Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
29-05-2010
100
Vrijdag stond er een duurloop van 1u20 op het programma. Weeral een nieuw parcours, kwestie van eens af te wisselen. Ik begin stilletjes aan de omgeving met al zijn binnenwegen te kennen. Altijd 1 grote omloop om er zeker van te zijn dat ik die dan helemaal moet uitlopen.
Ik had mijn loopstijl een beetje aangepast tegenover de duurloop van vorige week. Toen had ik op het einde wat last in de bovenrug en de schouders. Een beetje te verkrampt gelopen. Nu geprobeerd de romp een beetje meer naar voor te plaatsten, zodat ik een soepeler, meer ontspannen gevoel kreeg. Dat is ook gelukt. Deze keer geen enkele keer een verkrampt gevoel gehad hoewel de afstand groter en de tijd langer was.
Ik ben elke keer benieuwd hoe het met mijn been zal zijn telkens de afstand aangepast wordt. Ik ben er nog altijd een beetje bang voor dat ik zal hervallen. Ik voel toch dat dit nog een zwakke plek is. Het doet geen pijn, maar het gevoel blijft. Misschien zit het een beetje tussen de oren. Maar vandaag ging het prima.
Het beoogde resultaat werd vlotjes behaald. Het was zelfs boven mijn verwachtingen. Ik had verwacht tussen de 14 en 15 km te halen. het werd zelfs nog een kilometertje meer. Ik had op het einde zelfs het gevoel dat het nog een beetje sneller kon. Dat geeft me een goed gevoel. Zo weet ik dat ik tijdens de training niet voluit ga. Toen op het einde een fietser mij rustig voorbij reed, kon ik zonder problemen aanpikken. Hoewel het maar voor een honderdtal meters was, vond ik het leuk om dat te proberen.
Deze maand heb ik voor de eerste maal meer dan 100 km getraind, namelijk 103,5 km. Dit lijkt niet zo veel als je bij anderen leest, maar voor mij doet dit toch iets. Het is weer een grens die verlegd is. Benieuwd waar de volgende grens ligt.
15,5 km - 1:20:00 - 11,63 km/u - 05:09 /km - HS op het einde : 136 bpm
Dinsdag weer naar de piste voor deze keer een reeks tempolopen af te werken. Er was redelijk wat volk opgedaagd. Twaalf om precies te zijn, waaronder 8 masters en 5 jongeren. Na de klassieke opwarming vlogen we er in.
Er vormden zich al kort na de start twee groepjes. De vijf snelle mannen van de groep hielden er al van het begin een voor ons veel te hoog tempo op na. De tweede groep, waaronder mijn persoontje, probeerde telkens ons tempo aan te houden wat volgens ons goed is gelukt. De eerste 1000m mochten we het tempo iets laten zakken om de tweede 1000m een snel tempo aan te houden. Ik loop meestal samen met iemand die iets (hopelijk tijdelijk ) beter is dan ik, waardoor ik mij zeer goed kan optrekken. Hierdoor wou ik op de 1000m testen hoe groot de vooruitgang op deze afstand was. Vorige week was ik op de 1600m al een halve minuut sneller dan een paar maanden terug. Mijn snelste 1000 was tot nog toe 4:38. Ik overtrof mij deze keer weer met een tijd van 4:01. Ik was verbaasd van mezelf. Ik was na een rondje joggen al heel wat gerecupereerd en klaar voor de reeksjes van 800m. Een reeks hiervan werd afgewerkt in achtervolging, wat ik heel leuk vond. Als laatste stond er nog een 400m op het lijstje. Dit moesten we in een zo snel mogelijke tijd lopen. Hoewel ik mijn krachten op het einde voelde minderen, wilde ik toch nog alles geven wat resulteerde in 1:21. Daar was ik best tevreden over na al die geleverde arbeid daarvoor.
