De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
30-05-2009
The clash : Bigarreaux - Dell'anno
Even tussendoor om wat stoom af te blazen: een leuk spelletje... tip van de redactie: neem als te swaffelen onderwerp een foto van Claudio.
Heet van de naald Nicolas en Nathalie (beter bekend als Molly) zouden hun C4 ingediend hebben in restaurant Dell'anno. Zo kort voor de finale betekent dat een kleine ramp voor de keuken. Helaas kan hierover geen uitzending meer gemaakt worden, want volgende dinsdag wordt het pleit beslecht. De sms-ronde zal hierdoor dus weinig tot niet beïnvloed worden.
Regels en onze mening Wanneer je meedoet aan een televisieprogramma, onderteken je een soort van contract. Daarin staat duidelijk gestipuleerd dat je je onderwerpt aan de reglementen van het spelprogramma. Wanneer iemand een foute klinker koopt van Walter, kan nadien ook niet gezegd worden dat men eigenlijk een andere letter wou.
Naar analogie met alle andere spelprogramma's, want het blijft een spel, heeft Kortrijk die regels overtreden. Er wordt namelijk duidelijk gesteld dat de camera's ten allen tijden alles mogen filmen. Gaëlle en Claudio namen in de vorige aflevering echter een loopje met deze regels. Opnieuw, het blijft maar een spelletje, maar wel eentje waarmee je een heus restaurant op een prachtlocatie kan winnen. Vandaar deze motie tot wantrouwen: Dell'anno heeft zich niet gehouden aan de regels en dit is voor ons part onaanvaardbaar. We pleiten dan ook voor een onmiddellijke diskwalificatie van het Knokse duo.
Eigen campagne De Crespoblog heeft het plan opgevat nu maandag een dagje Knokke te doen. Niets bijzonders, zou je zo zeggen, ware het niet dat we promotie gaan voeren voor onze Bigarreaux. Hopelijk is dit alles geen maat voor niets.
Hardnekkige geruchten over een done deal steken immers de kop op. Zo zou een 'bevriend bedrijf ' 10.000 sms-en kado gedaan hebben aan Clau-Clau en Gaëlle. Sint-Truiden telt ongeveer 38.000 inwoners tegenover de 74.000 van Kortrijk, maar kan hopelijk rekenen op de sympathie van iedere Vlaming met een gezond verstand. In Bigarreaux zit toekomst, terwijl Dell'anno nu al een leegloop kent.
Aan de Crespoblog zal het alleszins niet liggen, want wij verleggen onze grenzen door ons belangeloos in te zetten voor de winst van Ann&Tom. Al geven we toe dat belangeloos een relatief begrip is... we hopen gewoon dat deze culinaire meerwaarde in de stad mag blijven bestaan.
Als trouwe Mijn Restaurant-kijkers hebben we enorm plezier beleefd aan dit seizoen.
Niet enkel het feit dat Ann&Tom twee toffe peren zijn, maar ook om de simpele reden dat onze stad gratis reclame krijgt op het moment dat VTM het meeste kijkers vergaard, doet ons erg dankbaar zijn. Nu hebben we op het gebied van toerisme niet te klagen in onze fruitstad. We krijgen de bussen met toeristen nu al niet meer geslikt op een zonnige zondag. Maar na het Katarakt-effect kunnen we ontegensprekelijk toegeven dat er ook zoiets is ontstaan als Bigarreaux-toerisme. Wat zijn we dankbaar dat dit mooie pand in de Stiestroat nog vrij was.
Finale Zoals de meesten onder jullie wel zullen weten is Sint-Truiden verkozen om het in de finale op te nemen tegen Kortrijk. De aflevering van afgelopen donderdag laat weinig aan de verbeelding over. De competitie is echt losgebarsten. Productiehuis Kanakna wil ons doen geloven dat vooral Bigarreaux bezig is met campagne voeren. De management perikelen in Dell'anno nemen de bovenhand en ook tijdens het duel tussen de twee koppels komen Gaëlle en Claudio er niet positief uit.
Kritiek Ze doen het toch maar weer bij VTM... ons doen watertanden naar meer beelden, achtergrondweetjes en geheime info over de deelnemers. Maar waar ik toch enige kritiek wens over te spuien is het volgende:
- ondanks het rotkarakter van chef Clau-Clau en zijn Gaëlle, krijgt Kortrijk niets anders dan schouderklopjes. Peter Goossens is duidelijk gecharmeerd door wat Claudio klaarstooft (of laat klaarmaken). We merken slechts een opmerking over het 'kleine' personeelsprobleem. Nadat Goossens alludeerde dat mensen niet graag bij een Italiaanse zot komen eten, nuanceerde hij vlug zijn eigen uitspraak om geen pot kokende saus in zijn gezicht gegooid te krijgen. Ik hoop enkel dat de 290,00 -kostende menu geen wrange nasmaak gaat krijgen in 't Cleefse Hof.
