Water for Elephants speelt vanaf 4 mei 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Inhoud: Water For Elephants vertelt het verhaal van een verboden liefde tussen de jonge Jacob (rol van Robert Pattinson) en de beeldschone Marlena (rol van Reese Witherspoon). Jacob is een student dierengeneeskunde uit een armere buurt, die door toeval terecht komt in de magische wereld van een rondreizend circus. Daar wordt hij verliefd op de grote ster, Marlena. Samen ontdekken ze in moeilijke tijden de schoonheid van het leven en komen ze nog dichter tot elkaar door de liefde en toewijding voor een speciale olifant. Tegen alle verwachtingen in weerstaan ze de woede van Marlena's charismatische, maar ge- vaarlijke echtgenoot August (rol Christopher Waltz). Jacob weet haar te redden uit haar on- gelukkige huwelijk en nu kunnen ze voor altijd samen zijn.
Regie: Francis Lawrence Cast: Reese Witherspoon, Robert Pattinson... Duur: 115 minuten Genre: Romantisch
30-04-2011 om 13:35
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 27: Clint Eastwood.
Als Clint Eastwood (80) woord houdt, dan was Gran Torino - zijn drama over ras, vergeving, mythe en identiteit - de allerlaatste film waarin hij zelf te bewonderen viel. Hoog tijd dus voor een terugblik op de rollen die van Eastwood het grootste nog levende Hollywoodicoon maakten. Of: hoe de schietgrage machocowboy tot milde patriarch uitgroeide.
Clint Eastwood werd geboren op 31 mei 1930 in San Fransisco, Californie. Zijn vader werkte als staalwerker in een fabriek en omdat hij dit voorbeeld niet wilde volgen, ging hij studeren aan de universiteit van Los Angeles. Deze opleiding maakte hij echter niet af en hij vond werk in de filmindustrie. In het begin speelde hij vooral in B-films, maar in 1959 werd hij aangenomen voor een rol in de televisieserie Rawhide. Dankzij deze serie was hij in één klap bekend in heel Amerika. Een overzicht van zijn carrière aan de hand van 14 hoogtepunten:
1) Rawhide (1959-1966)
Eric Fleming en Clint Eastwood in 'Rawhide'
Na bijrolletjes in B-films als Revenge of the Creature en Tarantula geeft ex-pomp- bediende, ex-brandweerman en ex-café-pianist Eastwood op zijn 29ste zijn acteer- carrière eindelijk de sporen met de rol van veedrijver Rowdy Yates in de tv-cowboy- serie Rawhide. Zeven seizoenen lang geeft de stoere en rijzige (1m93) arbeiderszoon uit Californië elke vrijdagavond op CBS gestalte aan wat hij later 'de grootste idioot van de prairie' noemt, al levert zijn tv-populariteit hem geen noemenswaardige film- rollen op.
2) A Fistful of Dollars (Sergio Leone, 1964)
Aangezien Eastwood in Hollywood nog steeds niet aan de bak komt, besluit hij tijdens het zomerverlof van Rawhide in de Italiaanse spaghettiwestern Per un pugno di Dollari van de dan nog onbekende regisseur Sergio Leone mee te spelen. Hoewel Leone voor zijn lowbudgetproductie liever Henry Fonda, James Coburn of Charles Bronson had gecast, wordt het Eastwoods eerste iconische filmrol. Zijn personage is dat van The Man with No Name, de mysterieuze, zwijgzame en eenzelvige gunslinger die in deze officieuze remake van Kurosawa's Yojimbo eigenlijk gewoon Joe blijkt te heten. Met dreigend dichtgeknepen ogen en een laconieke grijns gaat hij het duel aan met twee rivaliserende misdaadclans. 'Ik houd van Eastwood omdat hij maar twee gezichtsuit- drukkingen heeft', aldus Leone. 'Eén met hoed, één zonder. 'A Fistful of Dollars' wordt een commercieel schot in de roos in Italië en de rest van Europa, en later ook in de VS. Clint profileert zich voor het eerst ook in Cinemascope als macho-antiheld.
3) The Good, the Bad and the Ugly (Sergio Leone, 1966)
Na voornoemde film en het succesvolle For A Few Dollars More (1965) eindigen Eastwood en Leone hun zogeheten Dollar-trilogie met deze barokke en epische westernklassieker over drie gunslingers (Eastwood, Lee Van Cleef en Eli Wallach) die zich tot bij een goudschat hopen te knokken en knallen. Hoewel de film een dikke hit wordt, hekelen nogal wat critici de gewelddadige shootouts en weelderige, licht satirische bloedballetten. Daarmee geeft Clint het beeld van de Amerikaanse cowboyheld definitief een cynisch outlaw-kantje mee, terwijl hij zijn eigen persona van obermacho maximaal exploiteert, deze keer als premiejager Blondie - oftewel de bekendste incarnatie van The Man with No Name.
4) Coogan's Bluff (Don Siegel, 1968)
In deze semikomische politiethriller speelt Eastwood een eigengereide hulpsheriff uit Arizona die in de stadsjungle van New York City een ontsnapte crimineel achternazit, al treedt hij daarmee buiten de paden van de wet. The Man with No Name meets het prototype voor Dirty Harry, in een no-nonsenseregie van Don Siegel met wie Clint tien jaar zal samenwerken.
5) The Beguiled (Don Siegel, 1971)
Nadat Eastwood zijn machomythe in westernmusical Paint your Wagon (1969) en -komedie Two Mules for Sister Sara (1970) persifleerde, laat hij zich in dit gotische, sadomasochistische drama weer tegen zijn type casten. Als gewonde unionist die zich stiekem in een meisjespensionaat van geconfedereerden laat verzorgen, doet hij met zijn viriele, maar machteloze aanwezigheid de verdrongen seksuele passies hoog oplaaien. Een grimmig sprookje over verloren onschuld en ge- kwetst machismo met Clint als speelbal van gefrustreerde maagden en matrones.
6) Play Misty for Me (Clint Eastwood, 1971)
In zijn regiedebuut - de eerste productie van zijn onafhankelijke filmmaatschappij Malpaso - zet Eastwood zijn exploratie van geperverteerde man-vrouwrelaties en onvervulde seksuele verlangens onverminderd voort. Wat opent als een romantisch drama over een populaire radio-dj die een affaire begint met een fan, ontaardt tot een koele stalkerthriller als hij haar obsessieve gevoelens niet beant- woordt. Fatal Attraction avant la lettre, op locatie gedraaid in zijn Californische woonplaats Carmel-by-the-Sea, waarvan hij eind jaren 80 trouwens even burgemeester is.
7) Dirty Harry (Don Siegel, 1971)
Samen met The Man with No Name is Inspector Harry Callahan - Dirty Harry voor wie hem in de weg loopt - wellicht het meest iconische personage uit Eastwoods carrière. In deze driftige machoflikkenthriller - die nog vier inferieure sequels krijgt - jaagt Siegel de stoere speurder de straten van San Francisco op, waar hij fluks naar zijn .44 Magnum grijpt om het gespuis te vatten. Met cynisch genoegen snauwt hij dat crapuul legendarische oneliners als 'Do I feel lucky, well do you punk?' en ' Go ahead and make my day' toe. Het succes en de controverse rond Dirty Harry zou Eastwood tot diep in de jaren 80 met het imago van rechtse en revanchistische rakker opzadelen - al toont zeker het eerste deel hem evenzeer als een onvermurwbare wetsdienaar die door het systeem in de steek gelaten wordt en de permissieve samenleving van de jaren 70 een confronterende spiegel voorhoudt. Van foute fascist tot coole cultheld, en vice versa.
8) The Outlaw Josey Wales (Clint Eastwood, 1976)
In de jaren 70 - op het toppunt van zijn roem als machoheld - regisseert Eastwood twee allegorische westerns waarmee hij het cynische vrijbuitersimago van The Man with No Name enigszins bijstuurt. In High Plains Drifter (1973) speelt hij een naamloze vreemdeling die een dorpsgemeen- schap helpt met het verjagen van enkele bandieten. Dan komt The Outlaw Josey Wales, een revisionistische western met Eastwood als een zuiderse veteraan van de Burgeroorlog die zich tot vogelvrije wraakengel ontpopt als zijn familie door de Yanks wordt uitgemoord. Een van de allereerste westerns waarin de unionisten - en bij uitbreiding dus de inwoners van de US - als schurken met dienst worden gecast en waarin vooral op het verdriet en de bitterheid van de verliezende zuiderlingen wordt ingezoomd.
9) Escape from Alcatraz (Don Siegel, 1979)
Wilde Dirty Harry zoveel mogelijk misdadigers in de gevangenis gooien, dan tracht Eastwood er in zijn laatste film met Siegel als crimineel uit te ontsnappen. Plaats van afspraak is het legendarische, extreem streng bewaakte eiland Alcatraz in de baai van San Francisco, waaraan nooit iemand wist te ontkomen. Behalve Clint, in deze op ware feiten gebaseerde, uiterst sobere en anti-autoritaire ontsnappingsthriller waarin je zowaar voor een drugdealende roofovervaller duimt.
10) Pale Rider (Clint Eastwood, 1985)
Met holle actiefilms als de Koude Oorlogthriller Firefox (1982) en de Dirty Harrysequels Sudden Impact (1983) en The Dead Pool (1986) blijft Eastwood een Hollywoodembleem van het Reagantijdperk, al tracht hij zich daar met deze Bijbels beladen wraak-western aan te ontrukken. Hij speelt Preacher, alweer een mysterieuze outsider die naast het woord van God ook dat van zijn Winchester predikt. Het resultaat is een meditatie over wraak, geloof, dood en deugdzaamheid, één over man versus mythe, vrijheid versus autoriteit, kwetsbaarheid versus machismo oftewel zijn een- zijdige filmpersona versus de complexe privé-persoon Eastwood. De eerste film waarmee hij het festival van Cannes aandoet, de kritische rehabilitatie be- gint en de schietgrage cowboy van weleer eindelijk als ernstig filmauteur wordt gezien.
