|
Na een hele poos te hebben stil gelegen, ben ik maandag terug vertrokken en hopelijk is deze keer de trein voor een hele tijd vertrokken. Aangezien schoonvader nog altijd in het hospitaal ligt, is de tijd voor te trainen nog altijd beperkt. Daarom heb ik besloten om mij te beperken tot een afstand van 5 km. Deze afstand kan ik netjes tussen alle andere bezigheden inplannen. Zo kan ik voorlopig mijn conditie onderhouden.
Ik ben met een goed gevoel vertrokken. Het zonnetje nodigde uit voor een training in de voormiddag. Om 10u30 werd er vertrokken. Ik had al onmiddellijk een goed tempo in de benen. Ik probeerde toch voorzichtig te starten aangezien het toch een tijdje geleden was dat ik nog had gelopen. Ik wilde al niet direct worden geconfronteerd met stijve spieren achteraf. Ook de schrik voor een nieuwe beenblessure zat er nog in. Dit was ongegrond. Ik heb hele tijd geen last ondervonden. Zelfs nadien viel het allemaal mee, enkel een licht trekkend gevoel van de bovenbeenspieren. Maar dat geeft het gevoel dat je getraind hebt. Daar heb je later geen last van.
Halverwege had ik het gevoel dat ik een beetje op mijn adem had getrapt, maar ik dacht dat dit vooral te wijten was door de lange inactiviteit. Ik had echter niet door dat ik een redelijk serieus tempo aan het lopen was, zo ontspannen verliep de training.
Alleen na de training was mijn hartslag iets hoger dan anders. Deze zal automatisch weer zakken, wanneer ik weer voldoende kilometers kan afhaspelen.
Al bij al een goed gevoel overgehouden. Hopelijk kan ik deze week nog een paar keer mijn trainersplunje aantrekken.
5 km - 0:25:11 - 11,91 km/u - 05:02/km - HS op het eind : 132 bpm
Noezeman
|