- vanaf het begin wordt Dell'anno getipt als mogelijk winnend restaurant. Zelfs de recensie van Inspecteur Couteau (die naar onze niet zo bescheiden mening, trouwens niet kan tippen aan onze deskundige uitleg) neigt weer naar klakkeloos favoritisme naar Kortrijkse zijde.
- het hautaine gedrag van zowel Gaëlle als Claudio stellen wij niet op prijs. Moest Dell'anno winnen kondigen wij nu al een onverwacht bezoek aan ter plekke, alwaar de keuken en de zaal aan een stevige en rigide recensiebeurt onderworpen zullen worden.
- Ann is blijkbaar toch snugger, want ze haalde het met onderscheiding in het verbale duel tegen de onmondige West-Vlieten.
Vuirziechtieg! We durven bij deze geen voorspelling doen. En let wel: dit is de eerste keer in de ganse Mijn Restaurant-geschiedenis. Enkele bedenkingen:
- Je zou kunnen pleiten dat Dell'anno een betere keuken heeft dan Bigarreaux. Dit kunnen we zelf niet checken, aangezien we wegens tijdgebrek niet hebben kunnen recenseren in die Oude Dekenij. De gerechten in Sint-Truiden, en dit kunnen we wel zelf weten, waren vlekkeloos geprepareerd en geserveerd. Dat argument gaat wat ons betreft dus niet op.
- Ook op properiteit moet Bigarreaux niet onderdoen voor de Knokkers... 14° voor visjes is gewoon not done! De dikke vliegen die constant voor de spycams doorzoemen laten ons ook niet meteen het water in de mond komen. Na het advies van de voedselinspecteur veegt Claudio zijn 'kluuten' ook nog eens degelijk aan diens raad. De kruidige plantjes met potjes bleven rustig naast de stoof geposteerd.
- De campagne is hevig losgebarsten. Vanavond kan je in de Hassletse discotheek Versuz naar de official Bigarreaux-fuif in aanwezigheid van Ann&Tom. Ook in het Kortrijkse vindt er een feestje plaats, maar dat interesseert ons net iets minder.
- De stad Sint-Truiden plant aanstaande dinsdag, uiteraard in samenwerking met Trudor, een groot volksfeest op de grote markt bij winst van Bigarreaux. De redactie zal, als waren we heuse leiders van de meesters van de ceremonie, uiteraard aanwezig zijn om alles met argusogen gade te slaan. Enige vorm van fraude zal onderzocht worden tot op het bot en meteen breed uitgesmeerd worden op het net! Intussen geven we toe nerveus te zijn tot in onze kleine teen en hopen stiekem toch op een volle winst voor onze Bigarreaux-kes. Vandaar sms Sint-Truiden naar 6677! Het moest maar eens helpen...
Zoals voorspeld en verwacht gaat Bigarreaux naar de finale van Mijn Restaurant. Groet Fiest in Sintruin!
Tijdens de aflevering van gisteren mochten we allemaal getuige zijn van hoe Tom, maar vooral Ann alles in de strijd wierp om de finale te halen. Ze schuwde geen enkele tactiek en trok zelfs tot in Turnhout om sms-en te ronselen. Restaurant 't Gerecht werd overrompeld door een blitzbezoek, inclusief flyers. Dit tot groot ongenoegen van de koningin van het tranendal, Wendy. Ook het inderhaast opgezette festivalletje op de Turnhoutse markt kleurde even geel-blauw.
Krim-ineel-son Vanwege de Crespoblog wensen wij deheer Patje Krimson een pukkel toe op een moeilijk te bereiken plaats. Dit heerschap duikt overal op waar er anti-Truiense gevoelens heersen (bekerfinale 2009 - markt van Turnhout - ...). Vandaar dat wij nog maar eens onderstrepen dat Regi Penxten een duel tussen de twee met verve zou doorstaan.
Cook-off Als competitie binnen de competitie had VTM gekozen om een rechtstreekse cook-off te houden op de Leuvense markt. Chef Chris blaakte van zelfvertrouwen, dat alweer de kop werd ingedrukt door het Bigarreaux-team. Ann&Tom liepen in Leuven met de meeste stemmen weg... toen al...