Vrijdag laatste trainingsdag van de week. Voor het eerst een heel stuk boven het uur gelopen, namelijk 1u 15 min. Hierdoor was ik een beetje verplicht om een andere omloop uit te stippelen. Ik hou wel van vairiatie in de trainingstrajecten. Ik was benieuwd hoe ik dit ging verteren. Normaal gezien ging ik om 8u vertrekken, zodat ik niets extra had gegeten 's ochtends. Er kwamen echter een paar onverwachte dingen tussen die voorrang hadden. Hierdoor kon ik pas om 9u30 van start gaan. Het begon ook al een beetje warmer te worden. Ik twijfelde nog even of ik een T-shirt zonder mouwen aan zou doen. Ik had het beter gedaan, want nadien kon ik mijn onderhemdje uitwringen van het zweet.
Ik was voorzichtig van start gegaan. Een nieuwe omloop brengt toch een paar nieuwe hindernissen met zich mee. Ook was er een viaduct ingepland. Dit had ik nog niet eerder gedaan tijdens een training. De eerste 11 kilometer viel het allemaal goed mee. De laatste 3 kilometers kreeg ik een hongergevoel en dorst. Die honger is gewoon te wijten aan het verzetten van de training. Misschien dat ik volgende keer voor een lange duurloop drinken meeneem. Ook voelde ik dat deze afstand nog niet helemaal in de benen zit. Dat geeft niet. Ik denk dat het gewoon een kwestie is van zulke afstanden te blijven lopen. Dan word je dat vanzelf gewoon. Het tempo zat goed. Ik heb een redelijk constant tempo kunnen aanhouden uitgezonderd de voorlaatste kilometer. Op het einde ging het weer zoals het hoorde. Toen ik terug in de straat kwam, was het alarm nog steeds niet afgegaan. Ik dacht dat ik ergens een verkeerde afslag had genomen, maar na controle later bleek dit niet het geval te zijn. Aangezien het een doodlopende straat is, heb ik dan maar rechtsomkeer gemaakt tot het sein tot stoppen werd gegeven.
Dit was voor mij een leerrijke training. Ik weet dat ik deze afstand na verloop van tijd vlot zal kunnen lopen. Nog een beetje geduld en datn lukt dat wel. Zo geraken we toch nog gereed voor een halve marathon. Wie had dat gedacht.
14,2 km - 1:15:00 - 11,36 km / u - 05:16 / km - HS op het einde : 132 bpm
Dinsdagavond clubavond met een reeks tempolopen op het menu. Er was weer redelijk wat volk opgekomen. Het is toch altijd leuk als er wat volk is. Er kan regelmatig een lachje af en een steek onder water wordt al eens gegeven. De tijd vliegt gewoon voorbij.
Eerst werd er een opwarmingstoerke van 4 km gelopen . Ik vond deze als opwarming toch redelijk pittig. Er waren er precies een paar bij die snel naar huis moesten. Misschien waren er thuis viskes gebakken.
Nadien kwamen de tempolopen te voorschijn : 1200/1600/1200/800/400. Eén voor één werden de gerechten verorberd. De één al wat vlotter dan de ander. Ik hou eigenlijk wel van die tempolopen. Je moet trachten hetzelfde tempo aan te houden. Je moet echt jezelf goed kunnen inschatten. De tempolopen zijn over het algemeen ook iets langer van afstand. Dit is wel mijn ding. Bij de 1200-den was er wel een redelijk verval, maar dat was waarschijnlijk te wijten aan het feit dat ik er een tijdje tussenuit heb gelegen. Maar de 1600m ging prima. Constant tempo kunnen lopen. Ik deed zelfs 30 seconden beter dan een paar maanden geleden. Zo zie je maar dat de conditie al een pak beter is. Verder waren de tijden ongeveer dezelfde als de vorige keer. Tijdens de 400m probeerde ik nog eens alles uit de kast te halen, het was immers weer een achtervolgingsloop, maar tijdens de laatste 100m viel ik stil en werd door de snellere mannen gewoon van mijn sokken geblazen. Ik ben dan maar rustig over de meet gelopen. In totaal zijn er weer 11,8 km afgehaspeld, met ongeveer de helft aan een goed tempo.