11) Unforgiven (Clint Eastwood, 1992)
Terwijl Eastwood als regisseur persoonlijker projecten kiest - zoals de veelgeprezen biopic Bird (1988) over zijn idool Charlie Parker - draagt hij zijn persona van ge- wetenloze gunslinger ook op het scherm ten grave met deze noir-achtige neowestern. Clint kruipt in de huid van een ex-huurmoordenaar die door zijn recent overleden vrouw tot brave boer werd omgeschoold, maar nog een laatste keer de wapens op- neemt om enkele hoertjes van een corrupte sheriff te verlossen. De film, die door velen als zijn magnum opus wordt beschouwd, wint vier Oscars - waaronder twee voor Eastwood als Beste Regisseur en Beste Acteur - en brengt op- nieuw een moreel complexe reflectie op de vage schemerzone tussen heldenmoed en wraakzucht, schuld en boete, man en mythe. Of: hoe The Man with No Name afscheid neemt van zijn bebloede prairies als gelouterde en gelooide familyman.
12) The Bridges of Madison County (Clint Eastwood, 1995)
In de Wolfgang Petersenthriller In the Line of Fire (1993) hangt hij nog de actieheld uit als de geheim agent die de president moet redden, maar met dit ingetogen melo- drama naar de bestseller van Robert James Waller schakelt Eastwood weer in ro- mantische modus. Meryl Streep is een verveelde huismoeder uit Iowa; hij een rond- reizende landschapsfotograaf die met haar een vierdaagse flirt beleeft. De enige onvervalste tearjerker uit Clints carrière is er een vol weemoed en nostalgie, alsof de tot rust gekomen macho op een woelig liefdesleven terugblikt. Wat dat laatste betreft, is Eastwood trouwens geen onbeschreven blad. Zo was hij van 1953 tot 1978 getrouwd met fotomodel Maggie Johnson, al had hij tijdens dat huwelijk meerdere affaires (onder meer met Barbra Streisand, Peggy Lipton en Jean Seberg) en verwekte hij in 1964 een buitenechtelijke dochter (Kimber) bij Rawhide-figurante Roxanne Tunis. Bovendien woonde hij al van 1974 - officieel nog getrouwd - samen met actrice Sandra Locke, die hij in 1989 verliet voor actrice Frances Fisher. Sinds 1996 is Eastwood gehuwd met de 35-jaar jongere Dina Ruiz, die hem datzelfde jaar nog een dochter schonk.
13) Million Dollar Baby (Clint Eastwood, 2004)
Eastwood volgt zijn bejubelde mystery-thriller Mystic River (2003) - de Dennis Lehane- adaptatie over seksueel misbruik, boete en wraak - op met dit zo mogelijk nog donkerder en moreel complexere boksdrama, waarin hij zelf nog eens acteert. Zijn rol is die van een oudere bokstrainer met de nodige schuldcomplexen die zich aan- vankelijk tegen zijn zin over een vrouwelijke rookie ontfermt. Wanneer die bij een kamp verlamd raakt, krijgt hij nog eens af te rekenen met levensgrote vragen over schuld, lijden en verlossing. Finaal mondt het drama uit in een emotionele uppercut waarvan Eastwoods rechts-conservatieve en Republikeinse buddies van weleer allicht nog steeds niet bekomen zijn. Opnieuw goed voor vier Oscars, lovende kritieken en veel protest uit religieuze hoek.
14) Gran Torino (Clint Eastwood, 2008)
De schaduwen van Dirty Harry en The Man with No Name hangen dreigend boven dit raciaal beladen drama waarin Eastwood een racistische Koreaveteraan en ex-Fordfabrieks- arbeider neerzet die van "die spleetogen in zijn straat" niets moet hebben. Tenminste: tot hij hen leert kennen, merkt dat de problemen nooit zwart-wit zijn en beseft dat begrip en mede- dogen mooiere waarden zijn dan wraak en rancune. In dit milde, schandelijk door de Academy genegeerde requiem van Clint De Acteur haalt hij veeleer uit met vragen en humor dan met schoten en slogans en bevraagt hij opnieuw kritisch de Amerikaanse Droom, haar mythologie en haar helden - zie ook: het WO II-twee- luik Flags of Our Fathers en Letters from Iwo Jima, beiden uit 2006. Geen betere manier om zijn persona van schietgrage cowboy symbolisch te begraven.
30-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
29-04-2011
Dossier wereldsterren: deel 27: Clint Eastwood.
Hello filmfreaks,
In de reeks portretten van wereldsterren is het morgen de beurt aan Clint Eastwood. Aan de hand van 14 hoogtepunten uitzijn carrière krijgen jullie een beeld van deze lange tijd ondergewaardeerde acteur, dewelke vooral bekend geworden is door de Dollar-trilogie van Sergio Leone en de Dirty Harry-films. Ook als regisseur verwierf hij bekendheid, met films als Mystic River en Million Dollar Baby op zijn palmares.Momenteel legt hij de laatste hand aan zijn tweeëndertigste film als regisseur, een biopic over voormalig FBI-directeur J. Edgar Hoover, met in de hoofd- rollen Leonardo DiCaprio en Naomi Watts.
Groetjes,
29-04-2011 om 18:49
geschreven door Patje007
28-04-2011
Insidious is meest winstgevende film van 2011.
Horrorthriller Insidious is - in verhouding tot het budget van de film - tot nu toe de meest winstgevende productie van 2011. De film, met in de hoofdrollen Patrick Wilson en Rose Byrne, kostte slechts anderhalf miljoen dollar om te maken, maar heeft reeds 44.5 miljoen opgebracht. Dit meldt entertainmentmagazine The Hollywood Reporter.
Rose Byrne en Patrick Wilson in 'Insidious'
Insidious gaat over een jong echtpaar (Patrick Wilson en Rose Byrne) dat in hun nieuwe woning geteisterd wordt door mysterieuze, angstaanjagende krachten. Dat de horrorfilm een succes zou worden, mag gezien haar makers geen grote verrassing heten: Insidious werd geschreven door Leigh Whannell en geregisseerd door James Wan, het duo achter de originele Saw. Insidious werd bovendien geproduceerd door onder andere Oren Peli, het brein achter mega- hit Paranormal Activity. Die film kostte slechts vijftienduizend dollar om te maken, en bracht wereldwijd ruim 193 miljoen op.
In absolute cijfers is - met een opbrengst van 236.9 miljoen dollar - animatiewestern Rango tot nu toe de meest succesvolle film van het jaar, maar in verhouding tot het budget is Insidious dus de grootste hit.
Insidious is vanaf 15 juni 2011 te zien in de bioscoop.
28-04-2011 om 19:20
geschreven door Patje007
27-04-2011
Fast & Furious 5: trailer.
Morgen beleeft Fast Five zijn avant-première in Kinepolis Brugge(19u). Vanaf 4 mei 2011 is het vijfde deel van de Fast & Furious-filmreeks te bekijken in alle Kinepolis-vestigingen. In het hierondervermeld filmpje kunnen jullie een trailer bekijken van de film, vakkundig ingeleid door hoofdrolspelers Vin Diesel en Paul Walker.
27-04-2011 om 19:15
geschreven door Patje007
Javier Bardem officieel gecast in The Dark Tower.
Javier Bardem heeft officieel getekend om de hoofdrol van Roland Deschain in Ron Howard's The Dark Tower te spelen. De acteur heeft daarmee een enorme deal binnengesleept, gezien de drie films en TV-miniseries die het verhaal van Stephen King's magnum opus moeten vertellen
Javier Bardem in 'No Country for Old Men'
Het verhaal volgt scherpschutter Roland Deschain, wiens wereld uit elkaar valt. Eens werd deze gekenmerkt door magie en verontwikkelde technologie, maar beiden lijken slechts relieken uit het verleden te zijn. Om de wereld te redden is hij op een queeste naar de Donkere Toren, het verbindpunt van alle universa.
De 3.914 paginas tellende, zevendelige boekenserie kwam van 1982 tot 2004 uit. Vorig jaar maakte schrijver Stephen King nog bekend een achtste deel te zullen schrijven, dat een deel van de reis moet belichten waarover niet zoveel bekend was.
De eerste film komt, als alles goed gaat, uit op 17 mei 2013.
27-04-2011 om 19:14
geschreven door Patje007
'Thor': exclusief interview met de cast.
Hello filmfreaks,
De voorbije dagen konden jullie op mijn filmblog, naar aanleiding van de release van 'Thor', al één en ander lezen over de verfilming van de superheld uit de Marvel Comics. Als afsluiter kunnen jullie hieronder een interview bekijken met enkele leden van de cast, zijnde Kenneth Branagh(regisseur), Chris Hemsworth(hoofdrolspeler), Tom Hiddleston(Loki).
Vervolg van het interview met Chris Hemsworth, hoofdrolspeler in 'Thor'.
