De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
13-02-2009
Banana Split
Aan ijskreem geen gebrek in ons fruitig stadje. Vica, de Venice, Bart van de Limone, of op verplaatsing bij de Nolens-bros in de Hoeseltse Melone... altijd ga ik voor de smaken banaan en chocolade.
In de echte ijssalons heet dat dan een Banana Split, net als het legendarische verborgen camera programma op de Nederlandse televisie.
Als kleine gast mocht ik nog net naar de fratsen van Ralph Inbar kijken en daarna moest ik onder de wol.
Het programma kent nu een nieuw leven onder de 'deskundige' leiding van charmezanger Frans Bauer. Te gast zijn mocro Ali B en wielrenster Leontien Van Moorsel.
Gisteren was het exact 150 jaar geleden dat de Britse bioloog Charles Darwin met zijn evolutietheorie de gelovige wereld op zijn kop zette. Darwin schreef het boek 'The Origin of Species' en maakte op die manier God overbodig. Het hele scheppingsverhaal lag aan diggelen. Uiteraard stootte dit op enorm protest vanwege de katholieke kerk.
Opvallend is dat in de Verenigde Staten 60% van de bevolking de evolutieleer verwerpt. Deze meerderheid gelooft niet in deze wetenschappelijk onderbouwde en bewezen feiten, maar gaan eerder voor de bijbelversie, alwaar God 10.000 jaar geleden, in zes dagen de wereld schiep en dat Hij op de zevende dag, naast Ivan De Vadder ging rusten.
Creationisme is een strekking die wereldwijd nog steeds enorm veel 'volgelingen' telt. In dit museum weerleggen ze de wetenschappelijke feiten door middel van lachwekkende displays waar de mensen naast de dinosauriërs worden gezet.
In Italië bewijzen ze de stelling op hun eigen macho-manier. Hier beneden zie je de evolutieleer geëpliceerd door Professore Magico Nero, en je moet geen Italiaans kunnen om de boodschap te begrijpen.
Vanwege de Crespoblog, een gelukkige verjaardag aan Darwin! Al hebben we bij sommige exemplaren echt geen evolutietheorie nodig om te zien dat ze verwant zijn met primaten.
Dat ik het meestal goed kan vinden met onze noorderburen is algemeen geweten. Altijd lachen geblazen met de Joopen, Keezen en Paultjes van deze wereld.
De unie van Belgisch en Nederlands Limburg gaat op dit eigenste moment erg ver. De drijvende 'krach' achter deze beweging is gouverneur Steve Stunt. Samen met zijn Nederlandse collega Frissen oppert hij dat de scheiding der beide Limburgen een historische vergissing is, die ze op een andere manier moeten goedmaken.
Volgens Steve moeten we spreken over Oost -en West-Limburg in plaats van over Belgisch en Nederlands Limburg. Hij benadrukt wel het feit dat hij tegen een staatskundige samensmelting is van beide provincies. Stevaert behoedt zichzelf zo voor politiek incorrecte uitspraken, zoals het een echte Sos betaamt.
Andere minder politiek correcte strekkingen gaan nog verder in de Lage Landen cohesie. Ze stellen dat Vlamingen meer overeenkomsten hebben met de Hollanders, dan met de Walen. Zowel op cultureel vlak als op taalkundig vlak (Tien Voor Taal) vullen de beide volken mekaar aan.
De Stad Antwerpen en Elle België gaan onbewust mee in deze gedachte door respectievelijk hun stadsdichter en hun award voor Most Sexy BELGIAN Man aan een halve Nederlander te geven. Ramsey Nasr is de man die zichzelf nu ook nog eens Dichter des Vaderlands in Holland mag noemen. Hopelijk heeft hij plaats genoeg op zijn schoorsteenmantel om al die trofeetjes naast mekaar uit te stallen.
Hieronder een stukje Nasr voor de liefhebbers van poëzie. Ik ben ervan overtuigd dat onze lezers op cultureel vlak niet moeten onderdoen voor de gemiddelde lezer van kwaliteitskranten als de FET of de Morgen. Alstublieft.
Doorgedreven controles op het dragen van de gordel zijn deze maand ons deel in de Truiense binnenstad!
Thuram mocht het daarnet weer voelen want hij werd op vriendelijke doch dwingende dwijze aan de kant gezet door de sympathieke agente Wendy.
