De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
29-04-2009
Mini S vs. Shopping Carts
Hoe prijs je als reclamemaker het rijplezier, de wendbaarheid en pittigheid van een vrouwenauto aan?
Net daarom ging Jambers Pico van FC de Kampioenen opzoeken. Het resultaat zie je hier.
De laatste berichten melden ons dat Michiels inmiddels probeert een nieuw leven op te starten, na alle omzwervingen. Zo trad hij begin dit jaar in het huwelijksbootje.
O jee, het is weer zover. De jeugd heeft weer een nieuwe rage: de Melbourne Shuffle. (zie filmpje)
Door het internet komen en gaan nieuwe hypes, jongerenculturen en rages sneller dan ooit tevoren. Bij elke dans hoort een eigen subcultuur of net het gebrek aan cultuur.
Ik volg al lang niet meer de verschillende onderverdelingen. Vroeger was het eigenlijk nog vrij simpel. De verschillende groeperingen bleven eerder beperkt. Zo had je: - Johnny's en Marina's (housemuziek die nu overal opnieuw de kop opsteekt dankzij de I love the Nineties en als onafscheidbaar hulpstuk de Camino-brommer en later de Booster Spirit.) - de Alternativo's of de Planten. (rockmuziek, metal,... te herkennen aan de lange haren en de geur van patsjoelie) - de Snobs (jaren 80: Millet-jassen en Vision scooters, jaren 90: Lacoste en eigenlijk alle merkkledij)
Als je nu origineel uit de hoek wil komen is het blijkbaar bon ton van liters mascara rond je ogen te smeren en fluokleuren aan te brengen naast gitzwarte lokken. En dan heb ik het nog maar over de jongens. Bah nee, geef me dan maar onze goeie ouwe tijd. Toen hadden de kids nog ballen, bij welke groep ze ook pretenderen te horen.
Gisterenavond was het eindelijk zover: na enkele weken geduldig onze beurt afwachten zwaaiden de magische poorten van Mijn Restaurant voor ons open.
En of we ervan genoten hebben: het plaatje klopte van begin tot eind en de Bigarreaux konden op geen enkel foutje worden betrapt.
Na een hartelijke ontvangst mochten we postvatten aan de voor ons uitgekozen tafel. Aperitief en menukaart volgden bijzonder vlot. Onze flink knorrende magen motiveerden ons om te opteren voor het volledige menu met alle 5 de gangen: Aspergesoep met rivierkreeftjes, koningspoon (gebakken op zijn velletje en begeleid door een overheerlijk sausje van olijfolie), licht gelakte eend met primeurgroentjes, een selectie Belgische kazen met aspic van stroop en nootjes, en tot slot een prima limoensorbet met taartje van citrus
De wijnen waren begeleidend en kwamen respectievelijk uit Spanje (superfruitig), Chili (lekker droog) en Australië (Chiraz, heerlijk vol).
Onze ervaringen tijdens de vorige Mijn Restaurant-jaargang in Antwerpen en Leuven leerden ons dat het opzet om een echte klassezaak uit de grond te stampen een bijzonder moeilijke opdracht is: de maaltijd was vaak op zijn minst abominabel te noemen, de bediening stond eerder op het niveau van een doorsnee spaghettiavond bij de scouts.
Sint-Truiden bewijst ons dit jaar overduidelijk het tegendeel. Alle bereidingen waren perfect in balans, de ingrediënten waren edel, en met veel respect voor smaak op het bord gebracht.
De bediening was vriendelijk, vlot en goed georganiseerd.
Smeerlappen als we zijn, konden we het niet nalaten om 2 kleine testjes in onze bestelling (die trouwens live gefilmeerd werd door de mensen van VeeTeeEm) te verstoppen: het in het menu voorgestelde voorgerecht (Tartaar van St.-Jacobs & garnaal met komkommersoepje) werd vervangen door de soep en voor één portie hoofdgerecht werd een andere cuisson gevraagd. Hierover werd niet in het minst een probleem gemaakt, en chef An doorstond ons kleine testje met brio!
