De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
18-09-2009
Nieuwsbibarzeaux??
Een kleine 2 TV seizoenen geleden was Sint-Truiden volledig in de ban van Mijn Restaurant.Na de nipte nederlaag tegen ClauClau en Geilelle, die leidde tot de grootste anti-climax die de grote markt ooit gekend heeft, werd het wat stil rond het olijke duo An&Tom.
Tot vandaag
Na heel wat gehakketak (dat de facebookers onder jullie ongetwijfeld min of meer live konden volgen), is er dus plotsklaps een aap uit de mouw gekomen.Daarenboven is Bubbles blijkbaar thuis in onze Trudostad, want hij heeft rechtstreeks koers naar het Nieuwscafé gezet!
Ann&Tom worden namelijk het nieuwste stukje meubilair in Limburgs meest trendsettende blauwe brasserie, en Papscal V lijft hen gaarne in als bewoners van zijn geweldig gewelfde kelder.Daarenboven versoepelt VTM blijkbaar plotsklaps zijn reglement en krijgen de Bigarreaux weer toestemming om onder dezelfde naam in de potten te roeren .
Kritisch als we zijn stellen we ons hier toch enkele vraagtekens bij (en wel met een gemiddelde grootte als van een stadhuis):
- Zien we het nu verkeerd of gaan An&Tom in loondienst?Immers, de Nieuwscafékelder deelt één ingang met Nieuwscafé, en ook de toiletten staan in mijn herinnering als één gemeenschappelijke natte pot
- Wordt Barza de rokersruimte van An&Tom, of worden An&Tom de eetruimte van Barza?
- Was er nu echt geen andere locatie te vinden rond hééél de grote markt waar dit sympathieke duo op zijn elan kon verdergaan zonder in het horecakluwen rond het H.Hart terecht te komen?
Daarenboven verwijzen wij gaarne naar de voorspellingen die wij enkele maanden geleden deden betreffende de belangenloze steun die bepaalde locale ho-, re-, en ca- magnaten boden aan de Bigarreaux campagne Me dunkt dat ons profetisme van toen nu toch wel weer meer dan verdacht veel overeenkomsten met de realiteit begint te vertonen Onze kandidatuur voor deelname aan Het zesde zintuig is in ieder geval onderweg!
Neen, alle gekheid op een stokje, natuurlijk wensen we An & Tom bijzonder veel welgemeend succes met deze bizarre gang van zaken.Sinds de tijd dat we hun verrukkelijke Bigarreauxmenu mochten smaken, en we ons op de Knokse zeedijk volledig in de campagne stortten dragen ze immers al meer dan onze sympathie weg. We zullen dan ook asap paraat staan om te komen proeven in de kelder!
Peterke Trudor wil zijn Discoshopping extra kracht bijzetten door deze Truiense versie van een Flash-Mob.
Het toneel was voor de gelegenheid de Truiense Luikerstraat. De choreograaf van het geheel was Siegfried Cobaro. In de video herkennen we zijn vrouw, die nog het meest verbaasd lijkt van alle toeschouwers en deheer Cobaro himself. Wanneer je goed kijkt, herken je vast nog wel enkele bekende gezichten.
Wie alvast niet meer zal 'Dirty Dancen' is Patrick Swayze. Hij heeft zijn film 'Ghost' waarheid gemaakt. We nemen afscheid van een groot artiest, acteur, danser en entertainer. RIP!
Op donderdag 27 maart vertrokken drie busjes vanuit Gent richting Knokke voor een 'Soirée Deluxe'. De eindbestemming was discotheek 'Scoop' op het Van Bunnen Plein, net boven de sieneemaa van onze 'goeie' vriend Johnnyke. Toevallig vond ik op het net een Gentse versie van 'Going (F)Out' with Eddie.