De Sluisberg staat immers al jaren gekend als een zwart punt wat betreft verkeersdoden door het niet dragen van de gordel. Vandaar dat de jongens en meisjes van trupol nét daar postvatten om onschuldige chauffeurs bij de kraag te vatten...
Of was het omdat niemand, maar dan ook niemand zijn gordel draagt om tegen 20 per uur door het stadscentrum te sukkelen?
Wel ik stelde Wendy uit puur journalistieke overwegingen deze prangende vraag, doch zij moest mij het antwoord schuldig blijven....
Ter compensatie stort ik eerstdaags nog maar eens 50 zuur (nu ja, zuur) verdiende euros in de klabakkenkas!
Sint-Truiden toont zich wederom van zijn meest trendsettende kant:
Deze week namelijk worden er op de markt en omstreken een reeks "UriLiften" geïnstalleerd. De UriLift is een "verzinkbaar urinoir" dat overdag in de grond zit verstopt en tijdens uitgaansmomenten naar boven komt geschoven.
Netjes! Na het consumeren van een riante hoeveelheid bier hoeven we voor een wild plasje dus niet meer ons toevlucht te zoeken tot kerk of abdijtoren, maar maken we gebruik van de UriLift!
De Crespoblog wacht vol ongeduld op de officiële inhuldiging van dit nieuwe stadsgadget!
Mogen wij misschien als bijhorende festiviteit hetvolgende voorstellen: zou het niet fantastisch zijn om dit pissijn officieel te laten "inplassen" door de grootste zeikerd van't stad? Kandidaturen kunnen hier ingediend worden!
Wij van onze zijde wensen in ieder geval al volgende kandidaten voor te dragen: Dirk Selis (politicus met tal van niet nader bepaalde bezigheden), Jef Cleeren (de "El Sympatico" van Sintruin, maar zijn leeftijd begint zich redelijk tegen hem te keren), en last but helemaal not least: Papper (beetje de plaatselijke dorpsgek, en ook wel gekend als "Tristige Papper" - een running gag in het cafémilieu)
Ter verduidelijking nog even onderstaand filmpje dat ons de werking van de UriLift toont. Je zal maar net met een uitermate dringend plasje zitten wanneer dat ding tergend traag uit de straatstenen komt geschoven...
Groot babynieuws in showbissland: Danny Fabry wordt (nog eens) papa !
De (ex-)charmezanger spreekt echter wel van een ongelukje ... altijd fijn om de gazetten bij te houden Danny, kan je ze later aan je kleine spruit laten lezen!
Fabry, ondertussen toch al 60 lentes oud, heeft blijkbaar nog steeds geen nood aan zaadkameraden of andere hulpmiddeltjes, integendeel: wie zich op deze leeftijd nog laat verrassen door het klappen van zijn eigen zweep mag voor mijn part met de ezelsoren in de hoek gaan staan!
Nu weet iedereen wel dat de Fabry's er wat van kunnen ook Danny Jr is gekend omwille van z'n geweldig instrument. Het feit dat Danny Sr op zijn gezegende leeftijd terug in actie schiet bevestigd enkel maar deze vermoedens!
De mensen van Bridgestone hebben ondertussen trouwens al een band naar Fabry vernoemd, als eerbetoon aan deze uitzonderlijke prestatie!
Even volledig terzijde: WTF, kan ons dit nieuws interesseren? Wel, Danny Fabry mag rekenen op onze volledige sympathie sinds Crespo en mezelf hem eens ooit een onaangekondigd bezoekje brachten in zijn pannekoekentent in Scherpenheuvel... Ook als was onze toestand schever dan scheef, toch werden we met open armen ontvangen. Gezien het grote aantal reservaties konden we heelaas niet aanschuiven aan de feestdis, maar toch, onze kijk op Danny was voor altijd veranderd....
Wanneer je iemand een stijlvol geschenk wil geven heb ik hier dé uitgelezen tip: een échte Sachertorte van Hotel Sacher in Oostenrijk. De vriendelijke mensen van het hotel in Wenen of in Salzburg pakken het exclusief voor je in. De mogelijk tot verzenden via DHL bestaat ook, evenals het persoonlijk bijvoegen van een boodschap in sierlijk schrift op officieel Sacher-briefpapier.