Maandag nog eens een training in het park afgewerkt. Het was lang geleden. Maar het is een zeer goede training geworden. Door de regen was de ondergrond heerlijk zacht, een heel klein beetje zompig maar niet nadelig voor het lopen. De ondergrond veerde hierdoor een beetje mee, wat het lopen toch vergemakkelijkt. Ik ging voor een training van 55 minuten. Ik was eens benieuwd of ik 5 of 6 volledige ronden (1 ronde = 1800m) zou kunnen afleggen. Hoewel ik in het begin bijna de verkeerde kant opliep bij een splitsing (was het zo lang geleden of is mijn geheugen een zeef ), heb ik, zonder me te moeten forceren, toch een behoorlijk tempo kunnen aanhouden. In het park zijn het toch kortere bochten zodat je automatisch wat versnelt om terug in hetzelfde tempo te komen. Zoiets doe je onbewust, denk ik. Maar het ging prettig, zo goed zelfs dat ik na mijn volle 6 ronden nog 200m er aan heb kunnen breien vooraleer het alarm afging, met een mooie hartslag nadien er bovenop. 's Avonds had ik zelfs geen last van de benen, waar ik toch een beetje voor gevreesd had na zo'n tempo. Dit was voor mij een zeer geslaagde training. Hopelijk vergaat het me evengoed tijdens de rest van de week.
11 km - 0:55:00 - 12 km/u - 05:00 /km - HS op het einde : 128 bpm
Donderdag is het normaal clubtraining. Nu was het echter feestdag en aangezien de atletiekpiste eigendom is van de stad Antwerpen, is deze gesloten. De poort op slot. Aangezien ik op vrijdag niet kon gaan trainen wegens verlof van de kinderen, heb ik dan maar besloten om de vrijdagtraining te verplaatsen naar donderdagavond.
Ik had er enorm veel zin in. Dat bleek thuis al, want Ellen werd al aangemaand om te helpen opruimen want papa "stond als het ware te springen" om te kunnen vertrekken. Nu heb ik eerst nog rustig alles aan kant gezet vooraleer ik de deur achter me toe trok. Ellen moest niet helpen, ik kon het wel alleen af. Donderdag moest er 50 minuten gelopen worden. Ik had voor de omloop van 10 km gekozen zodat de afstand zeker groot genoeg zou zijn. Anders moet je op het einde gaan improviseren om je tijd vol te maken. Nu was ik zeker dat ik de volle afstand niet zou halen. Ik had zelfs nog wat reserve om daarna uit te lopen tot thuis.
De training verliep vlot. De temperatuur was aangenaam te noemen. Ik had van bij het begin een mooi ritme vast dat ik toch bijna heel de tijd heb kunnen aanhouden. Ik voelde me zeer ontspannen en kon daardoor nog genieten van de omgeving. De ademhaling bleef redelijk rustig, had er helemaal geen last van. Stilletjes aan groeit de conditie weer naar het gewenste peil. Nu alleen genoeg geduld hebben en zeker niet te hard van stapel lopen. Dan ben ik er zeker van dat ik dit jaar nog een halve marathon in het najaar kan lopen, waar en wanneer weet ik nog niet. Misschien 1 individueel en zeker 1 met alle masters samen.
9,5 km - 0:50:00 - 11,40 km/u - 05:15 /km - HS op het einde : 136 bpm
Deze week begonnen aan mijn nieuw schema. Nu is het indivudeel enkel gedurende een tijd lopen. Maandag moest ik een duurloop van 45 minuten afwerken. Ik wa er toch niet gerust in. Ik voelde precies mijn linkerbeen kloppen, alleen was het nu iets lager dan waar mijn kwetsuur is geweest. Voor alle zekerheid heb ik mijn training op de piste afgewerkt. Met een klein hartje ben ik er aan begonnen, benieuwd of ik weer met dat been zou sukkelen. Maar na enkele meters wist ik al dat het zou meevallen. Tijdens het lopen heb ik er geen enkele keer last van gehad. Een tartanpiste is toch een mooi ding voor de beentjes. Om de eentonigheid te bannen had ik muziek in mijn oren gestopt. Ik wilde met Eros Ramazotti de training afwerken, maar ik had mijn bril in de auto gelaten en daardoor kon ik hem niet vinden op het schermpje. Als een mens wat ouder wordt, komen de gebreken boven water. Dan maar alle liedjes over me heen laten komen.