De dancing 'Scoop' was een begrip in het Knokse uitgaansleven, ook zo voor menig Truineer. De avond begon bijna steevast met een opwarmertje in den 'Blush', het meest posh-doende publiek in het vuilste kot van heel Knokke.
Een ander louche bar, met een weinig originele naam, maar mét pooltafel was 'The Club' op de Lippenslaan. Inmiddels is de zaak gesloten, naar verluid wegens te zwaar clienteel.
In de tennisclub-disco 'Knokke-Out' betaalden we uitzinnige bedragen voor een kleine tournée, terwijl de lichten bij 'Yssi's' geregeld op het Verweeplein geregeld uitgedaan werden. Verder kwamen we ook wel eens in de 'Hemmingway's' op het terras (nooit 's avonds), de 'Dino's' en de 'Parasol'.
In de duistere danszaal van de 'Scoop' hebben uw trouwe dienaars nog menig zomeravondje doorgebracht, dansend en chansend op de tonen van de early house. Bij het zien van de beelden bekruipen verschillende sentimenten ons: op de eerste plaats nostalgie, maar ook en evenzeer een soort van plaatsvervangende schaamte.
In het filmpje zien we de 'eigenaar' en levend fossiel nog steeds actief in 2007... Deze kerel met constant verwijde pupillen en drie sprietjes op zijn hoofd blijft gewoon gaan.
Volgens insiders zou dancing De Scoop platgegooid worden, om 65 appartementen te bouwen. Me dunkt dat we toch nog eens een avondje erop (f)out moeten trekken om dit zelf aan een test te onderwerpen.
Zoals de meeste bezoekers wel weten ben ik samen met het vrouwtje zot van reizen. Onze keuze viel in plaats van een exotische bestemming dit maal op de stad die nooit slapen gaat: New York.
Naar goede Crespoblog-traditie (en ook een beetje omdat we gourmandisekes zijn) probeerden we deze grote appel ook op culinair vlak te ontdekken. Met de Zagat in het achterhoofd en de Michelin gids onder de arm trokken we door de ontelbare blocks van de wereldstad. Dankzij de tips van kameraad Rutger wisten we waar we onze pijlen nog zoal op konden richten.
Empire Diner Natuurlijk kwamen enkele to-do's aan bod, zoals een echte diner (lees: [dainer]). Ons oog viel op de 'Empire Diner' op de 10th avenue in de buurt Chelsea. Het ontbijt zorgde ervoor dat we voor de rest van de dag met een verzadigd gevoel rondliepen, zonder al te hard te doen denken aan een indigestie. Ik nam een Amerikaanse klassieker: steak and eggs, terwijl het vrouwtje ging voor de gebakken omelet met tomaat, kaas en ui.
Tussendoor Bij Sbarro haalden we tussendoor een snelle hap (a slice and a coke). Voor de vrouwelijke lezeressen met een boon voor 'Sex and the City': Kennen jullie deze?: 'Magnolia Bakery'. Naar het schijnt haalde Carry hier haar cupcakes in de immens populaire reeks. NY is echt wel een stad met veel gezichten en het lijkt af en toe alsof je rechtstreeks op de set beland bent van 'Friends' of zelfs 'The Sopranos'.
Barney Greengrass Het was opnieuw Rutger die ons het volgend adres aanraadde: 'Barney Greengrass'. Deze sturgeon king (koning van de gerookte vissoort steur) is een populair restaurant dat joodse specialiteiten serveert. Zelfs de hippe serie '30 Rock' passeert bij dit stukje New Yorks erfgoed. Als voorafje kregen we aardappelpannekoeken met appelmoes en zure room geserveerd. Het smaakte veel beter dan het klinkt, geloof me vrij. Gelukkig hadden we de wachtrij buiten de deur niet opgemerkt (New Yorkers don't wait in a cue) en belandden per toeval aan een tafeltje van twee met zicht op het hele gebeuren. Het echte ontbijt was voor mij een regular bagel met Nova Scotia Salmon en scrambled eggs, terwijl mijn betere helft opnieuw koos voor een Jewish Omelet.