We moeten al héél goed zoeken om enkele punten te zoeken die voor verbetering vatbaar zijn, maar als het dan echt moet, dan hebben we toch enkele wenken. Zo verloopt de bediening nog nét iets te stroef in het contact naar de klant toe. Zowel Tom, maître Rob, als de obers komen soms bijzonder gespannen over. Een spierontspanner van een goed merk voor elke service kan hier ongetwijfeld soelaas brengen.
Bij het nagerecht wordt geen bijhorend (dessert-)wijntje geschonken, terwijl deze op de dessertkaart wel worden voorgesteld. Maar het is eigenlijk te flauw van onszelf om hier een punt van kritiek van te maken: wijnen werden over het algemeen rijkelijk bijgevuld en het bijhorende prijskaartje van 67 voor 5 gangen mét vino is eigenlijk op zich al een absolute aanrader
Als besluit denken we te mogen stellen dat de nodige trots hier overduidelijk op zijn plaats is. Bigarreaux is een fantastische verrijking voor het Truiense culinaire landschap.
An & Tom gaan het ongetwijfeld nog ver schoppen in de restaurantenstrijd, en verdienen wat ons betreft eigenlijk de overwinning
De Crespoblog engageert zich dan ook voor de volle 100% om, indien nodig, de nodige stemmen te ronselen, steekpenningen in te zamelen of concurrentie te intimideren
Onze score: een dubbel en dik verdiende 8,5/10 op de smulpaapschaal. Benieuwd of Peter Goossens in juli beter zal doen wanneer de Crespoblog in Kruishoutem zal neerstrijken.
Glenn 'De Cliént' Gemeiner, die we beter kennen als de kapper van bekend Vlaanderen, heeft een vleesetende bacterie opgelopen. Dit gebeurde tijdens zijn liposuctie operatie. De Streptococcus Pyogenes is waarschijnlijk via de wonde in zijn buik binnengedrongen.
Hij ligt nog steeds in een coma, maar zijn toestand zou wel gestabiliseerd zijn.
Michel van het vroegere Truiense Atelier Michelangelo is nog in loondienst geweest bij het team van De Cliént, maar is intussen op miraculeuze manier verdwenen van de site.
Kijk even mee naar de intro van het programma. Ik was bijna vergeten hoe het ook weer ging. Die kitsch-muziek uit de jaren '80, die amateuristische special effects,... toen was televisie toch nog schoon he!?
De rol van Jessie werd vertolkt door actrice Veerle Eyckermans. Iets later speelt ze een pikante rol in de voorloper van Witse en Aspe: 'Langs de Kade'. Het bewijs is beneden terug te vinden. We zien hoe ze zich neervleit op Georges de polis zijne schoot, al heette hij in die reeks waarschijnlijk anders.
Ik meen me warempel zelfs te herinneren dat er zoiets heeft bestaan als een pré-Linda De Mol-periode op tv.
Ron Brandsteder was de pionier die ons liet lachen en wenen tegelijk. Hij was de quizmaster van Ron's Honeymoon Quiz en deed dit zoals daarna nooit nog iemand hem heeft kunnen imiteren. Denken we even met heimwee en nostalgie terug aan het introlied, dat Ron steevast zelf zong met zijn stem als en klok en doorspekt met dosissen nicotine.
In het filmpje zien we hoe er ook op de set van een quiz al eens iets fout kan gaan.
Lekker Slim is een nieuw soort spelprogramma op de Nederlandse zender RTL(5).
Helaas (of moeten we zeggen gelukkig) stralen ze niet uit tot bij ons.
Misschien eens vragen aan de lokale kebabman, of hij het kan ontvangen met zijn schotelantenne. Loont het wel de moeite? Wel Walter, het volgende fragment deed mij alvast huiveren van plaatsvervangende schaamte.
Er zijn volgens de vrouwelijke kandidates geen politieke partijen in de Verenigde Staten. Reden? Er is al een president, dus partijen zijn overbodig... De tweede vraag over de president hebben ze dan weer wel goed geraden.
