De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
05-01-2010
'In de Keuken'
We kregen de laatste tijd een overvloed van kookprogramma's in de maag gesplitst. Vooral het commerciële bestek in Vlaanderen scherpte graag de messen met intussen toch al klassiekers als: "Mijn Restaurant" en "De Beste Hobbykok van Vlaanderen".
Maar ook de openbare omroep was niet vies van wat gerommel in de potten. Zo kreeg Gène Bervoets de meest heerlijke job ter wereld voorgeschoteld. In "Gentse Waterzooi" mocht hij reizen naar allerlei exotische bestemmingen én genieten van de plaatselijke gerechten en ingrediënten. "1000 seconden" van Felice zaliger en bijna wijlen Herwig Van Hove, deed ons niet meteen watertanden om de koksmuts aan te trekken.
Ere wie ere toekomt. Op dat gebied heeft VTM wel zijn duit in het zakje gedaan. Ze hebben kokkerellen naar de massa's gebracht. Of dit altijd een positieve tendens is, valt nog maar af te wachten. Zo moet men niet meer vreemd opkijken, wanneer Sjarel van Berta om de hoek zonder schroom zijn steak natuur terug naar de keuken stuurt omdat zijne cuisson niet goed is. Escoffier laat weten dat hij zich al meermaals heeft omgedraaid in zijn graf. We merken bovendien een ware explosie van hobbychefs die allemaal menen de wijsheid in pacht te hebben.
Voor de meerwaardezoekers was er ook lekkers terug te vinden. - "Tournée Générale" ging over bier, maar zoals al langer bekend is op onze blog, behoort het gerstenat voor ons ook tot de nationale culinaire waaier. - Tijdens "Plat Préféré" ging Jeroen Meus op zoek naar de geliefde gerechten van overleden bekende koppen. De forel in botersaus zou een favoriet geweest zijn van een zekere Adolf die vooral van zich liet horen tussen de jaren '40 en '45. Helaas haalde deze aflevering de censuurgrens niet.
Vanavond mogen we een nieuw kookprogramma verwachten op Canvas. Wim Opbrouck, (die we onlangs nog spotten op "Place Foutu, euhm M'as tu vu") gaat "In de Keuken" (filmpje) presenteren. Hij maakt portretten van tien inheemse topchefs. Enkele namen die de revue passeren: - Geert Van Hecke (De Karmeliet) - David Martin (La Paix) - Lionel Rigolet (Comme Chez Soi) - Gert De Mangeleer (Hertog Jan) - Constantin Erinkoglou (Notos) - en warempel twee oude bekenden: Laurent en Vincent Folmer (Couvert Couvert).
Een opvallende afwezige is driesterrenchef Peter Goossens. De slimme jongens van de Vlaamse Televise Maatschappij hebben een exclusiviteitscontract afgesloten met de man uit Kruishoutem. Dus geen Cleefse lekkernijen op Vloms Twie vandaag.
Het format van "In de Keuken" = slow television, waar Opbrouck een intimistisch portret tracht te schetsen van de kookkunstenaars. Een beetje Paul Jambers-achtig: "Wie zijn ze?", "Wat doen ze?", "Wat drijft hen?", maar dan zonder de marginalen, de heroïnehoertjes en de sensatiezoekende transgenders.
Wel onderwerpt Wim in deze bende enkele bekende Vlamingen aan een kooktest. Ze moeten de creaties van de topchefs zien na te bootsen. Gelukkig moeten we niet kijken naar hoe Nicole en Hugo smaakloze stoofkarbonaden preparen, of hoe Luc Appermont zijn plat reduceert tot een schuimpje. Ook Bart Peeters wordt gelukkigerwijze over het hoofd gezien. Neenee: dit voorrecht is enkel weggelegd voor échte Canvaskoppen à la Frieda Van Wijck, Jean Blaute, Els Dottermans, Filip Geubels, Kamagurka en onze persoonlijke favoriet die zich overal wel weet in te wurmen de laatste tijd: Raastige Reginald. (Regi op Canvas, nu hebben we alles gezien). Deze laatste bezorgde ons trouwens onlangs nog een spetterende Après Ski party op de Truiense grote markt.
De redactie kijkt vanavond gespannen toe en hoopt dat de eerste aflevering goed zal smaken.
Als toemaatje het bijhorende filmpje, waar Wim Opbrouck als de onnavolgbare In De Gloria Mediawatcher zijn visie geeft over "1000 Seconden". Toepasselijker konden we niets vinden.
- woensdag: Truiense kerstmarkt bezoeken met bevriend koppel Fre en Anke. - vrijdag: bierproeverij met als thema: "de trippels". Gelukkig moet uw dienaar niet rijden, want met die controles tussen kerst, nieuw en eigenlijk altijd loop je een heus trippel risico.
- voorbije activiteit die het vermelden waard was: de recensie.
Op zaterdag 12 december zakten de Limburgse Biervrienden, hun familie, vrienden én andere geïnteresseerden af naar het Alkense Rubenshof. Daar stond immers een culinair feest op het programma, onder de noemer 'Bier & Gastronomie'. In de gespecialiseerde magazines zoals 'Bierpassie' probeert de redactie dit fenomeen al geruime tijd beter bekend te maken bij het grote publiek én bij de gerenommeerde chefs.
Chef Tom Govaerts van 'het Rubenshof' gaat graag mee in deze nieuwe culinaire trend. Een goed gerecht kan immers evengoed begeleid worden door een interessant en complex gerstenat. Om het met vaktermen te zeggen: het hoeft niet altijd wijn te zijn om een perfecte 'pairing' te bereiken.