Peter Luger Als absolute topper mochten we dan de brug oversteken, richting Brooklyn. Daar zou het beste steakrestaurant van de wereld liggen: 'Peter Luger'. In het bijhorend filmpje zien we dat reeds drie generaties lang de Storch familie, die het oorspronkelijk overkochten van de Lugers, het heel nauw nemen met traditie.
De Porterhouse Steak is drie weken keldergerijpt, na een uiterst strenge selectie. De overheid keurt bij aanvang alle vlees en deelt het zo in verschillende types. 'Prime' betekent dat slechts 2% van alle runderen door de selectie geraken. Uit die 2% wordt dan nog eens alleen het beste vlees uitgekozen. Zodoende belandt enkel het beste op je bord. Het vlees is zo zacht door de speciale manier van selecteren en bewaren.
Dit moest ik gewoon proberen! De ober in het filmpje op 0:04 seconden was onze persoonlijke ober en ook op de persoonlijke website van het steakhouse staat hij te pronken als tweede van links. Uiteraard ging ik voor de in eigen kelder gerijpte steak (medium rare please) en gelukkig volgde het vrouwtje mij in die keuze. De steak was namelijk enkel te verkrijgen, voor twee personen. Als begeleidend biertje nam ik een plaatselijke Brooklyner.
Als carnivoor ten voeten uit voelde ik me echt in mijn sas. Dit was zo goed als de beste steak die ik ooit heb mogen malen. De sappen die vrijgekomen waren tijdens het grillen worden opgevangen, mee geserveerd en heerlijk over het geheel gegoten door de ober. Het vlees was heel puur van smaak, erg mals en een prachtig geschroeide buitenkant zorgde voor een nooit eerder ervaren vleessensatie. Ook de bijhorende frieten waren van een ongekend niveau. Wanneer je ooit in New York bent en je houdt van een goeie portie vlees, dan kan ik dit restaurant absoluut meegeven als aanrader. Neem wel genoeg cash mee, want de rekening is navenant. On the other: it was all worth it!
Wat ons betreft hebben we met 'De Beste Hobbykok van Vlaanderen' een aangename opvolger van 'Mijn Restaurant' beet. Het programma doet alvast zijn best om op dinsdagen de redactie uit het bierhuis te houden. Het charisma en de vaak sarcastische sneren van de twee driesterrenchefs dragen hiertoe een groot deel bij, al blijven ze tot nu toe best braafjes.
Dankzij het korte, doch opgemerkte en gesmaakte gastoptreden van Sergio Herman in het tweede seizoen van 'Mijn Restaurant', heeft VTM besloten samen met Peter Goossens en hem in zee te gaan voor dit nieuwe programma. Geen deelnemers uit Sint-Truiden dit maal, maar toch al enkelingen die er voor de Crespoblog al dan niet positief uitspringen.
Wie viel ons nu al op? Een korte kennismaking...
- Tim Nowé: de jongste van de hele bende. Hij wou graag gaan voor de rol van underdog, maar steekt nu reeds met kop en schouders boven de rest uit. Misschien is dit geen voordeel, want hoe groter de verwachtingen, hoe erger de kritiek kan worden. Onze mening: jonge gast met zo blijkt een neus voor producten, al hadden we zelf ook gegokt op gemengd gehakt tijdens de gehaktballenproef.
- Gust Miranda Gonzalez: deze Heusdense Hulk Hogan valt vooral op door zijn uiterlijk. Volgens Goossens en Herman zijn de bereidingen van zijn hand bovendien eerlijk en simpel, met veel smaak. Onze mening: Ik verdenk de producenten er echter van met de bodybuilder te willen zorgen voor wat 'couleur local', om toch niet met allemaal huismannen -en vrouwen in de finale te geraken.