Na kleine rolletjes in Hollywoodproducties als Star Trek en A Perfect Getaway is nieuw- komer Chris Hemsworth nu naast gevierde sterren als Natalie Portman en Anthony Hopkins te zien in de nieuwe stripverfilming Thor. Hemsworth speelt de titelheld, een buitenaardse god die door zijn volk naar onze planeet wordt verbannen, en hier een spectaculair avontuur beleeft. Deel 2 van het interview met Chris Hemsworth over zijn rol in Thor:
Hoe heb je je voorbereid op je rol als Thor? Chris Hemsworth: Ik heb een hoop Thor-stripboeken gelezen. Ik wist aanvankelijk weinig af van het personage, maar naarmate ik meer strips las, werd ik een echte fan! Ook werd me duidelijk hoe Thor aansluit bij The Avengers, de aankomende film over het clubje superhelden waar hij samen met onder anderen Iron Man, Captain America en de Hulk deel van uitmaakt. Ik heb ook een aantal boeken gelezen over de Noorse mythologie; de verhalen waarop het personage Thor gebaseerd is. Het was uiteindelijk nog best lastig om in de huid van Thor te kruipen. We hebben veel zelf moeten verzinnen. Hoe hij praat, bijvoorbeeld. Wie kun je immers als voorbeeld nemen als je een god speelt? (lacht)
En de lichamelijke voorbereiding? Chris Hemsworth: Ik heb een halfjaar lang hard getraind om spieren te kweken. Maar ik moest ook tien kilo aankomen, dus ik heb een speciaal dieet gevolgd: heel veel kip, rundvlees en proteïnedrankjes. Ik was er continu misselijk van. Het trainen was vermoeiend, maar het was een stuk aangenamer dan het eten. Toen de opnames afgelopen waren, stopte ik met het schransdieet, maar ging door met trainen. Ik was die tien kilo binnen no time weer kwijt! (lacht)
Tom Hiddleston in 'Thor'
Hoe was het om Thor te mogen spelen? Chris Hemsworth: Heel erg fucking cool! Alsof ik weer een klein jongetje was. Als kind trek je verkleedkleren aan en doe je alsof je een superheld bent, en bij het maken van een film als Thor doe je eigenlijk precies hetzelfde. (lacht) Alleen neemt iedereen het dan heel serieus en krijg je er ook nog eens voor betaald! Het is een bizarre ervaring. Het was fantastisch om het Thor-kostuum te mogen aantrekken. Mijn tegenspeler Anthony Hopkins grapte over onze filmkleding: "Met zulke prachtige kostuums, hoeven we helemaal niet meer te acteren. Dat doen de kostuums voor ons!" Wat ook geweldig was: Thors hamer. Zo'n cool ding. Ik heb hem met veel plezier rond- gezwaaid in de actiescènes.
Idris Elba in 'Thor
Waren de actiescènes zwaar om op te nemen? Chris Hemsworth: Ik sport graag, dus ik keek er naar uit om mijn eigen stunts te doen. Maar de werkelijkheid bleek minder fijn dan verwacht. Zo was er een scène waarin ik aan een kabel ondersteboven werd gehangen en als een trapezeartiest door de lucht geslingerd werd. Na dertig seconden ondersteboven hangen had ik al een knallende kop- pijn! Na één keer slingeren was ik kotsmisselijk. Ik riep "Stop, alsjeblieft! Ik moet over- geven!", maar ze zeiden "Nee, we gaan door met filmen! Misschien kunnen we nog een goed shot krijgen voordat je over je nek gaat!" En toen slingerden ze me nog een keer. En nog een keer. En nog een keer..! Toen ze me eindelijk naar beneden haalden, stond ik te trillen op m'n benen...
Regisseur Kenneth Branagh vergeleek het personage Thor met dat van een Shakespeariaanse prins. Vind jij dat een goede vergelijking? Chris Hemsworth: Ja, dat klopt wel. Kenneth heeft veel Shakespeare-verfilmingen ge- maakt (zoals Hamlet, Henry V en As You Like It), dus hij weet waar hij over praat. Thor komt uit een koninklijke familie, met alle bijbehorende intriges en conflicten. Een mooi verhaal als dit sluit inderdaad perfect aan bij de Shakespeariaanse vertellingen waarin Kenneth zo thuis is. Trouwens, een leuk detail: de eerste keer dat ik acteerde was in een toneeluitvoering van Shakespeares Much Ado About Nothing.
De meeste superhelden - zoals Spider-Man, Superman en de X-Men - hebben een gebrek, of een probleem. Ze zijn niet perfect. Hoe zit dat bij Thor? Chris Hemsworth: Thor is jong, arrogant, roekeloos en heel krachtig. Dat is een ge- vaarlijke combinatie. In de film leert Thor om nederig te zijn, en hoe hij zijn krachten moet gebruiken.
Waar denk jij dat Thor zijn populariteit aan te danken heeft? Chris Hemsworth: Ik denk dat de achtergrond van het personage - de Noorse mythologie en het Vikingen-tijdperk - veel mensen aanspreekt. Het publiek houdt van personages die larger than life zijn. Thor is een stoere superheld! Maar aan de andere kant is hij ook een normale kerel. Hij is soms nogal arrogant, maar zijn hart zit op de juiste plaats.
'Thor' speelt vanaf 27 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Regie: Kenneth Branagh Cast: Natalie Portman, Chris Hemsworth... Genre: Actie, drama Duur: 130 minuten
26-04-2011 om 14:08
geschreven door Patje007
25-04-2011
Interview met Chris Hemsworth naar aanleiding van de release van 'Thor'.
Chris Hemsworth kruipt in de rol van de meest bekende dondergod in Thor 3D. Thor 3D is de nieuwste film in de Avenger-reeks van Marvel en vertelt het verhaal van Thor, een sterke, arrogante en invloedrijke krijger. Maar door roekeloze acties heeft hij de vredige wereld van Asgard opnieuw blootgesteld aan een eeuwenoude oorlog en voor straf wordt hij door Odin (rol Anthony Hopkins) verbannen naar de aarde, waar hij onder de mensen moet leven. Dit is de kans voor Loki (rol van Tom Hiddleston), een zeer gevaarlijke vijand, om de aarde te vernietigen. Thor moet de aarde beschermen van dit kwaad en zijn gedrochten en bewijzen dat hij een echte held is. Een gesprek met hoofdrolspeler Chris Hemsworth over de film, helden, actie en nederigheid:
Wat heb je als voorbereiding gedaan voor deze rol? Chris Hemsworth: Het was zoals een universiteitsklas ik kreeg massas boeken mee over de zoektocht naar jezelf en hoe daar dan mee in het reine te komen. Kenneth (Branagh, de regisseur) wist dat deze gerelateerd waren aan het verhaal dat we zouden vertellen.
Thor 3D is een film vol heroïsche momenten en veel actie, maar er zijn ook rustigere momenten in de film. Wat zijn jouw favoriete scènes? Chris Hemsworth: Thor zit vol met grote momenten, sommige vol actie en techniek, maar sommige van mijn favoriete scènes zijn die tussen Thor en Jane (rol van Natalie Portman), normale en alledaagse conversaties. Deze scènes werden in New Mexico gefilmd, met een prachtig decor van bergen. Nu, we moesten wachten tot de sneeuw smolt, maar het creëerde een prachtige omgeving. Dit waren de scènes waar het onderzoek naar het personage, de boeken over het be- staan en jezelf te leren kennen, de moeite waard waren. En om deze te mogen spelen met Natalie dat was ook een droom die uitkwam voor mij.
Natalie Portman en Chris Hemsworth
Waarom wordt Thor verbannen? Chris Hemsworth: Hij is een jonge, onbezonnen man, met zeer veel macht aan zijn vingertippen. Als hij ingaat tegen zijn vader, wordt hij als straf naar de aarde gestuurd om een les te leren, om op gelijke voet als de aardbewoners te leven- als een sterveling. Het draait allemaal om nederigheid te leren. Het gaat over vaders en zonen. De achter- grond van de film gaat over goden, maar in de kern gaat het over mensen.
Je bent nog een zeer jonge acteur, die nog maar een paar films op zijn naam heeft staan. Hoe was het om met filmlegende Anthony Hopkins (Odin) samen te werken? Chris Hemsworth: We waren ongeveer een maand aan het filmen en het voelde zeer goed aan, ik begon het personage echt door te hebben. Dan komt de dag van de grote vader/zoon confrontatie. Het is een kwade scène, met veel heen en weer geschreeuw tussen ons tweeën. Dan stapt Kenneth(Branagh) naar Anthony en zegt hem Laat het je beïnvloeden. Word overstuur. Ik daag je uit. En Anthony staat daar voor een seconde en antwoord dan, Oké, goed idee. Dus ik vraag mij af, Oh nee, wat gaat hij nu doen?. De scène start terug en ik maak mijn entree. Ik kom binnen en doe mijn ding en hij is gewoon stil. Zijn ogen beginnen te tranen. Hij is de vader die gekwetst is en teleurgesteld dat zijn zoon geen respect voor hem heeft, de familie, het koninkrijk en alles waarvoor deze staat heeft onteerd. En je beseft dat zijn hart breekt. Toen ze cut riepen, waren mensen aan het wenen. Dan begon de crew te applaudisseren en ik herinner me te denken, Dat is geweldig en ik ben nutteloos. Ik kan net zo goed deze hamer laten vallen en weggaan. Maar dat zijn dé momenten in deze sector. Ik belde naderhand naar mijn ouders in Australië om hun over deze scene te vertellen en hoeveel ze hadden om naar uit te zien.
Chris Hemsworth en Anthony Hopkins
Hoe was het om met Kenneth Branagh samen te werken? Chris Hemsworth: Hij duwt je in alle richtingen die je personage zou kunnen gaan. Zes of zeven takes, voor elke versie van wat er met die scene zou kunnen gebeuren. Probeer dit en lach gedurende de hele scene. Oké, geef me nu gemeen. Het is zoals metaal smeden. Hij bleef er aan werken tot het zo sterk is als het zou kunnen zijn.