Net als de Limburgse vlaai is de Sachertorte wereldvermaard. Het is samen te vatten als de kaviaar van de taartjes, het neusje van de zalm in warme bakkersland en een pareltje voor elke gastrosexueel. Per dag worden er zo'n 800 stuks gefabriceerd.
Het toeval wil dat het MBL-team, met mezelf op kop uiteraard, mag meeproeven van een exemplaar van dit exquise gerecht. Een zeer dankbare Italiaan met goeie smaak en zin voor etiquette heeft het in zijn hoofd gehaald dit originele geschenk naar Sint-Truiden te laten verzenden. Mij hoor je niet klagen. Het vieruurtje zal vandaag voor de gelegenheid vervroegd en uitgebreid worden.
De torte is natuurlijk het uithangbord van de hotels, maar op de website vinden we nog andere geschenkkisten terug. Het gamma van Sacher omvat alles van confiserie, champagne, likeurtjes tot zelfs sigaren.
Bekend van Vlaanderen tot het schiereiland Yucatan in Mexico: de Boccacio. In het Mexicaanse uitgaansparadijs Cancun waar het tijdens springbreak (te vergelijken met onze X-Mos) stikt van de raastige Amerikaanse studenten kan je dit gereïncarneerde legendarische pillenpaleis terugvinden. Al is er op dit moment minder reden tot feesten.
Eigenaar Kurt Jansen (43) is op dit moment in de handen van enkele gemaskerde Mexicaanse ontvoerders. Op 29 januari gristen ze hem mee toen hij om elf uur 's avonds zijn discotheek verliet. Ze eisen 1,5 miloen Eurootjes losgeld. Kurt's broer Karl, die ook in Mexico woont, repliceert dat zulke budgetten niet voorhanden zijn. Commentaar: "De discotheek is nog maar acht maanden open en draait niet erg goed."
Kurt baatte vroeger de 'Extreme' in Affligem uit, waar een heuse buitenwippersoorlog zorgde voor Sopraneske toestanden. In 1999 werd bouncer Ismaïl 'Cool' Abdoul voor zijn deur neergeschoten. Van 'een' extreme tent gesproken.
In Mexico worden per maand zo'n 60 mensen ontvoerd, al duurt dat nooit lang. Meestal wordt er ofwel vrij vlug betaald, niet noodzakelijk met geld, wel af en toe met het leven.
Persoonlijk ben ik tijdens mijn verblijf gelukkig gevrijwaard gebleven van enige Van den Boeienants-achtige belevenissen. Al wisten de lokale Zapatista's waarschijnlijkt dat ik geen dancing/discotheken-imperium had achtergelaten thuis. De Breesch-brothers zouden iets minder veilig kunnen rondtrekken. Alhoewel ook daar kortelings verandering in kan komen. Maar volgende keer meer daarover.
Crespo. Updeet! (11.02.09) Seka Dobric, de huidige Miss Globe Belgium én ex-vrouw van de ontvoerde Jansen heeft een mooie website op poten gezet. Ze toont daar haar (twee) grote troeven, maar ze grijpt in één keer de kans om fondsen vrij te krijgen voor het losgeld van Jansen.
Jansen zou volgens de laatste berichten van zijn Bocholtse ouders wel nog in leven zijn.
Dobric gebruikt hun dertienjarig zoontje Angelo als 'tearjerker' en hoopt zo genoeg geld te verzamelen.
Op de website van MissItems, klaagt Dobric bovendien over de Belgische staat, die niet over de brug komt om haar man vrij te kopen.Updeet 2! (10.03.09) Jansen is bevrijd! Het is niet duidelijk of het losgeld is betaald aan de kidnappers. Twee van de bandieten zijn opgepakt en één ervan was een oud-gediende politieman. De mannen waren lid van een bekende misdadigersbende. Mehico-el-louche!
Na 2 drukke weken van innovatieve bouwbeursen en weinig vrije tijd, vandaag eindelijk nog eens tijd voor de Crespoblog!
