5 km verder ligt de Reserva Nacional Coyhaique.  Die gaat niet kunnen ontsnappen aan onze wandellust. We stoppen een Taxi en laten ons tot aan de ingang voeren. Geen slechte beslissing, want buiten dat het maar 5km verder was is het ook stevig naar boven. We betalen toegang aan de parkwachter en krijgen een A4 mee waarop de wandelpaden staan aangegeven. Maakt dat mee. We kiezen voor een cirkel van een 12km daar zouden we 3,5h over moeten doen. No problemo.

Tja, als bussen en nationale parken niet uw ding zijn kunt ge best pas binnen een week of 3 terug inloggen op deze blog. Want daar bestaat ons leven hier ongeveer uit.

Het weer is aangenaam, we wandelen in T-shirt in de schaduw en we passeren wat meertjes en mooie vergezichten van Coyhaique, helemaal Zen. Halverwege worden we dieper in het woud gestuurd. Even opletten dat we het pad hier niet kwijtgeraken. Hier is iets vreemd aan de hand. Alle grote bomen liggen neer en alle bomen die rechtstaan zijn maximaal 20-30j oud aan hun diameter te schatten. Wat is hier gebeurd? Lawine? Brand? Welk geweld kan al die kollossen geveld hebben? Dit is een heel vreemd bos. We wanen ons op een bomenkerkhof. Heel speciaal. Ook hier zitten we nog in de habitat van de poema. We zien er geen. We vragen ons af hoeveel poema’s ons gezien hebben.

We zijn al 3h verder en terug aan ons startpunt. Hier staat geen taxi meer, er is geen bus. We wandelen nog een extra 5km tot aan ons huisje. Siësta verdiend en dan de stad in, naar de winkel en propere kleren ophalen.

Leuke dag.