Ondanks de wind viel het toch mee om een constant tempo aan te houden. Zelfs de sportende juffers konden me niet afleiden. Toen ik ongeveer 6 kilometer had gelopen, zag ik dat diezelfde klas 800m moesten lopen. Ik was benieuwd hoeveel ik er zou inhalen zonder echt te versnellen. In totaal 1 meisje was me toch te snel af (met een redelijk grote voorsprong trouwens). Maar de rest was er aan voor de moeite. Het heeft me zelfs geen moeite gekost als je weet dat er al waren die na 100 meter lopen niet meer verder konden. Van een goede conditie gesproken bij de jeugd.
Nadien verder op mijn tempo verder gelopen. Ik heb toch een paar keer getwijfeld hoeveel rondjes ik had afgelegd. Nadien heb ik gekeken naar mijn snelheid en heb ik het aantal genomen dat overeen kwam met het tempo dat ik gewoonlijk aanhield tijdens andere sessies. Volgende keer ga ik toch in het park lopen. Dat parcours is 1800m. lang, zodat ik minder rondjes moet tellen. Dat zal een heel stuk gemakkelijker zijn om bij te houden.
7.8 km - 0:45:00 - 11,60 km/u - 05:10 / km - HS op het einde : 136 bpm
Afgelopen dagen heb ik gevoeld dat ik geen twintig meer ben. Na de training van dinsdag heb ik toch een paar dagen met stijve dijbeenspieren af te rekenen gehad. Normaal ga ik op woensdag zwemmen zodat die stijfheid dan een heel pak minder is, maar dat is er deze week niet van gekomen. Door de leeftijd hebben mijn spieren wat meer tijd nodig om te recuperen. Dus was het wachten op vrijdag om te proberen ze terug soepel te krijgen.
Volg goede moed dus de training aangevat met nog wat stramme spieren. De eerste drie kilometer werden wat rustiger aangepakt om de spieren soepeler te maken. De derde kilometer was vandaag de traagste en ook de enige boven de 5:30. Pas na de derde kilometer voelden de benen terug soepel aan. Vanaf dan zijn de tijden weer iets sneller, wat voor mij in een bevredigende tijd resulteerde met weer een gemiddelde snelheid van boven de 11km/u met een goede hartslag, wat ik toch nastreef. Het was ook prima weer om te lopen, rond de 10 graden, wat ik zeer aangenaam vind. Mijn tussentijden per kilometer waren voor mij goed met slechts 1 keer boven de 5:30 : 5:04 / 5:16 / 5:33 / 5:30 / 5:05 / 5:25.
Volgende week begin ik met het nieuwe schema dat ik van de trainer heb gekregen. Nu is het weer de bedoeling van gedurende een bepaalde tijd te lopen en dan zien welke afstand is afgelegd. Ik heb mijn verschillende omlopen reeds uitgetekend, kwestie van af te wisselen. Zo blijft het leuk om te lopen. Hopelijk blijf ik nu gespaard van blessures zodat ik mijn schema volledig kan afwerken.
6 km - 0:31:53 - 11,29 km/u - 05:18 / km - HS op het einde : 128 bpm -
Dinsdagavond was het clubavond met een leuke intervaltraining op het menu. Er was redelijk wat volk opgekomen wat het toch aangenamer maakt om te trainen. Na een rustig toertje in het park om op te warmen konden we er aan onze boterham beginnen. Het waren deze keer allemaal korte afstanden variërend van 100m tot 400m. Tegen elkaar sprinten was zeer leuk en gaf toch een beetje aanleiding jezelf proberen te overtreffen. Het was voor mij de eerste keer dat ik zo een training meemaakte. Toen we bijna tegen het einde nog een achtervolging op 200m deden, geraakte ik bijna niet gestart. Ik voelde dat de kracht in de benen stilletjes aan het afnemen was. Tijdens de laatste 400m probeerde ik op 100m van de meet nog iemand voorbij te snellen, maar op dat moment doofde mijn lichtje stilletjes uit. Die laatste 100m heb ik dan maar rustig uitgelopen.
Dit was voor mij een zeer geslaagde training. De volgende dag waren mijn bovenbenen toch wat stijf, maar dit loop ik er vrijdag wel uit.
