Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
08-05-2010
Geen twintig meer
Afgelopen dagen heb ik gevoeld dat ik geen twintig meer ben. Na de training van dinsdag heb ik toch een paar dagen met stijve dijbeenspieren af te rekenen gehad. Normaal ga ik op woensdag zwemmen zodat die stijfheid dan een heel pak minder is, maar dat is er deze week niet van gekomen. Door de leeftijd hebben mijn spieren wat meer tijd nodig om te recuperen. Dus was het wachten op vrijdag om te proberen ze terug soepel te krijgen.
Volg goede moed dus de training aangevat met nog wat stramme spieren. De eerste drie kilometer werden wat rustiger aangepakt om de spieren soepeler te maken. De derde kilometer was vandaag de traagste en ook de enige boven de 5:30. Pas na de derde kilometer voelden de benen terug soepel aan. Vanaf dan zijn de tijden weer iets sneller, wat voor mij in een bevredigende tijd resulteerde met weer een gemiddelde snelheid van boven de 11km/u met een goede hartslag, wat ik toch nastreef. Het was ook prima weer om te lopen, rond de 10 graden, wat ik zeer aangenaam vind. Mijn tussentijden per kilometer waren voor mij goed met slechts 1 keer boven de 5:30 : 5:04 / 5:16 / 5:33 / 5:30 / 5:05 / 5:25.
Volgende week begin ik met het nieuwe schema dat ik van de trainer heb gekregen. Nu is het weer de bedoeling van gedurende een bepaalde tijd te lopen en dan zien welke afstand is afgelegd. Ik heb mijn verschillende omlopen reeds uitgetekend, kwestie van af te wisselen. Zo blijft het leuk om te lopen. Hopelijk blijf ik nu gespaard van blessures zodat ik mijn schema volledig kan afwerken.
6 km - 0:31:53 - 11,29 km/u - 05:18 / km - HS op het einde : 128 bpm -
Dinsdagavond was het clubavond met een leuke intervaltraining op het menu. Er was redelijk wat volk opgekomen wat het toch aangenamer maakt om te trainen. Na een rustig toertje in het park om op te warmen konden we er aan onze boterham beginnen. Het waren deze keer allemaal korte afstanden variërend van 100m tot 400m. Tegen elkaar sprinten was zeer leuk en gaf toch een beetje aanleiding jezelf proberen te overtreffen. Het was voor mij de eerste keer dat ik zo een training meemaakte. Toen we bijna tegen het einde nog een achtervolging op 200m deden, geraakte ik bijna niet gestart. Ik voelde dat de kracht in de benen stilletjes aan het afnemen was. Tijdens de laatste 400m probeerde ik op 100m van de meet nog iemand voorbij te snellen, maar op dat moment doofde mijn lichtje stilletjes uit. Die laatste 100m heb ik dan maar rustig uitgelopen.
Dit was voor mij een zeer geslaagde training. De volgende dag waren mijn bovenbenen toch wat stijf, maar dit loop ik er vrijdag wel uit.
Vorige week om te beginnen 1 keer gaan trainen. Deze week probeer ik drie keer mijn schoenen aan te trekken. Maandag is het eerste luik al genomen. Ik was eerst van plan om 5 km aan te vatten, maar heb me dan bedacht. Het werd een toerke van 6 km, kwestie van het aantal kilolmeters stilletjes aan op te trekken.
Vandaag was voor mij de temperatuur al een heel stuk aantrekkelijker. Met een beetje motregen erbij was de boel compleet. Je voelt toch meteen dat het lopen een heel stuk vlotter gaat met zoveel meer zuurstof in de lucht. Zo goed zelfs dat ik de eerste twee kilometer een beetje te snel liep. Twee maal onder de 5 min/km., met als uitschieter de eerste kilometer in een tijd van 4:38. Vanaf de derde kilometer zat ik weer in het goede tempo. Toch werd er geen enkele keer boven de 5:30/km gelopen. Wat de temperatuur toch een invloed kan hebben op een mens zijn prestaties.
De tijden per kilometer : 4:38 / 4:53 / 5:23 / 5:28 / 4:54 / 5:20
Op het einde had ik nog een goed gevoel en heb ik een beetje uitgelopen. Benieuwd hoe ik dit verteer voor morgen. Dan staat er waarschijnlijk een intervaltraining op de club op het menu.
