|
Onze eerste echte wandeling in de Andes staat vandaag op het
programma. Met de lokale bus hotsen en botsen we door haarspeldbochten tot aan
het skigebied Cerro Catedral. Daar nemen we 2 kabelliften helemaal tot boven en
daar begint de wandeling. Eerst een stevige klim tot op een kam van waaruit we
een ongelooflijk prachtig zicht hebben op het Nahuel Huapi-meer en de
omliggende bergen, veel nog met sneeuw op de toppen. En dan wandelen we ongeveer
op gelijke hoogte langs een steile bergwand. Het pad is moeilijk, bestaat meer
uit grid en losliggende steentjes dan iets anders, is heel smal, moeilijk te
vinden en het zicht in de dieperik is
heel diep. Eén uitschuiver en dat komt
niet goed. Een eindje verder moeten we dan ook nog op handen en voeten over losliggende
rotsen beginnen te klauteren, nog steeds met die lonkende afgrond naast ons, ik
ben totaal niet op mijn gemak. Als heel die steenmassa begint te schuiven
ik
krijg mijn bibberende benen niet meer onder controle en kom geen meter meer
vooruit. We hebben ook geen idee of het pad gaat beteren en in het terugkomen
moeten we hier weer over. Na rijp beraad (en vnl omdat ik niet meer verder
wil/durf/kan) besluiten we om dan maar op onze passen terug te keren. Met veel
moeite het eerste stuk terug overwonnen en 1,5 uur na ons vertrek staan we
terug aan de kabelbaan. Ik lees nog even terug wat er in onze wandelgids staat a
well-trodden path with minimum hand climbing, daar stel ik mij toch iets
anders bij voor. Hopelijk is de trekking van morgen met gids niet van hetzelfde
kaliber.
Fotos: van de wandeling
|