Vorige week om te beginnen 1 keer gaan trainen. Deze week probeer ik drie keer mijn schoenen aan te trekken. Maandag is het eerste luik al genomen. Ik was eerst van plan om 5 km aan te vatten, maar heb me dan bedacht. Het werd een toerke van 6 km, kwestie van het aantal kilolmeters stilletjes aan op te trekken.
Vandaag was voor mij de temperatuur al een heel stuk aantrekkelijker. Met een beetje motregen erbij was de boel compleet. Je voelt toch meteen dat het lopen een heel stuk vlotter gaat met zoveel meer zuurstof in de lucht. Zo goed zelfs dat ik de eerste twee kilometer een beetje te snel liep. Twee maal onder de 5 min/km., met als uitschieter de eerste kilometer in een tijd van 4:38. Vanaf de derde kilometer zat ik weer in het goede tempo. Toch werd er geen enkele keer boven de 5:30/km gelopen. Wat de temperatuur toch een invloed kan hebben op een mens zijn prestaties.
De tijden per kilometer : 4:38 / 4:53 / 5:23 / 5:28 / 4:54 / 5:20
Op het einde had ik nog een goed gevoel en heb ik een beetje uitgelopen. Benieuwd hoe ik dit verteer voor morgen. Dan staat er waarschijnlijk een intervaltraining op de club op het menu.
6 km - 0:30:36 - 11,76 km/u - 05:06 / km - HS op het einde : 120 bpm
"Warme dagen, warme dagen. Meer zou ik de Heer niet vragen." zong Raymond van het Groenewoud. Donderdag zal hij zeker tevreden zijn geweest met het resultaat.
Voor mij hoeft het helemaal niet zo warm te zijn als ik ga trainen. Integendeel, het mag zelfs een tiental graden minder zijn. Donderdag ben ik dus voor de eerste keer terug op de club gaan trainen en het deed deugd om terug te kunnen beginnen. Het mooie weer heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat we maar met drie waren om te beginnen. Mijn twee companen hadden mijn zonen kunnen zijn : een junior en een laatstejaars scholier. Dat was dus jong geweld tegen oudere wijsheid De training bestond uit 4 maal 10 min. tempoloop. Tijdens de eerste sessie kon ik de jeugd welgeteld een halve ronde op de hielen zitten. Daarna had ik snel door dat ik deze gasten niet moest blijven volgen en verstandig mijn eigen tempo volgen. De eerste sessie verliep nog redelijk vlot, vond ik. Het was toch weer een tijdje geleden. De volgende sessies voelde ik dat het tempo telkens een klein beetje afnam. Ik had ook enorm veel last van een droge mond terwijl mijn drinkenbus stond te pronken in de kleedkamer. Tegelijkertijd had ik een beetje schrik voor mijn linkerscheenbeen. Maar die vrees was ongegrond. Op geen enkel moment heb ik er last van ondervonden; misschien doordat ik niet heb willen forceren. Het voornaamste is nu het aantal kilometers terug op te krikken. Maar dat is maar een kwestie van tijd en geduld. Dat komt wel weer terug. Op het einde kwam er nog iemand de piste op; volgens de trainer iemand van mijn kaliber. Maar als je dan hoort dat die al een marathon van rond de 3u15 heeft gelopen, denk ik dat zijn kaliber iets groter is dan het mijne. We zullen wel zien. Ik heb er nog twee rondjes mee samen gelopen. Hierdoor sleepte hij me nog eventjes mee naar een iets hoger tempo wat ik zonder problemen kon aanhouden. Het idee dat het de twee laatste rondjes waren kan een mens een drive geven.
De trainer vond het goed voor de eerste keer na een tijd inactief te zijn geweest.
Na de wandelvakantie aan zee (drie dagen gewandeld : 15km - 14km - 12km) was de planning om terug de loopschoenen aan te trekken. Door het overlijden van mijn schoonvader zijn deze in de kast gebleven. Lopen was voor mij niet aan de orde deze week. Ik had er eerlijk gezegd niet de behoefte aan. Er moest trouwens ook heel wat worden geregeld. Eerst iedereen terug op zijn plooi laten komen. Misschien dat ik deze week rustig aan begin door enkel met de clubleden te trainen. Dat zal voor een goede afleiding zorgen. Daarna voeren we de trainingsarbeid weer rustig op.