- Marianne Vansummeren: door de kokspresentatoren lieftallig 'ons mosselmeisje' genoemd, vanwege haar introductiegerecht waarvoor ze een herkansing nodig had. Bijna vergiftigde ze beide topchefs met stinkende schaaldieren. Dat is nogal wat anders dan ranzige olijven! Onze mening: Marianne valt vooral op door haar hoog zotte-bluts-gehalte. Blijkbaar hebben Goossens en Herman wel een boontje voor speciallekes.
- de ex-politie-commissaris wiens naam ons nu ontsnapt... die zelf last had van acute amnesie. Ik serveer vandaag voor u een... euhm... met een sausje van verse euhm... Op het nippertje viel Old Bill er trouwens uit in de vorige aflevering.
Gisteren mochten we aanschouwen hoe het zat met de parate productkennis van de kandidaat keukenpieten op de vroegmarkt van Roeselare. Dankzij de vorige afleveringen bleven er nog 19 aspirantjes over om met de begeerde titel naar huis te gaan en ook gisteren zou het kaf van het koren gescheiden worden. De groep was nog dertien man/vrouw sterk op het einde van de aflevering.
Als test moest het volledige deelnemersveld proeven van de Vlaamse klassieker, balletjes in tomatensaus, en zo de ingrediënten benoemen. Dat het niet zomaar balletjes waren mocht duidelijk zijn, want ze waren van de hand van Goossens en Herman themselves. Ok, we geven het toe... het programma bevestigt dat de twee heerschappen in hun ivoren toren horen te zitten, maar wie zijn wij om tegen zes gezamenlijke sterren in te gaan. Bovendien heeft Goossens ons in zijn Cleefs Hof doen ervaren waarom hij met recht en reden heer en meester is. Hopelijk kan ook de man die ons Gin Tonic leerde drinken als aperitief, ons even hard bekoren binnen enkele weken.
Via deze link kom je uit op een stukje TVL-beeldmateriaal dat veel over de tong zal gaan in Sint-Truiden en ver daarbuiten. Aan tafel zitten de volgende partijen:
- de interviewer (Luc Moons) wiens naam eigenlijk niet relevant is en waarvan we mogen aannemen dat hij geen enkele ambitie koestert om ooit tot de redactie van een minder amateuristische zender te horen.
- Armand Schreurs: manusje van alles in de Limburgse media. Hij onderhoudt naast zijn poppentheater, enkele columns in elk blad (Goed Nieuws Krant van HBVL) dat hem ook maar wilt en zien we hem aan het werk tijdens verschillende prinsenzittingen. Hij treedt op de 'familiezender' Radio 2 aan als het typetje Boer Firmin Vandeput uit Vrolingen en spot zonder verpinken met de lange Limburgse dialectklanken. Verder valt Schreurs ons op door een jas die sneller draait dan die van een gemiddelde CD&V-politica. De STVV-sjaals worden jolig uitgewisseld met Racing-kravatten, en dit alles tijdens lokale televisie-optredens... een verschijnsel waar niemand aanstoot aan blijkt te nemen. Armando Calor (het heet Armandke, naar analogie met een niet nader vernoemd schoolhoofd) laat zich verder opvallen door zijn vermeende relatie met de burgemeester van Heusden-Zolder Sonja Claes.
TVL doet de geel-blauwe harten sneller slaan door enkele beelden uit de oude doos van '65 te tonen. Ook toen speelde STVV een wedstrijd tegen Anderlecht en won die met 2-0, waardoor ze toen al bekend stonden als giant-killers.
Aanstaande zaterdag wordt het pleit opnieuw beslecht, al valt nog maar af te wachten in wiens voordeel. De Truienaren staan op de tweede plaats, net achter Anderlecht. Het wordt dus een duel op het scherpst van de snee.
Volgens Polleunis pakken de Binken op 12 september om 18u00 alvast de flosh! De levende STVV-legende pareerde bovendien vlot een vraagje van Moons, dat onder de gordel gemikt was. Tot op Staaien!