6 km - 0:30:36 - 11,76 km/u - 05:06 / km - HS op het einde : 120 bpm
"Warme dagen, warme dagen. Meer zou ik de Heer niet vragen." zong Raymond van het Groenewoud. Donderdag zal hij zeker tevreden zijn geweest met het resultaat.
Voor mij hoeft het helemaal niet zo warm te zijn als ik ga trainen. Integendeel, het mag zelfs een tiental graden minder zijn. Donderdag ben ik dus voor de eerste keer terug op de club gaan trainen en het deed deugd om terug te kunnen beginnen. Het mooie weer heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat we maar met drie waren om te beginnen. Mijn twee companen hadden mijn zonen kunnen zijn : een junior en een laatstejaars scholier. Dat was dus jong geweld tegen oudere wijsheid De training bestond uit 4 maal 10 min. tempoloop. Tijdens de eerste sessie kon ik de jeugd welgeteld een halve ronde op de hielen zitten. Daarna had ik snel door dat ik deze gasten niet moest blijven volgen en verstandig mijn eigen tempo volgen. De eerste sessie verliep nog redelijk vlot, vond ik. Het was toch weer een tijdje geleden. De volgende sessies voelde ik dat het tempo telkens een klein beetje afnam. Ik had ook enorm veel last van een droge mond terwijl mijn drinkenbus stond te pronken in de kleedkamer. Tegelijkertijd had ik een beetje schrik voor mijn linkerscheenbeen. Maar die vrees was ongegrond. Op geen enkel moment heb ik er last van ondervonden; misschien doordat ik niet heb willen forceren. Het voornaamste is nu het aantal kilometers terug op te krikken. Maar dat is maar een kwestie van tijd en geduld. Dat komt wel weer terug. Op het einde kwam er nog iemand de piste op; volgens de trainer iemand van mijn kaliber. Maar als je dan hoort dat die al een marathon van rond de 3u15 heeft gelopen, denk ik dat zijn kaliber iets groter is dan het mijne. We zullen wel zien. Ik heb er nog twee rondjes mee samen gelopen. Hierdoor sleepte hij me nog eventjes mee naar een iets hoger tempo wat ik zonder problemen kon aanhouden. Het idee dat het de twee laatste rondjes waren kan een mens een drive geven.
De trainer vond het goed voor de eerste keer na een tijd inactief te zijn geweest.
Na de wandelvakantie aan zee (drie dagen gewandeld : 15km - 14km - 12km) was de planning om terug de loopschoenen aan te trekken. Door het overlijden van mijn schoonvader zijn deze in de kast gebleven. Lopen was voor mij niet aan de orde deze week. Ik had er eerlijk gezegd niet de behoefte aan. Er moest trouwens ook heel wat worden geregeld. Eerst iedereen terug op zijn plooi laten komen. Misschien dat ik deze week rustig aan begin door enkel met de clubleden te trainen. Dat zal voor een goede afleiding zorgen. Daarna voeren we de trainingsarbeid weer rustig op.
Deze week toch nog tweek keer kunnen trainen, donderdagavond en vrijdavoormiddag. Het verschil vond ik enorm. Donderdagavond was het zalig om te lopen, net niet te warm met een licht briesje. Ik had er zin in en daarom besloot ik om 8 km af te haspelen, wat prima is verlopen. Vrijdagvoormiddag vond ik dan weer te warm en dat ondervind je onmiddellijk met je ademhaling. Maar ik had al gepland om 6 km te lopen, dus werk je de training zo af. Dat kweekt karakter. Je loopt iets minder ontspannen, hoewel ik hierbij nu ook niet weer moet overdrijven. Het was leuk om te lopen. Het spoelt alles uit je hoofd, letterlijk en figuurlijk. Door dondardag te lopen is mijn neus weer open en is de keelpijn verdwenen. Zo zie je maar. Donderdag ging het dus reuze. Alleen bij kilometerpunt 6 was de training bijna afgelopen. Door even niet op te letten, verzwikte ik bijna mijn voet. Gelukkig had ik de reflex om nog tijd een sprongetje te doen zodat ik mijn voet nog kon corrigeren. Verder aan een vrij constant tempo gelopen. Oefening baart kunst, zegt men. Vrijdag wilde ik controleren of ik weer zo constant kon lopen. Ik heb blijkbaar iets mis gedaan met de chrono. Toen ik achteraf wilde nakijken, stond alles op nul. Dan maar een training zonder tijdresultaten. De afstand klopte, dus daar ben ik al tevreden mee.
