Telefoneren doe je best via SKYPE  mike.vanoystaeyen of ruthdillen. 
Houd er even rekening mee dat het bij ons momenteel 6h vroeger is dan in België.
Mailen kan ook. Vanaf vandaag is ons Canadees GSM-nummer niet meer actief. We zijn wel bereikbaar op onze gewone Belgische nummers..

Zoeken in blog

Inhoud blog
  • Nabeschouwing
  • This is the end….
  • Shoppen
  • Terug in Toronto
  • De laatste nacht
    Reisverslag van Antarctica tot Canada

    11-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.The longest day, the longest blog

    Goede dingen zijn het wachten waard J

    Het is half 6 ’s ochtends als we de deur dichttrekken bij Adriana. Gelukkig moeten we deze keer maar 1 straat verder muilezelen, daar vertrekt de bus naar Villa Santa Lucia. Mike zijn nieuwe beste maatje Inca hoopt op nog een laatste aaisessie en komt ons helemaal mee uitwuiven. Hoe dichter we bij 6u komen, hoe meer volk er verschijnt. Hopelijk sturen ze meer dan 1 bus. En inderdaad, bus 1 wordt geladen en eens die vol is, komt bus 2 eraan. Aangezien wij maar een stukje van de ganse rit naar Chaitén meedoen, mag onze bagage pas als laatste worden ingeladen. Een mens wil graag zeker zijn dat zijn huishouden volgt, dus bijgevolg zijn wij ook de laatsten die opstappen. Ha, er zijn nog 2 plaatsen helemaal op de achterste rij. We wringen ons ertussen, wat nauwelijks gaat. De knieën in de nek, jullie kennen dat wel. Gelukkig is het maar voor 2,5 uur. De gravelweg is bochtig, hobbelig en stoffig. De raam sluit niet fatsoenlijk, dat verwachten we ook al lang niet meer, niks abnormaals dus.

    In Villa Santa Lucia is er niet echt een busterminal. Ook niet echt een bushalte. Er is 1 straat, in die straat is er een barak en in die barak woont Madame Elsa. Haar ‘huis’ doet dienst als hostel, wachthokje, restaurant, beenhouwerij, kruidenierszaak, Starbucks … Beeld je een volslanke oudere dame in, met bril en weinig kapsel, ouderwetse schort, slecht te been (uit respect geen foto van haar genomen). Ze past perfect in haar eigen decor. We kunnen daar een tas koffie kopen die we zelf samenlepelen uit beschikbare poeders en iets wat lijkt op een boule de berlin als ontbijt. Alles is nu beter dan niets. En dan rest ons 5u wachten tot onze aansluiting. Samen met ons is er een Chileens koppel afgestapt. Er logeert ook nog een Argentijns koppel dat de Carretera Austral per fiets doet, die treffen we verdwaasd aan bij het begin van hun ontbijt. De eerste uren praten we wat over de verschillen tussen onze landen. De Chileense dame is lerares Engels en zo krijgen we te horen dat een Chileen vanaf 5 jaar 5 uur per week Engels krijgt op school tot zijn 18e. Hoezo? Faken die dan allemaal geen Engels te verstaan? Gebrek aan praktische oefening en interesse, zegt de lerares. Gezien ze vnl in eigen land of eigen continent reizen, hebben ze nooit Engels nodig. Blijft straf, vooral omdat ze films hier, net als bij ons, ondertitelen en ook de muziek soms internationaal blijft.

    Als afwisseling maken we een wandeling door het gehucht. Op een kwartiertje slenteren we rond het volledige dorp. Het regent en er staat een ijselijke wind. Misschien toch eens beginnen nadenken over de aankoop van muts en handschoenen. Terug bij Madame Elsa staat er vanalles op haar houtvuur te pruttelen en zijn ondertussen de empanadas binnengekomen. En die zijn lekker, heel wat beter dan die deegballen die we in Argentinië mochten ervaren.