Lekkerbekken als we zijn schuiven we de beentjes graag onder tafel in bekende en minder bekende eetgelegenheden overal te lande.Na onze legendarische uitstap naar het Kruishoutemse Hof Van Cleve, en met een trip naar Sergio Hermans Oud Sluis in het vooruitzicht, kozen we dit weekend voor kwaliteit uit eigen streek: De kleine stoof in Alken.
Het restaurant is ondergebracht in een oude lemen hoeve, verscholen in het Alkense struikgewas.Een stemmige locatie, die echter qua aanblik absoluut niet laat vermoeden welk culinair topamusement er achter de gevel schuilgaat.
Het interieur is luchtig, wit geschilderd zonder de authentieke elementen van de oude schuur uit het oog te verliezen: zware eiken balken, typische staldeuren en boerse attributen allerhande.
Chef Eric Maquoi mocht ons voor de gelegenheid vergasten op het 4 gangen tellende Proevertjesmenu.Voor de luttele som van 35 euros kwamen volgende heerlijkheden op ons bord:
-St.-Jacobsnootjes met spaghetti van courgette, rivierkreeftjes en kruidenolie Onze mening: subliem voorgerecht, passioneel bepeperde courgette, met zalig zachte coquilles, kruidenolie die perfect op smaak was en rivierkreeftjes van het kleinere, maar bijzonder smaakvolle soort.
-Pompoensoep met Scampus in Tempura Geen aria van Verdi, edoch wel één scampi met een tempurakorstje, als originele garnering bij een zachte pompoensoep.Beetje haloween-achtig, maar volgens de gastvrouw serveert de kok wat hij wil, en wanneer hij het wil.En gelijk heeft hij.
-Wilde eendfilet met chutney van pruim en sausje van kaneel. De gewaagde smakencombinatie eend-kaneel kon aan onze tafel op bijzonder veel ooohs en aaahs rekenen.Een prachtige smaakbom die op precies het juiste moment tot ontploffing kwam.
-Geflambeerde abrikoos, sabayon van amaretto, chocolade ijs & warme krieken Gedurfd, gevarieerd maar toch al vroeg herfst-achtig dessert.Wat mij betreft een absolute topper, al kon de combinatie van vanalles en nog wat bij andere eters op minder bijval rekenen.Zij hadden echter ongelijk, want dit was gewoon een prachtig nagerecht.
Toch wel absoluut het vermelden waard is de knotsgekke prijs voor zoveel lekkers.Voor 35 euro kan een doorsnee obesitaspatient immers nog amper een frietje gaan steken op de vooravond van zijn of haar verlossende maagverkleinig.Laat staan dat een mens voor dit bedrag 3 uur lang culinair kan verwend worden met gerechten als schilderijtjes en ingrediënten van topkwaliteit.
Ook bij het zien van de wijnkaart vielen we nagenoeg van onze stoel: geen ellenlange lijst van Chateau Migraines aan woekerprijzen, maar wel een beknopte opsomming van klassiekers uit Frankrijk, Spanje en Italie, tegen uiterst eerlijke prijzen.
Voor een keer lieten we ons dan ook niet verleiden door de aangepaste wijnen, maar kozen we resoluut van de kaart.Pouilly Fumé bij de vis (heerlijk fris, en evenzo fruitig), Toscaanse 100% sangiovese (en néén het was geen Brunello) bij de goedgebakken familie Duck.
Na afloop waren we oprecht ontroerd door zoveel lekkers, en vroegen we ons af hoe het mogelijk is dat dit restaurant niet hoger aangeschreven staat in Bourgondische hitlijsten allerhande.
