De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
12-05-2009
Skepsoblog
In Nederland moest het 'medium' Jomanda afgelopen maandag voor de rechtbank verschijnen, maar gaf schandelijk verstek.
Rechtzaak. In 2001 overleed actrice Sylvia Millecam aan de gevolgen van kanker. Ze weigerde chemotherapie te ondergaan en deed dit op aanraden van zienster Jomanda. Ze voelde wel iets bij Millecam, maar twijfelde sterk aan het feit dat het kanker zou zijn. In de rechtszaak zou nagegaan worden in hoeverre Jomanda invloed had op de beslissing van de actrice.
Valse hoop geven aan zieke mensen en daar dan nog munt uit slaan is al erg genoeg. Maar dat je ook je eigen leugens begint te geloven, dan ben je rijp voor collocatie.
Jomanda deed al eerder stof opwaaien toen ze Pim Fortuyn de raad gaf een bodyguard in te huren, net voor de aanslag op zijn leven. Ook de gebeurtenisen in Apeldoorn had ze naar eigen zeggen voelen aankomen.
Jomanda is maandag niet komen opdagen tijdens de rechtzitting, want ze voelde aan haar anustopje dat er ook op die dag iets ergs zou gebeuren. Ons verdikt is alvast gevallen: 'Schop voor de kont en celstraf'.
Als je al eens in 't buitenland komt, ben je deze gasten zeker al eens tegengekomen aan een kruispunt.
Gelukkig worden wij er grotendeels van gespaard. Hoogstens enkele verkopers van de daklozenkrant of van Rode Kruisstickers durven bij ons aan het raampje komen.
Hier zie je dé remedie tegen deze zakken(ruiten)wassers.
Afgelopen weekend werden er weer enkele lokale horecazaken bezocht door de redactie. We geven even een overzicht...
De Bink. We nemen zelden een blad voor de mond wanneer het gaat over hapjes en tapjes. Gelukkig weet iedereen dit te plaatsen in zijn context. We blijven immers ver weg van al té persoonlijke aanvallen en geven telkens een ludieke draai aan het geheel. Zo zijn de gebroeders Breesch graag geziene gasten op onze blog. Net als Tom Boonen, vangen hoge bomen veel wind. Wanneer je grote speler bent in het Truiense horecawereldje, dan kom je gegarandeerd aan bod op de Crespoblog. All in good fun uiteraard... Wat volgt is ons verslag van het zaterdagavondetentje op het terras van De Bink.
Een vorig maal lunchte ik samen met de wederhelft al eens in de zaak. Ik besloot te gaan voor de 'Hete Bliksem'. Dit was een soort van hutsepot bestaande uit een puree van aard -en gewone appel, savooi en geroosterd spek. Ik herinnerde me dat dit gerecht uitermate in de smaak viel, waardoor we besloten De Bink te vereren met een bezoekje van Sint-Truidens meest olijke recensenten.
De vriendelijke gastvrouw deed haar best om ons een tafeltje te bezorgen, ook al hadden we geen reservatie. Uiteindelijk werd er besloten te gaan voor een tafeltje van vier voor drie op het terras. We werden immers vergezeld door een derde onafhankelijk jurylid, namelijk Bert L.
Het hapje vooraf was een mini-terrine van vis met een pittig sausje en een kort (helaas zompig) broodstokje.
Onze keuze voor het hoofdgerecht viel op de Griekse Souvlaki (kleine lookerige brochetten), tsatsiki (huisbereide Griekse looksaus op basis van yoghurt en komkommer) en een pittig slaatje. Er viel weinig aan te merken op de bereiding, al mocht het slaatje iets verfijnder verschenen zijn. De spaghetti met kruidige pesto, zongedroogde tomaten, Parma en extra vierge olijfolie verdween geheel en gezwind in Bert's mond en maag. De porties waren meer dan voldoende.
Qua gerechten zit De Bink niet erg slecht. Qua bediening kregen we een uiterst sympathieke dame als ober. Helaas was het haar off-day. Zo kwam onze plat voor de bestelde fles (iets te frisse, waardoor iets te flets smakende én iets te jonge) Bourgogne 'Hautes Côtes de Beaune' (2006). De vraag bij bestelling of we frietjes wensten bij de pasta deed zelfs een Japans sprekend koppel ogen open trekken. Ook de rekening liet erg op zich wachten, al werd dit goedgemaakt door het degestiverend glaasje Limoncello en de goedlachsheid van de oberes.
