rivierstenen en eten de zoete kersen als lunch.

Na 4u olympische prestaties komen we in het centrum van Los Antiguos. Gezien we terug op Argentijnse bodem zijn, dient het cash flow probleem zich weer aan. We hadden een reserve voorzien, maar gezien onze ervaringen kan je geen gelegenheid laten voorbijgaan om die bij aan te vullen. Dus steken we al onze flexible friends in de enige aanwezige jackpot van het dorp, spelen alle mogelijke combinaties uit met verschillende inzet maar, zonder enig resultaat. En een casino ontbreekt hier ook. Hopelijk in de flappentapper van het volgende dorp meer geluk.

Met een pijnlijk zitvlak en een gebroken rug (de fietsen waren niet echt afgesteld op onze lengte) arriveren we terug bij onze hostel. Met Karin kunnen we het weer op een akkoordje gooien dat we morgen langer op de kamer mogen blijven. Onze bus vertrekt nl pas om 20u. We bussen dan heel de nacht door en zouden tegen 10u de 19^e in El Chalten moeten zijn. Dat wordt een boeiende nacht.

Vanmorgen hebben we de troubles met onze overnachting in El Chalten finaal kunnen oplossen. We moesten die met een dag opschuiven, remember? De bookingwebsite liet dit niet toe, tenzij tegen een belachelijk dure wijzigingskost, hoewel de uitbaatster akkoord was. Er volgden een paar duidelijke mails naar Booking.com, de uitbaatster veranderde dan nog eens van gedachte en ging alleen nog maar akkoord met een kostenloze wijziging als ze voor die verloren nacht iemand anders kon vinden…. Maar de volhouder wint en het lijkt nu allemaal in kannen en kruiken.  ‘t Zal wel zijn zeker. Als die schrijven ‘Beste klant’ dan kan je dat ongeveer letterlijk nemen.