Wel, de reden is simpel: ook al kookt de chef op een bijzonder hoog niveau, toch hinkt de bediening ietsje achterop.Keurig en correct, dat wel, maar niet met de flair en présence die de keuken verdient.De kleine stoof lijkt zo wel de hobby te zijn van zijn uitbaters: huiskamersfeer, luchtig en ongedwongen. Helaas is het net déze sfeer die waarschijnlijk een beetje een rem zet op de bekendheid van het restaurant
Maar hey, als we het stil houden, dan verandert er hopelijk niets aan het fenomenale concept of hoe een nadeel soms ook een voordeel kan worden .
Gotta love this game... Poker is aan een opmars bezig. Denk maar aan de vele late-night televisieprogramma's die nu ook in Vlaanderen op de lijst staan.
De populariteit groeit zienderogen en de kansspelcommissie heeft alle moeite om de illegale games in bedwang te houden.
In het bijhorend filmpje zien we een 94-jarige deelnemer (Jack Ury) de hand van het toernooi op tafel leggen. Driewerf Respec voor deze Metuzalem met een pokerface.
Bij de Crespoblog staan we erom bekend wel te houden van wat snelheid op zn tijd.Daarom trokken we op 23 augustus naar Zolder om de sfeer op te snuiven tijdens de jaarlijkse 24-uursrace
Hoewel we grote fans zijn van alles wat lawaai maakt in Francorchamps, hebben we ook een prachtig circuit in onze eigen achtertuin: Zolder.
Meer nog: we hebben er zelfs a man on the inside, die ons maar al te graag voorziet van de nodige invitaties en bijhorende natjes, droogjes, en pitlanepasjes (nogmaals driewerf respec, Witte!)
Hoewel het deelnemersveld redelijk beperkt was (met 27 autos zou het nooit tot files komen op het circuit), verdient de organisatie toch enkele pluimen op de helm:
Randanimatie was er immers in overvloed: gratis benjispringen aan boord van een heuse dodge Viper, dj-sets van oa Axel Daeseleire, Robert Abigail en Buscemi, bescheiden pintjesprijzen, en een volledige kermis.
Dit alles stond in schril contrast met de belangstelling: hoewel er 30.000 enthousiastelingen aanwezig waren, konden de attracties op weinig bijval rekenen.En dat was jammer
Zelf nestelden we ons op het terrasje van de organisatie: op het hoogste verdiep van de toren, vlak tegenover het plebs in de grandstand, met zicht op een stuk of 3 bochten, de McLaren SLR van Dhr Van Dijck en de Porsche Panamera van garage Penders.Schitterend.
Frisse Maespilsners (toegegeven, niet ons favo-brand) hielpen ons het hoofd koel te houden op deze zwoele zomermiddag.
Leuk hoogtepunt van onze uitstap was de pitlanepas die ons rond de nek gezwierd werd tijdens het laatste half uur van de race.Zo konden we kennismaken met de teams zelf, en belandden we al snel aan de pitbox van KRK-Racing, de stal van de broertjes Clouseau.
Na 17 jaar racen hebben zij dit jaar voor het eerst het heft zelf in handen genomen met hun eigen team, en maken ze de circuits onveilig met een magnifiek snelle Dodge Viper GT3.
En dan nu de clou van het verhaal:
We namen deel aan de wedstrijd van circuit Zolder, en kregen zopas het bericht dat we een circuitdoop met KRK-racing hebben gewonnen
Binnenkort scheuren we dus door de kanaalbocht en de Jacky-Ickx chicane met maar liefst 10 cylinders onder onze tenen, samen goed voor een beestige inhoud van niet minder dan 8,2 liter.Het zal alleszins van een ander niveau zijn dan de Beetles uit de funcup
En als we het overleven dan brengen we verslag uit!
De laatste tijd was het een beetje windstil op de Crespoblog.Vakanties allerhande verhinderden ons om jullie up-to-date te houden met met de meest nutteloze trivia en hotnews uit de streek.
Deze inactiviteit kwam voor sommige locale politici met losse handjes bijzonder gelegen, maar helaas, vanaf nu is de Crespoblog terug watching you!