Deze week niet het beoogde aantal trainingen behaald. Normaal waren er vier trainingen gepland voor deze week. Alleen op maandag en vrijdag heb ik kunnen trainen. Dinsdag besloot ik wijselijk om binnen te blijven. Ik passeer op dit moment redelijk wat bomen en met die hevige wind vond ik het een beetje te gevaarlijk. Op donderdag was ik een beetje te moe. Ik was na mijn nachtdienst van woensdag niet gaan slapen. We hadden een afspraak bij een school om Jordi in te schrijven. Dit konden we niet laten voorbij gaan omdat de plaatsen in Antwerpen erg beperkt zijn. Nadat ik iedereen terug naar zijn post had gebracht (Sandra naar het werk en Jordi terug naar school) was het bijna middag toen ik terug thuis arriveerde. Het was de moeite niet meer om in bed te kruipen. Daarom werd de training 's avonds afgelast en ben ik maar wat vroeger gaan slapen. Vrijdag werd de geplande training wel afgewerkt. Ik liep zeer ontspannen en had helemaal niet het gevoel te forceren. Ik had het gevoel redelijk constant te lopen, maar dat was blijkbaar niet echt goed ingeschat. Ik klokte na iedere kilometer af op de chrono. hierdoor bemerkte ik dat er een paar grote verschillen per kilometer waren. Toch een tevreden gevoel gehad na de training. Volgende week ga ik mijn parcours met een kilometer verlengen. Nadien kan ik mijn trainingen dan weer wat variëren.
De km-tijden waren : km 1 : 04:46 km 2 : 05:03 km 3 : 05:32 km 4 : 05:00 km 5 : 05:32
De derde km was tegen de wind in, misschien daarom die tragere tijd.
5 km - 0:25:53 - 11,59 km/u - 05:10 /km - HS op het einde : 124 bpm
Deze week vlot van start gegaan. Vanaf deze week probeer ik vier keer de weg op te gaan. Maandag is alvast positief verlopen. Ik ben een beetje minder snel van start gegaan en dat loonde. Ik kon de ganse omloop praktisch hetzelfde tempo aanhouden. Er was geen sprake van op de adem trappen. Ik had zelfs het gevoel van nog een stuk sneller te kunnen. Maar mijn verstand won het van mijn gevoel. Ik moet mijn afstand terug opbouwen en dat zal het snelst gaan bij een constant en matig tempo. Daarna is er nog tijd genoeg om de snelheid een beetje op te krikken. Ik was vooral tevreden van mijn hartslag na de training. Die bleef mooi onder de 130 bpm., wat toch wijst op een verbetering van de conditie. Dinsdag en donderdag ga ik de afstand een beetje verhogen. Ik twijfel tussen 6 en 7 km. Ik zie wel hoe ik me voel.
5 km - 0:25:57 - 11,56 km/u - 05:11/km - HS op het einde : 128 bpm
De eerste week terug is met een voldaan gevoel afgesloten. Het is me al gelukt om drie keer mijn loopschoenen aan te trekken en ze ook daadwerkelijk te gebruiken waarvoor ze dienen, namelijk lopen en nog eens lopen Het deed deugd om terug te kunnen trainen. Ik had daarbovenop nog het geluk met het weer. Het is altijd gemakkelijker om weer te beginnen met mooi weer dan met regen, hoewel ik dan toch ook terug was gestart, maar dan een keertje minder misschien. Ik heb wel ondervonden dat ik nog moeite met een goede snelheid aan te houden. Ik had wel een goed, ontspannen gevoel tijdens het lopen. Maar het ging bij momenten toch iets te snel naar mijn zin. Ik moet toch proberen om tijdens de eerste weken iets trager te gaan lopen, kwestie van blessures te vermijden. Mijn doel is om in het begin rond 5:30 per km te lopen. Daarna kan ik nog altijd iets opdrijven. Door de beperkte tijd loop ik nu telkens 5km. Vanaf volgende week komt de dinsdagavond daar ook nog bij. Als dat goed gaat, ben ik van plan om op dinsdag- en donderdagavond de kilometertjes op te drijven, kwestie van terug een grotere afstand aan te kunnen. Op die avonden heb ik daar meer tijd voor.