Een belangrijk onderdeel van Thor, is het kostuum. Aan de cape alleen werd een jaar aan gewerkt. Hoe was het om dat kostuum eindelijk aan te doen? Chris Hemsworth: Toen ik erbij kwam, was het kostuum in stage van Het moet me passen. Het is enorm gedetailleerd en zo mooi. Toen ik het voor de eerste keer aandeed, voelde ik me echt Thor.
Tom Hiddleston en Chris Hemsworth
Het kostuum bestaat uit vele lagen stof, leder en pantser. Het resultaat was dat het Thor helden kostuum zeer zwaar en warm is. Hoe was het om in dat kostuum te acteren? Chris Hemsworth: De eerste paar weken tijdens het filmen was zweten geblazen. Ik had 4 maanden voor het filmen gewicht moeten aankomen als voorbereiding en dan plotseling viel het gewoon van me af. Maar Alexandra (kostuumontwerper) en haar team vonden een afkoelvest uit, waarvan ik denk dat autocoureurs het ook dragen, een kleine vest met pijpen waar koud water door loopt om je af te koelen. Dat was een hele opluchting.
Eén van de eerste scènes die werd gefilmd, was een gevechtsscene tussen The As- guardians en de Frost Giants. Hoe voelde het om deze te filmen? Chris Hemsworth: Je hebt zoveel adrenaline door je lichaam pompen aan het begin van elke shoot en ik denk dat deze energie er fysiek uitlaten de beste remedie is. Rondrennen in die grote, zware kostuums, zweten, vechten, gewond geraken daar wordt je helemaal wakker van.
Hoe is het als je vecht met Mjolnir (hamer)? Chris Hemsworth: Ik heb veel gebokst door de jaren heen, dus leek het logisch dat Thor zou vechten als Mike Tyson. Veel met de schouder heupen, grote bewegingen, een krachtige houding, vast in de grond.
Hoe is het dan in een vuistengevecht? Chris Hemsworth: Andy (stuntcoördinator) en de stuntjongens zeiden, Oké, je komt hier binnen en slaat hem en schopt hem. Ik vroeg of we zouden repeteren? Zij zeiden: Nee, we gaan het gewoon opnemen. Het idee was om het zo ruw, echt en rommelig mogelijk te houden, niet een gerepeteerd kungfu-gevecht. Het was zeer leuk.
Iets minder leuk is het gevecht tussen Thor en de Destroyer. Thor vecht dan niet alleen voor zichzelf, maar ook om zijn vrienden te redden. Hoe was het om die confrontatie te filmen? Chris Hemsworth: Toen we dat gevecht aan het bespreken waren, begonnen we te giechelen zoals kinderen. Het was een mooie climax van alle gevechtscènes en een redelijk eerlijk verdeeld gevecht tussen de sterkste en de stoutste man.
Lees morgen op Cinefilm het vervolg van het interview met Chris Hemsworth.
25-04-2011 om 13:18
geschreven door Patje007
24-04-2011
'Thor': trailer.
Hello filmfreaks,
Morgen presenteert Cinefilm jullie, naar aanleiding van de release van 'Thor' op 27 april 2011, een interview met Chris Hemsworth, hoofdrolspeler in 'Thor', en bekend van films als 'Star Trek' en 'A Perfect Getaway'. In afwachting van de release kunnen jullie hieronder de officiële trailer al eens bekijken.
Groetjes,
24-04-2011 om 14:34
geschreven door Patje007
Filmposter 'Thor'.
.
24-04-2011 om 11:55
geschreven door Patje007
23-04-2011
Filmposter: 'Thor'.
.
23-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 26: interview met Sophie Marceau.
Ze was te zien in Braveheart(1995), A Midsummer's Night's Dream(1999) en de James-Bond- film The World is not enough(1999).
Sinds ze James Bond partij gaf, is Sophie Marceau een van 's werelds bekendste Franse actrices. Toch trekt de grande dame haar neus niet op voor bescheiden Franse films over de dingen des levens zoals 'L'âge de raison'(2010). Sophie Marceau: Ik heb de jaren van verstand nu wel bereikt, denk ik.
Het is bloedheet tijdens het interview met Sophie Marceau vanuit het Barsey Warwick Hotel aan de Brusselse Louizalaan. 'Ik hou niet van die grote hitte', blaast Marceau op de manier waarop alleen Françaises-met-stijl dat kunnen. Ook al mag ze zich een van de diva's van de Franse cinéma noemen en staan er internationale kaskrakers als Braveheart en The world is not enough op haar cv, toch heeft Marceau dat flirterige van je liefste buurmeisje bewaard. 'Ik ben een gulzig meisje, hoor', knipoogt ze terwijl ze een stukje chocola naar binnen smikkelt.
Marceau speelt in L'âge de raison (wat zoveel betekent als 'De jaren van verstand') een harde zakenvrouw die met haar jeugd wordt geconfronteerd wanneer ze de brieven in handen krijgt die ze ooit als meisje van zeven aan zichzelf schreef. In die brieven vraagt het meisje van toen zich af wat er van haar zal worden als volwassene.
Sopie Marceau: Weet je wat ik het mooiste vind aan deze film? Dat deze topzakenvrouw die veel geld verdient, een knappe manheeft en er zelf nog patent uitziet, zich vragen over het leven durft te stellen. De meesten die geslaagd zijn in het leven versmachten elke onzekerheid en stellen geen vragen meer. Zéker niet over zichzelf.
Moet dat dan? Sophie Marceau: Het lijkt me niet te vermijden, zeker zo omstreeks je veertigste. De eerste decennia van je leven besteed je aan het inlossen van de verwachtingen die de maatschappij in je stelt. Je probeert schattig te zijn voor je ouders, je doet je best op school, je zoekt een goede job en sticht een gezin. Als je 40 bent, is dat er allemaal en kun je eindelijk aan jezelf denken. Wie je bent, of je de beste weg hebt gekozen. Dat is niet zonder gevaar want je loopt het risico je hele leven te moeten omgooien. In dat opzicht vind ik het mooi dat het woord voor crisisin het Chinees hetzelfde is als het woord voor kans.
U bent 44. Stelt u zich wel eens vragen? Sophie Marceau: Voortdurend. Over álles. Ik heb een hekel aan verworvenheden, ook al leeft dat niet zo makkelijk. Het geeft een comfortabel gevoel een volle agenda te hebben en precies te weten wat je over drie jaar zult doen. Maar zo leef ik dus niet. Zekerheden maken me bang.
In wie herkent u zich het meest: in de gearriveerde zakenvrouw die zich Margaret laat noemen of de nostalgische Marguerite, het meisje dat ze vroeger was? Sophie Marceau: Ik ben beiden. Een mens is nooit zwart of wit, maar alle kleuren met alle mogelijke nuances er tussenin. Ik ben ook niet alleen Sophie-de-actrice, hoor. Niet dat ik het spannende leven van James Bond leef, maar ik ben toch ook een moeder en echtgenote met alles wat daar komt bij kijken.
Mogen we daaruit besluiten dat u ook enige aanleg voor melancholie heeft? Sophie Marceau: (Ondeugend) Daar vergist u zich mooi! Ik ben ab-so-luut niet melancholisch. Ik haat het verleden. Ik ontken het niet en ik stop het ook niet weg, want tenslotte maak ik er ook gebruik van. Ik werd nu eenmaal bekend met La boum (de succesfilm die op haar 14de haar naam vestigde), maar ik bezit gelukkig de gave van het vergeten. En daarin is geen plaats voor melancholie, wel een soort tristesse.
Sophie Marceau in L'age de raison
U lijkt me niet meteen een triest plantje. Sophie Marceau: (Lacht) Ik kan best wel gek doen, hoor. Nee, ik doel op de trieste kant die onmiskenbaar aan het leven zit. Ik ben daar zeer gevoelig voor. Als klein meisje al. Gaandeweg heb ik me daar tegen gewapend en ben ik ook de absurditeit van het leven gaan inzien.
Bent u bang voor het leven? Sophie Marceau: Ja, maar niet zozeer voor mezelf, wel voor anderen. Ik doe de gekste dingen: in ijskoud water springen, in het open veld slapen, trektochten in het donker maken... niets schrikt me af. Maar ik ben bijvoorbeeld wel bang voor mijn kinderen. Of om mijn man (de acteur Christopher Lambert) te verliezen.
Sophie Marceau en Pierce Brosnan in The World is not enough
In de film bewaart Margaret allerlei spullen uit haar jeugd. Wat koestert u? Sophie Marceau: Ik bewaar niks van vroeger. Geen foto's, geen voorwerpen.
Ook geen herinneringen? Sophie Marceau: Bitter weinig. Ik ben opgegroeid in dorpje waar weinig gebeurde. Mijn wereld was onze tuin. (Mijmerend) De insecten, de geuren van de bloemen, de boom waarin ik kroop... dat zijn mijn enige herinneringen.
Sophie Marceau en echtgenoot Christopher Lambert
Hield u een dagboek bij? Sophie Marceau: Zoals zoveel meisjes van 12 had ik een dagboek, maar ik schreef er alleen in wanneer ik me aan het leven schaafde. Ik schreef dan ook brieven en gedichten. Schrijven is altijd belangrijk voor me geweest, maar ik ben er niet het vlijtige persoontje naar om zoiets met grote regelmaat te doen.
Uw personage grijpt regelmatig terug naar foto's van bekende, sterke vrouwen als voorbeeld. Wie zijn uw heldinnen? Sophie Marceau: Heb ik niet. Als ik al een voorbeeld neem aan iemand, dan gaat het doorgaans om mannen. Maar ik koester ook bewondering voor Margaret Thatcher. Dat vranke, op het randje van het antipathieke, dat spreekt me aan.