We maken dadelijk al even een bruggetje naar het gloednieuwe TV-seizoen, want gisterenavond kregen we de eerste aflevering van De beste hobbykok van Vlaanderen in onze magen gespitst.
Het opzet: onze 2 ultieme culinaire idolen (Peter G. & Sergio H.) gaan op zoek naar de beste thuiskoker van de helft van het land (toegegeven, de titel van het programma laat werkelijk niets aan de verbeelding over).
De eerste aflevering leek een beetje op een doordeweekse idool-preselectie.De term uitlachtelevisie hing de hele avond in de lucht. Peter en Sergio ontvingen 100 zelfverklaarde keukenprinsen en prinsessen, die hen het summum van hun kunnen voorschotelden.We zagen ondermeer vakkundig doodgemepte schnitzels en nu-ook-weer-niet-zo-verse zeetongen de revue passeren, en sommigen waagden zich zelfs nu pas voor een eerste maal aan het vakkundig dresseren van een bord.
Het was soms ontroerend om zien hoe vele thuiskokers absoluut overtuigd waren van hun eigen finesse.Zo was er die éne kandidaat bij wiens kubisme van zwaardvis er een heuse gebruiksaanwijzing hoorde.Uit het aantal ingrediënten dat deze plât de résistance telde kon vlot een 2-cijferige vierkantswortel getrokken worden
En de Michelinchefs? Zij dachten er overduidelijk het hunne van
Het was in elk geval een plezier om te zien hoe deze twee topkoks in één oogopslag een gerecht konden taxeren.Het kunnen van Peter Goossens was ons na onze doortocht in Kruishoutem reeds bekend, maar toch sloeg hij ons met zoveel parate productkennis wederom met verstomming
Uit het 100-koppige zootje ongeregeld werd een reductie van 30 min of meer talentvolle keukenpieten geselecteerd.Als eerste vuurproef mochten zij een heuse bisque dhomard preparen.Ook al waren al de benodigde ingrediënten voorhanden, en konden de betere kookboeken worden ingekeken, toch draaiden velen de soep in de soep Eén bevallige kandidate slaagde er zelfs in om haar basisingrediënt stante pede in de vuilbak te keilen!
De beste hobbykok van Vlaanderen is een hoogst onderhoudende show, waar we ongetwijfeld nog niet het laatste van gezien en gehoord hebben.Ondergetekende kijkt in elk geval reeds reikhalzend uit naar volgende week, al was het maar om te weten welke edele ingrediënten er wederom onvakkundig naar de haaien worden gekookt!
Vlaams televisie monument Pieken Paultje zorgde in de jaren negentig voor nooit eerder geziene reportages. Hij zocht extremen op en haalde die voor de lens.
VTM gaat mee in de stroom van nostalgie die ons de laatste tijd overspoelt met 'de Meesterwerken van Jambers'. Elke woensdag kunnen we voortaan om tien uur 's avonds weer genieten van de interviews en dikwijls bizar aandoende diepterepo's van onze vriend Jambers.
De meest marginale figuren passeren de revue. Vlaanderen stikt(e) van de randgevallen en Polleke bracht die verhalen rechtstreeks bij ons in de woonkamer.
Wat echt ontbreekt is een nieuwe reeks, die de hoofdrolspelers van toen nu weer gaat opzoeken.