donderdag : 5 km - 0:26:23 - 11,37 km/u - 05:16/km - HS op het eind : 132 bpm
vrijdag : 5 km - 0:25:34 - 11,73 km/u - 05:06/km - HS op het eind : 136 bpm
Na een hele poos te hebben stil gelegen, ben ik maandag terug vertrokken en hopelijk is deze keer de trein voor een hele tijd vertrokken. Aangezien schoonvader nog altijd in het hospitaal ligt, is de tijd voor te trainen nog altijd beperkt. Daarom heb ik besloten om mij te beperken tot een afstand van 5 km. Deze afstand kan ik netjes tussen alle andere bezigheden inplannen. Zo kan ik voorlopig mijn conditie onderhouden. Ik ben met een goed gevoel vertrokken. Het zonnetje nodigde uit voor een training in de voormiddag. Om 10u30 werd er vertrokken. Ik had al onmiddellijk een goed tempo in de benen. Ik probeerde toch voorzichtig te starten aangezien het toch een tijdje geleden was dat ik nog had gelopen. Ik wilde al niet direct worden geconfronteerd met stijve spieren achteraf. Ook de schrik voor een nieuwe beenblessure zat er nog in. Dit was ongegrond. Ik heb hele tijd geen last ondervonden. Zelfs nadien viel het allemaal mee, enkel een licht trekkend gevoel van de bovenbeenspieren. Maar dat geeft het gevoel dat je getraind hebt. Daar heb je later geen last van. Halverwege had ik het gevoel dat ik een beetje op mijn adem had getrapt, maar ik dacht dat dit vooral te wijten was door de lange inactiviteit. Ik had echter niet door dat ik een redelijk serieus tempo aan het lopen was, zo ontspannen verliep de training. Alleen na de training was mijn hartslag iets hoger dan anders. Deze zal automatisch weer zakken, wanneer ik weer voldoende kilometers kan afhaspelen. Al bij al een goed gevoel overgehouden. Hopelijk kan ik deze week nog een paar keer mijn trainersplunje aantrekken.
5 km - 0:25:11 - 11,91 km/u - 05:02/km - HS op het eind : 132 bpm
Hoewel mijn beenblessure is genezen, is er van looptrainingen nog geen sprake. De tijd ontbreekt gewoon door de situatie met mijn schoonvader. Zolang ik niet kan lopen, doe ik dan maar oefeningen voor het rekken en verstevigen van mijn kuitspieren. Zo verminder ik de kans opnieuw mijn scheenbeen te forceren. Deze oefeningen doe ik een paar keer per dag en 's nachts tijdens het werk probeer ik deze nog eens te herhalen. Van zodra ik terug tijd heb, kan ik dan met een gerust hart herbeginnen. Ik besef wel dat ik een heel deel heb ingeboet, maar langzaam kom je er ook. Misschien dat ik volgende week op maandag en vrijdag een gaatje vind om een toertje van een vijftal kilometer te lopen. Dat zou al een mooie start zijn.
Maandag was weer de enige dag van de week dat ik de mogelijkheid had om te kunnen trainen. Er wordt vanaf nu een tijdelijke rustperiode ingelast. Ik hoop dat deze niet te lang gaat duren, maar dat zal niet van mij afhangen. Ik hoop dat de 10 Miles niet in het gedrang zullen komen. Maar dat zal nu niet mijn grootste zorg zijn. De reden voor deze rustperiode is van een heel ander kaliber. Mijn schoonvader ligt in het ziekenhuis en het lijkt er op dat dit nog een hele tijd zal duren. Voorlopig ligt hij nog op intensive care. Dit betekent dat het bezoek in principe beperkt is tot twee maal een half uur. Men laat dit wel altijd uitlopen, maar het blijft toch nog een beperkt bezoek. Dit wil ook zeggen dat je altijd op hetzelfde uur daar moet aanwezig zijn. Omdat ik elke dag mijn schoonmoeder ga ophalen voor het bezoek, heb ik veel minder tijd om te trainen. Als je enkel de voormiddag hebt om de klussen te doen en voor de boodschappen zorgt, blijft er niet veel tijd over om iets anders te doen. Daarom heb ik besloten om mijn trainingen op een laag pitje te zetten. Indien mogelijk zal ik toch een rondje doen, al is het maar voor een kwartiertje of een half uur. We zien wel.