Een zevendaagse werkweek kan een mens blijkbaar geheel het noorden doen verliezen, want getroffen door een vlaag van zinsverbijstering overwoog ik de laatste dagen de aankoop van een antiek vespageval... Reden? Wel, het VRT corifeetje Sarah Vandendriessche was vorige week in Hapsengouw om er een tourtje te doen met de Truiense Herbies, waarbij zij de stelling poneerde dat nostalgie nu eenmaal trendy is tegenwoordig...
Vermits we hier bij de Crespoblog natuurlijk altijd "trendy as fuck" proberen te zijn, was de beslissing even snel genomen als de centen waren geteld...
Totdat... tijdens de wekelijkse redactievergadering in het sportpleincafé Crespo mij de ogen opende en het licht liet zien: Had ik immers niet mijn volledige jeugd gesleten op een Honda Dax, het fenomale mini-machien met het motorgeluid van een Harley die pas uit het ei is gekropen? Waren wij in onze jonge jaren niet eerder "boys from the hood" die liever Nief Sintruin onveilig maakten met ons rauw viertakt uitlaatgeluid, dan frivole dandy's die met een ragazza achterop langs de croissette flaneren en daarbij een geluid produceren als van malende koffiebonen (rèngdèngedèng)?
Hoeveel uren zijn er gesleten met het de- en monteren van vering, banden en achterbrug? Hoeveel kilometers hebben pa en ik niet afgelegd op zoek naar het ideale spruitstuk, de juiste versterkte ketting of tandwielen met een exacte verhouding voor een zo verschroeiend mogelijke acceleratie? Hoeveel groene gezichten liet ik achter me aan stoplichten allerlande?
Neen, een Italiaanse wesp is niks voor Thuram. Geef mij maar een snauwende Japanse bulldog!
Het is alweer veel te lang geleden dat er nog nieuwe content op de crespoblog verschenen is. Vandaar deze goeie ouwe "Down the Drain", oftewel: de dingen die me geërgerd hebben tijdens deze eerste anderhalve maand van het nieuwe jaar 2009.
- goede voornemens die alweer met de voeten getreden worden. (gezonder leven, minder opgejaagd raken, meer bloggen,...)
- "actrice" Marijke Pinoy, die de veelbelovende serie 'De Smaak van de Keyzer' in de soep heeft doen draaien, met de hulp van haar goede vriend en Natalia-toy Kevin Janssens. In Biarritz op het 22e Festival International des Programmes Audiovisuels kaapt de serie echter wel 3 FIPA d'Or prijzen weg.
- een kater hebben, zonder al te veel gedronken te hebben.
- mensen die geen kater beweren te hebben, ook al hebben ze de avond voordien de toer van 't schap aangedurfd.
- de DVD 'The Box Collector', die gratis bij de P-Magazine zat. Beste eindredactie van de P: als je volgende keer schaamteloos reclame blijft maken door middel van eindeloze full pages van voornoemde film en 'The Hessen Affair', zorg dan zeker voor een zekere kwaliteit. De Vlaamse actrice Lyne Renée is volgens P-normen waarschijnlijk een scherp tichelke, maar in The Box Collector neigt haar prestatie eerder naar het niveau van een soft-porno-prent. Renée verscheen in De Zevende Dag met een stukje uit haar nieuwste film, waar haar naakt extreem functioneel was. Helaas was ze zelf niet echt opgetogen dat De Zevende Dag net dit fragment koos.
- mensen die bouw-vakantie-en andere beurzen bezoeken als zondags uitstapje (bij voorkeur met driedelige buggy inclusief schreeuwende jung) en daarbij het gestage tempo aanhouden van een gehandicapte slak. Waarom kunnen trouwens niet alle pagadders zo braaf zijn als Thuram's Juniorette?
Le nozze De Figaro: Het huwelijk van Figaro! Door het werk kom ik met de regelmaat van de klok in contact met Mozart-muziek. Het toeval wil dat ik met mijn ega dit meesterwerk hebben mogen aanschouwen in de Brusselse opera.
Hieronder zie je een aparte interpretatie van het meest bekende stuk uit de opera. Onder het motto: cultuur moet niet altijd stijf zijn en de boog niet altijd gespannen.
De redactie en waarschijnlijk drie vierde van onze vaste lezers zijn niet vies van nieuwe culinaire snuisterijen.