Deze week toch nog tweek keer kunnen trainen, donderdagavond en vrijdavoormiddag. Het verschil vond ik enorm. Donderdagavond was het zalig om te lopen, net niet te warm met een licht briesje. Ik had er zin in en daarom besloot ik om 8 km af te haspelen, wat prima is verlopen. Vrijdagvoormiddag vond ik dan weer te warm en dat ondervind je onmiddellijk met je ademhaling. Maar ik had al gepland om 6 km te lopen, dus werk je de training zo af. Dat kweekt karakter. Je loopt iets minder ontspannen, hoewel ik hierbij nu ook niet weer moet overdrijven. Het was leuk om te lopen. Het spoelt alles uit je hoofd, letterlijk en figuurlijk. Door dondardag te lopen is mijn neus weer open en is de keelpijn verdwenen. Zo zie je maar. Donderdag ging het dus reuze. Alleen bij kilometerpunt 6 was de training bijna afgelopen. Door even niet op te letten, verzwikte ik bijna mijn voet. Gelukkig had ik de reflex om nog tijd een sprongetje te doen zodat ik mijn voet nog kon corrigeren. Verder aan een vrij constant tempo gelopen. Oefening baart kunst, zegt men. Vrijdag wilde ik controleren of ik weer zo constant kon lopen. Ik heb blijkbaar iets mis gedaan met de chrono. Toen ik achteraf wilde nakijken, stond alles op nul. Dan maar een training zonder tijdresultaten. De afstand klopte, dus daar ben ik al tevreden mee.
Deze week niet het beoogde aantal trainingen behaald. Normaal waren er vier trainingen gepland voor deze week. Alleen op maandag en vrijdag heb ik kunnen trainen. Dinsdag besloot ik wijselijk om binnen te blijven. Ik passeer op dit moment redelijk wat bomen en met die hevige wind vond ik het een beetje te gevaarlijk. Op donderdag was ik een beetje te moe. Ik was na mijn nachtdienst van woensdag niet gaan slapen. We hadden een afspraak bij een school om Jordi in te schrijven. Dit konden we niet laten voorbij gaan omdat de plaatsen in Antwerpen erg beperkt zijn. Nadat ik iedereen terug naar zijn post had gebracht (Sandra naar het werk en Jordi terug naar school) was het bijna middag toen ik terug thuis arriveerde. Het was de moeite niet meer om in bed te kruipen. Daarom werd de training 's avonds afgelast en ben ik maar wat vroeger gaan slapen. Vrijdag werd de geplande training wel afgewerkt. Ik liep zeer ontspannen en had helemaal niet het gevoel te forceren. Ik had het gevoel redelijk constant te lopen, maar dat was blijkbaar niet echt goed ingeschat. Ik klokte na iedere kilometer af op de chrono. hierdoor bemerkte ik dat er een paar grote verschillen per kilometer waren. Toch een tevreden gevoel gehad na de training. Volgende week ga ik mijn parcours met een kilometer verlengen. Nadien kan ik mijn trainingen dan weer wat variëren.
De km-tijden waren : km 1 : 04:46 km 2 : 05:03 km 3 : 05:32 km 4 : 05:00 km 5 : 05:32
De derde km was tegen de wind in, misschien daarom die tragere tijd.
5 km - 0:25:53 - 11,59 km/u - 05:10 /km - HS op het einde : 124 bpm
Deze week vlot van start gegaan. Vanaf deze week probeer ik vier keer de weg op te gaan. Maandag is alvast positief verlopen. Ik ben een beetje minder snel van start gegaan en dat loonde. Ik kon de ganse omloop praktisch hetzelfde tempo aanhouden. Er was geen sprake van op de adem trappen. Ik had zelfs het gevoel van nog een stuk sneller te kunnen. Maar mijn verstand won het van mijn gevoel. Ik moet mijn afstand terug opbouwen en dat zal het snelst gaan bij een constant en matig tempo. Daarna is er nog tijd genoeg om de snelheid een beetje op te krikken. Ik was vooral tevreden van mijn hartslag na de training. Die bleef mooi onder de 130 bpm., wat toch wijst op een verbetering van de conditie. Dinsdag en donderdag ga ik de afstand een beetje verhogen. Ik twijfel tussen 6 en 7 km. Ik zie wel hoe ik me voel.