Bij wijze van aperitief kregen de maar liefst 150 aanwezige vrienden van het bier enkele exquise hapjes voorgeschoteld. Een mousse van broccoli met king-crab en een gelei van tomaat prijkten prompt in een klein glaasje en nodigden uit tot proeven. Op hetzelfde bord deed een chutney van kweepeer de smaakpapillen tintelen, terwijl dit lepeltje vervolledigd werd door een mousse van eend met rode port. Het gefrituurde breidelhamkroketje lag gevleid op een kruidensausje.
Als bier kregen de aanwezigen een Valeir Extra. Brouwerij Contreras uit Gavere creëerde dit blonde bier van hoge gisting met hergisting op de fles, dat zich uitstekend verhulde als verfrissend aperitiefbier.
Het bijhorende blaadje verschafte ons trouwens een welkome uitleg. Want op die manier mochten we voor het proeven al eens overlopen wat er ons te wachten stond.
Het menu bestond verder uit een slaatje van gebakken Sint-Jacobsvrucht met een crème van pastinaak en mimolettekaas. Het zalfje van erwt viel misschien wat klein uit. De Maredsous 6 pareerde dit frisse inleidingsslaatje echter perfect. Het goudblonde bier was er opnieuw eentje van hoge gisting, met hergisting op de fles. Volgens onze gedrukte gids zorgde brouwerij Duvel Moortgat hier voor een zacht gemout bier, met een pittige fruitigheid en een mild gehopte afdronk.
De kunst van de food-and-beer pairing ligt net hierin de smaken op mekaar af te stemmen. Het bier mag het gerecht niet 'overstemmen' en omgekeerd. We zochten, én vonden in dit geval een perfecte harmonie tussen droog en nat.
Het tweede voorgerecht was een zacht gegaarde griet met eekhoorntjesbrood en prei, sausje van kalfsjus en rode port en een rösti van aardappel. Qua cuisson van de vis zat chef Govaerts goed. Hij verraste bovendien met een vleesjus te combineren met lekkers uit de zee. De rösti was misschien iets te moelleux geworden door de rode portsaus. Maar dat is echt muggenziften. De smaken zaten er immers knal op. De tegelijk zoete en moutige Kessel 69 van 6,9% zat ongeveer in dezelfde categorie bier als de vorige twee toppertjes. Bieren van hoge gisting, met hergisting op de fles, lenen zich uitstekend om samen met heerlijk voedsel op tafel gezet te worden.
De Kessel 69 werd gebrouwen ter gelegenheid van de veertigste verjaardag van de mannen van '69. Heren die in dat jaar geboren zijn komen samen in een vereniging, waar vriendschap en plezier in het leven centraal staan. Een Leuvense gewoonte die waarschijnlijk een mondiaal unicum is.
Het menu vervolgde met een hoofdgerecht om U tegen te zeggen. Een tournedos van everzwijn, nog licht rozé vanbinnen, met daaromheen een patta nègra en erboven op een korst van kleine dennenpitten. Ook op het bord terug te vinden: mooi gedresseerde puree van knolselder en brie de Meaux (waardoor hij iets sterker doorsmaakte, maar toch zoet bleef), witloofje , rodekool en kroketje (never change a winning team).
Dit alles werd geserveerd met een Chimay Première. Zeven procent van hergistend geneugte in het glas en opnieuw een quasi voltreffer als begeleidende godendrank.
Als nagerecht ging chef Tom voor een gedurfde 'trifle' van Conference peer met Hasseltse speculaas. We zijn niet voor niets de Limburgse Biervrienden, want zowel het zuiden, het midden als het noorden van de provincie waren in dit gerecht vertegenwoordigd.
Met de Achelse Extra van 9,5% haalden de organisatoren een donkerbruin trappistenbier naar boven, dat qua smaak bijna deed denken aan chocolade. Als extraatje was er ijsgekoelde Maes koffie, wat toch benadrukte dat het een gedurfd nagerecht was.
Voor de liefhebbers was er achteraf nog koffie met cakejes en chocolademousse. Wat moet een mens nog meer hebben? Lekker eten geaccompagneerd door bijhorende bieren, dat is iets waar wij ons voor de volgende editie met veel genoegen nu al voor inschrijven.
Crespo.
Extra Met enige fierheid heb ik de eer u te mogen meedelen dat het Bierviltje een redacteur rijker is. U raadt het goed: Crespo zal het ledenblad versterken met zijn occasionele pennenvrucht. Wat bleek tijdens het culinaire evenement van de Limburgse Biervrienden: de voorzitter had mijn post over 'Brasserie Dupont 'opgenomen in het nummer van vorige maand. Hij vroeg me te blijven schrijven voor het blad en zo geschiedde. Ook deze recensie zal de volgende editie sieren, evenals naar alle waarschijnlijkheid de recensie van de bierproeverij over de trippels.
Dankzij de vriendelijke mensen van het Circuit Zolder, Exqui Sport en KRK-Racing mocht de Crespoblog redactie deelnemen aan een heuse circuitdoop. Thuram kon door een druk werkschema niet deelnemen. Vandaar dat Crespo zich gewillig opofferde om als copiloot te fungeren. Goeie vriend, én man-on-the-inside Witte droeg bij tot de stijlvolle ontvangst en gaf terloops nuttige info en tips.
Een kleine introductie tot de KRK-Racing-stal:
Het team begint dit jaar al aan zijn tweede seizoen en zet twee Dodge Vipers in voor het Belgian GT Championship. Eentje voor Koen Wauters en Jeffrey Van Hooydonk en eentje voor Raf Vanthoor en Kris Wauters. KRK staat eigenlijk voor Koen, Raf en Kris, de oprichters van dit ambitieuze racingteam.
De andere leden doen misschien niet meteen een belletje rinkelen, dus stellen we ze even voor:
- Raf Vanthoor, eigenaar van het Berghoff potten- en pannen imperium. Eén van de rijkste Limburgers op de planeet, maar al bij al een heel gewone selfmade man, begonnen met casserollen te maken van oude sigarenbandjes en nu CEO van het gekende merk. Zijn 'zuineke' Laurens werd vorig jaar trouwens erg verdienstelijk de wereldkampioen F3 op 18-jarige leeftijd, mede gesponsord door VW Belgium. Laurenske wordt trouwens ook getipt als volgende Belg in de F1, zij het niet dat nét dat kleine beetje voorspraak hem mankeert.
- Jeffrey Van Hooydonk - de vlaamse Stig, en hij die het laatst dicht bij de F1 gestaan heeft, edoch close but no cigar.
De Clouseautjes kent u vast wel, maar we hebben nog enkele details die u misschien nog niet wist van deze spring-in-'t velden:
Koen Wauters' favoriete speelgoed tegenwoordig: Audi R8 V10, de eerste V10 in Belgie geleverd, wit van kleur en zijn broer Kris Wauters,
fan van alles wat BMW M is, tegenwoordig fiere bestuurder van een recente M5 (the most marvellous, etc)
De bolides die ter beschikking stonden van deze sponsordag - circuitdoop waren de prachtige KRK-karren: twee spiksplinternieuwe Dodge Viper GT3's, voorzien van een V10 motor, 8punt2 liter. Dat alles is goed voor zo'n slordige 612 paardjes, en dat hebben we geweten.
Dat het circuit er vrij glad bijlag liet Jeffrey Van Hooydonk, de uitverkoren piloot, niet aan zijn hart komen. Vlot duwde hij the pedal to the metal, na een kleine ja-knik van de pitmaster. Bij het uitrijden van de pitlane, die Van Hooydonk duidelijk als de binnenkant van zijn nauw aansluitend coureurskostummeke kent, trok hij meteen hard op tot in de eerste bocht. Het eind tot de sterrenwachtbocht werd in no time overbrugd en iets verder dook de beroemde kanaalbocht al op. Even alles geven tot in de Lucien Bianchibocht, vol in de remmen en een lekker recht stuk gas geven tot in de kleine chicane. Op dit rechte stuk circuit merkte uw dienaar pas echt op waar hij mee te maken had: een beest onder de 'hood'. Piloot Jeffrey nam de flauwste (maar toch een plezante) kronkel van de hoop, de Butte, met een degelijke snelheid om uiteindelijk over te gaan in de Terlamenbocht. Opnieuw een kort stukje tot in de Bolderberghaarspeldbocht. En ik die dacht dat wij soms laat in de remmen gingen! Eens de Jochen Rindt bocht voorbij liet Jeffrey alle paarden los en tijdens de tweede lap kregen we wat concurrentie uit onverwachte hoek: een mini, met achter het stuur Laurens Vanthoor, een BMW en een niet-nader-bepaald crossmachien. Van Hooydonk liet dit niet aan zijn hart komen en stak met zienbaar gemak en een overschot aan stuurmanskunsten de rest voorbij.
Enkele randbemerkingen: - Het enige nadeel van dit hele spektakel was de korte duur. Van mij mocht Jeffrey gerust nog een rondje of tien gereden hebben. Desalniettemin ben ik erg dankbaar deze ervaring rijker geworden te zijn. Ik zou het dan ook aanraden aan iedere petrolhead, die ooit kans krijgt om dit te doen. - Respec voor elke piloot die deelneemt in dit gemotoriseerd circus. Het is duidelijk dat je moet beschikken over ijzeren zenuwen, een goeie conditie en een geboren aanleg om overweg te kunnen met stuur en al dan niet sequentiële versnellingspook. Ook de broertjes Wauters zijn mede dankzij deze ervaring enorm in mijn achtig gestegen. - Een dankwoord is hier op zijn plaats, aan het adres van de organisatoren, maar ook en niet in het minst aan mijn goede vriend Thuram, die zijn sportstoel gewillig afstond aan zijn spitsbroeder.
Tromgeroffel in de maagstreek voor het onthullen van de nieuwe Michelin-gids 2010. Wie zijn de winnaars die er een ster bijkrijgen? Welk restaurant kan zijn sterren behouden? Welke chef moet inboeten? We lezen het allemaal in dit overzichtje.
Michelingids
De bandenfabrikant Michelin bracht vanaf 1900 al gidsen op de markt. Het doel was vooral een service te bieden aan chauffeurs, zodat de heren konden stoppen op plaatsen waar het de moeite was om een hapje te eten. Inmiddels is de steeds anonieme jury van de gids uitgegroeid tot heuse éminences grises op culinair gebied. Alhoewel Michelin geen gastronomische gids pur sang is (zowel hotels als restaurants worden op de korrel genomen), wordt in de ganse wereld toch aangenomen dat het rode boekje het beter weet.
Culinair separatisme
Sinds 2007 is er voor België en Luxemburg een aparte gids. Daarvoor deelden we er eentje met Nederland. Spijtige zaak, want ook bij onze Zuiderburen kan lekker getafeld worden. Zo staat 'Oud Sluis' van onze vriend Sergio Herman nog steeds genoteerd met trois étoiles. In april wordt de redactie trouwens ter plaatse verwacht.
Overzicht sterrenindeling
De uitdrukkingen stammen nog steeds uit de 'trucker-tijd' van de gids.
*** : une des meilleures tables, vaut le voyage = een heuse reis waard. ** : table excellente, mérite un détour = je zou er een omweg voor kunnen maken. * : une très bonne table dans sa catégorie = uitzonderlijk goeie keuken in eigen categorie.
De sterren zijn erg gegeerd door alle restaurants, want het aantal bezette couverts stijgt recht evenredig met het aantal positieve kritieken van Bibendum en zijn vriendjes. Uiteraard komt er een erg hoge druk te liggen op de chefs die één of meerdere sterren aan dit firmament bereikt hebben. Dikwijls wordt dan ook gezegd dat het moeilijker zou zijn een ster te behouden dan er eentje te verkrijgen.
België
***De absolute Belgische toppers en autoritaire leiders zijn nog steeds 'Het Hof van Cleve' van Peter Goossens (Kruishoutem) en 'De Karmeliet' van Geert Van Hecke (Brugge). Ze behouden allebei hun drie sterren. Wat ons betreft verdient Goossens de hemellichamen, want ook wij vonden het een reisje (en wat voor één) waard.
**In 2010 zijn er 14 restaurants met twee sterren terug te vinden bij Michelin. Vier daarvan zijn nieuwkomers: 'De Slagmolen' (Opglabbeek), 'Hertog Jan' (Brugge) en hun Waalse collega's, 'Château du Mylord' (Ellezelles) en 'L'eau Vive' (Profondeville).
*Met veel trots mogen wij meedelen dat we op 19 november een sterrenervaring rijker geworden zijn. Want tot groot jolijt van de suffragettes te lande, de culinaire feministen maar vooral van ons Bourgondiërs, blijkt restaurant 'Li Cwerneu' in Huy een ster gekregen heeft. Female chef Meirlaen is één van de vijftien nieuwkomers en staat aan de zijde van 98 andere Belgische restaurants vermeld met één ster.
Dit jaar vallen er dus enkel maar winnaars te noteren. Heel wat gesternte zal door uw trouwe redactie uiteraard op de proef gesteld worden in het komende culinaire jaar 2010. Wij kijken er alvast naar uit, we hopen van u hetzelfde!
Een avond waar de redactie reeds geruime tijd reikhalzend naar uitkeek was gisteren eindelijk aangebroken. Lekkerbekken als we zijn trokken we naar het Waalse plaatsje Huy om de kookkunsten te gaan proeven van de Lady Chef of the Year 2008: Arabelle Meirlaen. In ons beste Frans, onze sjieke tenue en in een jolige bui werd vlot koers gezet richting restaurant 'Li Cwerneu'. Transportation: courtesy of Timster.
De eigenaardige naam is ontleend van het Huyse dialectwoord voor belleman. Het restaurant ligt net naast het stadhuis, in een charmant klein pand waar vroeger de stadsomroeper woonde. Meirlaen baat haar zaak uit, met aan haar zijde Pierre Thirifays die op zijn beurt de zaal voor zijn rekening neemt. Uitstekende maître, dat moet gezegd. De ontvangst was meer dan hartelijk en de man probeerde zijn beste Vlaams boven te halen. Dit was op zijn minst al een eervolle vermelding waard.
Als aperitief werd gezamenlijk gekozen voor een maag openende champagne van uitstekende kwaliteit. Bubbels scherpen de eetlust aan en dus kregen we een eerste amuse voorgeschoteld. De maître gaf bij elke gang begeleidende uitleg en zelfs de hapjes ontsnapten hier niet aan. In een soort van sardienenblik, dat enkele seconden later gewoon een speciale manier van presenteren bleek te zijn, zat een opgerold stukje ansjovis en een roze bolletje ijs. Het tweede hapje amuseerde onze gueules danig. Een gouden plakje eendenlever (zie foto 1), bedekt met amandelnootjes en een likje donkere olie deed de ogen opengaan en kon bij de ganse tafel op bijval rekenen. Wat stond ons voor de rest nog te wachten?
Het voorgerecht was een fris gemarineerde sint-jacobsvrucht (St Malo), op een haagje van reepjes appel en sjalotjes (zie foto 2). Het zurige van de appel was misschien een iets te overheersende smaak, maar dat werd gecompenseerd door een perfect gekozen wijn. De begeleidende wijnen waren trouwens van een topniveau en erg goed afgestemd op elk gerecht individueel. Chapeau!
Als tweede voorgerecht kregen we een St Pierre, belegd met witte kaviaar, overgoten met een Argan-olie en een blad Oyster Plant, die vooraf moest gedegusteerd worden om het alles beter tot zijn recht te laten komen. Smullen geblazen daar in Huy. Opnieuw werd de plat vergezeld van een uitstekende witte wijn.
Als volgende gang kregen we een heuse maaltijdsoep aangeboden. Een meer dan rijkelijke portie witte bonen werd ons deel in dit bouillonachtige soepje. Op zoek naar andere ingrediënten kwamen we stukjes vlees tegen (Lardo di Collonata en Chorizo Iberico). We kregen de kans om dit krachtige voedsel door te spoelen met een karaktervolle vino rioja.
Het hoofdgerecht hadden we reeds meermaals zien voorbijkomen, want ook de andere gasten hadden het 'Menu Dégustation' gekozen. Wilder dan wild sprongen twee stukken haas (le lièvre warempel) op onze couvert. De soms wrange smaak van haas deed menig tafelgenoot bibberen op voorhand. Gelukkig had de chef gezorgd voor een zulke bereiding, die van elke rabiate veganist een fervente wildliefhebber zou maken. De drie soorten rode biet (schuim, vast en saus) werden mooi gepresenteerd aan de zijde van dit mannelijke konijn. Prachtige wijn opnieuw, met dank aan de maître.
Als nagerecht hadden we de keuze uit het kaasplankje of zoetigheden (envie de sucré). Per abuis kreeg ook Thuram kaas voorgeschoteld, maar achteraf bleek dit een welkome vergissing te zijn. Maar liefst zes verschillende soorten kaas sierden ons bord. Eentje ervan was geprepareerd op basis van look. Een nieuwe smaaksensatie, dat kunnen we je garanderen. Eén lid van onze foodcritics koos voor het gesuikerde lekkers en ook diens smaakpapillen werden duchtig op de proef gesteld. Ontploffende smaken in het mondje, niet in het minst door de gekoelde erg zoete rode wijn.
Duidelijk is dat chef Arabelle verlekkerd is op experimenteren in de keuken. Van overmatig bloemgebruik was geen spoor. Wel mochten we genieten van één van de lekkerste dineetjes van de laatste maanden. Traditionele ingrediënten vloeiden naadloos over in een inventieve manier van bereiden. De chef noemt haar eigen keuken een 'cuisine intuitive'. Dit is alvast een adres, waar de redactie nog eens naartoe zal trekken. De 17 op 20 score van de Gault Millau was volgens ons volledig terecht!
Tijd voor wat couleur locale vanuit Nederlands Limburg.
Wie kent deze klassieker nog van de Posse Oet Mestreech?
Zeer obscene tekst, bijna niet te verstaan, dus toch met glans door onze filter gekomen.
De blogactiviteiten liggen opnieuw op een laag pitje, maar dat kan gewijd worden aan: primo: mijn naat puupke (buikgriep) secundo: arbeit macht nicht so frei (er moet gewerkt worden) en tertio: bloggersblok (dit door een algehele komkommertijd)...
Maar beste lezers: we kunnen u wel in primeur melden dat we zaterdag 'La Tasse' zullen bezoeken tijdens onze jaarlijkse Soprano-night en dat aanstaande donderdag het Huyse restaurant 'Li Cwerneu' zal bezocht worden met enkele bevriende gourmandises. Ome Jo van de Gault Millau vond toch deze zaak toch al een 17 waard.
De kogel is dan uiteindelijk toch door de kerk. De Crespoblog gaat weer op culinaire uitstap en dit maal naar een adresje dat al veel langer op onze lijst staat: restaurant 'Oud Sluis' van chef kok Sergio Herman***.
We moeten er wel nog enkele maandjes op wachten, maar iets doet ons vermoeden dat het best wel eens de moeite waard zou kunnen worden.
We gaan eindelijk dineren in de zaak van... de man die ons op een andere manier deed aperitieven (gin-tonic), de man die tijdens de opnames van 'Mijn Restaurant' in Sint-Truiden op een aanpalend zonovergoten Truiens terras naast ons plaats nam, de man waarover de hele culinaire wereld van de Lage Landen met zoveel lof spreekt, de man die ons door zijn flamboyant persoontje nieuwsgierig doet worden naar zijn creaties en ook de man wiens rare taaltje we best amusant vinden: Sergio Herman.
Verder mogen we u ook met enige blijdschap melden dat de redactie aanwezig zal zijn tijdens de opnames van het nieuwe seizoen van MLF ('Male Liberation Front'). Jan Van Looveren en Philip Geubels leren ons daar weer wat het is om een echte vent te zijn. Medialaan 1, here we come! Uiteraard mag u ook daarvan een verslag verwachten.
Voor al wie het zich de laatste weken zou hebben afgevraagd: Ja ik leef nog! Tot de dag dat de Crespoblog een gigantische hoeveelheid brood op de plank zal brengen, is uw dienaar nog altijd gebonden aan tal van beroepsmatige plichtplegingen die zo nu en dan meer happen uit mn tijdsbudget nemen dan me lief is Maar goed, ik mag nog graag even tijd voor wat culinaire trivia!
GaultMillau
Jaarlijks terugkerend fenomeen wanneer het gebladerte van de bomen valt is de uitgave van een nieuwe GaultMillau, de makkelijker verteerbare variant van de Michelin sterrengids.
En vallen me daar deze keer enkele berichtjes te rapen!
Chef van het jaar wordt deze keer namelijk Roger van Damme, chef van Het Gebaar. Opmerkelijk is dat er dit jaar niet wordt gekozen voor een kok pur-sang, maar wel voor een patissier die toevallig ook vlees kan bakken.Als opvolger van de illustere Vicky Geunes, kan dat toch tellen qua stijlbreuk bij GaultMillau
Het belangrijkste nieuws komt echter van boven de moerdijk: onze Zeeuwse vriend Sergio Hermand kaapt namelijk voor het eerst een perfecte score van 20 punten weg, en laat hiermee ons idool Peter Goossens met een half puntje achter zich! Gezien de memorabele ervaringen die we in Kruishoutem opdeden, kunnen we nu al helemaal niet meer wachten om onze beentjes in Oud Sluys onder de tafel te mogen schuiven
Off the record wordt de Crespoblog pluim van de week trouwens toegekend aan onze sympathieke vriend én chef Séba W. die ons eerder dit jaar al voorspelde dat Sergios smakenpallet nog net iets verfijnder was dan dat van Peter
We gaan het zo snel mogelijk zelf ontdekken!
Mijn restaurant of toch ook niet?
Ander restaurantnieuws valt er ook dichter bij huis te rapen:
An&Tom (her-) openen vandaag onder de vleugels van horecapaus Pascal V. hun geesteskind Bigarreaux.Dit gaat ongetwijfeld wederom gepaard met een ongekende mas-tu-vu situatie ter hoogte van het heilig hart, een kelk die wij vandaag liever aan ons voorbij laten gaan (iets met voetbal, volk, beetje vuur, )
Toch is er ook minder goed nieuws in restaurantland: Chef Filip & Rob Biesmans, beter bekend als übersturmbahnmaître Rob en het heteroseksuele gedeelte van Exquisa, houden het na amper 3 weken samenwerking in hun Biesal voor bekeken Een zakelijke futuliteit is persoonlijk geworden en uit de hand gelopen.Na een fikse ruzie is er beslist dat ik beter vertrek meldt Rob ons in t Belangske van vandaag
Zo zie je maar, (kom)kommer en kwel liggen bijzonder dicht bij elkaar in het culinaire landschap!
Afgelopen vrijdag was het weer zover. Eindelijk kon uw dienaar opnieuw letterlijk de voordelen proeven van zijn lidmaatschap bij de Limburgse Biervrienden vzw. Plaats-delict: zaal Altiora te Lummen, alwaar de bierliefhebbersorganisatie met het meest aantal leden van België, meer dan tachtig proevers mocht ontvangen.
Moderator De avond werd aan mekaar gepraat door Gust Simons, vertegenwoordiger en commercieel directeur van Brasserie Dupont. Maar liefst zeven bieren uit hun gamma zouden die avond de revue passeren. Simons is geen onbekende in het bierwereldje en heeft bijna zijn ganse leven in opdracht gewerkt van brouwhuizen (o.a.: trappisten). De man heeft een ontzettend vlotte babbel, zoals de meeste 'verkopers', en heeft heel wat interessants te vertellen. Hij gaf wel zelf grif toe dat over het brouwproces (dryhopping,...) niet het fijne wist.
Dupont Brasserie Dupont is gelegen in het Waalse landsgedeelte in de streek van Henegouwen (Tourpes) en sinds 1844 wordt er onafgebroken bier gebrouwen. Dat het hier gaat over een brouwerij met traditie staat buiten kijf. Oorspronkelijk specialiseerde de brouwerij zich vooral in het brouwen van "seizoen bier". Dat wil eigenlijk zeggen dat het bier in de winter gebrouwen wordt, en genuttigd in de zomer. Indertijd meestal door seizoensarbeiders, vandaar de naam. Moesten we dit fenomeen overzetten naar onze contreien, dan zouden we voor de Sikh-gemeenschap een Bink met looksmaak op de markt brengen. Sinds 1950 brouwt Dupont bier van hoge gisting en met hergisting op de fles. In de jaren negentig werd het plots erg hip om biobieren te produceren en de brasserie sprong mee op de milieuvriendelijke kar. Ook met enkele brouwsels uit het biogamma mochten we deze avond kennismaken. Biobrouwen wil zeggen: - ingrediënten zijn verkregen op een manier de vriendelijk is voor het milieu. Dit betekent dus zonder pesiticiden. - het brouwproces is echter identiek als dat van de andere niet-biobieren.
Redo De avond werd ingezet met de kleinste telg uit het gamma, namelijk de Redo Pils. Redo bevat 5% alcohol, maar is toch iets bitterder én minder gelig dan een doorsnee pils. Vlot ging het eerste brouwsel naar beneden en er werd reeds rijkhalzend uitgekeken naar het betere werk van de traditionele brouwerij.
Moinette Blond Deze blonde vaste waarde klinkt vast bekend in de oren van menig bierliefhebber. Het is een typisch Dupont-bier van hoge gisting met hergisting op de fles met een alcoholpercentage van 8,5 %. In tegenstelling tot wat veel mensen denken heeft de naam niets te maken met paters of Waalse monnikken. In Tourpes is er immers geen abdij, al trok de brasserie zich daar weinig van aan. Abdijbieren verkochten goed in de jaren '50-'60, want mensen wilden een straffer biertje drinken op café. Dus kozen ze oorspronkelijk voor de benaming 'Abbaye de la Moinette'. Na 1980 snapte men dat eerlijkheid het langst duurt, en de naam 'Moinette' verscheen op het etiket. In de buurt van de brouwerij vindt men veel moerasgronden en 'moëne' was het oud Franse woord daarvoor. Vandaar eigenlijk de naam. Het bier loste trouwens de verwachtingen in en viel vooral op door zijn bittere karakter. Iets waar ze bij Dupont erg fier op zijn.
Moinette Biologique Naast de 'Moinette' brouwt Dupont een 'Moinette Biologique'. Zoals eerder vermeld gaat de brouwerij mee op de biologische golf. Door de andere samenstelling van het bier geraakt de bioversie van het moerassige bier niet hoger dan 7,5 . Een volle percent, dat verschil proeft men... zonder afbraak te doen aan de complexiteit van de smaak. Wat mij vooral opviel, was de kraag die minder lang bleef volhouden, al kon dat ook te maken hebben met onze tafel, die steevast pas op het einde werd bediend.
Bière de Miel Nog een biologisch wonder op tafel met het honingbier! De meeste Limburgse bierliefhebbers zijn niet wild van dit bier. Het smaakt dan ook erg uitgesproken naar honing, doch niet te zoet (door de hergisting) en (warempel) kastanjes. 8 % en amber van kleur. Erg interessant als afwisseling, maar geen bier om elke dag te nuttigen.
Als begeleiding kregen we een kaasschoteltje à la Dupont voorgezet. Zowel de drie kazen, als het bijhorend brood waren eigen productie. De kaas geproduceerd met Saison Dupont was er helaas niet bij, maar we mochten wel genieten van 2 kazen met een harde korst (Moinette met mout en hop en Moinette Vieux) en de Caré à la Moinette (sterk geurende en smakende kaas met zachte en in bier gewassen korst)
Cervesia Dit blonde hoge gistingsbier van 8 % is een buitenbeentje. Dupont zelf verkoopt het bier niet, maar brouwt het wel. Dit komt omdat de brouwerij een exclusiviteit verleend heeft aan de archeologische site, van vlakbij: 'Archéosite d'Aubechies' en dan vooral inzake het etiket. Kruiden en specerijen doen bijna de bitterheid vergeten. Lekker gekoeld lijkt dit bier het best tot zijn recht te komen.
Moinette Brune Nog zo'n klapper van 8,5 % rond onze oren. Door het gebruik van vier soorten mout en de hergisting krijgen we bij dit bier een uitgesproken smaak én kleur. In plaats van saai bruin, gaat het palet eerder naar het rossige-rode toe. Opnieuw bitter van smaak met toch een lichte gewaarwording van fruitigheid.
Bons Voeux In 1970 gaf de brouwerij, volgens Simons, aan zijn beste klanten een fles met speciaal daarvoor gebrouwen bier. 'Avec les bons voeux' werd echter zo populair dat Dupont het brouwsel commercialiseerde. Achteraf heeft de Crespoblog dan ook een flesje van 75 cl ingedaan, aangezien het paradepaardje 'Saison Dupont' niet aanwezig was. Dit bier met goede wensen heeft een verraderlijk karakter. De smaak is tegelijk bitter en licht zoet (enige bier in het gamma dat met dryhopping wordt geproduceerd, vandaar de complexe smaak), maar bevat 9,5 % alcohol, waardoor de drinker ervan wel eens verrast zou kunnen worden door het kleine mannetje met de grote hamer. Erg lekker bier, dat voor ons de prijs van de avond won.
Bemerking van de redactie. Dat er in Wallonië enorm veel met subsidies wordt rondgestrooid hebben we nooit goed kunnen verdragen. Maar dat het dan gaat naar nobele doelen als deze, daar kunnen we dan al iets meer mee leven. Op die manier hebben we tenminste zelf ook nog iets van de fondsenstroom naar het zuiden van ons land. Zulk een brouwerij, met zo'n dure brouwprocessen en vooral bewaarmethodes (elk bier is drie maanden oud, wanneer het de brouwerij verlaat), zou in Vlaanderen niet mogelijk zijn.
Vanmechelen wil nu ook de culinaire toer op. Na een eerdere poging ('Culinaire Vertelsels') die helaas niet is kunnen doorgaan, komt hij op de proppen met Oog(s)tlekker.be.
De organisatoren noemen het zelf een culinaire wandeling door Haspengouw. Op 9 december kan je deelnemen aan het evenement, dat je wil laten kennismaken met drie verschillende eetgelegenheden. Je kan je inschrijven en de organisatie kiest voor jou de te bezoeken restaurants uit. De deelnameprijs is vastgelegd op 29 per persoon, zonder dranken. Rechtzetting De restaurants worden 'random', dus automatisch gekozen, dixit Vanmechelen Raf.
Als u weer eens zoals het een ZatteKasmeroat betaamt te diep in het glas heeft gekeken, wanneer het bloedgehalte in uw alcohol wat aan de lage kant blijkt te zijn of wanneer je laatste biertje plots het vierdelaatste is...
Volgens het Belangske zijn er controles op de Limburgse wegen dit weekend!
VT4 probeert mee op de culinaire bus te springen met 'Komen Eten' Het is duidelijk dat televisiekijkend Vlaanderen helemaal te vinden is voor kookprogramma's en dan nog liefst op een andere manier in de huiskamer gebracht.
Wekenlang hebben we het wel en wee gevolgd (ook deze blog bekent schuld) van de deelnemers in 'Mijn Restaurant'. Uiteindelijk ging niet onze favoriet lopen met de overwinning, maar hey, we hebben ons goed geamuseerd én stof tot bloggen gekregen.
Zo ook 'De Beste Hobbykok van Vlaanderen'. Opnieuw speelt chef Peter Goossens een prominente rol in het programma, dit maal bijgestaan door die andere trois-étoilier Sergio Herman. Ook dat programma heeft al voor dankbaar blogmateriaal gezorgd, vooral de deelnemers dan.
Met 'Komen Eten' probeert het stoute broertje van het Vlaamse televisielandschap, VT4 ook mee te springen op die golf van culinair enthousiasme. Het concept doet het goed op de buis (trouwens niet enkel in Vlaanderen, zie: 'Un dîner presque parfait'). Niet meteen door de voorgeschotelde feestdissen, de originele keuze van ingrediënten of het ingenieuze gekokkerel van de gastheren en vrouwen van dienst. Nee, het zijn de deelnemende mensen zelf die ons vooral doen (blijven) kijken.
Gisteren kregen we nog maar eens een voorbeeld van hoe het niet moest. De Genkse paaldanseres Nancy wou haar gasten verrassen met een oosters diner. De Thaise kippensoep bleek slechts een flauw afkooksel te zijn van een simpele bouillon. Van fond had 'Nanc' nog nooit gehoord... Luc met de gestylede bril wees haar op de tekortkomingen en vroeg naar het waarom. Nancy antwoordde gevleugeld: "Wegens tijdsgebrek". Ironisch genoeg kregen we iets ervoor de exotische danseres, al zonnebadend in bikini te zien. Nota bene het ganse uur voor aankomst van de gasten. Medekandidaat en vrijgezel Steven uit Moerbeke kon van geiligheid het bos door de bomen niet meer zien. De overbodige paaldansact leverde Nancy achteraf dan nog het meeste punten op. Als hoofdgerecht warmde fancy Nancy haar voorgeprepareerde scampi's van de Aldi in geschifte saus op. De graad van al dente van de tagliatelli testte ze uit met een beproefd recept: de pasta tegen de muur werpen. Tegen dit vettig betegeld keukenmuurtje blijft zelfs de meest (halve)gare spaghetti niet kleven. Misschien gewoon eens proeven volgende keer? Als nagerecht scoorde Nancy wel beter. De moeilijkheidsgraag van gesneden fruit en een chocoladefondue ligt niet meteen erg hoog en zelfs de choclat kocht ze in een potje. Kant en klaar... daar gaat deze 'dame' voor, zoveel is duidelijk. Sommige mensen staan nu eenmaal niet graag in de keuken. Maar dan maak ik toch de bedenking: "Waarom doe je dan in godsnaam mee met een KOOKprogramma?".
Waarschijnlijk is de Genkse danseres op zoek naar een nieuwe manager wiens paaldanscafé nog 30-something kontenschudsters aanwerft.
Wat ons nog rest is wachten op de eerste Truiense deelnemer... Ik tip op Tienne van frituur Casino (die alles frituurt), dikke Plevoets zijn huishoudster (die ook alles waarschijnlijk frituurt) of wie weet wel iemand uit ons eigen entourage. Tip: wie durft meedoen krijgt van ons de award van held-van-de-week.
Op de toenmalige BRT liep tijdens de jaren '89-'90 een absurde televisiereeks, gecreeërd door Kamagurka en Herr Seele. In die tijd werkten de twee komieken nog samen en brachten ze ons 'Lava'.
Zelfs grote namen als Eddy Wally (Wally In Space) en Wendy Van Wanten werkten mee. David Davidse, zoon van de nonkel speelde er zijn grootste rol 'Madame De Coeur Brisé'. Kama kroop op zijn beurt in de huid van 'Kamiel Kafka, Kamiel Kafka', en ik zal het geen twee keer zeggen.
Mijn favoriete personages van de lolbroeken iblijven nog steeds: 'Dokter Guy Vago en meneer Van Patiënten'.
...even een kort bedankje aan al onze bezoekers. Thuram en ikzelf weten dat we de hand in eigen boezem dienen te steken, wanneer het gaat over trage aanvulling van de site content. Naast het overduidelijke geval van komkommertijd, nopen het werk én andere nevenactiviteiten ons tot een voorlopige rustige blogperiode... en toch, en toch, en toch mogen we met veel trots meedelen dat de bezoekersaantallen nog steeds allesbehalve tegenvallend zijn. Vandaar een oprechte dankjewel!
In de toestand van weinig posts komt vast en zeker verandering. Ik mag in primeur reeds meedelen dat de onderhandelingen met een nieuwe host voor handen is. De lancering van de nieuwe site zal nog even op zich laten wachten, maar zal naar goede gewoonte ingeluid worden met veel trompetgeschal, een campagne om u tegen te zeggen en uiteraard een receptie op de gebruikelijke adressen.
Op 10 april van dit jaar bracht de Crespoblog een stukje over Jozef en diens vader Johnny. U weet wel: de twee Loonse heren die voor tijdloze televisie zorgden door mee te doen met een VRT-programma: 'Het Leven Zoals Het Is: De Rijschool'.
Ik meldde dat ik de twee hoofdrolspelers was tegengekomen in Sint-Truiden. Wat wil het toeval nu? Johnny heeft onze site gevonden en merkte ons artikeltje op. Volgende keer wil hij naar eigen zeggen (reactie) op onze blog zelfs enkele woorden wisselen.
Johnny beschikt warempel ook over een eigen site, die vast en zeker eens de moeite is om te bezoeken. 'Wandelgroetjes uit Borgloon' geeft ons tevens een inside look bij het gezin. Prachtig toch, wie je allemaal tegen het virtuele lijf kan lopen.
Beste vrienden gourmandises en Bourgondiërs. We hebben weer nieuws voor jullie.
De gebroeders Biesmans, die we nog kennen van 'Mijn Restaurant' (Rob van 'Bigarreaux' en Filip van 'Exquisa') hebben eindelijk de deuren geopend van hun eigen zaak. Het restaurant heet 'Bies' en op de website krijgen we voorlopig enkel een soort van Curriculum Vitae van de twee heerschappen. Over de gerechten, visie of prijskaart valt er niets te lezen. De enige info die we terloops meekrijgen zijn de openingsuren en het adres. Hopelijk wordt dit vlug aangepast, want wij weten persoonlijk graag meer dan alleen welk spreekwoordelijk vlees we in de kuip hebben.
Tot zover niet veel nieuws onder de zon, ware het niet dat er in West-Vlaanderen toch nog opmerkelijk nieuws te rapen valt. Claudio en Gaëlle sluiten tijdelijk de deuren van hun restaurant 'Dell'Anno'. Ze doen naar eigen zeggen door problemen met de bouwvergunning én met het personeel. Volgens de Crespoblog is vooral die laatste factor de hoofreden. Sta ons toe even hoon te lachen met het ontslagnemende personeel.
Crespo.
Updeet! Dankzij het waakzame meeleesoog van Nathalie, kunnen we meedelen dat we zelf niet verder gekeken hadden dan onze neus lang was. Blader verder op de website van Bies-brothers en ontdek het uiteenlopende menu. Met onze likkebaardende excuses.