Zo is er tijdens ons bezoek aan restaurant Matizze wel eens hoongelach afgestoken door goed-gehumeurde Thuram over de inhoud van een gerecht. Hij opperde immers dat de reductie van braakbal lekker zou smaken met onze gekoelde rode wijn. Uiteraard ging het hier over een moleculair geprepareerd schuimpje op basis van kokosnoot of iets dergelijks. De opmerking viel niet in de smaak bij de éénoorbellige oberes. Geen nood, bij Matizze kunnen er weinig mensen beticht worden van goede smaak.
Zo heeft eigenares Lins een potje op haar euhm... potje gevonden en zorgt ze voor een lesbische primeur. Tube-top Lins gaat trouwen met haar vriendin Evi Geysels. Geysels is op haar beurt bekend van lokale zender O-radio en was eerder al op te merken in het VT4-misbaksel 'Niki's Geheim'. Hetzelfde programma kreeg enige kleur door de deelname van het Truiens Horeca-corifeetje Sabrina: immer goedlachs en bijna winnares van het spel.
Uiteraard zijn er grenzen aan onze culinaire nieuwsgierigheid. Mijn smaakpapillen stoppen met tintelen van zodra we de grens overschrijden van: - Koreanen die hun hond bakken. - Mexicanen wiens sprinkhanen geroosterd worden. - Amerikanen die een Mars-reep frituren.
De Iraakse politiezone Ba-Mo-Ki (Basra-Mosoel-Kirkoek en tegenhanger van HaZoDi) houdt er een eigen ritueel op na tijdens het personeelsfeest. Kikkberbilletjes à la Iraquaize, alwaar het vettig springdier verplicht levend onder de snor moet geduwd worden. Bij enig teken van walging bij inspecteur Ali, kan hij helemaal opnieuw beginnen.
Enige waarschuwing is geboden voor het kijken van onderstaand filmpje. Heeft u echter al een viergangendiner doorworsteld in restaurant Matizze, dan zal uw maag ook voor dit stukje film niet te zwak zijn.
In het Verenigd Koninkrijk weten ze wel hoe ze schokkende campagnes moeten voeren. Getuige hiervan is het bijhorende filmpje.
Wij als petrolheads duwen echter graag de pedal-to-the-metal van tijd tot tijd. Maar dit doen we nooit in schoolstraten, op speelpleintjes of op de parking van Plopsaland.
Voor snelheid is er altijd een plaats en een tijdstip.
Al ligt de mooiste bocht in het openbare verkeer volgens de redactie ergens op de weg van Sint-Truiden naar Knokke, iets voorbij Tienen richting Brussel.
Gelezen op Truineer.be: onze burgervader is niet opgetogen met hét fenomeen van het afgelopen cyberjaar: Facebook.
Ludwig: "Het is een tijdsverlies, waar zelfs parlementsleden zich onledig mee houden tijdens een plenaire vergadering." Volgens VdH is het veel beter echt met mekaar om te gaan, en de virtuele pint om te ruilen voor een echte.
Uw dienaars volgen Ludwig volledig in zijn betoog en hebben aanstaande donderdag stante pede gezorgd voor een redactievergadering tussen een échte pot en een échte pint in een lokale staminee.
Onze Crespoblogse excuses voor het kleinere debiet waarin de berichten doorsijpelen op de site. U snapt het vast wel...
De redactie heeft het namelijk erg druk met beurzen allerhande, opleidingen, bergen administratieve rompslomp, het bouwen van trappen en huizen, het aanschaffen van gemotoriseerde en andere voertuigen, het installeren van nieuwe soft-en hardware, het uit eten gaan in de meest exclusieve tenten, het naast mekaar leggen van agenda's, het opvolgen van facturen en aanmanen van wanbetalers,...
Af en toe kom je eens een quiz tegen die de moeite waard is om langer dan tien minuten naar te kijken.
Het niveau van de Canvascrack ligt vrij hoog, maar programma's als De Pappenheimers en De Slimste Mens ter Wereld vormen een goeie mix van breinbrekers en het oprakelen van faits-divers.
De kracht van het programma is te wijten aan enkele ingrediënten: goeie vragen, interessante en uiteenlopende thema's, grappige kandidaten (zowel BeeVee als niet-BeeVee) en een charismatisch quizmaster.