Campagne Drijvende krachten achter dit hele campagne verhaal waren (eveneens zoals reeds lang voorspeld door de redactie) uiteraard: - Luc Withofs - Peter Onkelinx - Pascale 'Pascy' Monette (door de VTM ondertiteld als Paski) [nvdr.: Pascy pleitte ervoor om Bigarreaux naar de halve(!) finale te sturen] (Patricia Ceyssens koos voor de kookkunsten van Ann, maar daar zal de liberale groentenboer Pascy ook wel voor iets tussengestoken hebben, immers: "Be pour, jaan en poete gie Pascy oech nè kloete!") - één of ander Truiens reclamebureau (met als opvallend personage jongeheer Dunon) - Starmeal (het bedrijf achter de Bigarreaux-slaatjes, die verkocht werden in ruil voor een sms naar 6677)
Nu is de Crespoblog vanaf het begin uiterst steunend geweest voor restaurant Bigarreaux. Uiteraard gebeurde dit alles met een grote sérieux, door middel van heuse recensie-avonden in zowel Sint-Truiden als Turnhout. We willen graag deze lijn verder trekken en meewerken aan de campagne. De vergadering hieromtrent zal trouwens vandaag plaatsvinden op hetzelfde moment als enkele andere activiteiten in de stad:
Vrouwendag Vanavond vindt in Sint-Truiden, net op het goede moment voor Ann&Tom, de grote vrouwendag plaats. Peterke 'Iron Man' Trudor organiseert voor de zoveelste maal een Ladies City Day, speciaal voor de vrouwkes.
Terwijl de mannen naar de CL-finale tussen Barça en Manchester kunnen kijken, genieten de aanwezige dames van goodiebags vol met Tena Lady, Baby Cham en ander gesponsord materiaal.
Elke man die zijn vrouw vergezeld op deze dag is voor ons part ofwel: - een grotere sloef dan Xavier Waterslaeghers ofwel - een controlefreak die zijn 'lady' geen 'day' speciaal voor zich alleen gunt
Filmpie Als begeleidende filmpjes zien we het 'theme tune' van Mijn Restaurant in zijn originele uitvoering 'Chelsea Dagger' van The Fratellis. Wij hebben plannen om het lied op een geheel eigen Truiense manier te brengen, maar die demonische en diabolische ideeën zitten voorlopig nog in de pijplijn. Het tweede filmpje gunt ons een blik achter de schermen van de campagne, net na de eerste nominatie.
Laten we even terug-en vooruitblikken naar het gegeven van Mijn Restaurant, toch wel één van de hete hangijzers op onze blog de afgelopen tijd. Net als vorig seizoen waren de afleveringen een bron van vermaak, plezier, humor en druppelende fantoom smaakpapillen, evenals een reden tot ergernis, verhoogde bloeddruk en gefronste wenkbrauwen.
Sint-Truiden Dit seizoen in het bijzonder lag ons extreem na aan het culinaire hart, want wat bleek...: onze fruitstad zou zijn deuren openstellen voor een duo restaurateurs die gingen voor de overwinning in het programma.
Premonitions Vanaf dag nummer één speelde de Crespoblog kort op de bal. Met een voorspelling van de Maaskantse deelnemers scoorde redacteur Thuram meteen een vette twee op twee. De primeur van het logo was enkel en alleen voor onze blog en we zouden geen grote ogen opentrekken, moesten ook de andere voorspellingen uitkomen.
Spionnen Als we kijken naar bijhorende foto zien we duidelijk dat het pleit reeds beslecht is in de voorlaatste nominatieronde. Wie gaat er naar de finale aan de zijde van Kortrijk? Zal Turnhout voor de derde keer op rij een nominatie overleven, of gaan Ann & Tom alsnog lopen met de eer? Dat is de vraag die op de tong van gans Vlaanderen ligt.
Wij doen naar goede gewoonte een gedurfde voorspelling: enkele spionnen zijn gisteren (met het ganse gezin) langsgewandeld in de Diesterstraat. Het gebouw waar vroeger de Ecole Moyenne zich bevond en nu wordt bevolkt door keuken en zaal van restaurant Bigarreaux. Het was... nog steeds geopend en draaiende.
Onze overige insiders weten ons te melden dat de sms-end Vlaanderen Heston Blumenthal's advies heeft opgevolgd, wat betekent dat Chris en Wendy de deuren mogen sluiten. Niets dan goed nieuws dus voor Sint-Truiden... al moet de ultieme strijd nu aangebonden worden tegen de gedoodverfde favoriet Dell'ano.
