Er zit duidelijk een vreemde eend in de bijt! Een veelkleurig exemplaar dat zijn mannetje staat in de groep. Niet te verwonderen dat het kanaaltje in Goudargues, op een marktdag in de Franse herfstvakantie, veel kijkers lokt. Zowel oud als jong vermaakt zich met de vinnige manier waarop deze mandarijneend zich verdedigt. Hele hompen brood worden in het water gekieperd, wat niet alleen het omzetcijfer van de bakker ten goede komt. Mandarijntje krijgt zijn deel van de koek. Gelukkig maar. Volgens ons naslagwerk is deze eend niet "wild", maar eerder een gekweekt exemplaar dat ontsnapt is. Hopelijk is de komende winter niet al te streng en kunnen we komende lente een familieportret maken met de nakomelingen van Mandarijntje, de mandarienekes.
A strange duck attracts all the attention. He's a funny and colourfull one. Not a wild one, so it seems. It must have escaped from somewhere and is trying to survive in the small canal of Goudargues. For the time being, the other ducks tolerate him. Hope we can make a familyportret in springtime.
't Is niet voorbij die mooie zomer! Hier zeker nog niet. We terrassen tot 's avonds laat, blote armen, blote benen. Het zwemwater is nog steeds 25/26 graden en 's ochtends is het lekker fris om in de tuin te klussen en ondertussen wat sfeerfoto's te nemen (met dank aan L en V voor de siervruchten).
Om 1 hop in je tuin te verschalken moet je écht op vinkenslag (sorry voor de uitdrukking) liggen. Om er 2 te pakken te krijgen, moet je helemaal bij de pinken zijn.
To catch 1 of them is a wonder, to have 2 of them in one picture is a miracle!
De wolfspin maakt meestal geen web. De vrouwelijke spin voert de eitjes met zich mee.
Tot zover de wetenschappelijke informatie. Eerlijk gezegd: zo'n exemplaar jaagt de rillingen over mijn rug. Evenals die schorpioen die te voorschijn kwam toen ik wat driftig aan het schoonmaken was. Om maar te zwijgen van die woelige duizendpoten... Tegelijkertijd sta ik in mateloze bewondering voor de ongebreidelde "grootsheid van de kleintjes" in de natuur. 't Wordt tijd dat ik stelling neem... ben ik er nu voor of tegen? Vind ik het nu boeiend of angstaanjagend? Schuif ik die beestjes op met stoffer en blik om ze buiten te kieperen of volg ik mijn instinct en trap ik ze plat? Help!
All kinds of spiders turn around (and in) the house. This one was seen in the vegetable garden. I'm frightened and delighted at the same time. Same frustating feeling when I see a scorpion, a centipede... do I leave them be, or do I follow this destructive instinct and lift my foot and... ? Help!
Het zijn niet altijd boontjes of tomaatjes in de moestuin! Soms ook eitjes. Deze zijn niet eetbaar, vrezen we. Aan de afmetingen te zien, zijn het eitjes van hagedisjes. In bijlage een "petit histoire" over een andere vondst in de tuin. Zomerplaisanterietje...
Na het onweer van woensdag zijn er minder... wespen bij het zwembad. Gelukkig maar. Niet iedereen reageert zonder gevaar op een wespensteek. Andere jaren waren er minder van die prikkers. Toen stond de lavendel later in bloei. Lavendel trekt bijen aan, bijen verdrijven wespen. Toegegeven, hun schaduw op de bodem van het zwembad is ongelooflijk indrukwekkend.
Ongezonde prikken doen me denken aan een cursiefje dat ik vorig jaar schreef, na een doktersbezoek. Zie bijlage.
The shadow of a wasp in the pool. What if we humans had such an impressionating shadow???
De roze variant van de krabspin, die voorkomt in wijnbouwgebieden. Meestal zoekt ze bloemen met de kleur van haar lichaam. Nooit gedacht dat mijn witte "koor-jurk" op een roze bloem zou lijken... zonder dat ik er in zit, wel te verstaan! A pink spider on my white dress (I sing in a choir!). The kind that live in areas where grapes grow, in the sunny south! They usually sit on flowers in the same colour as themselves. Never thought my white dress looked like a pink flower, without me in it!