Maandag weer mijn schema opgenomen. Dit keer voor een rustige duurloop van 1u06 min. Vorige week heb ik door omstandigheden alleen maar op maandag kunnen trainen. Ik hoop dat ik deze week iets meer kan doen. Ik doe voorlopig enkel rustige duurlopen. Geen tempolopen of intervaltrainingen voor mij. Ik wil mijn been niet forceren. Tijdens de eerste drie kilometer voelde ik mijn been nog wat trekken. Er knaagt toch nog iets. Het is niet pijnlijk, maar het is toch een gevoel waardoor je toch nog een beetje voorzichtig bent. Het sporten moet nog leuk blijven. Na die drie kilometer ging dat trekkend gevoel over en kon ik mijn tempo gemakkelijk aanhouden. Wat uithouding betreft, voelde ik geen enkel probleem. De conditie is er nog, nu moeten de benen nog volgen. Tijdens de eerste helft van de omloop had ik vooral een lichte tegenwind, maar ik had er niet zo veel last van. Met de wind in de rug kon ik nadien de training rustig afwerken. Ik heb mooi op schema kunnen lopen. Met een snelheid van praktisch 11km/u ben ik momenteel best tevreden. Hopelijk kan ik nu rustig aan die snelheid nog een beetje verhogen. Dan is het helemaal goed. Gewoon een beetje geduld hebben.
12 km - 1:06:00 - 11,91 km/u - 05:29/km - HS op het einde : 120 bpm
Zondag ben ik even naar de veldloop gaan kijken die de club organiseerde. Hoewel ik zelf niet mee kon doen omdat ik praktisch een maand niet heb getraind en geen nieuw letsel wilde oplopen, was ik toch benieuwd hoe het er aan toe ging. Ik moest in ieder geval ook voor mijn dochter gaan supporteren. Zij liep voor de eerste maal een crosswedstrijd. Ellen start bij de cadetten en moesten 3 ronden lopen, in totaal 2400m. Van bij de start was het al duidelijk dat zij niet vooraan zou eindigen. Zij liep een redelijk constante wedstrijd. Ze moet nog leren haar wedstrijd in te delen, zodat ze nog naar voor kan opschuiven. Nu had ze een kleine verzwakking in de laatste ronde. Ze eindigde als 18de van de 21 deelneemsters en was de derde van de club. Voor mij had ze al goed gepresteerd. Nu heeft ze eens gevoeld wat een wedstrijd inhoudt. Ze kan er alleen maar sterker door worden. Wat mezelf betreft, ben ik maandag voor de eerste keer terug gaan trainen. Ik wachtte eerst nog even het weer af. Ik heb wijselijk eerst nog wat boodschappen gedaan alvorens eraan te beginnen. Zodoende ben ik aan de regen ontsnapt. Het begon weer toen ik net naar binnen ging. Er stond vandaag een rustige duurloop op het programma. Ik was benieuwd of ik pijnvrij zou kunnen lopen. In het begin voelde ik wat stijfheid aan mijn lijnkerbeen. Het trok een beetje, maar ik denk dat dit normaal is na een langere tijd van inactiviteit. Het belangrijkste is dat ik een gelijk tempo heb kunnen aanhouden en dat ik zonder pijn heb gelopen. Ik ben alleen benieuwd of ik dinsdag hetzelfde gevoel zal hebben. Ik heb voor alle zekerheid mijn been 's avonds nog een beetje ingesmeerd met de pijnstillende crème. Afwachten dus wat de komende dagen zullen brengen. Alvast terug een goede start genomen.