Sophie Marceau en Monica Bellucci in Ne te retourne pas
Welke is uw grootste verwezenlijking? Sophie Marceau: (Met pijnlijk gezicht) Pfff. Actrice te zijn...?
Omdat acteren therapeutisch is? Sophie Marceau: Ik vind acteren méér dan doen alsof. Ik investeer telkens veel van mezelf in een rol. Het is voor een stuk zelf afzien met het voordeel dat je het achter de identiteit van iemand anders kunt doen. Ik vergelijk het met biechten. Dat gaat makkelijker bij een wildvreemde dan een bij een goede bekende. Door een vreemde word je nu eenmaal niet zo snel veroordeeld.
23-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
22-04-2011
Nieuwe Jason Bourne gekozen.
Nadat Matt Damon besloot te stoppen met de zeer succesvolle Jason Bourne-serie, werd de jacht geopend op een geschikte opvolger. Uit de talloze acteurs die auditie deden, heeft de filmstudio Universal eindelijk de felbegeerde rol aangeboden aan een gelukkige winnaar.
Jeremy Renner in 'The Town'
Jeremy Renner gaat de hoofdrol spelen in 'The Bourne Legacy'. Universal heeft de rol officieel aan de 40-jarige acteur geboden. Sinds Renner doorbrak met zijn hoofdrol in de Oscarwinnaar The Hurt Locker is hij een van de meest gevraagde acteurs in Hollywood. Zijn ster rees verder met zijn Oscargenomineerde bijrol in het misdaaddrama The Town. Behalve de nieuwe Bourne-film zal Jeremy Renner binnenkort te zien zijn als Hawkeye in de stripverfilming The Avengers en schittert hij naast Tom Cruise in de actiesequel Mission: Impossible - Ghost Protocol.
In de afgelopen twee maanden deden vele acteurs een gooi naar de rol van Jason Bourne. Zo deden onder meer Joel Edgerton(Thor), Dominic Cooper(Mamma Mia!), Garrett Hedlund (Tron: Legacy) en Luke Evans(Clash of the Titans) auditie. Eerder deze maand werd Jeremy Renner al genoemd als de grootste kanshebber. Voor Universal was hij de eerste keuze, maar regisseur Tony Gilroy gaf de voorkeur aan Oscar Isaac(Robin Hood). Uiteindelijk had de film- studio het laatste woord.
The Bourne Legacy speelt vanaf 3 augustus 2012 in de Amerikaanse bioscopen.
22-04-2011 om 15:55
geschreven door Patje007
Interview met Ken Loach naar aanleiding van de release van 'Route Irish'.
Geen enkele Britse cineast is meer kritisch voor zijn regering en
leiders dan Ken Loach. Al meer dan 40 jaar levert hij bijtende commentaar op het
sociaal beleid, het kapitalistische systeem en de binnen- en buitenlandse
politiek. In Route Irish neemt Loach de oorlog in Irak op de korrel, en dan
meer bepaald de redenen waarom het Irak-beleid van Tony Blair één grote ramp was
met nog meer desastreuze gevolgen. Wie de regisseur een beetje kent, weet dat
hij geen blad voor de mond neemt.
Ken Loach
Route Irish is de bijnaam voor de transportweg die de luchthaven in Bagdad
verbindt met de Internationale Zone. In de periode voor 2005 was het een weg die
omwille van het belang- rijke militaire transport het mikpunt werd van vele
aanslagen. Maar Loach praat in Route Irish niet zozeer over de oorlog in Irak
zelf, dan wel over de Engelse huurlingen, de door de Britse overheid
getolereerde martelingen en de psychische schade die de soldaten opliepen. De
regisseur bundelt al die themas in een verhaal over de Britse contractor
Fergus, die na de begrafenis van zijn maat Frankie de smeerboel rond de
privatisering van de oorlog bloot begint te leggen.
Waarom die
privatisering van het geweld, zoals u het omschrijft? Ken Loach: Om de
kosten te drukken en het profijt te maximaliseren. Ze hebben alles
geprivatiseerd, industrieën, de spoorwegen, de gezondheidsector en de scholen.
En dus nu ook de oorlog. Want dat kost minder. Je hoeft geen leger meer in te
schakelen. Je hebt een huurling. Hij sterft? Wel, je hebt geen last van enige
verantwoordelijkheid. Wanneer een soldaat sterft, komt daar heel wat bij kijken.
Er zijn verplichtingen tegenover de familie, er moet pensioen betaald worden en
meer van die dingen. Vanuit het standpunt van het kapitalisme is een huurling
ideaal. Want respect voor zijn leven telt niet.
Waarom maakte u nu pas
een film over Irak? Ken Loach: Mijn producer Rebecca OBrien, mijn scenarist Paul
Laverty en ikzelf wilden al langer zon film maken. Alleen wisten we niet juist
hoe. De oorlog in Irak is immers een monsterlijke misdaad tegen de Irakezen. Het
was ten eerste een illegale oorlog, ten tweede hebben we folteringen en massale
corruptie toegestaan en ten slotte werd de oorlog gevoerd uit enorme hebzucht.
Paul heeft dan het personage van Fergus bedacht en dat was de sleutel. Het
onderzoek van Fergus naar de dood van Frankie bracht het verhaal op gang en
leidt uit- eindelijk tot de onthulling van alle verschillende aspecten van die
vreselijke misdaad. En ik neem hier nogmaals het woord misdaad in de mond, want
dat is het ook. Ik hoop alvast dat we door de ervaringen van de personages ook
de gruwel van de oorlog kunnen laten voelen.
Het schokkendst is de
waterboarding-scène. Waarom toont u die marteling? Ken Loach: De
waterboarding-martelingen gebeurden in onze naam. De mensen die deze misdaden
acceptabel hebben gemaakt zijn nog altijd daar. En dan bedoel ik de Blairs, de
Bushes en de rest. Hoe ironisch is het toch dat Blair tot ambassadeur voor de
vrede in het Midden-Oosten werd aangesteld. Dit was een man die ja zei tegen
martelen. Als we mensen zoals Blair niet voor de rechtbank kunnen slepen, dan
moet de publieke opinie haar werk doen. Want die mensen moeten zich
verantwoorden voor wat ze gedaan hebben.
Wie zijn volgens u de grootste
slachtoffers van de oorlog? Ken Loach: Ook onze eigen populatie heeft geleden onder de
oorlog. Maar we mogen vooral niet vergeten dat de belangrijkste slachtoffers de
mensen van Irak zijn. Het stoort me altijd als ik films uit Amerika over Irak
zie waarin de Amerikaanse soldaten afgebeeld worden als de voornaamste
slachtoffers. En het stoort me nog meer wanneer die films worden opgedragen aan
het Amerikaanse leger. De Amerikaanse jongens hebben zeker afgezien, maar denk
aan de miljoenen dode Irakezen, hun vernietigde families, al die verminkte
kinderen, de vernielde huizen en de vier miljoen vluchtelingen.
Denkt u
dat deze film iets kan veranderen? Ken Loach: Een film is slechts een film. Hij kan een
ander standpunt suggereren en je proberen te overtuigen van iets. Maar een film
is geen politieke beweging. Het gaat er gewoon om wat jij met de informatie die
de film bood gaat doen. Onze visie is dat dingen pas veranderen wanneer de
politiek verandert. Wanneer een rechtse partij vervangen wordt door een andere
rechtse partij is dat geen verandering. Wat we wel moeten hebben is, om het op
een ouderwetse manier uit te drukken, een grondig sociale
verschuiving.
Heeft u hoop voor de toekomst? Ken Loach: Hoe de situatie in Irak
zal evolueren, weet ik echt niet. Maar het is zeker angstaan- jagend. Want wat we
nu meemaken, is de manier waarop de regerende klasse in Amerika haar belangen
verdedigt.
Route Irish speelt sinds 20 april 2011 in UGC. Inhoud: Fergus, een veiligheidsondernemer in Irak, wantrouwt de officiële doodsverklaring van zijn vriend Frankie. Hij gaat op onderzoek om achter de waarheid te komen. Kan Fergus erachter komen wat er met Frankie is gebeurd op Route Irish?
Regie: Ken Loach Cast: Mark Womack, John Bishop Genre: Drama Duur: 109 minuten
22-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
Aanrader op TV: Defiance.
23/04/2011-2BE: 21u15
Het waargebeurde Amerikaanse drama 'Defiance', richt het vizier op een weinig belicht stukje oorlogsgeschiedenis uit Oost-Europa. In het begin van de jaren veertig doken de partizanen-broers Bielski samen met een groepje Joodse vluchtelingen onder in de uit- gestrekte winterse bossen van Wit-Rusland. Een gesprek met hoofdrolspeler Daniel Craig:
De broers Bielski hebben honderden mensenlevens gered. Hoe komt het dat we nooit eerder over hen hebben gehoord? Daniel Craig: Als het over de Holocaust gaat, focussen we liever op de miljoenen slacht- offers, en terecht. Maar er waren ook joden die de wapens opnamen en hun vel duur ver- kochten. Alleen waren ze met weinigen, en hun daden zijn in de kieren van de geschiedenis verdwenen. De broers Bielski hebben honderden mensen van een gewisse dood gered, maar daarna is het stil rond hen geworden. In 1946 zijn ze naar Israël getrokken, en daarna naar New York, waar ze met taxi's rondreden. Niemand was op de hoogte van hun verleden; Tuvio heeft er nooit met één woord over willen reppen.