Onze goede vriend Jean-Louis is imker, een boeiende bezigheid in een gebied vol bloesems en bloemen. Nog even en wij krijgen hier dagelijks bezoek van "Jean-Louis 1" of "Jean-Louis 2" of "Jean-Louis enz" want over enkele dagen bloeit de lavendel (drie weken vroeger dan normaal) en zoemen de bijtjes ons rond de oren!
We live in a country of birds and bees. Within a few days the bees will be humming in the lavender. Normaly it blooms half july!
De hop blijft ons boeien en wanneer Johan op een ochtend een prachtexemplaar bij het huis ziet zitten, aarzelt hij geen moment. Hop links, hop rechts. Het lijkt een vrolijk dansje, maar het is eerder een kunstje om de hop op de digitale plaat vast te leggen.
Ondertussen verdwijnt de hop een beetje uit het luchtruim, nog zelden zien we hun fladderende vlucht dezer dagen. De vrouwtjes leggen eieren en broeden, de mannetjes wachten geduldig tot ze hun kroost kunnen voederen. Dan vliegen ze weer als onhandige kippen, hun kuif in de nek, de wit-zwarte vleugels als herkenningsteken, eerder laag, door de lucht. Volgende doel: een hop met opstaande kuif te fotograferen! Zolang we kunnen blijven dromen, is alles oké, toch?
In België was het ieder voorjaar uitkijken naar de eerste zwaluw. Hier is er meer te beleven. Want bijna onmiddellijk na de eerste zwaluw, hoor je de eerste koekoek, de eerste hop, de eerste wielewaal, het eerste "chouette" uiltje... We hebben ze allemaal al gehoord, de afgelopen week. Nu is het met veel plezier wachten op de eerste nachtegaal. En met een veel geluk krijg je ze ook te zien. De hop is een schuwe vogel, maar een alerte fotograaf krijgt hem wel te pakken.
The hoopoe is like the swallow, a bird that anounces springtime. It is not easy to get a picture of him. They are known to be very shy. Their call - tree times hoe hoe hoe - is very typical. They never get it wrong!
Geen aprilgrap! De zwaluwen zijn er écht. Daarom moest het zwembad open. Johan wist nog van vorig jaar dat ze komen drinken. Hij lag op vinkenslag en ving een zwaluw. Even later ook een mirage (of toch een F16?) die hier net zo hard buitelingen maken als vogels in de lente. Ferm oefenen, waarvoor? Lopen we enig gevaar? (grapje)
No aprilsfool. The swallows are back, since the beginning of the week, but not until we uncovered the pool, Johan was able to get them "in the picture". Few moments later another "bird" was up in the sky. Practising, what for? Might we be in any danger? (joking)
De ploeg van Bloggen.be verontschuldigt zich voor het tijdelijk onbereikbaar zijn van de blog. We hebben er alle begrip voor. Technologie is een schitterend ding als het werkt en als het niet werkt zijn er gelukkig slimme koppen die er een mouw aan passen. Goe bezig, want de blog is opnieuw bereikbaar. Fabian, onze persoonlijke fourmiloog is ook goe bezig: het zijn Zwarte Reuzenmieren! Camponotus Vagus is de toepasselijke Latijnse naam; 't Blijft een beetje vaag of ze gevaarlijk zijn, want voorlopig hebben ze hem nog niet gebeten.
En verder gaat de lente hier haar gang. Ook goe bezig.
The ants have been identified: Black Giant Ants, or Camponotus Vagus in Latin. Dangerous? Difficult to say, our nephew Fabian keeps a colonie in his room and has not yet been bitten... Never mind, it is springtime as you can see.
Dan gaat een mens wat wijnranken halen omdat het "lekker" hout is voor op de barbecue - deze zijn gegarandeerd bio - en wordt hij geconfronteerd met een invasie Jurassic-Parc-Mieren. Wil de échte mierenkenner nu opstaan? Fabian? Lopen we gevaar?
These ants look like Jurassic Parc Monsters. Might we be in any danger?
De ooievaars zijn al over gevlogen, zonder dat we hen op de gevoelige plaat konden vastleggen. In tegenstelling tot de cirlgors! Een ons totaal onbekend vogeltje dat op een ochtend onze tuin verkende. 'k Hoop dat het nest hier niet ergens op de grond ligt, maar dat het veilig in een struik hangt. Een échte struik dan, geen wijnstokrestant in de vorm van ... tja, van wat?