7,9 km - 0:42:00 - 11,29 km/u - 05:18/km - HS op het eind : 121 bpm
Na ongeveer een week medicatie te hebben genomen, voel ik toch al flink wat beterschap. Bij het doorstappen voel ik helemaal geen pijn meer. Lopen heb ik nog niet aangedurfd. De huisarts had trouwens gezegd minstens een week niet te lopen, dus doen we dat dan ook niet. Toch heb ik vrijdagmorgen onbewust een test ondergaan. Toen ik met de auto wilde vertrekken, zag ik iemand proberen zijn auto in gang te duwen (vrouwlief zat achter het stuur). Ik had meteen door dat dit niet zou lukken en ben dan even gaan helpen. Na twee keer ferm duwen schoot de motor in gang. Nadien besefte ik dat ik behoorlijk wat kracht op mijn been had gezet zonder er last van te hebben. Dat is dus al een positief punt. Nu nog een beetje geduld hebben. Misschien dat ik volgende donderdag een keertje ga proberen op de piste, samen met de andere masters. Maar dan moet de piste toch ijsvrij zijn, anders zal het nog een volledige rustweek zijn. Laat ons hopen op betere weersomstandigheden.
Aangezien ik maandag na mijn rustige testloop 's avonds terug een pijnlijk been kreeg, heb ik sindsdien niet meer gelopen. Bovendien ben ik donderdag naar de huisarts geweest. Die bevestigde mijn vermoeden, dat de erbarmelijke staat van de atletiekpist met al die ijsophopingen de oorzaak was van mijn kwetsuur. Door het steeds corrigeren van mijn linkerbeen heb ik deze overbelast. Ik moet nu gedurende een week feldene nemen en mijn been insmeren met een pijnstillende crème. Ik heb ongeveer twee weken loopverbod, waarvan 1 week zeker, om daarna terug rustig te beginnen. Ik vrees dat mijn eerste wedstrijd op een later tijdstip zal doorgaan. Ik wil daar zeker niets forceren en terug een blessure oplopen. Januari is voor mij precies een gevaarlijke maand voor te lopen. Vorig jaar in januari liep ik een meniscusletsel op waardoor ik niet aan de 10 Miles kon deelnemen. Ik kan misschien in de toekomst van januari een loopvrije maand maken. Ik ben al blij dat het geen ontsteking van mijn scheenbeenvlies is. Dan zou het heel wat langer geduurd hebben vooraleer ik weer in orde zou zijn. Het begint wel te jeuken wanneer ik de trainingsverslagen lees van de anderen op de blog van de Brabolopers. Maar ik ben zeker dat ik binnen een paar weken ook weer tussen die bende zal lopen. Dat stelt me dan toch gerust.
Maandag op pad gegaan voor een rustige duurloop van 54 minuten. Het was in feite de grote test na twee weken te hebben stil gelegen vanwege mijn pijnlijk linkerbeen. Vorige donderdag heb ik eventjes getest. Ik dacht dat ik van de blessure af was. Na een paar kilometer begon mijn been wat te trekken. Ik voelde het wel, maar kon in feite rustig doorlopen. Eigenlijk heb ik er tijdens het lopen niet al te veel last van gehad. 's Avonds begon de pijn weer op te komen. Tijdens mijn nachtshift was het met momenten redelijk pijnlijk bij het stappen. Voor dinsdagavond ga ik toch maar weer afwachten hoe mijn been aanvoelt. Indien het te doen is, ga ik op de piste de rondjes in mijn eigen tempo afwerken en laat de anderen maar tempolopen doen. Is de pijn niet beter, dan zal ik noodgedwongen een langere rustperiode moeten inlassen en zal de Brabocross waarschijnlijk aan mijn neus voorbijgaan. Deze is echter voor mij eerder als voorbereiding voor wegwedstrijden. Dus kan ik misschien maar beter kalm aan doen. Het jaar is nog lang.