De prijzen van de gerechten liggen in de aard van wat te verwachten valt voor een brasserie op de markt. De wijnen lijken ons echter vrij duur en wat opviel was het ontbreken van de jaartallen op de wijnkaart. Toch een serieuze indicatie voor kenners of ze zullen gaan voor de Picobello, de Barolo of de Brunello.
Grand Café De Pipel. Op zondag ging ondergetekende dineren in Brustem. Erg veel volk in deze zaak (het seizoen bij uitstek voor communiefeesten), evenals onze meest gewaardeerde en trouwe bezoeker Koenie en diens familie. Lolletjes werden uitgewisseld en messen gescherpt.
Ik ging volledig voor de Zeetong Meunière met frietjes. Niets op aan te merken, maar dat mag dan wel voor 31,00 en extra 3,00 voor de aardappelbereiding. De vis was evenwel goed klaargemaakt en aan een tafel van vijf personen moesten we niet lang wachten op vijf verschillende gerechten. Deze keuken heeft erg veel routine en vakmanschap (voor een grand-café) en dat merk je.
De bediening was, ondanks het hoge aantal cliënteel en het lage aantal personeel, erg vlot.
Na zulk een weekend is het weer tijd om de riem wat meer aan te spannen en me toe te leggen op meer sport en minder onstpanning.
De wereldpers blijkt een ware heksenjacht te ontketenen op de topsporter. Boonen is een grote naam in het wielersmilieu en dankzij zijn overwinningen én zijn flamboyante levensstijl gespreksonderwerp numero uno.
Als uithangbord voor de Vlaamse wielersport kan je verwachten dat de ogen meer op je gericht zullen zijn dan de gemiddelde mens. Maar dat hij zo aan het kruis wordt genageld, is er misschien toch een beetje over. Het witte Columbiaanse poeder werkt trouwens niet erg prestatiebevorderend.
De reactie van Boonen was erg lauwtjes (zie filmpje). Hij beweerde dat hij in april op stap was gegaan met wat vrienden. Ze deden een terrasje en Tommeke zei teveel gedronken te hebben. In zijn typisch Kempens accent stelde Boonen dat hij waarschijnlijk door den drank die den Duvel is en omgekeerd, toch iets genomen te moeten hebben. Dit gebeurde naar eigen zeggen tijdens een black-out door de alcohol.
Iedereen heeft een mening over zijn gebruik. De critici willen hem levenslang schorsen, terwijl mildere partijen hem nu al vergeven voor de misstap.
In de oude gloriedagen waren we nog oprecht blij als we een nieuw computerspel kregen.
Mozes en ikzelf speelden regelmatig op zijn Vectrex console. Daarna kwam de Commodore 64, met aangepaste spelletjes op floppydiscs. Nostalgie! Vervolgens kwam de NES (de eerste spelconsole van Nintendo, die bij ons op de markt kwam, zie foto).
De kerel in het volgende filmpje test enkele van deze oeroude toestellen uit door middel van enkele sci-fi spelletjes te spelen.
Deze officieuze intro van de Simpsons is waarschijnlijk gemaakt door een science fiction fan met teveel vrije tijd, maar helaas met weinig cartoonesk vermogen.
Om toch in het thema van de dag te blijven, deze post.
Star Trek-fans, beter bekend als Trekkies (letterlijk), vinden de nieuwe film over hun favoriete ruimtevaarders niet passend. (trailer)
Die hards vinden niet dat er zoveel mooie mensen in het concept passen. De plotwendingen, het verrassend goeie script en de extra liefdesscène jagen de Trekkies helemaal de boom in.
Volgens ons zouden de Trekkies blij moeten zijn, want de X-rated scènes in de nieuwe prent zijn waarschijnlijk het kortst dat ze ooit gaan geraken bij de liefde te bedrijven.
In het parodiërend filmpje hieronder 'trekken' ze de conclusies wel erg ver.
De immens populaire acteur Hugh Laurie kan je nu wekelijks aan het werk zien in House MD.
Hij speelt er een neurotische Amerikaanse (!) arts die niets liever doet dan zijn studenten treiteren. Laurie is een Brit en hij probeert zijn accent te verbergen door vooral veel gromgeluiden uit te stoten.