Springtime brings cute little birds to our garden. And strange branches of an old vine, looking like... like what???
't Is hier ook koud hoor. Al kan het zonnetje ferm goed haar best doen, en voor ambiance zorgen op het terras, zo tegen de middag en enkele uurtjes daarna. Gegarandeerd dat wij dan de enigen zijn die buiten zitten. Een échte inboorling houdt zich schuil in de diepten van zijn woning, bij kachel of haard neergevleid. En zo komt het dat wij ons afvragen of deze pracht exemplaren van het ras Krekel (niet te verwarren met de cigales), ook buitenlanders zijn, zoals wij. Of ze ons Vlaams verstaan (vertaling: ons Nederlands begrijpen). Of ze net zo hard van het zonnetje genieten zoals wij... Geen idee. Vooraleer we de vraag kunnen stellen zijn ze al weg, met grote sprongen, richting groen.
Vandaag hangt er een ruisen in de lucht, een bries die niets met wind te maken heeft, een geluid van ... verse toeristen. Niet graag geziene gasten. Ze vervuilen ons rustige dorp met indringende geluiden, kleefvuil, en ze verjagen de kwetterende originele bevolking. SPREEUWEN. Geen tientallen, geen honderdtallen maar duizenden. De lucht ziet er zwart van, men hoort niets anders dan hun brutale getwiet en de straten en terrassen zijn glibberig van hun uitwerpselen. Een ware plaag! In Bagnols-sur-Cèze verjagen ze de vogels door hun natuurlijke vijanden in te zetten: roofvogels die verhinderen dat de vogels zich neerzetten om te slapen. In ons dorp... laten we betijen en gaat de plaatselijke fotograaf, op gevaar van gebombardeerd te worden door shit, uitzonderlijke plaatjes schieten. Ah, bedenken we dan, zolang het maar geen vinken zijn...
Wantsen komen in allerlei kleuren. Groene... die ze hier punaises noemen, van het woord "puer" wat stinken betekent. Verpletter je er eentje per ongeluk, dan verspreidt zich een doordringend chemisch geurtje waar een mens even niet lekker van wordt. Gestreepte, bruine, gevlekte... en deze rode speelt verstoppertje op een rijpe tomaat. Ze worden hier "soldaatje" of "gendarme" genoemd.
Rijpe tomaten, net als de wantsen, zijn er nu niet meer. 1 november, wat had je gedacht? Het is hier ook herfst geworden hoor en de tomatenstruiken liggen op de composthoop. De groene tomaten liggen te wachten tot we er chutney van maken. Dank zij een heerlijk recept van een Engelse vriendin. Meer dan 2 kg onrijpe tomaten, meer dan 1 l azijn, een halve kilo suiker en kruiden... een hoop kruiden waar je de zuiderse warmte in vermoedt. 't Komt wel in orde met die groene tomaten, morgen worden ze omgeprutteld tot chutney en over drie maanden kunnen we proeven!
Hee, wat een goed idee: een potje chutney voor onze 10 000 ste bezoeker ('t is een vrouwtje) op de blog. Heel lekker bij een geitenkaasje, of heerlijke paté... fijne vooruitzichten.
Nooit te oud om te leren, nooit te oud om te zien dat slakken eitjes leggen. En nog zo geen piepkleintjes ook. Kaviaar is veel kleiner en al zo duur! Hangt hier ook een prijskaartje aan? Of is het gewoon "leuk om te weten" - "leuk om te zien"...
Wij vinden het alvast interessant genoeg om er een blogje aan te hangen.
Enne... houden jullie ook de teller in de gaten? We zijn op weg naar de 10 000! Men zegge het voort...
Het lijkt ons een beetje vroeg om nu al roodborstjes te spotten in onze streek. Zijn het misschien toeristen? Op doorreis naar het hoge noorden?
Het was in elk geval een vrolijk exemplaar dat enkele dagen geleden zich te goed deed aan het vogelbadje in de tuin. Het was een warme, bijna zomerse dag die toch een vleugje winterse nostalgie bracht... "vogeltje tikt op het raam, tik tik tik..."
