Kerstmis 

Als kind was ik dol op die hele periode.

Het huis dat geurde naar de spar, de lichtjes in de boom , die zorgden voor gezelligheid. Ons moeder die ons verwende met lekker eten. De pakjes....kortom , ik vond het een zalige tijd.

Jarenlang vierden we kerstavond bij ons moeder thuis. Ook toen ons gezin uitbreidde met schoonzonen en kleinkinderen. Traditioneel werd er 21 gespeeld,.voor muntjes, uiteraard.

Hele mooie herinneringen heb ik aan die tijd...

Tot op een horrordag in 1988 en er geen reden meer was om Kerstmis nog te "vieren."

Zelf het huis uit, probeerde ik Kerst nieuw leven in te blazen binnen mijn eigen gezinnetje. De pakjes onder de boom kwamen terug. Kleintjes voor kerstavond. Grote voor Nieuwjaar. 

Tot het probleem van de vader van mijn kinderen zo ontspoorde dat er geen zak meer aan was.

Overal in de buurt kwamen familie en/ of vrienden langs. En ik telde alleen nog maar af tot die ellendige dagen voorbij waren.

Tot ik na mijn scheiding, Francis leerde kennen en ik opnieuw Kerstmis kon beleven en vieren, samen met - met wisselend succes,dat wel- onze (plus)kinderen en kleinkinderen.

Mijn kerstboom kon niet groot genoeg zijn met eronder een overdaad aan pakjes.

Ik voelde mij zo dankbaar en gelukkig. 

Maar opnieuw liep alles weer zo fout toen op 31 mei 2023 mijn allerliefste Francis zijn ongelijke strijd met een strontkanker verloor.

Geen boom meer, geen pakjes....en opnieuw nadert Kerstmis.

Dit jaar zal ik het wel iets anders aanpakken.

Om Francis te eren en op aanraden van mijn psychologe, komt er een bescheiden boompje dat ik zal versieren met enkel kerstgerief van Francis. De lichtjes in het boompje zullen blinken voor hem.

En ik....ik zal weer alleen Kerstmis " vieren " maar met Francis heel dicht in mijn buurt.