Laurie was in het Verenigd Koninkrijk een gevierd komiek en vormde lange tijd een duo met de manisch depressieve rakker Stephen Fry in 'A Bit of Fry and Laurie'.
Ook in Blackadder speelde hij aan de zijde van Mr. Bean (Rowan Atkinson) een eindeloos domme kloot. Ik zag hem liever in een Britse humorreeks, dan in de pseudo-intellectuele, doch hippe serie House.
Aandachtige kijkers hadden het misschien al opgemerkt, maar voor zij die op het verkeerde moment met de ogen knipperden tonen we hieronder nog eens de bewijzen:
Het Crespoblog Bigarreauxbezoek werd voor gans Vlaanderen in beeld gebracht met een één seconde durende passage op de thuisbuis.
Mysterieus als we zijn blijven we zelf grotendeels onherkenbaar, maar onze tafelgenotes maken er toch nog een mooi plaatje van
Markante details van het montagespel:
De uitzending wekte de indruk dat:
-Het om een middagservice ging.
-Tom niet aanwezig was.
-Er 2 strenge recensenten in de zaal zaten.
In werkelijkheid echter:
-Zaten wij er s avonds
-Liep Tom rond te huppelen als een dartel hert op een frisse lentewei
-Waren wijzelf de enige recensenten die in velden en wegen te bespeuren vielen
Zo zie je maar, op TV is niet altijd alles wat het lijkt (een mens toont zelfs een pak dikker, echt waar)
Hier op de Crespoblog echter houden we eraan om steeds de waarheid te berichten, en niets anders dan de waarheid!
The naughty-files: 'Alles wat je niet kon lezen in onze verslagen en objectieve recensies'.
Nog tijdens ons bezoek aan het restaurant dat nu al een culinaire meerwaarde betekent voor de stad, kregen wij bericht van nonkel Gert. Hij wist ons te vertellen dat uitgerekend ons gezelschap aan de tafel zat die zichtbaar was op de webcam.
Gert daagde ons uit om live de Rudydans te berde te brengen. Wat eerst ontstond als opdracht in vrij gezellige kringen, met beloning middels een handig puntensysteem, groeit nu uit tot een heus fenomeen. Zowel in het trendy uitgaansleven, op Joetoep als op de Vee-Tee-eM-webcam scoort de Rudydans behoorlijk. Moest de redactie ooit trouwen, scoorde ze nu reeds een aantal punten, want de Rudydans werd vlekkeloos en zonder schroom te midden van de andere klanten uitgevoerd. (bewijs: klik op de foto om te vergroten)
Wat je nog niet kon lezen in de verslagen was dat we na afloop van de maaltijd een gesprekje voerden met chef Ann. De aangepaste wijnen werden vlot bijgevuld waardoor onze mening op zijn minst als openhartig kon bestempeld worden. De (volledig terechte) complimenten vlogen richting keuken en Ann wist dit te appreciëren.
De Veiling-Stayen-Bigarreaux-connectie. De Crespoblog zou de Crespoblog niet zijn, moesten we onze stoute (doch keurig opgepoetste) schoenen uitgelaten hebben. We vroegen vrank en vrij naar de band met 't Veilinghuis en diens patron Withofs Luc. Ann beweerde enkel logistieke steun en wijze raad ontvangen te hebben van deze grote speler in de Truiense horeca.
Thuram en ikzelf namen hiermee genoegen, maar begonnen toch wild te speculeren. Withofs, gewiekste zakenman dat hij is, zou wel eens een snood plan kunnen gesmeed hebben. Bij een eventueel verlies van Bigarreaux in het concours dat 'Mijn Restaurant' heet, zou deze roodharige Veilingman wel eens Ann (en bij uitbreiding Tom) durven wegkapen om zo gezwind onder te brengen in zijn nieuwe zaak.
Zoals eerder reeds vermeld zal hij een nieuw restaurant openen met de 'betere keuken', in de nieuwe stadionvleugel van STVV: 'Stayen'. Withofs zou hiermee enorm veel gratis publiciteit wegkapen en bovendien één van de betere chefkoks in de streek onder zijn vleugels nemen. Moest hij er zelf nog niet aan gedacht hebben: bij deze een gratis tip voor je, Luc...
Uiteraard is dit pure speculatie van onzentwege, maar we staan er inmiddels stilaan voor bekend enkele juiste voorspellingen gedaan te hebben. Vooral wanneer het aankomt op lokale intriges en onverwachte primeurs.
