Eén van de zaken die nog op onze To-Do lijst staan is het park ‘Costanera Sur’ aan de Rio de la Plata, niet op wandelafstand dus met de metro. Terwijl we op onze metro staan te wachten, laadt de GSM rustig op, handig, zo’n ondergronds oplaadpunt, je duidt gewoon aan welk type device je bij hebt en het sap vloeit er gratis uit.

Vanaf we buiten zijn fluit Mike alle deuntjes van Evita na elkaar. Er is er eentje in zijn nopjes. Toegegeven, je wordt er ook gewoon vrolijk van om hier door de stad te kuieren.

Vlak voor we aan het natuurpark beginnen, blijken de cornflakes van vanochtend verteerd en koopt Mike een hamburguesa aan een kraampje. Hij krijgt een pistolet met een hamburger en voor de rest beleg je zelf met wat er in de potjes voor het kraam zit, sla, tomaten, ajuinmengsel, sausjes, heerlijk. Het beste wat we hier al gegeten hebben en dat voor nog geen 3 euro. Zoals gewoonlijk is de lokale straatkeuken veruit het smakelijkst. Onthouden dus.

Als we het park binnenkomen blijkt een deel afgesloten voor onderhoud, wat wil zeggen dat we niet helemaal kunnen doorwandelen tot aan de Rio de la Plata zelf. Maar het stuk dat we wel kunnen doen is ook absoluut de moeite. Het zit tjokvol vreemde vogels, joggers en vlinders. Er groeien bizarre planten… Spijtig dat de batterij van ons fototoestel van ‘ik ben nog 3/4^e vol’ rechtstreeks overging naar ‘pech, ik ben plat’ nog voor we aan het park waren, wat maakt dat we geen foto’s hebben van dit natuurschoon.

Midden in het park ligt de visitor center, met vijver en schildpadden etc en … een buitendouche voor de joggers, grappig om te zien. Iedereen stopt met lopen, gaat er even onderstaan en loopt dan gewoon door. Er is ook een kraantje met drinkwater, jakkes, wat een chloorsmaak. Later zal blijken dat zoveel chloor niet echt ideaal is voor de darmflora.

Na de wandeling keren we terug naar ons hostel voor wat ‘Eelashing’ (voor de blog-newbies: Aziatische variant van even uitrusten).

Voor het avondeten laten we ons weer vangen door de gigantische porties die hier worden geserveerd, zelfs Ruth haar salade won. Maar lekker was het wel.

We duiken nog kort een Irish Pub binnen en na 1 pintje zakken we wijselijk af naar ons hostel, een pint daar op het dakterras is een stuk goedkoper én met onbetaalbaar uitzicht over Buenos Aires. 

De blog zal voor morgen zijn. Toeternietoe zegt de Kariboe.