Extra De entertainende factor van het programma lag zeer hoog, mede dankzij de deelnemers. Wie kan Deborah en Rebecca, of was het nu omgekeerd, vergeten? Ook de Gentse Koppen lieten van zich spreken op allerlei vlakken, behalve op de manier waarop het echt belangrijk was.
De ex-uitbaters van Fleur Délice en La Scène steunen Bigarreaux voor de volle 100%, net als wij... wat inmiddels dankzij onze bezoeken in zowel Turnhout als Sint-Truiden overduidelijk is voor de deelnemers zelf. Misschien komt de redactie zelfs in beeld dmv een interview tijdens het diner en na het eten in de publieksbox. We kijken vanavond rond de klok van half tien gespannen toe!
...want alle roodharigen mogen op zaterdag 30 mei gratis naar het pretpark Walibi.
Het park wil op die manier de attractie Calamity Mine in de kijker zetten.
Het razendsnelle treintje is vernoemd naar de Far West legende Calamity Jane (die rosse waar Lucky Luke meermaals mee gesignaleerd werd). Misschien was Jane wel een Truinoske, want haar echte naam was Martha Jane Cannary!
Leuk om te weten: ook Bassie zou gratis binnen mogen die dag, want iedereen die niet natuurlijk venetiaans blond is van haarkleur, maar toch de moeite doet om een rode pruik aan te doen, hoeft geen toegangsticket te betalen. Schrijf je dus alvast hier in.
Op de sociale netwerken site Facebook heeft Daniëlle Reynders, mevrouw de procureur van Luik, zich toegevoegd bij enkele groepen. Zo is ze nu officieel lid van de groepen: -"Didier Reynders" -"De Mouvement Réformateur moet de grootste politieke partij worden van Wallonië"
Deze Hannelore Martens van de vurige stede is de zus van franstalig politicus en MR-voorzitter Didier Reynders. U weet wel, die man die denkt Nederlands te spreken in de media, maar eigenlijk gewoon losstaande woorden aan mekaar rijgt.
Dat mevrouw Reynders ook lid is van de volgende groepen, wordt schandelijk over het hoofd gezien door de diverse media: -"Ik ben tegen de jacht op weerloze zeehondjes op de Canadese kustlijn." -"Frans is een wereldtaal die het Chinees zal overstijgen. Ik weiger een andere taal te leren." -"Ik knip mijn haar extreem kort en doe toch grote oorringen aan."
Geen erg, zou u kunnen denken, maar wat Mevrouw Reynders zelf over het hoofd ziet is dat ze als magistraat neutraal moet blijven en geen blijk mag geven van enige politieke voorkeur. Foutje Daniëlle!
Pas nu maar vlug je profiel aan op Smoelenboek. Dat zelfs zulke hooggeplaatste personen niet langer dan twee seconden bedenktijd nemen om zomaar iets op het net te smijten is bijna onbegrijpelijk. Gelukkig hebben wij onze blog om de gal te spuien!
Na de tweede testmatch, die faliekant afliep voor de mauves van A'lcht in het voordeel van de rouches uit Stndrd, heeft Anderlechtspeler Jonathan Legear een straffe stoot uitgehaald. Hij reed met zijn X5 tegen de gevel van een gezin in Londerzeel. Jonathan was eerder al het middelpunt van spot in de Brusselse spelerskern. Diezelfde X5 werd eind vorig jaar door zijn ploegmaats volledig beplakt met stickers.
In april van vorig jaar deed de toenmalige STVV-spits hem die krachttoer al een keer voor. Als podium voor dit spektakel koos Van Houdt de rotonde op de Hasseltsesteenweg uit. De brokkenpiloot blies positief op een ademtest waardoor zijn rijbewijs werd ingetrokken. De dag nadien trainde Van Houdt wel weer gewoon mee met de A-kern. Peter kon wel tegen een stootje, dat was algemeen bekend.
Het aangereden huis, waarin een Armeens gezin woonde, werd onbewoonbaar verklaard. Van Houdt bood zijn excuses aan. Het OCMW voorzag het gezin van een nieuwe woning, terwijl Peter enkele waardebonnen tevoorschijn toverde. Het nieuws haalde zelfs het Nederlands forum voor Armeniërs. Of was het nu het Armeens forum voor Nederlanders?
Legear ontkende in alle toonaarden dat er alcohol in het spel was. Nog een Truiense Truc die ons bekend in de oren klinkt. Daags nadien vertrok Legear naar verluid echter niet meteen op vakantie.