5 km - 0:25:57 - 11,56 km/u - 05:11/km - HS op het einde : 128 bpm
De eerste week terug is met een voldaan gevoel afgesloten. Het is me al gelukt om drie keer mijn loopschoenen aan te trekken en ze ook daadwerkelijk te gebruiken waarvoor ze dienen, namelijk lopen en nog eens lopen Het deed deugd om terug te kunnen trainen. Ik had daarbovenop nog het geluk met het weer. Het is altijd gemakkelijker om weer te beginnen met mooi weer dan met regen, hoewel ik dan toch ook terug was gestart, maar dan een keertje minder misschien. Ik heb wel ondervonden dat ik nog moeite met een goede snelheid aan te houden. Ik had wel een goed, ontspannen gevoel tijdens het lopen. Maar het ging bij momenten toch iets te snel naar mijn zin. Ik moet toch proberen om tijdens de eerste weken iets trager te gaan lopen, kwestie van blessures te vermijden. Mijn doel is om in het begin rond 5:30 per km te lopen. Daarna kan ik nog altijd iets opdrijven. Door de beperkte tijd loop ik nu telkens 5km. Vanaf volgende week komt de dinsdagavond daar ook nog bij. Als dat goed gaat, ben ik van plan om op dinsdag- en donderdagavond de kilometertjes op te drijven, kwestie van terug een grotere afstand aan te kunnen. Op die avonden heb ik daar meer tijd voor.
donderdag : 5 km - 0:26:23 - 11,37 km/u - 05:16/km - HS op het eind : 132 bpm
vrijdag : 5 km - 0:25:34 - 11,73 km/u - 05:06/km - HS op het eind : 136 bpm
Na een hele poos te hebben stil gelegen, ben ik maandag terug vertrokken en hopelijk is deze keer de trein voor een hele tijd vertrokken. Aangezien schoonvader nog altijd in het hospitaal ligt, is de tijd voor te trainen nog altijd beperkt. Daarom heb ik besloten om mij te beperken tot een afstand van 5 km. Deze afstand kan ik netjes tussen alle andere bezigheden inplannen. Zo kan ik voorlopig mijn conditie onderhouden. Ik ben met een goed gevoel vertrokken. Het zonnetje nodigde uit voor een training in de voormiddag. Om 10u30 werd er vertrokken. Ik had al onmiddellijk een goed tempo in de benen. Ik probeerde toch voorzichtig te starten aangezien het toch een tijdje geleden was dat ik nog had gelopen. Ik wilde al niet direct worden geconfronteerd met stijve spieren achteraf. Ook de schrik voor een nieuwe beenblessure zat er nog in. Dit was ongegrond. Ik heb hele tijd geen last ondervonden. Zelfs nadien viel het allemaal mee, enkel een licht trekkend gevoel van de bovenbeenspieren. Maar dat geeft het gevoel dat je getraind hebt. Daar heb je later geen last van. Halverwege had ik het gevoel dat ik een beetje op mijn adem had getrapt, maar ik dacht dat dit vooral te wijten was door de lange inactiviteit. Ik had echter niet door dat ik een redelijk serieus tempo aan het lopen was, zo ontspannen verliep de training. Alleen na de training was mijn hartslag iets hoger dan anders. Deze zal automatisch weer zakken, wanneer ik weer voldoende kilometers kan afhaspelen. Al bij al een goed gevoel overgehouden. Hopelijk kan ik deze week nog een paar keer mijn trainersplunje aantrekken.
5 km - 0:25:11 - 11,91 km/u - 05:02/km - HS op het eind : 132 bpm
Hoewel mijn beenblessure is genezen, is er van looptrainingen nog geen sprake. De tijd ontbreekt gewoon door de situatie met mijn schoonvader. Zolang ik niet kan lopen, doe ik dan maar oefeningen voor het rekken en verstevigen van mijn kuitspieren. Zo verminder ik de kans opnieuw mijn scheenbeen te forceren. Deze oefeningen doe ik een paar keer per dag en 's nachts tijdens het werk probeer ik deze nog eens te herhalen. Van zodra ik terug tijd heb, kan ik dan met een gerust hart herbeginnen. Ik besef wel dat ik een heel deel heb ingeboet, maar langzaam kom je er ook. Misschien dat ik volgende week op maandag en vrijdag een gaatje vind om een toertje van een vijftal kilometer te lopen. Dat zou al een mooie start zijn.