Uit bescheidenheid? Daniel Craig: Volgens mij had hij het erg moeilijk met zijn verleden. Vergeet niet dat hij af- schuwelijke dingen heeft gedaan: hij en zijn broers namen op afschuwelijke wijze wraak op de dorpsbewoners die heulden met de nazi's, en op een bepaald moment werd hij zelfs gedwongen om één van zijn eigen mensen te vermoorden. Bovendien wilde hij helemaal geen leider zijn. In de film zie je hoe een Joodse vluchteling zijn hand probeert te kussen, waarop Tuvio woest reageert. Dat typeert hem ten voeten uit. Hij wilde die mensen helpen, meer niet. En dus zweeg hij er achteraf liever over. Een andere reden voor zijn stilzwijgen is: survival guilt. Tuvio kwam levend uit die bossen, en vernam vervolgens dat zes miljoen Joden waren gestorven: dat moet een verschrikkelijke schok zijn geweest. Waarschijnlijk heeft hij, uit een soort schuldgevoel, zichzelf letterlijk proberen weg te cijferen, onzichtbaar te maken. Alsof hij het niet langer aankon om te bestaan. Pas tientallen jaren later zijn enkele afstammelingen van overlevenden zich vragen beginnen te stellen: 'Hoe hebben onze ouders de oorlog overleefd? Waar bevonden ze zich? Hoe zijn ze aan de nazi's ontsnapt?' En ook Tuvio's eigen kinderen begonnen zich af te vragen wat hun vader tijdens de oorlog precies had gedaan. Zo zijn de heldendaden van de Bielski's stilaan weer aan de oppervlakte gekomen. Tragisch, eigenlijk: Tuvio heeft pas heel laat in zijn leven een beetje erkenning gekregen.
Jamie Bell en Daniel Craig
Wat was er zo zwaar aan de opnames van Defiance? Daniel Craig: De film is opgenomen in de bossen bij de Litouwse hoofdstad Vilnius. Tijdens de opnames was de temperatuur daar ver onder nul. Drie maanden lang droegen we thermisch ondergoed en skikleding, maar dan nog stonden we te stampvoeten van de kou. En wodka drinken hielp ook niet, daar werden we alleen maar dronken van.
Defiance was ook een emotioneel project... Daniel Craig: Zeker. Regisseur Edward Zwick is joods en de broer van één van zijn opas heeft met de partizanen van de Bielski-broers meegevochten. Het was voor Ed dan ook een heel persoonlijk project om te maken. Daarbij schoten we de film op 75 kilometer afstand van de bossen in Wit-Rusland waar de Bielskis echt verstopt hebben gezeten. Dan komt zon verhaal opeens heel dichtbij.
Hoe heb je je op de rol van Tuvia Bielski voorbereid? Daniel Craig: Ik heb veel documentaires gezien en boeken gelezen over Tuvia, Zus, Asael en Aron Bielski. Omdat ze Wit-Russen waren, moest ik ook Russisch leren. Nou ja, Russisch leren... Ik ben altijd een slechte leerling geweest, op school ook al. Daarom heeft een dialect- coach me voorgedaan hoe ik mijn tekst in fonetisch Russisch moest uitspreken.
De Bielskis waren echt ruige vechtjassen. Daniel Craig: Nou en of. Legendarisch is de Bielski-klysma. Dan staken ze zon Duitse stok- granaat in de kont van een Duitser en lieten hem exploderen. Ook onthoofdden ze collaborateurs en staken de hoofden op spiezen rond het dorpsplein. Vervolgens hingen ze er een bordje bij: Dit gebeurt er met collaborateurs. Nee, het waren geen lekkere jongens.
Zelf leven ze niet meer, maar heb je familie van de Bielskis ontmoet? Daniel Craig: Op de set zijn veel zoons en neven van de broers langs geweest. De nazaten van de Bielskis vormen een echte New Yorkse, liefhebbende familie. Ontzettend hecht ook. We hebben wodka met ze gedronken en gepraat. Ze vertelden me dat de daden van de broers jarenlang een soort familiegeheim zijn geweest.
Waarom? Daniel Craig: Tuvia, Zus, Asael en Aron hebben de gruwelijkste dingen gedaan om uiteinde- lijk de 1200 joden te redden die zij in de bossen verborgen hielden. Daar wilden en kónden ze niet over praten. De strijd die zij hebben gestreden, heeft een enorme impact op hen gehad. Psychisch hebben zij waarschijnlijk de rest van hun leven nog met demonen in hun hoofd moeten vechten. Dat herken ik maar al te goed. Mijn opas hebben allebei in de oorlog ge- vochten en wilden daar ook nooit over praten.
Vind je Tuvia een held? Daniel Craig: Ik heb altijd een beetje moeite met het woord held. Wat is nou een held? Sommige mensen moeten op een moment in hun leven door uitzonderlijke omstandigheden bepaalde beslissingen nemen. Vaak wordt dat handelen pas veel later door anderen als held- haftig bestempeld. Tuvia wilde de wereld niet redden. Hij wilde alleen met zijn familie over- leven. Dat willen we toch allemaal, in welke omstandigheid dan ook?
Maar toch: hij heeft de levens van 1200 joden gered. Een joodse wijsheid zegt: Als je één leven redt, red je de hele wereld. Daniel Craig: Klopt helemaal! Toch heeft Tuvia nooit gedacht: Zo, nu ga ik even de held uit- hangen. Natuurlijk, er woedde een oorlog. Maar hij wilde ook gewoon leven! En om in die periode te kunnen leven, hopen, lachen, drinken en vrijen, moest hij moorden, stelen, liegen en bedriegen. Dat is het gecompliceerde en tegelijkertijd fascinerende en interessante aan deze man. Daarom wilde ik deze rol ook zo graag spelen.
Heb jij zelf helden? Daniel Craig: Voetballers van mijn favoriete club Liverpool zijn altijd een beetje mijn helden geweest. Nog steeds trouwens. Als ik ooit in dezelfde ruimte zou belanden met een grootheid als Steven Gerrard (de aanvoerder van Liverpool), dan word zelfs ik week in de benen, haha!
22-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
21-04-2011
Acteur Aaron Eckhart over World Invasion: Battle Los Angeles.
Aaron Eckhart bouwt gestaag aan een cv vol kwaliteitsfilms, maar het laatste wat je van pakweg Erin Brockovich, Thank you for smoking,The black dahlia en recent nog het Nicole Kidman-drama The rabbit hole kunt zeggen, is dat het actieprenten zijn.
Aaron Eckhart: Als je volwassen wilt worden als acteur, hoort dit er ook bij. Ik heb de jongste jaren net iets te vaak pakken dialoog uit het hoofd moeten leren. Ik had zin in een verhaal waarin ik alleen al grommend hoefde rond te rennen. Pas op, laat me niet gezegd hebben dat ik World invasion een domme film vindt. Jonathan (Liebesman, de regisseur) heeft ervoor gekozen de actie te tonen in plaats van ze te vertellen.
Actie, zeg dat wel. Hoe overlééf je zo'n oorlogspandemonium als acteur? Aaron Eckhart: Dat is nou precies wat ik elke ochtend zei tegen de chauffeur die ons naar de set reed: hoe moet ik deze dag weer overleven? En elke avond zuchtte ik: ik zou niet weten hoe ik door deze dag ben geraakt. Bent u ooit in de zomer in Louisiana geweest? Het is er zeer heet en zeer vochtig. Dáár hebben wij World invasion gedraaid. Voeg alle fysieke actie en het voortdurende wapengekletter toe en je begrijpt dat het de hel was. Weet je dat we er op sommige dagen zo'n 10.000 patronen doorjoegen?
Waren jullie pakken even zwaar als ze er uitzien? Aaron Eckhart: Ze zijn iets lichter dan wat de mariniers dragen. Ik was in Afghanistan om er onze jongens een hart onder de riem te steken en daar moest ik de echte uitrusting aan. In elk pak zitten kogelwerende kevlarplaten die samen tien kilo wegen. Op de set heb je die niet nodig en geen acteur houdt het vier maanden, twaalf uur per dag, uit met zo'n loodzware uitrusting.
Hoezo? Jullie hebben toch een speciale training gekregen? Aaron Eckhart: Drie weken lang stopten ze de hele acteursploeg in een bootcamp dat werd geleid door militaire instructeurs. Die kerels legden er de zweep op, net alsof we echte rekruten waren. Elke ochtend push-ups, urenlang hardlopen, hindernissenparcours bij nacht en ontij... ik kan je verzekeren: er zijn tranen gevloeid. Want net zoals bij het leger werd de hele groep gestraft als er eentje niet kon volgen.
Waarom is dat allemaal nodig? Kunnen jullie dan niet gewoon soldaatje spélen? Aaron Eckhart: Ja, dat is nodig omdat acteren zwaar wordt overschat. Als het ook maar enigszins mogelijk is, moet je vermijden te acteren. Er gaat niets boven echt. Echt pijn hebben, echt zweten, echt bang zijn. Bovendien zullen ook soldaten naar deze film kijken. Ik wil niet dat zij ons op stommiteiten kunnen betrappen.
De film heeft u alvast pijn gedaan. U heeft toch uw arm gebroken, niet? Aaron Eckhart: Ik zag een mooie vuurbal en zei tegen de cameraman: als ik daar doorheen spring, krijgen we een heel cool shot! Jammer genoeg gleed ik uit en knalde ik op mijn arm. Ik hoorde het kraken en wist hoe laat het was.