De kunstmatige vete tussen Bart De Wever en Goedele Liekens neemt op allerlei manieren buitenissige proporties aan. Ze plagen mekaar constant via de media in de aard van wie vanavond wie gaat wippen. La Liekens is gediplomeerd sexuologe, dus de woordspelingen volgen mekaar sneller op dan de lieven van Albert II van Monaco. De Wever maakt handig gebruik van zijn droge humor en ziet in de televisiequiz een ideaal medium om zijn saaie imago bij te werken. Je tronie tonen in een programma met een dichte kijkcijferdichtheid staat al jaren garant voor extra stemmen. Dat hebben Jean Luc en Celie ons tot treurens toe erin gestampt.
De Wever gaf zelf en plein public toe, dat vier Trotskisten (of all people) tijdens een betoging op hem afstapten. De Vlaams-Nationalist dacht dat zijn laatste uur geslagen was, maar de heren wilden enkel op de foto met hun 'nieuwe idool'.
De media-aandacht rond een 'onnozele' quiz zal De Wever alleszins geen windeieren leggen. Hij speelt zeer handig in op de vragen en dubbele bodems, terwijl hij langs zijn neus weg wat schuine mopjes maakt, zonder die rare grijns op zijn gelaat weg te laten. De interactie tussen de jury , bestaande uit professor kerkelijk recht Rik Torfs enerzijds, en de politicus anderzijds zorgt bij momenten ook voor vonken. Soms klikt het gewoon op het scherm tussen bepaalde individuen, het is gewoon de kunst om de juiste mensen tegenover mekaar te brengen en vooral bereid te vinden mee te werken. Torfs heeft trouwens evenveel sex-appeal als een verwelkte sanseveria en klampt zich met zijn kleine handjes vast aan zijn Slimste-Mens-jurystoel alsof hij van de wereld gaat vallen. Maar toch heeft de man iets, zoals de fransen zeggen, 'je ne sais quoi'. Pseudo-intellectuele humor kan toch zo zalig zijn, zo lang er maar geen sprake is van over-exposure of mediageilheid. Oppassen geblazen, Rik!
Misschien is zo'n quiz een gouden tip voor onze lokale politici? Al zou de charme van pakweg een Duchatelet of een Vangrieken nu niet meteen voor blitse televisie zorgen. De receptie achteraf zou echter de annalen ingaan als de strafste party ooit op de VRT.
Grote drukte op de werkplek en verplichtingen allerhande...
Weinig tot geen tijd dus voor de Crespoblog, maar tussendoor toch even dit:
We kunnen er de laatste dagen niet omheen, de joden zijn boos! Bert Anciaux vergeleek de kindertjes die in Gaza sterven met de vreselijke gebeurtenissen in Dendermonde, de Joden voelen zich over één kam geschoren met Kim "Joker" D, en zijn boosboosboos! Als klap op de vuurpijl heeft Stijn Meuris dan nog een filmpje gemaakt voor man bijt hond dat de Joodse boosheid lichtelijk ridiculiseert...
U raadt het al: nu zijn de Mosje Schnitzels allerlande pas echt in hun koosjere kont gebeten!
Ok, enige vorm van negationisme is mij volledig vreemd: de Joden hebben afgezien tijdens de oorlog, en Dolf had ze nooit met zovelen tegelijk mogen laten douchen... Daar is hij gewoon wat hard van stapel gelopen, zwarte pagina in de geschiedenis enz...
Maar hé, beste Jodenvrienden: we zijn nu 60 jaar na datum en life goes on! We lachen met gehandicapten, Hollanders, luie Walen, homo's, lesbo's, de koning, de paus, elkaar en onszelf... Ook al is de verzuring compleet, de lach blijft zowat het enige wat het mensdom van het dierenrijk onderscheidt!
Leer dus een beetje relativeren in plaats van altijd maar met het besneden Joodse vingertje te wijzen en jullie blijven te beroepen op die tragedie uit het verleden!
Aan onze joodse lezertjes: vindt u de Crespoblog beledigend of bent u gewoon boos: stuur een mailtje naar geencensuur@getalife.be!
Het is alweer veel te lang geleden dat er nog nieuwe content op de crespoblog verschenen is. Vandaar deze goeie ouwe "Down the Drain", oftewel: de dingen die me geërgerd hebben tijdens deze eerste anderhalve maand van het nieuwe jaar 2009.