Vlaanderen telt reeds twee vliegende Space Cakes annex volkshelden die de eer hebben gehad een ruimtereis te maken. Na Dirk Frimout mag Frank De Winne voor de tweede maal reeds mee met de Russische Sojoez-raket. In 2002 ging de halve Gentenaar, kwart Truienaar al eens mee als kosmonaut.
Normaal gezien zou hij samen met zijn ESA-collega's woensdag moeten vertrekken vanop de oudste lanceerlocatie van de wereld: de Baikonoer basis in Kazachstan. Hevige rukwinden beletten echter voorlopig dat de raket kan klaargemaakt worden om afgeschoten te worden richting ISS. We houden het voor u in de gaten.
In het fragment zien we zijn ex-vrouw Hilde De Winne communiceren met haar toenmalige echtgenoot. Inmiddels heeft de ruimtevaarder gekozen voor een Russische ega. De Winne woonde tot voor enkele jaren op Nieuw-Sint-Truiden. Vandaar de inside info... ons kent ons... u kent dat wel.
Gisteren was zijn dochter Nele bovendien voor de eerste maal op televisie te bewonderen. Ze gaf haar mening over haar papa die voor haar vooral een held is omdat hij haar papa is. Hoe vertederend toch weer. Nele is bezig aan de studies van industrieel ingenieur, maar heeft geen verdere ambities om zo hard als haar vader van de grond te gaan.
Onze herinnering aan De Winne blijft er een met gemengde gevoelens. De hele Truiense markt stond afgeladen vol met trotse Truineers en de eerste vraag die in Frank's knappe kop opkwam was vragen naar de uitslag van de Buffalo's. Toch proficiat Frank, ook van Prins Filip die zich nog steeds afvraagt oewat je door het raapmje kan zien...
Beste bloglezers, zoals u misschien weet is restaurant Bigarreaux genomineerd in ons favoriet culinair sensatieprogramma: Mijn Restaurant. Stem Ann & Tom naar de finale, door Sint-Truiden te sms-en naar 6677.
De lokale campagne is alvast in aller ijl op gang getrokken.
De brede schouders van schepen Vossius moeten helpen bij het behalen van meer stemmen dan Chris en Wendy van Turnhout. De blauwe reus vraagt aan al zijn collegae om mee op de boot te springen. Echt smakelijk is het niet... al die verkiezingstronies, met daaronder de Bigarreaux-banner geposteerd.
Ann & Tom verdienen al onze steun en sympathie, maar of ze dit op de juiste manier doen in de toekomst valt nog maar af te wachten.
Ze lanceren alvast de 5 werken van de Bigarreaux. Het actieplan houdt verschillende stappen in (5 warempel), waaronder studenten mobiliseren, een Bigarreaux-slaatje op de markt brengen en last but not least: ze zouden niemand minder dan Racing gEnk gaan steunen tijdens de bekerfinale.
Let op Mijn Restauranters: het gaat niet alleen over een Limburg gevoel... Truineers zijn nu eenmaal 'e Ras Apoat', en gaan misschien de blauw witte actie niet appreciëren. Een gewaarschuwd restaurant is er twee waard.
Tijd voor een onverbloemd stukje scheldproza aan het adres van chef Claudio Dell'anno.
Wat we gisteren op de commerciële weer door de strot geduwd kregen vanuit Kortrijk ging voor de Crespoblog een stap te ver.
Wel lekker, niet lief Toegegeven, we hebben zelf de kans nog niet gekregen om er een lunch, laat staan een diner te gaan degusteren. Over de Knokrijkse kookkunsten kunnen we bref zijn: een sterrenchef heeft altijd gelijk. Peter Goossens heeft drie exemplaren, dus zullen we maar blind vertrouwen stellen in de man zijn getuigenis. Tenslotte zullen we in juli zelf de kans krijgen om zijn creaties tussen de kiezen te malen.
Nek Waar we ons echter niet mee kunnen verzoenen is het hautaine gedrag van Il Duce Piccolo. Zelfs de trouwste klant verweet hij voor domme duif. Dhr. Verlinden die waarschijnlijk een plaatselijk vorkliftenbedrijf heeft mogen overnemen van de voorouders, bestelde bij de opening van het restaurant twee tafels per week! Soms verschijnt hij zelfs drie tot vier keer op het appel en meent in de gerechten nog altijd iets nieuws aan te treffen. Waarschijnlijk is het de gal van Clau-Clau, die zorgt voor een speciale smaaksensatie, want geen enkel bord is met liefde klaargestoomd.
