Gezien ik, zelfs bij slecht weer, moeilijk een hele dag kan binnenblijven, trekken we tegen de middag onze wandel- en regenkledij aan en gaan op stap. Zoals we eergisteren reeds schreven is het dit weekend feest in het dorp. We waren vrijdagavond al eens een kijkje gaan nemen maar toen was alles nog in opbouw. Adriana, onze gastvrouw, vertelt ons bij het ontbijt dat het vandaag slotdag is en er nog allerlei shows worden opgevoerd.

Eerst even tot aan een uitkijkpunt boven de stad wat ons een mooi maar druilerig zicht geeft over het dorp en het bijhorende spiegelmeer. We dalen terug af en gaan dan langs de arena. Er is heel wat lekkers te proeven, zo staat er ook een kraampje met een lokaal gebrouwen IPA-bier van’t vat. Dat willen we testen. Niet slecht moeten we toegeven, misschien iets te donker naar onze smaak maar zondermeer het beste zelfgebrouwen bier dat we in Chili al geproefd hebben. Onvermijdelijk komt daarna snel de vraag vanwaar we afkomstig zijn. Als we zeggen dat we Belgen zijn, begint de man helemaal te stralen. Belgen die zijn bier goed vinden, dat vindt hij terecht een hele eer! Hij begint prompt een uiteenzetting over zijn brouwproces, van zijn collega van het kraampje ernaast krijgen we nog een stuk gebarbecued vlees en zo zijn we weer helemaal ingeburgerd.

Er wordt vanalles afgeroepen door de microfoon, maar het lokale dialect maakt dat we er niet veel wijzer van worden. De tribunes lopen ondertussen aardig vol, we zetten ons erbij want dan zal er wel iets gaan gebeuren zeker? Er verschijnen mannen met lasso’s, mannen te paard en dan wordt er een jonge stier losgelaten.  Het concept is eenvoudig. De mannen te paard jagen de stier op door hem achterna te zitten, en dat is ook nodig want zo’n rund staat duidelijk liever stil dan rondjes te draven door een arena. De binken met de lasso’s hebben dan als opdracht om hun lasso voor de stier zijn poten te werpen, op het juiste moment de lus dicht te trekken, en het dier zo te doen struikelen. Het ziet er gemakkelijker uit dan het is, zo’n beest huppelt eigenlijk maar wat rond dus de helft van de tijd schiet de lasso eronderdoor of terug los. Maar regelmatig lukt het toch en gaat het beest in volle vaart nietsvermoedend volledig over de kop. De eerste keer had ik medelijden met de stier, maar ze lijken er niet veel last van te hebben. Meer zo’n houding van ‘OK, ge hebt mij kunnen vangen, koe is  moe en ligt hier goe, krijg mij nu nog maar es recht, nà’. Hilarisch is het ook als zo’n stier ineens beslist dat hij liever wat gras gaat eten en dan kunnen ze met z’n allen proberen om die kolos terug in gang te krijgen. 1 Ding is zeker, zo’n rund is ontworpen om wat statisch te grazen en treinen aan te staren, maar zeker niet om marathons te lopen. Na 3 rondjes mogen ze afgepeigerd terug achter de coulissen gaan bekomen. Next!

Later doen ze ook nog een rondje rodeo. Leuke namiddag Futaleufu-folklore.

Foto’s: nog 2 van onze rijdende doodskist gisteren, tochtje naar het uitkijkpunt en de rest van de Fufuklore.