    Ondertussen hebben we al in de mot dat er nog mensen meewillen met onze bus. Er staat al zeker 10 man in de regen te wachten. Amai, en nog 2u te gaan, wat gaat dat straks zijn? Op de middag worden we verzocht plaats te maken voor de mensen die willen lunchen. We bedanken Elsa voor haar gastvrijheid en verlaten haar life museum. Ok, menigte verdubbeld. Tegen 13u, menigte verdriedubbeld. Dat komt hier helemaal goed. Het Chileens koppel blijkt, zoals alle anderen die staan te wachten, geen tickets te hebben en hoopt mee te kunnen. Ik snap hun bezorgdheid, de eerstvolgende bus komt pas binnen 3 dagen. Dat verklaart ook waarom de camping aan de overkant van de straat ineens verlaten is. Niet meegemogen met de vorige bus? Ik word al zenuwachtig, niet veel ambitie om hier een paar dagen te vertoeven, we hebben geen tentje bij en ook al was Elsa zo vriendelijk... We moeten toch op één of andere manier voorrang kunnen krijgen gezien wij gereserveerd én betaald hebben via prijsduif. Maar of ze dat hier ook zo zien, who knows. We smeden snode plannen om de stormloop op lege plaatsen voor te zijn. Mike blijft bij de bagage en ik loop snel naar de deur van de bus en probeer de chauffeur te overtuigen dat hij onze tickets heeft. Moet lukken, waterdicht plan.

    Om half 2 is de bus eindelijk daar. Zoals voorspeld zet heel de massa zich onmiddellijk in beweging, maar zonder bagage huppel ik frivool iedereen voorbij en sta pal voor de deur. Als de chauffeur zijn deur opendoet, begint de menigte te roepen om een plaats. Ik roep dat wij Mike en Ruth zijn en hij tickets voor ons heeft. En ja hoor, ons tactisch uitgedokterd en diep doordacht plan werkt perfect, ik krijg de tickets en mag opstappen. Mike staat een eind verder met de bagage maar geen nood, ik heb zitplaatsen kunnen bemachtigen. Mike zal wel volgen zeker? De buschauffeur wordt voor de rest ongeveer gelyncht door de wachtenden voor een plaats en dan hoor ik hem zeggen dat er voorlopig niemand zonder tickets mag opstappen want hij wacht nog op de bus van Futaleufu waar nog mensen met tickets opzitten. Wat?? Dus deze bus wacht gewoon op de bus die om 11u in Futaleufu vertrok en waarvan ze zeiden dat we die niet mochten nemen want dat we alle kans hadden de aansluiting te missen? Grmbl, we hadden tot 10u in onze nest kunnen blijven liggen. Maar goed, dan hadden we de Madame-Elsa ervaring met haar legendarische empanadas wel misgelopen.

    Iedereen kan mee, minstens 20 mensen moeten rechtstaan in het gangpad. De toilet wordt omgebouwd tot storage. Volledig overladen de Carretera Austral op. Het paradepaardje van Pinochet die de aanleg beval.  Dat is één van de slechts twee wegen die in Patagonië Noord met Zuid verbindt. Vergelijk het zo, één van de twee wegen die Noorwegen met Spanje verbindt. Dit is de Chileense tegenhanger van de Ruta 40 en veel mooier want je gaat dwars door de Andes. Ook veel avontuurlijker, hoewel de overheid al jaren tracht de boel te asfalteren. Urenlang rijden we verder. Volgens de info die we kregen zouden we tussen 19 en 21u in Coyhaique moeten zijn. Er zijn echter geen verkeersborden dus we hebben ook geen idee hoe ver we al gevorderd zijn. De route wordt zo smal dat de auto’s nauwelijks kunnen kruisen. Door de regen is het een modderpoel van jewelste en ondertussen zijn er ook nog wegenwerken met wisselend verkeer. Bij momenten is het angstaanjagend, maar zo mooi, onbeschrijfelijk. We kunnen met zekerheid zeggen dat dit de meest spectaculaire rit is die we ooit deden. Hier zijn wij indringer in de ongerepte natuur. Stap twintig meter uit de bus en weet met zekerheid dat hier nog nooit iemand is geweest. Vele bergen en meren zijn hier niet eens benoemd. Spijtig dat we geen foto’s hebben, maar dat is gewoon niet mogelijk gezien de toestand van de weg. Soms wiebelt de bus zo hard in de putten dat we vrezen dat ze zal omslaan. De onderkant knalt met vaste regelmaat tegen de weg aan. Soms stapt de chauffeur uit en duikt hij onder de bus  voor inspectie, of om te kotsen. Als het begint te schemeren en er zijn alleen maar bergen en bos rondom ons, beseffen we dat we er nooit op het beloofde uur zullen geraken.  