Bovendien bestelde Meneer Verlinden voor hem en zijn (ongetwijfeld buitenechtelijke) kroost een Spaanse Ribeira del Duero van 1996. Een dergelijk flesje druivensap met alcool kost bij Dell'anno al gauw 290 lappen. Het getuigt van weinig respect, maar vooral van een zeer laag iq, wanneer je als chef je beste klanten te kakken zet voor gans Vlaanderen. Niet echt snuhher hee vriendje!
Scatman De Kortrijkse ober 'Scatman' kwam op zijn vrije dag langs in Sint-Truiden en was dolblij met de massa's Tom die hij aan tafel kreeg. Toen Tom niet verder inging op de ongepaste avances, schopte Scatman eens terug in de thuishaven, deftig na... "Wat een betweters zijn die Ann en Tom wel niet?" Claudio deed er nog een schepje bovenop door de Truiense sous-chef persoonlijk aan te vallen op zijn uiterlijk. "Hij lijkt op Michael Jackson." en "Hij ziet eruit alsof hij onder een kamion gestoken heeft." kan je moeilijk uit zijn context rukken. Claudio heeft zichzelf waarschijnlijk nog nooit aanschouwd. Misschien geraakt hij niet aan de spiegels. (Ok, deze was gratuit, maar het zat eraan te komen). Beseffen deze lui dan niet dat er een camera opstaat? Wat maakt het eigenlijk ook uit. In Kortrijk doen ze toch rustig verder... want ze blijven onbegrijpelijk het meest populair. Hopelijk laat Vlaanderen het gezond verstand wel een keertje zegevieren tijdens de sms-ronde, en laten ze deze omhooggevallen zwarte olijf niet ongestraft verwijten spuien aan het adres van Jan en Alleman. Fait gaffe Claudio! Fait gaffe!
Extra! In de volgende aflevering mogen we kennismaken met Heston Blumenthal, de wereldvermaarde chef van het Britse toprestaurant 'The Fat Duck'. Deze zaak wedijvert in een constante strijd met 'El Bulli' om de titel van beste restaurant van de wereld. We zijn benieuwd of Ann (en haar sous-chef Kim) Blumenthal kunnen overtuigen van hun kunsten.
Zou Claudio kritiek kunnen verdragen wanneer de kale topchef uithaalt naar diens creaties? Wij zijn al lang blij als deze topper een eerlijke mening naar voor brengt, die goed gefundeerd is. Als foodies kan je niet anders dan watertanden, wanneer zulke meesters het hebben over ingrediënten en bereidingen. Over Clau-Clau: wij hopen dat al zijn potjes overkoken, want na zo'n stemmingmakerij, ben je onze sympathie kwijt.
Guy Ritchie, de ex-man van Madonna, heeft een nieuwe film ingeblikt. We krijgen een heel andere, minder geromantiseerde kijk op detective Sherlock Holmes.
We kennen Ritchie onder andere van Britse gangsterklassiekers 'Lock Stock and Two Smoking Barrels', 'Snatch' en zijn voorlaatste 'RocknRolla'. Zijn genre is apart, snoeihard, origineel met een serieuze dosis humor. I love it...
De Guy is inmiddels gescheiden van Madge, maar de twee gaan nu toch buren worden. Ritchie kocht een huis op minder dan 200 m van Madonna. Op die manier is de scheiding niet te zwaar voor de kids.
Geheel onverwacht is gisteren toch nog uitgelopen op een recensie avond! Hier ons relaas...
De vrouw en ik hadden afgelopen vrijdag een telefoontje gepleegd naar Turnhout bij de concurrentie van restaurant 't Gerecht. De bedoeling was een tafeltje voor twee te boeken.
Na een eerder subliem diner in het Truiense restaurant Bigarreaux, besloten we toch eens buiten de Haspengouwse grenzen te gaan loeren bij chef Chris en zijn Wendytje.
Ook de andere helft van de redactie en zijn ega vergezelden ons op deze Mijn-Restaurant-kruistocht.
Aan de telefoon hield het personeel de schijn hoog dat het restaurant tot de nok zou gevuld zijn, waardoor het accompagneren van onze partners-in-dine niet verzekerd was. Gelukkig was er toch nog ruimte voor twee extra gasten. Bij aankomst bleek trouwens dat er meerdere tafels leegstonden. Waar ligt de oorzaak van de aarzeling tot aanname van reservatie? Is het de angst voor een te drukke service, heeft de crew op het einde van dit seizoen evenveel fut als eersteklasse voetbalploegen die nog twee testmatchen moeten doormattelen, of wil 't Gerecht ons laten geloven dat het even succesvol is als concurrenten 'Dell'Anno' of 'Bigarreaux'? Volgens ons is het een combinatie van al deze factoren.