Maandag was weer de enige dag van de week dat ik de mogelijkheid had om te kunnen trainen. Er wordt vanaf nu een tijdelijke rustperiode ingelast. Ik hoop dat deze niet te lang gaat duren, maar dat zal niet van mij afhangen. Ik hoop dat de 10 Miles niet in het gedrang zullen komen. Maar dat zal nu niet mijn grootste zorg zijn. De reden voor deze rustperiode is van een heel ander kaliber. Mijn schoonvader ligt in het ziekenhuis en het lijkt er op dat dit nog een hele tijd zal duren. Voorlopig ligt hij nog op intensive care. Dit betekent dat het bezoek in principe beperkt is tot twee maal een half uur. Men laat dit wel altijd uitlopen, maar het blijft toch nog een beperkt bezoek. Dit wil ook zeggen dat je altijd op hetzelfde uur daar moet aanwezig zijn. Omdat ik elke dag mijn schoonmoeder ga ophalen voor het bezoek, heb ik veel minder tijd om te trainen. Als je enkel de voormiddag hebt om de klussen te doen en voor de boodschappen zorgt, blijft er niet veel tijd over om iets anders te doen. Daarom heb ik besloten om mijn trainingen op een laag pitje te zetten. Indien mogelijk zal ik toch een rondje doen, al is het maar voor een kwartiertje of een half uur. We zien wel.
Maandag weer mijn schema opgenomen. Dit keer voor een rustige duurloop van 1u06 min. Vorige week heb ik door omstandigheden alleen maar op maandag kunnen trainen. Ik hoop dat ik deze week iets meer kan doen. Ik doe voorlopig enkel rustige duurlopen. Geen tempolopen of intervaltrainingen voor mij. Ik wil mijn been niet forceren. Tijdens de eerste drie kilometer voelde ik mijn been nog wat trekken. Er knaagt toch nog iets. Het is niet pijnlijk, maar het is toch een gevoel waardoor je toch nog een beetje voorzichtig bent. Het sporten moet nog leuk blijven. Na die drie kilometer ging dat trekkend gevoel over en kon ik mijn tempo gemakkelijk aanhouden. Wat uithouding betreft, voelde ik geen enkel probleem. De conditie is er nog, nu moeten de benen nog volgen. Tijdens de eerste helft van de omloop had ik vooral een lichte tegenwind, maar ik had er niet zo veel last van. Met de wind in de rug kon ik nadien de training rustig afwerken. Ik heb mooi op schema kunnen lopen. Met een snelheid van praktisch 11km/u ben ik momenteel best tevreden. Hopelijk kan ik nu rustig aan die snelheid nog een beetje verhogen. Dan is het helemaal goed. Gewoon een beetje geduld hebben.
12 km - 1:06:00 - 11,91 km/u - 05:29/km - HS op het einde : 120 bpm
) beter is dan ik, waardoor ik mij zeer goed kan optrekken. Hierdoor wou ik op de 1000m testen hoe groot de vooruitgang op deze afstand was. Vorige week was ik op de 1600m al een halve minuut sneller dan een paar maanden terug. Mijn snelste 1000 was tot nog toe 4:38. Ik overtrof mij deze keer weer met een tijd van 4:01. Ik was verbaasd van mezelf. Ik was na een rondje joggen al heel wat gerecupereerd en klaar voor de reeksjes van 800m. Een reeks hiervan werd afgewerkt in achtervolging, wat ik heel leuk vond. Als laatste stond er nog een 400m op het lijstje. Dit moesten we in een zo snel mogelijke tijd lopen. Hoewel ik mijn krachten op het einde voelde minderen, wilde ik toch nog alles geven wat resulteerde in 1:21. Daar was ik best tevreden over na al die geleverde arbeid daarvoor.