Wat zou er zoal gekomen zijn van:
- de dakloze Steven, die agressief werd wanneer hij tevergeefs bedelde. - de heroïne hoertjes in Antwerpen, die in ruil voor sex geld kregen en dat dan onmiddellijk verkwanselden aan een pakske bruin én een pakske wit. - oud-lector Jella Di Perna, die zeer trots haar glazen huis voor gans Vlaanderen openzette. (gisteren trouwens weer in vol ornaat te aanschouwen op de commerciële) - buitenwipper Rudy, die met kogelvrij vest aan de deur stond van de legendarische bollendiscotheek Club X. - zatte René, die zijn moeder lik op stuk gaf zonder reden, maar met een eeuwig stuk in zijn kraag. - transgender icoon van Sint-Truiden Joery. De redactie had indertijd lucht gekregen dat Jambers' crew zou komen draaien in het plaatselijke stationsbuffet. Zodoende zijn ook wij op pellicule vastgelegd, ware het al hangend en grappend aan de toog. Zatte René zou er jaloers op geweest zijn.
Waarschijnlijk hebben vele sujetten reeds het hoofd erbij neergelegd, waardoor Jambers een nieuwe reeks drastisch zou kunnen inkorten.
Extra: deze zou bij Jambers niet misstaan hebben. We zien een rasechte oerhollander aan het werk over zijn favoriete onderwerp, op het Zwarte Cross festival. Classic!!
Zangeres Lady Gaga zou maar voor vijftig procent effectief lady zijn.
Het gerucht doet de ronde dat de electro-schok-brok beschikt over beide geslachten. Stefanie Germanotta, want dat is Gaga's echte naam, ontkent zelf haar hermafrodisme in alle toonaarden en noemt het zelfs belachelijk. Ook de manager gebaart van krommenaas, maar hoopt stiekem op een verkoopcijferexplosie van zijn protégé.
Deze 'lady' gaf eerder wel toe biseksueel, maar toch smoorverliefd te zijn op haar huidige vriendje Speedy. Nee, haar betere helft was niet Danny Boffin, maar wel één of andere danser die blijkbaar niet vies is van wat freakiness...
De serieuze en minder serieuze media springen op het 'nieuws' als Herwig Vanhove op een verse beenham. De geruchten ontstonden er na het zien van concertbeelden. Daarop zagen veel mensen niet enkel een pokerface, maar ook een bult ter hoogte van het kruis van de zanger(es).
Op de bijstaande foto kon ze het onding alleszins goed verbergen.
Onze sympathieke Hbvl correspondent Jef Croughs laat ons bij deze weten dat Restaurant Durondeaux (in een niet zo ver verleden ook wel Bigarreaux) vrijdag de deuren opent...
Ex-Souschef Kim Allegria wist zich hoofdzakelijk te omringen met ex-Bigarreaux werknemers, hetgeen voor hem reden genoeg is om te zeggen dat het geheel weer op hetzelfde niveau zal staan als bij de runner-up van chef ClauClau in Kortrijk.
Wij zijn natuurlijk uiterst benieuwd naar Kim's culinaire kunnen, en zullen Durondeaux dan ook spoedig met een reservatie vereren!
Ondertussen blijft het wel bijzonder geheimzinnig stil rond de vorige bewoners van de école moyenne, An & Tom. Een tijdje geleden kondigden zij nog met veel branie aan dat hun toekomstplannen weldra uit de doeken zouden worden gedaan, maar enkele weken later lijken zij nog steeds van de aardbol verdwenen...
Misschien kan onze collega cybernostradamus Raf V. nog eens in zijn glazen bol kijken?
Onze bij wijlen correspondent ter plaatse, inside info man, STVV-loyalist, mede-Bourgondiër en manusje van alles Koenie heeft een eigen blog.
Op Koenie.be kan je zijn mening terugvinden over de dingen die hem (en dikwijls ook ons) interessant lijken. De bedoeling van de blog is te zorgen voor een uitlaatklep, maar ook als aanvulling op zijn portfolio die later zal volgen.
Hopelijk krijgen we van zijn zijde nog steeds live feeds over vanalles en nog wat...
Afgelopen vrijdag mochten we het huwelijk van mijn nicht meemaken.
Alles verliep van een leien dakje. Zowel de kerkdienst als het avondfeest waren tip top... en gelukkig ontstonden er geen 'akkefietjes' tussen de verschillende families.