Desalniettemin besloten we als amateur recensenten met enige ervaring met een open mind, een lege maag en niet gespeend van enig favoritisme naar Turnhout te trekken.
Eerder werden alle Mijn Restaurant deelnemers van vorig seizoen reeds op de rooster gelegd. Matizze in Antwerpen was een verschrikkelijke ervaring, terwijl restaurant d'Hoogeschool in Leuven ons de eerste keer het beste leek te scoren. Exquisa en zelfs de Red Pepper waren best te pruimen, maar toch bleven alle restaurants een beetje steken in grijze gemiddelden en het net-iets-betere brasseriewerk.
Groot was onze verbazing toen bleek dat dit jaar restaurant Bigarreaux wel op bijna alle vlakken hoge toppen scheerde. Wij willen af en toe graag chauvinistisch overkomen, maar in het geval van culinaire recensies geven we een objectieve en eerlijke blogmening. In Sin City of all places dan nog wel! Zaken als Bigarreaux weet je pas echt te apprecieren, als je weer met de voetjes op de grond komt in een ander etablissement. Onze keuze: 't Gerecht.
Pand Na enkele omzwervingen via menig omleiding (en dan zeggen dat 'de Limbuurg' geïsoleerd en moeilijk te bereiken is) kwamen we ruim op tijd aan bij het oude gerechtsgebouw van Turnhout. De productie heeft niet op een centje gekeken bij het kiezen van de panden (zit de papa van Gaëlle hier voor iets tussen?). 't Gerecht speelt dan ook meteen zijn sterkste troef van de avond uit: het statige gebouw dat zich heus zou kunnen lenen voor het onderbrengen van een toprestaurant. Helaas is de omkadering van een iets ander niveau.
Wendy Ere wie ere toekomt... de Crespoblog stelde eerder dat Wendy even veel flair en branie had als een pantoffeldiertje op antidepressiva, maar dit huisvrouwtje is gegroeid in haar rol als gastvrouw. Ze is erg vriendelijk, gedienstig, lief, beleefd en behulpzaam. Helaas gebiedt de eerlijkheid ons ook te zeggen dat ons Wendy nooit een indrukwekkende verschijning of maître zal worden. Die taak gaat dan ook (een beetje onterecht) naar Marc (de gezapige bolle ober die eigenlijk niet zou misstaan achter de charcuteriestand van de plaatselijke superette). De blonde ober wiens naam ons nu ontsnapt leek ons veel meer overzicht te hebben over alle tafels. Wendy zette wel haar beste beentje voor en dat verdient voor ons part al kudos.
Opnieuw kreeg de Crespoblog een plaatsje pal voor de webcam. Nonkel Gert wist ons echter te melden dat dit high-tech snufje helemaal offline was. Gevolg geen Rudydans, maar toch naughty-files achteraf, waarover later meer.
Vooraf Als aperitief kozen we voor de Cava en Sergio-Gin-Tonic. Van de gratis energie die 't Gerecht eerder won viel niet veel te merken, ofwel wordt de gratis groene stroom helemaal niet aan de frigo's toebedeeld want deze bleken niet (erg hard) te koelen. Als begeleidend hapje hebben Chris en Wendy de ranzige olijven herleid tot een soort van tapenade, begeleid door enkele droge broodsticks die je bij de Italiaan ook kan krijgen. De amuses waren té simpel om op te dienen in een klassezaak. Het gefrituurd balletje Mozarella leek ons te komen uit een doos van de Aldi, de opgerolde hesp is zelfs not done voor een brasserie en de gazpacho (die bovendien erg zuur en niet fris genoeg was) gaf me onmiddellijk zure oprispingen.
Menu In 't Gerecht heb je verder de keuze tussen twee soorten menu's. Ofwel ga je voor het 4-gangige vissersmenu voor de 'luttele' prijs van 69 p.p. (89 met aangepaste wijnen), ofwel kan je kiezen voor het keuzemenu. Dit bestaat dan uit een voor-hoofd-en nagerecht voor 49. Aangepaste wijnen zijn hierbij niet te verkrijgen, door de verschillende optiegerechten waaruit je kiezen kan.
Ons keuzemenu varieerde tussen:
- Voorgerechten : gemarineerde asperge met langoustine (zonder gezicht) en de gebakken ganzenlever met appel en gember. De lever was helaas te hard geschroeid aan de zijkanten, waardoor een verbrande smaak achterbleef.
