|
Het is voor iedereen maandag, ook voor ons. De wekker loopt
af om 6u. Maar gelukkig niet om te gaan werken. De eerste bus naar de
Argentijnse Iguazu Falls vertrekt om 7u10 en die willen we halen. Dat lukt
aardig en om 10 voor 8 staan we voor de ingang van het park. Nog even wachten
want de deuren gaan pas open om 8u.
Dat vroege opstaan lijkt te lonen. Ipv met de trein tot aan
het begin van de trails te gaan, nemen wij de Sendero Verde. Een alternatief
wandelpad. We zijn er zo goed als alleen. De vegetatie is hier indrukwekkender
dan aan de Braziliaanse kant, subtropisch oerwoud. We zien bijzondere vogels en
massas vlinders. En natuurlijk de vrijpostige coatis (Wiki:
witsnuitneusbeer). Die zijn er hier in overvloed en mogen vnl niet gevoederd
worden want ze kunnen al eens agressief reageren. Zelfs als je iets in een
vuilbak wil gooien kijk je best uit, want daar verstoppen ze zich nogal graag.
Na de Sendero Verde kiezen we voor de Paseo superior,
waarbij je de watervallen van bovenaf kan aanschouwen. Ook hier zijn we alleen,
wat leidt tot Australië-achtige situaties waarbij we goed moeten opletten voor
spinnenwebben midden over de weg met grote, enge exemplaren erin. De uitzichten
zijn spectaculair, bij elke waterval zou je zo een half uur kunnen blijven
staan kijken. Maar we willen verder nu de temperatuur nog dragelijk is.
Als volgende trip kiezen we de Argentijnse kant van de Garganta del Diablo.
Daarvoor moeten we een treintje nemen, en daar zijn we niet alleen. Zon half uur
wachten en 10 min sjokkelen later komen we aan de brug die ons gedurende 1 km
over de Rio Iguazu tot aan de Devils Throat brengt. Man man, was het gisteren
indrukwekkend, dit is helemaal onvoorstelbaar. Je staat echt met je tenen boven
de afgrond, dus net boven dat stoppeke van de Schelde. De neveldampen vormen
weer een welkome verfrissing. Het fototoestel drooghouden is onmogelijk.
Dan rest er ons nog de Paseo inferior. Van op die weg kan je
ook een boot nemen naar een eilandje midden tussen alle watervallen in van
waarop je het mooiste uitzicht hebt. Dat wilden we wel doen maar het eiland is
afgesloten wegens,
te veel water? Als
we het eilandje zien liggen snappen we het probleem, daar hebben we op dit
moment niet echt iets te zoeken. Achteraf lees ik dat het moeilijk is om de
meest ideale periode van het jaar te bepalen voor een bezoek. In de winter is
de temperatuur beter, is het droger en kan je dus meer paadjes bewandelen, maar
zijn de falls niet zo indrukwekkend. In de zomer zie je ze in vol vermogen maar
komt er bijgevolg ook meer volk en kan je door de overvloedige regenbuien niet
alles doen. Enfin, full steam ahead geniet precies toch wel mijn voorkeur. Wat
heeft een mens nu aan dry waterfalls???
Tegen dat we ook deze weg hebben afgelegd is het 14u en zijn
we bekaf. Heel de trip terug naar huis en dan een meer dan welkome douche.
Iguazu achter de rug, het was magnifiek. Of het echt nodig
is om beide kanten te bezoeken
? Wij vonden de Argentijnse kant mooier, meer
natuur en bredere zichten. De Braziliaanse kant zorgde echter voor een
impressionante close encounter. Dus als je tijd hebt, zeker beide kanten doen
zou ik zeggen.
Terwijl ik dit zit te typen, gaat de elektriciteit weer vrij
variërend tussen de 40 en 230 VAC, dat kan je gemakkelijkst afleiden van de
fan, die bij momenten helemaal stilvalt en dan plots heropleeft.
Fotos zijn voor morgen, Ik ben eens benieuwd of ze kunnen
tippen aan jullie fantasie.
|
.