Monique en Nancy wonen in Nederland, maar hebben nog nooit van Elfstedentocht gehoord. Ze weten dan weer wel waar de afkorting A.P.K. voor staat. (Algemene Periodieke Keuring, bij ons gewoon keuring).
Dit ruikt naar opgezet spel en valse borsten. Misschien is het budget van de zender nog kleiner dan die van de BRTN ten tijden van 'Hoger Lager', en hoeven ze op die manier geen prijzengeld uit te reiken. De juiste antwoorden worden trouwens omgezet in belachelijk kleine bedragen, waar de redactie nog niet voor uit zijn luie zetel zou komen.
Ze verbaasde het publiek en de jury dermate, dat ze prompt voor heel even wereldberoemd werd. Hier beneden zien we eens een ander liedje dan 'I dreamed a dream' uit Les Misérables.
We leven duidelijk in een verziekte wereld. Wanneer je ziet welke oneerbare voorstellen naar deze arme dame haar hoofd geslingerd worden.
Tijdens de verkiezing van 's lands mooiste in de Verenigde Staten moet de Californische deelneemster een antwoord geven op een vraag van Perez Hilton. U leest het goed: niet Paris, maar Perez.
Dit anders geaard mediageil internetfenomeen vuurt een vraag op haar af over het hömöhuwelijk. Miss California heeft een aparte visie en ze durft het aan om dit op nationale televisie te ventileren.
De reacties zijn verdeeld, al moet je ze nageven, ze is tenminste wel eerlijk. Hoeveel blonde bimbo's staan daar te preken over wereldvrede en love and peace, terwijl ze waarschijnlijk zelf thuis de KKK-kapjes moet wassen met Dash? Je weet wel: witter dan wit.
Hier zien we een soort van zandstromfront, een benaming die meer wegheeft van een nazi-infanterie-divisie dan van een natuurverschijnsel. Vandaar deze naam: Haboob.
Na het mislopen van de vrijgeleide tot volgende maand, in het voordeel van Kortrijk annex Knokke, maakte Bigarreaux gisteren op culinair vlak een goeie beurt.
Twee gerenommeerde recensenten (proevend Paultje en zijn Ome Jo) kwamen immers over de vloer. Deze heerschappen beslissen welke twee restaurants genomineerd worden. Eén van die twee moet onverbiddelijk de deuren sluiten.
Gelders en zijn kompaan gingen over de vloer in Dell'Anno, ook al genieten Gaëlle en haar Claudio van de vrijstelling. Zowel de zaal als de keuken kregen niets dan complimentjes. Gelders vroeg zichzelf af hoe zo'n snotter al zo goed kon koken en proeven.
Proeven is iets waar chef Chris van Turnhout weinig pap van gegeten heeft. De kritische recensenten vergeleken 't Gerecht met een frituur. Een niet al te goeie bovendien, want de 'stoofvleessaus' was niet te vreten. Ze merkten eveneens op dat enige mate van (of aanleg tot het kweken van) flair ontbrak bij Wendytje. Perceptieve kereltjes, die recensenten. Maar niets nieuws onder de zon, want op de Crespoblog hebben we dat natuurlijk van mijlenver zien aankomen. Enige hoogtepunt van de avond: het dessert. Er was duidelijk een andere hand te proeven in het afsluitend gerecht. Maar daar had chef Chris dan ook iemand voor in dienst genomen. Wij kennen Mechelaars die het beter gedaan hebben gisteren.
Wat we niet zagen aankomen was het strijdgewoel tussen het Bigarreaux-personeel. Maître Rob Biesmans, broer van het boegbeeld van gastro-sexueel Vlaanderen Filip (Exquisa), zorgde voor deining. Hij kreeg hommeles met twee medewerksters. Ann en Tom neigen ernaar om Rob gelijk te geven. Ze vinden dat het beter zou lopen, zouden ze beschikken over bekwamer/meer ervaren personeel.