Zo cool was het dus ook weer niet. Aaron Eckhart: Hoho, die scène zit wel in de film! En reken maar dat het er cooluitziet. Toen ik op de grond smakte, wist ik dat mijn arm gebroken was, maar ik siste: blijf filmen! En gelukkig heeft de cameraman dat gedaan. Dat ik voor de rest van de film mijn arm niet meer kon gebruiken was op dat moment de laatste van mijn zorgen.
Stoort het u niet dat deze film op een promotiefilmpje voor het leger lijkt? Aaron Eckhart: Helemaal niet. We hebben met de marinessamengewerkt en zij vormen een perfect geoliede machinerie. Ik waardeer wat de marines voor mijn land en de wereld hebben gedaan. Dat ze wel eens fouten maken of over de schreef gaan, is bekend. Precies daarom denk ik niet dat iederéén hen door deze film plots op handen gaat dragen. Boven- dien moet je de heroïek in World invasion los zien van het leger. Dit gaat over gewone mensen die zichzelf overstijgen en helden worden. Dat gebeurt in een oorlog, maar net zozeer in crisissituaties zoals bij de aardbeving in Japan.
Bent u een patriot? Aaron Eckhart: Beslist. Ik heb in Engeland, Australië en op verschillende plekken in Europa gewoond. Ik kan de vaderlandsliefde in elk land naar waarde schatten. Ik ben al- vast trots op waar ik vandaan kom.
World Invasion: Battle Los Angeles speelt sinds 20 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Inhoud: Al jaren worden er over de hele wereld ufo's waargenomen en gedocumenteerd: Buenos Aires, Seoul, Frankrijk, Duitsland, China. Maar in 2011 worden die vage waar- nemingen keiharde werkelijkheid wanneer de aarde wordt aangevallen door onbekende krachten. Terwijl overal ter wereld grote steden worden verwoest, houdt alleen Los Angeles nog stand in een strijd die nooit voor mogelijk werd gehouden. Een sergeant van de Marine (rol van Aaron Eckhart) en zijn nieuwe peloton moeten een halt zien toe te roepen aan een vijand die alles overtreft waar ze ooit tegen hebben gestreden.
21-04-2011 om 12:19
geschreven door Patje007
20-04-2011
Robert De Niro, Uma Thurman en Jude Law in jury Filmfestival van Cannes.
Acteurs Uma Thurman(Kill Bill) en Jude Law(Sherlock Holmes) zitten dit jaar in de jury van het Filmfestival van Cannes. De jury wordt voorgezeten door acteer- legende Robert De Niro. Dit maakte de organisatie van het Festival vandaag bekend.
Robert De Niro in 'Limitless'
Behalve De Niro, Thurman en Law nemen ook de Franse regisseur Olivier Assayas, de Chinese filmmaker Johnnie To, regisseur Mahamet Saleh Haroun uit Tsjaad, de Argentijnse actrice Martina Gusman, de Chinese producente Nansun Shi en de Noorse filmcriticus Linn Ullman plaats in de jury van het 64ste Filmfestival van Cannes. Laatstgenoemde Ullman is de dochter van de befaamde overleden Zweedse regisseur Ingmar Bergman en de Noorse actrice Liv Ullman.
Uma Thurman
Het 64ste Filmfestival van Cannes duur van 11 tot 22 mei. Er gaat tijdens het Festival een aantal belangwekkende films in première, zoals The Tree of life van regisseur Terrence Malick, Melancholia van Lars von Trier en La piel que habito van Pedro Almodóvar.
Jude Law
De nieuwe film van Woody Allen, Midnight in Paris, opent het Festival.
20-04-2011 om 23:25
geschreven door Patje007
Jake Gyllenhaal over 'Source Code'.
Wegens zijn verschijning in culthits als bijvoorbeeld 'Donnie Darko' en blockbusters als 'The day after tomorrow' en 'Prince of Persia' mag Californiër Jake Gyllenhaal(30) zich een heuse ster noemen, en dat krediet probeert hij te verzilveren door eigen producties op te starten.
'Source code' is daarvan het meest recente voorbeeld. Gyllenhaal kreeg het intrigerende scenario van Ben Ripley een paar jaar geleden in handen en zocht lang naar een regisseur met de juiste gevoeligheid om dit bijzondere verhaal tot leven te wekken.
'Source code' is namelijk in grote lijnen een thriller over een bom op een trein maar met een sciencefictionkantje. De aanslag heeft namelijk al plaats gevonden. De bom is ont- ploft en het hoofdpersonage (gespeeld door Jake Gyllenhaal) wordt via een baanbrekende nieuwe technologie in de geest van een van de slachtoffers geflitst om de laatste 8 minuten van diens leven nog eens mee te maken. Op die manier moet hij de nodige informatie verzamelen om de terrorist in te rekenen en een tweede, nog grotere aanslag te vermijden.
Toen Gyllenhaal 'Moon' zag, het fantastische debuut van de Britse cineast Duncan Jones, wist hij dat hij zijn man gevonden had. Hier was iemand die zowel de intelligentie, het talent en de humor als de affiniteit met het sciencefictiongenre had om de film in de hand te houden. Want hoe je het ook draait of keert, 'Source code' is in wezen geen eenvoudig verhaal.
Jake Gyllenhaal: De plot is opgebouwd uit allerlei aanwijzingen. Duncan en ik moesten er dus vooral voor zorgen dat alles simpel en helder bleef. Anders zou het heel snel ver- warrend worden. Maar ook als acteur kon ik mijn tanden in de film zetten. De situatie van mijn personage is op zich interessant. Waar bevindt hij zich? Waar komt hij vandaan? Waarom is hij daar? Maar uiteindelijk ging het voor mij in de eerste plaats om hergeboorte. Hoe zou het voelen om telkens opnieuw geboren te worden? Ik zag hem als iemand die keer op keer wakker schiet en zich moet oriënteren. Dat opende allerlei filosofische vraagstukken.
Geef eens een voorbeeld. Jake Gyllenhaal: Elke dag is gevuld met kleine geboortes en overlijdens. Pas als we daar oog voor hebben, kunnen we groeien. Anders blijven we ter plaatse trappelen.
Michelle Monaghan en Jake Gyllenhaal
Als je het zo stelt, is het niet vreemd dat 'Source code' al meteen vergeleken werd met 'Donnie Darko'. Jake Gyllenhaal: Beide films komen uit een gelijkaardige filosofische reflex, denk ik. Ik vind het interessant dat ze net op sleutelmomenten in mijn leven komen. Toen we 'Donnie Darko' draaiden, was ik pas 18 en zat ik nog in volle adolescentie. Nu ben ik er 30 en word ik geacht volwassen te zijn. De vraag of je ingaat op de kansen die je elke dag krijgt, wordt op elke leeftijd anders ingevuld. Belangrijk is dat je dingen kunt achterlaten en compromissen sluiten. Hoeveel compromissen kan je sluiten voor je jezelf verliest en hoeveel heb je nodig om een leven te leiden waarmee je tevreden bent? Daarover gaat volwassenheid. Ik hou van films die dat soort vragen stellen.
Wat ging er door je heen toen je het script van 'Source code' voor het eerst las? Jake Gyllenhaal: Wat mij fascineerde, was welke scenarios je allemaal zou kunnen uit- proberen als je inderdaad in iemands lichaam zou kunnen glippen tijdens de laatste 8 minuten. Wiens lichaam zou je kiezen? En wat zou je kunnen veranderen? Ik dacht aan JFK in Dallas, aan Martin Luther King op zijn balkon in Memphis, aan Abraham Lincoln in het theater. Dan zou ik een hapje gaan eten in plaats van naar het toneelstuk te kijken. (lachje) Die keuzes zouden alles kunnen beïnvloeden, met compleet voorspelbare gevolgen. Ik vind het geweldig om daar- over na te denken.
In de film zien we je op een gegeven moment met een opengereten hersenpan. Ik kan me voorstellen dat dit beeld jou een weerzinwekkend gevoel bezorgt... Jake Gyllenhaal: Zo'n scène spelen is vreemd, en wanneer je het resultaat onder ogen krijgt is het nog vreemder. Ik zag mezelf nooit op een manier die daar ook maar van ver op leek. Ik heb er zelfs een foto van gemaakt. Het is erg beangstigend om jezelf zo te zien, maar ik wéét dat het niet echt is. Artistiek gezien zit dat natuurlijk briljant in elkaar. Duncan had het ook met de computer kunnen genereren, maar deed dat niet omdat hij kunst hoog in het vaandel draagt. Ik houd mijn 'halve lichaam' en gebruik het nu als hoofdkussen (lacht).
Kijkers blijven na de film ongetwijfeld met een reeks vragen achter... Jake Gyllenhaal: Ik hou van films die de kijker achterlaat met filosofische en psycho- logische vragen. Er moet een zekere vorm van mysterie zijn, dat geeft het verhaal een ziel. Vragen zoals "Wat als?" komen ongetwijfeld in je op na het zien van 'Source Code'. Wanneer de kijker zich na de film vragen begint te stellen over bijvoorbeeld de liefde of het einde van de film, dan is de regisseur in zijn opzet geslaagd.
Jouw personage krijgt telkens 8 minuten om te ontrafelen wie de bommenwerper is voordat de trein ontploft. Wat zou jij willen doen als je wist dat je nog maar 8 minuten te leven had? Jake Gyllenhaal: Ik heb me al meermaals afgevraagd hoe het zou zijn om in het lichaam van iemand anders te zitten. Dat zou ontzettend veel mogelijkheden met zich meebrengen: wat zou je doen om een catastrofe te vermijden? Zou je dergelijke rampen zoals in Japan kunnen voorkomen? Wat als je jezelf in het lichaam van JFK kon verplaatsen, tijdens de laatste 8 minuten van zijn leven? Wat zouden we allemaal te weten komen als een computerprogramma ons vlak voor de dood naar dat lichaam kon sturen? Wat zouden we doen en waar zouden we nu zijn? Zouden we de geschiedenis kunnen veranderen? Zouden we op deze manier mensenlevens kunnen redden? Kunnen we mensen hierdoor bij elkaar brengen? Het zijn vooral die laatste twee vragen die me voortdurend bezighouden. Erg fascinerend is dat.
