|
Het is al behoorlijk druk als we om 7h20 de busterminal naar
binnen stappen. Grote rugzak vanachter de kleine omgedraaid langs voor. t Is geen
zicht maar als ochtend-workout kan het wel tellen om zo tot hier te joggen. Als
we nu zouden struikelen liggen we vast als een schildpad op haar rug in het
niets te graaien. Tickets kopen moet voor deze verbinding op de bus zelf, t is
altijd anders. We gokken welke bus voor ons zou zijn. Er is geen markering op
de bussen. Maar, geen nood, daar hebben we een uitgekookt truukje voor. We
proberen op alle bussen mee op te stappen en zeggen dat we naar Chili gaan.
Uiteindelijk schiet er maar eentje over die ons mee wil.
Ditmaal zit de bus maar halfvol, maar goed ook, er is immers
geen bagagecompartiment en er zijn nog een handvol muilezels die meereizen. We
verlaten de stad Esquel en wat later ook de pampavlaktes richting bergen, over
gravelwegen. De vegetatie verandert dramatisch van hier groeit alleen uitgedroogde
kurk tot elk zaadje dat je hier laat vallen ontploft onmiddellijk tot vers
groen. Dat heeft alles te maken met de regen die de bergen nauwelijks over kan.
Na een uurtje bereiken we de grenspost. Die staat hier wat verloren in een
groene bergpas. Iedereen de bus uit inclusief bagage. De bus gaat de grens niet
over. Argentijnse emigratiepaperassen doorlopen en dan een minibus in.
200m
Dan iedereen eruit, Chileense immigratiepaperassen
doorlopen. De douanier plechtig beloofd dat je helemaal niets aan te geven hebt
en dan naar de voedingsinspectie. De voedingswaren worden overlopen en mogen
mee. We waren redelijk goed geïnformeerd maar dat is natuurlijk geen garantie
dat net vandaag de regels hier niet anders zijn. Nadat al onze bagage uitvoerig
betast is kunnen we verder. Een klein half uurtje later staan we in Futaleufú aan
onze hostel La Gringa. Een hartelijke welkom door de viervoeters en later ook
door de tweevoeters. De kamer is netjes, het uitzicht machtig. We hebben allang door dat er hier dit weekend
geen WK raften gaat plaatsvinden, alles is hier heel
Chill. Me gusta mucho.
Snel de rugzak uitschudden en dan het dorp in. We willen hier vanalles en als
het van Ruth afhangt, nù!
Er worden Chileense pesos gekocht, de toerist burcht wordt
bestormd, stadplannen opgeëisd, busuren ontrafeld, tochten gepland en gelunched,
we hebben de keuze uit kip of zalm. Na ons is er de keuze uit zalm. We zijn ook
al te weten gekomen wat een betrouwbaar event bureau is en daar lopen we ook
even binnen.
Het dorp is legendarisch voor zijn raften, kayak, canyoping,
kortom alle wildwaterriviersporten die je maar kan bedenken. We hebben hier niets te bewijzen en we vragen of
ze ook raftingtrips aanbieden voor gepensioneerden. Dat kan, garandeert de
vriendelijke dame ons. Tof, dan tekenen we volgaarne in voor een trip morgen,
want dat zou voorlopig de laatste mooie dag zijn in dit regengebied. Voldaan
over alles wat we in een uur tijd konden realiseren terug naar onze hostel. Een
online Lonely Planet van Chili aankopen en even nalezen wat dit dorpje ons te
bieden heeft. Blijkt inderdaad dat rafting dit gehucht op de wereldkaart heeft
gezet. Hier zijn de meest spectaculaire versnellingen (tot Class V) te vinden.
Goed, dat zal dan wel niet op onze family uitstap zijn. Wij doen immers de easy
brug tot brug afdaling. Even nakijken wat de heilige planeet over dit stukje
zegt
. SHIT
. (Class IV+ rapids)
we voelen ons bekocht
alsof we voor het
eerst skielatten krijgen aangebonden bovenaan een zwarte piste. Als dat maar
goed komt.
Straks is er nog een dorpsfeest met bijhorende lokale
specialiteitenmarkt en één of ander dansactiviteit, we zullen eens een kijkje
gaan nemen.
|