9,4 km - 0:54:00 - 10,44 km/u - 05:44/km - HS op het einde : 124 bpm
Gisteren heb ik een keertje getest in verband met mijn been. Tijdens het rustig lopen ondervond ik geen last meer van mijn been. Maandag start ik terug met mijn trainingen. Vandaag laat ik bewust voorbijgaan om zo nog een paar dagen extra mijn been te laten rusten. Zo kan ik zeker maandag terug starten. Ik ga rustig aan beginnen. Toevallig staat er een rustige duurloop op het programma, dat komt dus goed uit. Niets forceren is de boodschap. De trainingen met de clubleden zullen in het begin ook wat kalmpjes aan gaan. Ondertussen heb ik mijn loopnummer gekregen : 6078. Nu alleen mijn clubshirt voor de wedstrijden nog en ik ben helemaal in orde. De eerste cross (van de club zelf) komt stilletjes dichterbij. Ik loop deze in functie van de 10 Miles. Ik ga daar niet de ziel uit mijn lijf lopen. Ik probeer er een constant, maar degelijk tempo aan te houden. Maar ja, met cross weet je nooit. Het is toch totaal anders lopen dan op de weg. Ik zie wel.
Maandag begonnen met het nieuwe schema. Aangezien ik het zelf wat naar mijn hand mocht zetten, heb ik een paar dingen veranderd wat betreft de volgorde, de rustdag op een andere dag, zodat het voor mij beter uitkomt. Maar het zou kunnen dat het deze week bij maandag blijft. Ik had toch nog wat last van mijn linker onderbeen. Het situeert zich vooral aan de binnenkant van het onderbeen. Ik voel het vooral wanneer ik mijn voet neerzet. Vandaag was het een rustige duurloop van normaal 54 minuten. Omdat ik op het eind te laat op mijn horloge keek, is het 55 minuten geworden. Die ene minuut zal de zaak niet maken. Wat de uithouding betreft was er geen enkele probleem. Ik heb gemakkelijk hetzelfde tempo kunnen aanhouden. Wat me wel zorgen baart, is de pijn die ik in mijn linker onderbeen ondervindt. Ik kon op geen enkel ogenblik een versnelling plaatsen. Telkens ik dit probeerde, voelde ik een scheut doortrekken naar boven. Dan blijf je mooi je tempo lopen dat je aankunt op dat moment. Het is een gevolg van de trainingen van vorige week op de piste. De piste was enorm hobbelig door het ijs. Ik moest te veel corrigeren. Ik was beter rustig aan gaan lopen in plaats van mijn tempo aan te houden. Nu zit ik met de gebakken peren. Je moet naar het schijnt leren met scha en schande. Ik hoop dat ik er met een weekje rust vanaf zal zijn. De omstandigheden beginnen terug goed te worden en ik zou niet graag te veel tijd verspelen voor de Brabocross op 21 februari. Die zou ik toch heel graag meelopen. We kruisen onze vingers.
9,8 km - 0:55:00 - 10.69 km/u - 05:36/km - HS op het eind : 116 bpm - HS na 5' : 84 bpm
Donderdag weer op post op de piste. Dit maal voor een tempoloop van 5 x 5min. met telkens 1 ronde uitlopen ertussen. De temperatuur was zeer aangenaam voor te lopen. Ik had mijn handschoenen maar thuis gelaten.
Je merkt aan de piste, dat het langzaam begint te dooien. Dit maakt het op dit moment nog moeilijker om te lopen. De piste lag er als het ware erbarmelijk bij. Er zijn plekjes waar men de rode kleur van de piste kan zien. Dat geeft natuurlijk veel oneffenheden. Het was voortdurend corrigeren geblazen, wat niet zo goed is voor de benen. Wat betreft de uithouding ben ik tevreden. Op dat gebied kon ik als het ware blijven lopen, maar vooral het linkerbeen protesteerde fel. Dit is namelijk het been van de binnenbochten, waardoor ik hiermee het meeste moet corrigeren en daardoor meer spanning voel. Het rechterbeen was geen probleem. Van stijfheid was er echter geen sprake. Dat is dan toch een zorg minder. Hier heb ik steeds minder last van. Het zal de gewenning zijn zeker. Vandaag had ik nog veel last van mijn linkeronderbeen. Ik ben wijselijk niet gaan trainen. Ik heb gisteren mijn individueel trainingsschema gekregen en dat start maandag. Als ik nu een paar dagen rust, zal de pijn wel verdwenen zijn en kan ik gaan trainen voor de 10 Miles van Antwerpen. De trainer wil me klaarstomen voor een tijd tussen 1u15 en 1u20. Ik ben benieuwd of me dat zal lukken.