    Om 22u zijn we eindelijk het ongeasfalteerde stuk door en zien we een bord. Nog 166 km. Even snel tellen op de kaart. Oei, dat wil zeggen dat we er al 137 gedaan hebben. Dat wordt nog even doorrijden. We hebben een appartement gehuurd, vraag is of die mensen zo lang voor ons gaan opblijven. Als we uiteindelijk in een dorpje komen waar er GSM ontvangst is, stuur ik een SMS naar de eigenares om haar te informeren. Er komt geen antwoord. Ook de chauffeur begint het wat beu te geraken en rijdt flink door, iets te fel in sommige bochten lijkt mij. Ik doe dan ook geen oog dicht. En ondertussen regent het en giert de wind langs de bus.

    Eindelijk, om 00u45 komen we aan in Coyhaique. Geen taxi te bespeuren maar we weten ongeveer waar we moeten zijn, zo’n 2 km buiten het dorp. Nog even zoeken want eens het dorp buiten stopt de huisnummering en begint een nieuwe nummering overeenkomstig de afstand van het dorp, maar we vinden het uiteindelijk toch. Vol goeie moed loop ik naar de receptie, waar nog een TV staat te spelen en klop op de deur. Geen reactie. Verdorie, als dit niet goedkomt is het terug naar het centrum, proberen iets anders te vinden in het holst van de nacht. Ik klop wat harder en zowaar verschijnt er een slaapkop vanuit de zetel. De eigenares had mijn SMS gekregen en geantwoord dat ze wakker zou blijven. Ik heb niks ontvangen zeg ik, en op dat moment komt de SMS binnen. Maar goed, we zijn zo opgelucht, je kan het je wel voorstellen. Appartement ziet er leuk uit, we gooien onze rommel neer waar hij wil vallen en ploffen totaal uitgeput nog even in de zetel. Wat een dag. Maar eind goed al goed en ’t was er weer één om nooit te vergeten.

    En dan denk ik nog even na over de buschauffeur. Die man is ’s ochtends om 11u30 vertrokken en heeft bijgevolg ongeveer 14u achter zijn stuur gezeten, met 4 haltes onderweg om mensen in- en uit te laden en nog 1 verplichte stop van een uur omdat de wegenwerken nog bezig waren. Dat zou bij ons gene waar zijn. Volgens mij gaat die man goed slapen. Ik wil deze bus niet op de dag nadat deze man jarig is.

    Foto’s: Keuken van Elsa, foto’s van Santa Lucia en gedrum voor een plaats op de bus

















    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (2)

    14-02-2015
    modder

    De bus zat te vol en wiebelde iets te hard om mooie foto's te kunnen maken.

    Daarenboven zat ze door het slechte weer langs buiten vol met modder en langs binnen vol condens.

    Maar je kan je inderdaad wel iets voorstellen bij een bergrit door de Andes over gravelbanen.

    Het was in ieder geval om nooit te vergeten.

    Trouwens over de wijn : Die is hier ongveer even duur als mineraalwater, en aangezien ze mij verteld hebben zuinig om te springen met water...

    Kijk al eens uit naar deze merken : Colon, Carmen,Trumpeter,Don Carlos, allemaal prima wijntjes voor weinig geld

    grtz,

    Mike

    14-02-2015 om 15:15 geschreven door Mike & Ruth


    Schitterend

    De blogstilte is helemaal goed gemaakt door die lang en meeslepend verhaal. Het is alsof we er zelf bij zijn. Jammer dat er geen foto's zijn van tijdens de busreis. Maar ik denk dat we op National Geographic die beelden wl al gezien hebben.

    ik blijf uitkijken naar elk volgend bericht! 

    14-02-2015 om 12:31 geschreven door Mac




    *** VANAF VANDAAG TERUG BEREIKBAAR OP ONZE BELGISCHE NUMMERS! ***


    Blog als favoriet !

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Archief per week
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 15/12-21/12 2014
  • 20/10-26/10 2014


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs