De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
27-10-2009
Culinaria
Voor al wie het zich de laatste weken zou hebben afgevraagd: Ja ik leef nog! Tot de dag dat de Crespoblog een gigantische hoeveelheid brood op de plank zal brengen, is uw dienaar nog altijd gebonden aan tal van beroepsmatige plichtplegingen die zo nu en dan meer happen uit mn tijdsbudget nemen dan me lief is Maar goed, ik mag nog graag even tijd voor wat culinaire trivia!
GaultMillau
Jaarlijks terugkerend fenomeen wanneer het gebladerte van de bomen valt is de uitgave van een nieuwe GaultMillau, de makkelijker verteerbare variant van de Michelin sterrengids.
En vallen me daar deze keer enkele berichtjes te rapen!
Chef van het jaar wordt deze keer namelijk Roger van Damme, chef van Het Gebaar. Opmerkelijk is dat er dit jaar niet wordt gekozen voor een kok pur-sang, maar wel voor een patissier die toevallig ook vlees kan bakken.Als opvolger van de illustere Vicky Geunes, kan dat toch tellen qua stijlbreuk bij GaultMillau
Het belangrijkste nieuws komt echter van boven de moerdijk: onze Zeeuwse vriend Sergio Hermand kaapt namelijk voor het eerst een perfecte score van 20 punten weg, en laat hiermee ons idool Peter Goossens met een half puntje achter zich! Gezien de memorabele ervaringen die we in Kruishoutem opdeden, kunnen we nu al helemaal niet meer wachten om onze beentjes in Oud Sluys onder de tafel te mogen schuiven
Off the record wordt de Crespoblog pluim van de week trouwens toegekend aan onze sympathieke vriend én chef Séba W. die ons eerder dit jaar al voorspelde dat Sergios smakenpallet nog net iets verfijnder was dan dat van Peter
We gaan het zo snel mogelijk zelf ontdekken!
Mijn restaurant of toch ook niet?
Ander restaurantnieuws valt er ook dichter bij huis te rapen:
An&Tom (her-) openen vandaag onder de vleugels van horecapaus Pascal V. hun geesteskind Bigarreaux.Dit gaat ongetwijfeld wederom gepaard met een ongekende mas-tu-vu situatie ter hoogte van het heilig hart, een kelk die wij vandaag liever aan ons voorbij laten gaan (iets met voetbal, volk, beetje vuur, )
Toch is er ook minder goed nieuws in restaurantland: Chef Filip & Rob Biesmans, beter bekend als übersturmbahnmaître Rob en het heteroseksuele gedeelte van Exquisa, houden het na amper 3 weken samenwerking in hun Biesal voor bekeken Een zakelijke futuliteit is persoonlijk geworden en uit de hand gelopen.Na een fikse ruzie is er beslist dat ik beter vertrek meldt Rob ons in t Belangske van vandaag
Zo zie je maar, (kom)kommer en kwel liggen bijzonder dicht bij elkaar in het culinaire landschap!
Afgelopen vrijdag was het weer zover. Eindelijk kon uw dienaar opnieuw letterlijk de voordelen proeven van zijn lidmaatschap bij de Limburgse Biervrienden vzw. Plaats-delict: zaal Altiora te Lummen, alwaar de bierliefhebbersorganisatie met het meest aantal leden van België, meer dan tachtig proevers mocht ontvangen.
Moderator De avond werd aan mekaar gepraat door Gust Simons, vertegenwoordiger en commercieel directeur van Brasserie Dupont. Maar liefst zeven bieren uit hun gamma zouden die avond de revue passeren. Simons is geen onbekende in het bierwereldje en heeft bijna zijn ganse leven in opdracht gewerkt van brouwhuizen (o.a.: trappisten). De man heeft een ontzettend vlotte babbel, zoals de meeste 'verkopers', en heeft heel wat interessants te vertellen. Hij gaf wel zelf grif toe dat over het brouwproces (dryhopping,...) niet het fijne wist.
Dupont Brasserie Dupont is gelegen in het Waalse landsgedeelte in de streek van Henegouwen (Tourpes) en sinds 1844 wordt er onafgebroken bier gebrouwen. Dat het hier gaat over een brouwerij met traditie staat buiten kijf. Oorspronkelijk specialiseerde de brouwerij zich vooral in het brouwen van "seizoen bier". Dat wil eigenlijk zeggen dat het bier in de winter gebrouwen wordt, en genuttigd in de zomer. Indertijd meestal door seizoensarbeiders, vandaar de naam. Moesten we dit fenomeen overzetten naar onze contreien, dan zouden we voor de Sikh-gemeenschap een Bink met looksmaak op de markt brengen. Sinds 1950 brouwt Dupont bier van hoge gisting en met hergisting op de fles. In de jaren negentig werd het plots erg hip om biobieren te produceren en de brasserie sprong mee op de milieuvriendelijke kar. Ook met enkele brouwsels uit het biogamma mochten we deze avond kennismaken. Biobrouwen wil zeggen: - ingrediënten zijn verkregen op een manier de vriendelijk is voor het milieu. Dit betekent dus zonder pesiticiden. - het brouwproces is echter identiek als dat van de andere niet-biobieren.
Redo De avond werd ingezet met de kleinste telg uit het gamma, namelijk de Redo Pils. Redo bevat 5% alcohol, maar is toch iets bitterder én minder gelig dan een doorsnee pils. Vlot ging het eerste brouwsel naar beneden en er werd reeds rijkhalzend uitgekeken naar het betere werk van de traditionele brouwerij.
Moinette Blond Deze blonde vaste waarde klinkt vast bekend in de oren van menig bierliefhebber. Het is een typisch Dupont-bier van hoge gisting met hergisting op de fles met een alcoholpercentage van 8,5 %. In tegenstelling tot wat veel mensen denken heeft de naam niets te maken met paters of Waalse monnikken. In Tourpes is er immers geen abdij, al trok de brasserie zich daar weinig van aan. Abdijbieren verkochten goed in de jaren '50-'60, want mensen wilden een straffer biertje drinken op café. Dus kozen ze oorspronkelijk voor de benaming 'Abbaye de la Moinette'. Na 1980 snapte men dat eerlijkheid het langst duurt, en de naam 'Moinette' verscheen op het etiket. In de buurt van de brouwerij vindt men veel moerasgronden en 'moëne' was het oud Franse woord daarvoor. Vandaar eigenlijk de naam. Het bier loste trouwens de verwachtingen in en viel vooral op door zijn bittere karakter. Iets waar ze bij Dupont erg fier op zijn.
Moinette Biologique Naast de 'Moinette' brouwt Dupont een 'Moinette Biologique'. Zoals eerder vermeld gaat de brouwerij mee op de biologische golf. Door de andere samenstelling van het bier geraakt de bioversie van het moerassige bier niet hoger dan 7,5 . Een volle percent, dat verschil proeft men... zonder afbraak te doen aan de complexiteit van de smaak. Wat mij vooral opviel, was de kraag die minder lang bleef volhouden, al kon dat ook te maken hebben met onze tafel, die steevast pas op het einde werd bediend.
Bière de Miel Nog een biologisch wonder op tafel met het honingbier! De meeste Limburgse bierliefhebbers zijn niet wild van dit bier. Het smaakt dan ook erg uitgesproken naar honing, doch niet te zoet (door de hergisting) en (warempel) kastanjes. 8 % en amber van kleur. Erg interessant als afwisseling, maar geen bier om elke dag te nuttigen.
Als begeleiding kregen we een kaasschoteltje à la Dupont voorgezet. Zowel de drie kazen, als het bijhorend brood waren eigen productie. De kaas geproduceerd met Saison Dupont was er helaas niet bij, maar we mochten wel genieten van 2 kazen met een harde korst (Moinette met mout en hop en Moinette Vieux) en de Caré à la Moinette (sterk geurende en smakende kaas met zachte en in bier gewassen korst)
Cervesia Dit blonde hoge gistingsbier van 8 % is een buitenbeentje. Dupont zelf verkoopt het bier niet, maar brouwt het wel. Dit komt omdat de brouwerij een exclusiviteit verleend heeft aan de archeologische site, van vlakbij: 'Archéosite d'Aubechies' en dan vooral inzake het etiket. Kruiden en specerijen doen bijna de bitterheid vergeten. Lekker gekoeld lijkt dit bier het best tot zijn recht te komen.
Moinette Brune Nog zo'n klapper van 8,5 % rond onze oren. Door het gebruik van vier soorten mout en de hergisting krijgen we bij dit bier een uitgesproken smaak én kleur. In plaats van saai bruin, gaat het palet eerder naar het rossige-rode toe. Opnieuw bitter van smaak met toch een lichte gewaarwording van fruitigheid.
Bons Voeux In 1970 gaf de brouwerij, volgens Simons, aan zijn beste klanten een fles met speciaal daarvoor gebrouwen bier. 'Avec les bons voeux' werd echter zo populair dat Dupont het brouwsel commercialiseerde. Achteraf heeft de Crespoblog dan ook een flesje van 75 cl ingedaan, aangezien het paradepaardje 'Saison Dupont' niet aanwezig was. Dit bier met goede wensen heeft een verraderlijk karakter. De smaak is tegelijk bitter en licht zoet (enige bier in het gamma dat met dryhopping wordt geproduceerd, vandaar de complexe smaak), maar bevat 9,5 % alcohol, waardoor de drinker ervan wel eens verrast zou kunnen worden door het kleine mannetje met de grote hamer. Erg lekker bier, dat voor ons de prijs van de avond won.
Bemerking van de redactie. Dat er in Wallonië enorm veel met subsidies wordt rondgestrooid hebben we nooit goed kunnen verdragen. Maar dat het dan gaat naar nobele doelen als deze, daar kunnen we dan al iets meer mee leven. Op die manier hebben we tenminste zelf ook nog iets van de fondsenstroom naar het zuiden van ons land. Zulk een brouwerij, met zo'n dure brouwprocessen en vooral bewaarmethodes (elk bier is drie maanden oud, wanneer het de brouwerij verlaat), zou in Vlaanderen niet mogelijk zijn.
Vanmechelen wil nu ook de culinaire toer op. Na een eerdere poging ('Culinaire Vertelsels') die helaas niet is kunnen doorgaan, komt hij op de proppen met Oog(s)tlekker.be.
De organisatoren noemen het zelf een culinaire wandeling door Haspengouw. Op 9 december kan je deelnemen aan het evenement, dat je wil laten kennismaken met drie verschillende eetgelegenheden. Je kan je inschrijven en de organisatie kiest voor jou de te bezoeken restaurants uit. De deelnameprijs is vastgelegd op 29 per persoon, zonder dranken. Rechtzetting De restaurants worden 'random', dus automatisch gekozen, dixit Vanmechelen Raf.
Als u weer eens zoals het een ZatteKasmeroat betaamt te diep in het glas heeft gekeken, wanneer het bloedgehalte in uw alcohol wat aan de lage kant blijkt te zijn of wanneer je laatste biertje plots het vierdelaatste is...
Volgens het Belangske zijn er controles op de Limburgse wegen dit weekend!
VT4 probeert mee op de culinaire bus te springen met 'Komen Eten' Het is duidelijk dat televisiekijkend Vlaanderen helemaal te vinden is voor kookprogramma's en dan nog liefst op een andere manier in de huiskamer gebracht.
Wekenlang hebben we het wel en wee gevolgd (ook deze blog bekent schuld) van de deelnemers in 'Mijn Restaurant'. Uiteindelijk ging niet onze favoriet lopen met de overwinning, maar hey, we hebben ons goed geamuseerd én stof tot bloggen gekregen.
Zo ook 'De Beste Hobbykok van Vlaanderen'. Opnieuw speelt chef Peter Goossens een prominente rol in het programma, dit maal bijgestaan door die andere trois-étoilier Sergio Herman. Ook dat programma heeft al voor dankbaar blogmateriaal gezorgd, vooral de deelnemers dan.
Met 'Komen Eten' probeert het stoute broertje van het Vlaamse televisielandschap, VT4 ook mee te springen op die golf van culinair enthousiasme. Het concept doet het goed op de buis (trouwens niet enkel in Vlaanderen, zie: 'Un dîner presque parfait'). Niet meteen door de voorgeschotelde feestdissen, de originele keuze van ingrediënten of het ingenieuze gekokkerel van de gastheren en vrouwen van dienst. Nee, het zijn de deelnemende mensen zelf die ons vooral doen (blijven) kijken.
Gisteren kregen we nog maar eens een voorbeeld van hoe het niet moest. De Genkse paaldanseres Nancy wou haar gasten verrassen met een oosters diner. De Thaise kippensoep bleek slechts een flauw afkooksel te zijn van een simpele bouillon. Van fond had 'Nanc' nog nooit gehoord... Luc met de gestylede bril wees haar op de tekortkomingen en vroeg naar het waarom. Nancy antwoordde gevleugeld: "Wegens tijdsgebrek". Ironisch genoeg kregen we iets ervoor de exotische danseres, al zonnebadend in bikini te zien. Nota bene het ganse uur voor aankomst van de gasten. Medekandidaat en vrijgezel Steven uit Moerbeke kon van geiligheid het bos door de bomen niet meer zien. De overbodige paaldansact leverde Nancy achteraf dan nog het meeste punten op. Als hoofdgerecht warmde fancy Nancy haar voorgeprepareerde scampi's van de Aldi in geschifte saus op. De graad van al dente van de tagliatelli testte ze uit met een beproefd recept: de pasta tegen de muur werpen. Tegen dit vettig betegeld keukenmuurtje blijft zelfs de meest (halve)gare spaghetti niet kleven. Misschien gewoon eens proeven volgende keer? Als nagerecht scoorde Nancy wel beter. De moeilijkheidsgraag van gesneden fruit en een chocoladefondue ligt niet meteen erg hoog en zelfs de choclat kocht ze in een potje. Kant en klaar... daar gaat deze 'dame' voor, zoveel is duidelijk. Sommige mensen staan nu eenmaal niet graag in de keuken. Maar dan maak ik toch de bedenking: "Waarom doe je dan in godsnaam mee met een KOOKprogramma?".
Waarschijnlijk is de Genkse danseres op zoek naar een nieuwe manager wiens paaldanscafé nog 30-something kontenschudsters aanwerft.
Wat ons nog rest is wachten op de eerste Truiense deelnemer... Ik tip op Tienne van frituur Casino (die alles frituurt), dikke Plevoets zijn huishoudster (die ook alles waarschijnlijk frituurt) of wie weet wel iemand uit ons eigen entourage. Tip: wie durft meedoen krijgt van ons de award van held-van-de-week.
Op de toenmalige BRT liep tijdens de jaren '89-'90 een absurde televisiereeks, gecreeërd door Kamagurka en Herr Seele. In die tijd werkten de twee komieken nog samen en brachten ze ons 'Lava'.
Zelfs grote namen als Eddy Wally (Wally In Space) en Wendy Van Wanten werkten mee. David Davidse, zoon van de nonkel speelde er zijn grootste rol 'Madame De Coeur Brisé'. Kama kroop op zijn beurt in de huid van 'Kamiel Kafka, Kamiel Kafka', en ik zal het geen twee keer zeggen.
Mijn favoriete personages van de lolbroeken iblijven nog steeds: 'Dokter Guy Vago en meneer Van Patiënten'.
...even een kort bedankje aan al onze bezoekers. Thuram en ikzelf weten dat we de hand in eigen boezem dienen te steken, wanneer het gaat over trage aanvulling van de site content. Naast het overduidelijke geval van komkommertijd, nopen het werk én andere nevenactiviteiten ons tot een voorlopige rustige blogperiode... en toch, en toch, en toch mogen we met veel trots meedelen dat de bezoekersaantallen nog steeds allesbehalve tegenvallend zijn. Vandaar een oprechte dankjewel!
In de toestand van weinig posts komt vast en zeker verandering. Ik mag in primeur reeds meedelen dat de onderhandelingen met een nieuwe host voor handen is. De lancering van de nieuwe site zal nog even op zich laten wachten, maar zal naar goede gewoonte ingeluid worden met veel trompetgeschal, een campagne om u tegen te zeggen en uiteraard een receptie op de gebruikelijke adressen.
Op 10 april van dit jaar bracht de Crespoblog een stukje over Jozef en diens vader Johnny. U weet wel: de twee Loonse heren die voor tijdloze televisie zorgden door mee te doen met een VRT-programma: 'Het Leven Zoals Het Is: De Rijschool'.
Ik meldde dat ik de twee hoofdrolspelers was tegengekomen in Sint-Truiden. Wat wil het toeval nu? Johnny heeft onze site gevonden en merkte ons artikeltje op. Volgende keer wil hij naar eigen zeggen (reactie) op onze blog zelfs enkele woorden wisselen.
Johnny beschikt warempel ook over een eigen site, die vast en zeker eens de moeite is om te bezoeken. 'Wandelgroetjes uit Borgloon' geeft ons tevens een inside look bij het gezin. Prachtig toch, wie je allemaal tegen het virtuele lijf kan lopen.
Beste vrienden gourmandises en Bourgondiërs. We hebben weer nieuws voor jullie.
De gebroeders Biesmans, die we nog kennen van 'Mijn Restaurant' (Rob van 'Bigarreaux' en Filip van 'Exquisa') hebben eindelijk de deuren geopend van hun eigen zaak. Het restaurant heet 'Bies' en op de website krijgen we voorlopig enkel een soort van Curriculum Vitae van de twee heerschappen. Over de gerechten, visie of prijskaart valt er niets te lezen. De enige info die we terloops meekrijgen zijn de openingsuren en het adres. Hopelijk wordt dit vlug aangepast, want wij weten persoonlijk graag meer dan alleen welk spreekwoordelijk vlees we in de kuip hebben.
Tot zover niet veel nieuws onder de zon, ware het niet dat er in West-Vlaanderen toch nog opmerkelijk nieuws te rapen valt. Claudio en Gaëlle sluiten tijdelijk de deuren van hun restaurant 'Dell'Anno'. Ze doen naar eigen zeggen door problemen met de bouwvergunning én met het personeel. Volgens de Crespoblog is vooral die laatste factor de hoofreden. Sta ons toe even hoon te lachen met het ontslagnemende personeel.
Crespo.
Updeet! Dankzij het waakzame meeleesoog van Nathalie, kunnen we meedelen dat we zelf niet verder gekeken hadden dan onze neus lang was. Blader verder op de website van Bies-brothers en ontdek het uiteenlopende menu. Met onze likkebaardende excuses.
Een kleine 2 TV seizoenen geleden was Sint-Truiden volledig in de ban van Mijn Restaurant.Na de nipte nederlaag tegen ClauClau en Geilelle, die leidde tot de grootste anti-climax die de grote markt ooit gekend heeft, werd het wat stil rond het olijke duo An&Tom.
Tot vandaag
Na heel wat gehakketak (dat de facebookers onder jullie ongetwijfeld min of meer live konden volgen), is er dus plotsklaps een aap uit de mouw gekomen.Daarenboven is Bubbles blijkbaar thuis in onze Trudostad, want hij heeft rechtstreeks koers naar het Nieuwscafé gezet!
Ann&Tom worden namelijk het nieuwste stukje meubilair in Limburgs meest trendsettende blauwe brasserie, en Papscal V lijft hen gaarne in als bewoners van zijn geweldig gewelfde kelder.Daarenboven versoepelt VTM blijkbaar plotsklaps zijn reglement en krijgen de Bigarreaux weer toestemming om onder dezelfde naam in de potten te roeren .
Kritisch als we zijn stellen we ons hier toch enkele vraagtekens bij (en wel met een gemiddelde grootte als van een stadhuis):
- Zien we het nu verkeerd of gaan An&Tom in loondienst?Immers, de Nieuwscafékelder deelt één ingang met Nieuwscafé, en ook de toiletten staan in mijn herinnering als één gemeenschappelijke natte pot
- Wordt Barza de rokersruimte van An&Tom, of worden An&Tom de eetruimte van Barza?
- Was er nu echt geen andere locatie te vinden rond hééél de grote markt waar dit sympathieke duo op zijn elan kon verdergaan zonder in het horecakluwen rond het H.Hart terecht te komen?
Daarenboven verwijzen wij gaarne naar de voorspellingen die wij enkele maanden geleden deden betreffende de belangenloze steun die bepaalde locale ho-, re-, en ca- magnaten boden aan de Bigarreaux campagne Me dunkt dat ons profetisme van toen nu toch wel weer meer dan verdacht veel overeenkomsten met de realiteit begint te vertonen Onze kandidatuur voor deelname aan Het zesde zintuig is in ieder geval onderweg!
Neen, alle gekheid op een stokje, natuurlijk wensen we An & Tom bijzonder veel welgemeend succes met deze bizarre gang van zaken.Sinds de tijd dat we hun verrukkelijke Bigarreauxmenu mochten smaken, en we ons op de Knokse zeedijk volledig in de campagne stortten dragen ze immers al meer dan onze sympathie weg. We zullen dan ook asap paraat staan om te komen proeven in de kelder!
Peterke Trudor wil zijn Discoshopping extra kracht bijzetten door deze Truiense versie van een Flash-Mob.
Het toneel was voor de gelegenheid de Truiense Luikerstraat. De choreograaf van het geheel was Siegfried Cobaro. In de video herkennen we zijn vrouw, die nog het meest verbaasd lijkt van alle toeschouwers en deheer Cobaro himself. Wanneer je goed kijkt, herken je vast nog wel enkele bekende gezichten.
Wie alvast niet meer zal 'Dirty Dancen' is Patrick Swayze. Hij heeft zijn film 'Ghost' waarheid gemaakt. We nemen afscheid van een groot artiest, acteur, danser en entertainer. RIP!
Op donderdag 27 maart vertrokken drie busjes vanuit Gent richting Knokke voor een 'Soirée Deluxe'. De eindbestemming was discotheek 'Scoop' op het Van Bunnen Plein, net boven de sieneemaa van onze 'goeie' vriend Johnnyke. Toevallig vond ik op het net een Gentse versie van 'Going (F)Out' with Eddie.
De dancing 'Scoop' was een begrip in het Knokse uitgaansleven, ook zo voor menig Truineer. De avond begon bijna steevast met een opwarmertje in den 'Blush', het meest posh-doende publiek in het vuilste kot van heel Knokke.
Een ander louche bar, met een weinig originele naam, maar mét pooltafel was 'The Club' op de Lippenslaan. Inmiddels is de zaak gesloten, naar verluid wegens te zwaar clienteel.
In de tennisclub-disco 'Knokke-Out' betaalden we uitzinnige bedragen voor een kleine tournée, terwijl de lichten bij 'Yssi's' geregeld op het Verweeplein geregeld uitgedaan werden. Verder kwamen we ook wel eens in de 'Hemmingway's' op het terras (nooit 's avonds), de 'Dino's' en de 'Parasol'.
In de duistere danszaal van de 'Scoop' hebben uw trouwe dienaars nog menig zomeravondje doorgebracht, dansend en chansend op de tonen van de early house. Bij het zien van de beelden bekruipen verschillende sentimenten ons: op de eerste plaats nostalgie, maar ook en evenzeer een soort van plaatsvervangende schaamte.
In het filmpje zien we de 'eigenaar' en levend fossiel nog steeds actief in 2007... Deze kerel met constant verwijde pupillen en drie sprietjes op zijn hoofd blijft gewoon gaan.
Volgens insiders zou dancing De Scoop platgegooid worden, om 65 appartementen te bouwen. Me dunkt dat we toch nog eens een avondje erop (f)out moeten trekken om dit zelf aan een test te onderwerpen.
Zoals de meeste bezoekers wel weten ben ik samen met het vrouwtje zot van reizen. Onze keuze viel in plaats van een exotische bestemming dit maal op de stad die nooit slapen gaat: New York.
Naar goede Crespoblog-traditie (en ook een beetje omdat we gourmandisekes zijn) probeerden we deze grote appel ook op culinair vlak te ontdekken. Met de Zagat in het achterhoofd en de Michelin gids onder de arm trokken we door de ontelbare blocks van de wereldstad. Dankzij de tips van kameraad Rutger wisten we waar we onze pijlen nog zoal op konden richten.
Empire Diner Natuurlijk kwamen enkele to-do's aan bod, zoals een echte diner (lees: [dainer]). Ons oog viel op de 'Empire Diner' op de 10th avenue in de buurt Chelsea. Het ontbijt zorgde ervoor dat we voor de rest van de dag met een verzadigd gevoel rondliepen, zonder al te hard te doen denken aan een indigestie. Ik nam een Amerikaanse klassieker: steak and eggs, terwijl het vrouwtje ging voor de gebakken omelet met tomaat, kaas en ui.
Tussendoor Bij Sbarro haalden we tussendoor een snelle hap (a slice and a coke). Voor de vrouwelijke lezeressen met een boon voor 'Sex and the City': Kennen jullie deze?: 'Magnolia Bakery'. Naar het schijnt haalde Carry hier haar cupcakes in de immens populaire reeks. NY is echt wel een stad met veel gezichten en het lijkt af en toe alsof je rechtstreeks op de set beland bent van 'Friends' of zelfs 'The Sopranos'.
Barney Greengrass Het was opnieuw Rutger die ons het volgend adres aanraadde: 'Barney Greengrass'. Deze sturgeon king (koning van de gerookte vissoort steur) is een populair restaurant dat joodse specialiteiten serveert. Zelfs de hippe serie '30 Rock' passeert bij dit stukje New Yorks erfgoed. Als voorafje kregen we aardappelpannekoeken met appelmoes en zure room geserveerd. Het smaakte veel beter dan het klinkt, geloof me vrij. Gelukkig hadden we de wachtrij buiten de deur niet opgemerkt (New Yorkers don't wait in a cue) en belandden per toeval aan een tafeltje van twee met zicht op het hele gebeuren. Het echte ontbijt was voor mij een regular bagel met Nova Scotia Salmon en scrambled eggs, terwijl mijn betere helft opnieuw koos voor een Jewish Omelet.
Peter Luger Als absolute topper mochten we dan de brug oversteken, richting Brooklyn. Daar zou het beste steakrestaurant van de wereld liggen: 'Peter Luger'. In het bijhorend filmpje zien we dat reeds drie generaties lang de Storch familie, die het oorspronkelijk overkochten van de Lugers, het heel nauw nemen met traditie.
De Porterhouse Steak is drie weken keldergerijpt, na een uiterst strenge selectie. De overheid keurt bij aanvang alle vlees en deelt het zo in verschillende types. 'Prime' betekent dat slechts 2% van alle runderen door de selectie geraken. Uit die 2% wordt dan nog eens alleen het beste vlees uitgekozen. Zodoende belandt enkel het beste op je bord. Het vlees is zo zacht door de speciale manier van selecteren en bewaren.
Dit moest ik gewoon proberen! De ober in het filmpje op 0:04 seconden was onze persoonlijke ober en ook op de persoonlijke website van het steakhouse staat hij te pronken als tweede van links. Uiteraard ging ik voor de in eigen kelder gerijpte steak (medium rare please) en gelukkig volgde het vrouwtje mij in die keuze. De steak was namelijk enkel te verkrijgen, voor twee personen. Als begeleidend biertje nam ik een plaatselijke Brooklyner.
Als carnivoor ten voeten uit voelde ik me echt in mijn sas. Dit was zo goed als de beste steak die ik ooit heb mogen malen. De sappen die vrijgekomen waren tijdens het grillen worden opgevangen, mee geserveerd en heerlijk over het geheel gegoten door de ober. Het vlees was heel puur van smaak, erg mals en een prachtig geschroeide buitenkant zorgde voor een nooit eerder ervaren vleessensatie. Ook de bijhorende frieten waren van een ongekend niveau. Wanneer je ooit in New York bent en je houdt van een goeie portie vlees, dan kan ik dit restaurant absoluut meegeven als aanrader. Neem wel genoeg cash mee, want de rekening is navenant. On the other: it was all worth it!
Wat ons betreft hebben we met 'De Beste Hobbykok van Vlaanderen' een aangename opvolger van 'Mijn Restaurant' beet. Het programma doet alvast zijn best om op dinsdagen de redactie uit het bierhuis te houden. Het charisma en de vaak sarcastische sneren van de twee driesterrenchefs dragen hiertoe een groot deel bij, al blijven ze tot nu toe best braafjes.
Dankzij het korte, doch opgemerkte en gesmaakte gastoptreden van Sergio Herman in het tweede seizoen van 'Mijn Restaurant', heeft VTM besloten samen met Peter Goossens en hem in zee te gaan voor dit nieuwe programma. Geen deelnemers uit Sint-Truiden dit maal, maar toch al enkelingen die er voor de Crespoblog al dan niet positief uitspringen.
Wie viel ons nu al op? Een korte kennismaking...
- Tim Nowé: de jongste van de hele bende. Hij wou graag gaan voor de rol van underdog, maar steekt nu reeds met kop en schouders boven de rest uit. Misschien is dit geen voordeel, want hoe groter de verwachtingen, hoe erger de kritiek kan worden. Onze mening: jonge gast met zo blijkt een neus voor producten, al hadden we zelf ook gegokt op gemengd gehakt tijdens de gehaktballenproef.
- Gust Miranda Gonzalez: deze Heusdense Hulk Hogan valt vooral op door zijn uiterlijk. Volgens Goossens en Herman zijn de bereidingen van zijn hand bovendien eerlijk en simpel, met veel smaak. Onze mening: Ik verdenk de producenten er echter van met de bodybuilder te willen zorgen voor wat 'couleur local', om toch niet met allemaal huismannen -en vrouwen in de finale te geraken.
- Marianne Vansummeren: door de kokspresentatoren lieftallig 'ons mosselmeisje' genoemd, vanwege haar introductiegerecht waarvoor ze een herkansing nodig had. Bijna vergiftigde ze beide topchefs met stinkende schaaldieren. Dat is nogal wat anders dan ranzige olijven! Onze mening: Marianne valt vooral op door haar hoog zotte-bluts-gehalte. Blijkbaar hebben Goossens en Herman wel een boontje voor speciallekes.
- de ex-politie-commissaris wiens naam ons nu ontsnapt... die zelf last had van acute amnesie. Ik serveer vandaag voor u een... euhm... met een sausje van verse euhm... Op het nippertje viel Old Bill er trouwens uit in de vorige aflevering.
Gisteren mochten we aanschouwen hoe het zat met de parate productkennis van de kandidaat keukenpieten op de vroegmarkt van Roeselare. Dankzij de vorige afleveringen bleven er nog 19 aspirantjes over om met de begeerde titel naar huis te gaan en ook gisteren zou het kaf van het koren gescheiden worden. De groep was nog dertien man/vrouw sterk op het einde van de aflevering.
Als test moest het volledige deelnemersveld proeven van de Vlaamse klassieker, balletjes in tomatensaus, en zo de ingrediënten benoemen. Dat het niet zomaar balletjes waren mocht duidelijk zijn, want ze waren van de hand van Goossens en Herman themselves. Ok, we geven het toe... het programma bevestigt dat de twee heerschappen in hun ivoren toren horen te zitten, maar wie zijn wij om tegen zes gezamenlijke sterren in te gaan. Bovendien heeft Goossens ons in zijn Cleefs Hof doen ervaren waarom hij met recht en reden heer en meester is. Hopelijk kan ook de man die ons Gin Tonic leerde drinken als aperitief, ons even hard bekoren binnen enkele weken.