BigaRReaux moet volgens ons oppassen dat Rob geen tweede Claudio wordt. De maître wordt naar verluid zelfs via sms bedreigd. Maar geef toe: de vulgaire en platsvloerse maniertjes hebben Clau-Clau geen windeieren gelegd. We wachten trouwens nog steeds op de bekendmaking van de sms-uitslagen. Meester Van Backlé, de officiële resultaten aub?
Maandag is het eindelijk zover. Dan gaat de redactie eindelijk zijn tanden eens kunnen zetten in het menu (ongetwijfeld vergezeld door de aangepaste wijnerijen). U kan aansluitend een grondig en objectief verslag lezen op de blog.
Extra: - Electrabel sponsort blijkbaar het programma, want meermaals komt het bedrijf onder het mom van een wedstrijd in beeld.
- Rebecca is helemaal into Adi en omgekeerd. De Fleur Délice wordt daardoor bijna omgetoverd tot een bar exclusive. In de keuken, die voor de gelegenheid lijkt op een séparé, belanden er hopelijk niet al te veel lichaamssappen in de espuma's.
- We eisen een onmiddellijke terugkeer van Peter Goossens. Zijn gedistingeerde houding en scherpe commentaar is wat het programma zijn extra allure geeft. Al was Sergio Herman ook een welkome afwisseling. Snoeihard maar rechtvaardig. Het doet me bijna denken aan onze blog.
- De kinnenschudder in Sint-Niklaas krijgt zijn tapasbar niet gevuld. Zou het te maken hebben met zijn sympathieke uitstraling? De nieuwe chef is nochthans niet van de minsten. Hij genoot zijn opleiding bij 'Comme Chez Soi', ''t Hof Van Cleve' en zelfs 'El Bulli'. We denken eraan La Scène een onverwachts blitzbezoek te brengen en te proeven of hij zijn stiel goed onder de knie heeft.
In het introfilmpje van Blind Date uit de vorige topic, zien we Sofietje van den Broek (weerkaatst in een soort Twin Towers) de bloemen in ontvangst nemen.
Diezelfde Sophie presenteerde samen met Hasslets Radio2-fossiel Jos Ghijsen het tijdloze 'Zondag Josdag'.
De schelmen van 'Alles Kan Beter' hebben dit uiteraard niet links laten liggen en werkten met hun parodie alvast serieus op mijn lachspieren. Enjoy!
Ook de t-shirten-website Beglium.be raakte geïnspireerd door het programma, maar gaf er een eigen 'draai' aan.
Niet alleen Ingeborg, die graag eens een boom knuffelt op tijd en stond, heeft Blind Date gepresenteerd. Ook voor Truinoske Elke Vanelderen (waarschijnlijk soon to be Penxten) was die prachttaak weggelegd. De grootste losers in life kreeg ze voorgeschoteld op de kruk. Het programma was in principe een parodie op zichzelf mede dankzij de deelnemers. In het volgend filmpje kan je zien hoe enkele bejaarden het er vanaf brengen.
"Erik, mogen wij een korte samenvatting!?" Jazeker Ingeborg, Marcel heeft last van zwaarhorigheid, terwijl Denis met zijn 'krewelligheid' geen weg weet. Jos is gewoon postbode met een missie: Marjan met uitdagende blauwe kleed voor zich winnen met enkele witsen en oneliners.
Ook de referentieronde, waarin familieleden of goede vrienden het opnemen voor de kandidaten, gaat hier nogal de mist in. José is de beste vriendin van Marcel met het hoorapparee en wil hem steunen in woord en daad. Helaas is meer dan drie woorden memoriseren teveel gevraagd voor ons José. Jager Jozef verdedigt de kleuren van Denis en beaamt dat hij kan barbekjoejen als de beste! Facteur Jos heeft collega Tine Rogge opgetrommeld. Ze rammelt haar karamellenvers af alsof ze nooit iets anders gedaan heeft.
Het vervolg én het verdikt zie je hier! Wat krijg je er te zien? Marcel en zijn vogeltje, Denis die als volleerd jager de parkiet wil afknallen en Jos die alle Limburgers weer eens te kakken zet door zijn chanson.