- Hoofdgerechten: lamsrib met geitenkaas, ratatouille chutney en gekonfijte aardappel, en voor de vrouwtjes Filet Pur van witblauw rund met gekruide gefrituurde aardappelen en de zeebaars met kruidenpuree. De kruiden waren helaas niet te proeven in de puree. De Filet Pur was echter wel een aardig stuk vlees (in drie delen), dat zelfs zijn cuisson (bien cuit)goed bereikt had. De lamsrib was op zich niet slecht, maar er was geen enkel spoor van geitenkaas en de chutney leek eerder op een koude sauce provençale. De combinatie van warm vlees en koude groenten was op zijn minst bizar te noemen, en zorgde voor bedenkelijke blikken achter het bord.
We verkozen onze wijnen zelf de gerechten te laten begeleiden en kozen bij het voorgerecht voor de enige witte Italiaan op de uitgebalanceerde (?!) kaart. De rode wijn van onze keuze (Bourgogne Haute Beaune: dezelfde als in De Bink, maar dan van 2002) bleek helaas uitverkocht. De vervangwijn was wel top (maar met een mengeling van Merlot en Cabernet Sauvignon kan er eigenlijk al heel weinig misgaan, tanines troef!).
De prijzen waren navenant, en dus aan de hoge kant.
- Tussengerecht: dit stond niet op de kaart, maar aangezien de gerechten niet echt groot waren en wij zelf wel weer 'op onze grote' uit waren, gingen we voor de kaasjes. Wat we hier voorgeschoteld kregen tartte elke verbeelding. Drie kazen die ons echt wel verbaasden , maar dan eerder in de negatieve zin. Drie lompe hompen simpele kaas, met een streepje honingsaus, wat nootjes en enkele rozijnen. Voor 10 extra hadden ze hier toch wel wat meer originaliteit aan boord kunnen leggen. De ongeschreven kaasplankwet "blauw - zacht - hard" werd duchtig met de voeten getreden. Een kaasbord hoort edel te zijn, met kleine, lokale kaasjes die de plaatselijke boer desnoods met z'n eigen zweetvoeten tot de juiste textuur weet te kneden. Helaas leek dit meer op een portie kaas voor bij de Duvel, gelukkig was hij nog niet in minuscule blokjes gesneden...
- Nagerechten: hier waren de verwachtingen hoog gespannen, want zelfs de recensenten proefden hier duidelijk een andere hand in. De passievrucht, mango en praliné smaakten heerlijk, net als de chocoladefantasie. Het dessert bleek een eenzaam hoogtepunt van de avond. De crumble was heerlijk, de mousse van chocolade en niet overheersende whiskey perfect en de chocolade explosie deed zijn naam eer aan.
Enkele bemerkingen over de avond:
- het eten is te middelmatig en te prijzig. Een kleine vergelijking leert ons dat Bigarreaux 20 à 30 goedkoper (!!) was per hoofd en de ervaring leert ons dat de gerechten in 't Gerecht zeker 20 à 30 minder waard waren.
- de bordschikking is mooier dan ergens anders, maar de smaken en originele invalshoeken ontbreken. Tip aan de chef: nog meer proeven! De chef beschikt ongetwijfeld over een ruime technische kookbagage, maar de juiste combinatie van bitter, zout, zuur en zoet was vaak ver zoek. Van de zogeheten "umami" (de ondefineerbare "vijfde smaak" of "hartigheid" in't Japans) was er helaas helemaal geen sprake. En laat het nu net dàt zijn wat in een perfecte keuken de poseurs van de échte artiesten scheidt...
- Wendy is erg lief, maar daagde wel vooral in ons vizier op toen de camera in onze buurt kwam.
- het clientèle van de zaak was opvallend euhm... platsvloers. Valse borsten links en rechts, die bovendien zich niet van de indruk konden ontdoen dat wij professionele recensenten waren (wat slechts gedeeltelijk klopt). Jan met de Pet (letterlijk) schoof net voor ons aan in de foyer en was duidelijk onder de indruk.
- (naughty files) wij hebben onder impuls van Thuram onze ongezouten mening gegeven, zowel aan tafel als in de box achteraf, al dan niet in half beschonken toestand. Het valt nu nog af te wachten of onze eerlijke maar kritische mening sensationeel genoeg is om de kijkbuis te halen.
Wat strategisch knip- en plakwerk van de VTM-regisseur zal hier ongetwijfeld soelaas brengen....
...want alle 