Jij bent er om 'de wereld te redden', zoals jouw personage al lachend verkondigt in de film. Ondanks alles heb je ook nog de tijd om verliefd te worden. Een held heeft dus altijd tijd voor de liefde? Jake Gyllenhaal: Vraag maar eens aan een president of hij tijd heeft om verliefd te worden (lacht). Dat kan je namelijk op elk moment in je leven overkomen. Hoewel mijn personage erachter komt dat het er niet altijd even netjes en eerlijk aan toe gaat in de wereld, is hij er rotsvast van overtuigd dat hij het meisje waar hij gevoelens voor krijgt wél kan vertrouwen. Liefde is een kwestie van je geliefde te zien zoals hij of zij werkelijk is, of dat nu om een familielid, een vriend, of een partner gaat. Op een gegeven moment keert mijn personage terug naar de trein en ziet het meisje waar hij verliefd op is geworden. Hij beseft opeens dat zij de enige persoon in zijn leven is die hij blindelings kan vertrouwen. En dat maakt iets los in hem.
'Source Code' speelt vanaf vandaag in de Kinepolis-bioscopen.
Regie: Duncan Jones Cast: Jake Gyllenhaal, Michelle Monaghan... Genre: Science-fiction, drama Duur: 93 minuten
20-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
19-04-2011
Nick Cassavetes stapt uit Gotti-film.
Nick Cassavetes heeft zich teruggetrokken als regisseur van Gotti: Three Generations. In deze verfilming van het leven van maffiabaas John Gotti speelt John Travolta de hoofdrol. Cassavetes stapte op vanwege verplichtingen bij een andere filmproductie, schrijft de Amerikaanse filmsite Deadline.
Nick Cassavetes
Naast Travolta is ook Joe Pesci in de film te zien. Lindsay Lohan was in onderhandeling voor een rol. De opnames starten in oktober, zodat de film volgend jaar in première kan gaan.
Cassavetes legt momenteel de laatste hand aan het drama Yellow, met Sienna Miller in de hoofdrol van een drugsverslaafde vrouw.
Sienna Miller
De regisseur, zoon van het acteurskoppel John Cassavetes en Gena Rowlands, is vanaf 25 mei te zien in het bijrolletje van Tattoo Man in de komedie The Hangover part II. Hierin ontwaakt bruidegom Stu (rol van Ed Helms) met een heuse 'tribal' tatoeage op zijn gezicht. Die cameo zou eerder gespeeld worden door Liam Neeson, maar hij had geen tijd voor de opnames.
19-04-2011 om 18:21
geschreven door Patje007
George Clooney legt Nespresso geen windeieren.
Iedereen kent de Amerikaanse filmster George Clooney. Dat heeft het koffiemerk Nespresso goed gezien. Anno 2006 bombardeerden zij Clooney tot het exclusieve gezicht van hun campagnes. Met succes!
In 2005 kwam de omzet van Nespresso nog op 640 miljoen euro, vorig jaar bedroeg die ruim 2,3 miljard. En ja, dat is grotendeels aan de Amerikaanse acteur te danken, want in de 40 landen waar Clooney de campagne aanvoert, is de omzet jaarlijks met minstens 20% toegenomen.
Dankzij Nespresso is het Zwitserse moederbedrijf Nestlé het derde bedrijf in Europa met een totale beurswaarde van meer dan 140 miljard euro. En de groei is nog niet ten einde.
De Nespresso-cupjes zijn niet verkrijgbaar in de supermarkten, omdat die eind jaren tachtig niet geïnteresseerd waren in de dure koffie. Nestlé richtte dus de Nespresso Club op, waarvan ieder die een koffieapparaat kocht, automatisch lid is. De Club bevestigt de exclusiviteit van de koffie en laat het Nestlé toe een uitgebreide data- base op te bouwen. Zij weten perfect wie, wanneer, welke koffie drinkt, kennis van onschatbare waarde.
Vooralsnog lukt het Nestlé de ruim 1.700 patenten te beschermen, ook al werd re- centelijk in thuisland Zwitserland een rechtszaak verloren. Maar Nestlé staat niet stil, naar verluidt werken zij aan chips in de machines die ervoor zorgen dat de illegale kopieën van de cupjes worden geweigerd. De groei van de koffie is dus nog niet afgelopen!
19-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
18-04-2011
World Invasion: Battle Los Angeles: algemene informatie + preview.
World Invasion: Battle Los Angeles speelt vanaf 20 april 2011 in de Kinepolis- bioscopen.
Inhoud: Al jaren worden er over de hele wereld ufo's waargenomen en gedocumenteerd: Buenos Aires, Seoul, Frankrijk, Duitsland, China. Maar in 2011 worden die vage waarnemingen keiharde werkelijkheid wanneer de aarde wordt aangevallen door onbekende krachten. Terwijl overal ter wereld grote steden worden verwoest, houdt alleen Los- Angeles nog stand in een strijd die nooit voor mogelijk werd gehouden. Een sergeant van de Marine (rol van Aaron Eckhart) en zijn nieuwe peloton moeten een halt zien toe te roepen aan een vijand die alles overtreft waar ze ooit tegen hebben gestreden.
'In a better world', een film over vergelding en vergiffenis.
Met films als "Brodre/Brothers" en "Efter brylluppet/After the wedding" is Susanne Bier (°1960) zonder twijfel de meest bekende vrouwelijke filmmaker van Denemarken. En dat is nog meer het geval sinds haar nieuwe film "In a better world/Haevnen", behalve een bioscoophit in eigen land, ook bekroond werd met de Golden Globe én de Oscar voor beste buitenlandse film.
Inhoud: Een kustplaatsje in Denemarken. De tienjarige Elias wordt gepest op school, maar daar komt verandering in als Christian, een nieuwe klasgenoot, het voor hem op- neemt. Die doet dat op een even agressieve als blijkbaar efficiënte manier, want de Zelf heeft de jonge Christian, hoewel hij dat zo veel mogelijk probeert te verbergen, het moeilijk om het verlies van zijn moeder, gestorven aan kanker, te verwerken. De twee jongens worden goede vrienden, maar dan beslist Christian om de dankbare Elias te betrekken bij een gevaarlijke wraakactie.
Scène uit 'In a better world'
Zo samengevat lijkt "In a better world/Haevnen" een soort coming-of-age verhaal, maar Susanne Bier, die hier voor het scenario opnieuw samengewerkt heeft met Anders Thomas Jensen, heeft de perikelen van de twee jongens gekaderd in een groter geheel. Letterlijk, want Anton, de vader van Elias, werkt als dokter in een vluchtelingenkamp in Afrika, waar hij behalve met de "normale medische miserie" ook nog eens geconfronteerd wordt met de gruwelijkheden van een stammenoorlog. Anton is een uitgesproken pacifist, maar hoe zal hij reageren als een van de krijgsheren, bijgenaamd Big Man, waarvan hij weet dat die de compleet amorele aanstichter is van de meest afschuwelijke gruweldaden, op een bepaald moment zelf medische verzorging nodig heeft?
Op die manier wordt de thematiek van "In a better world/Haevnen" - de Deense titel betekent wraak - namelijk vergelding, vergiffenis en de noodlottige, want vicieuze cirkel van geweld dat geweld oproept, zowel op een micro- als macroscopisch niveau uitgewerkt.
Susanne Bier
Die combinatie van binnenlandse en buitenlandse verhalen had Susanne Bier reeds eerder toegepast in "Brodre/Brothers", over de relatie tussen twee broers, waarvan de oudste als militair naar Afghanistan vertrekt voor een VN-missie. Maar daarom maakt ze nog geen politieke films, benadrukt de cineaste.
Susanne Bier: Mijn films gaan over moraliteit. Ze behandelen ethische problemen. Natuurlijk kan er daarbij soms sprake zijn van politieke implicaties, maar persoonlijk vind ik het makkelijker om mijn ethische standpunten uit te drukken dan mijn politieke overtuiging. Natuurlijk ben ik een tegenstander van moorddadige regimes, maar zoiets vind ik eerder een fundamentele, menselijke stellingname dan een politieke.
Scène uit 'In a better world'.
Hoewel emoties in haar werk een belangrijke rol spelen, heeft Bier ook niet graag dat haar films als melodrama's zouden omschreven worden.
Susanne Bier: Ook in een "gewoon drama" kan sprake zijn van grote emoties. Misschien ben ik ouderwets, maar ik associeer de term melodrama toch vooral met fake. En zelf vind ik natuurlijk dat mijn eigen films eerlijk en oprecht zijn.
Scène uit 'In a better world'
In dat verband vindt de cineaste haar samenwerking met coscenarist Anders Thomas Jensen (die zelf ook o.m. "Adams æbler/Adams apples" regisseerde) erg belangrijk. Ze beschouwt hem als haar creatieve sparringpartner.
Susanne Bier: Hij heeft niet alleen een natuurlijk gevoel voor dialoog, maar hij weet ook altijd een soort humoristische energie in de scenarios binnen te sluizen, zelfs in het meest ernstige materiaal. Hij kan wel een beetje terughoudend zijn wat de meer emotionele ele- menten betreft. Ik kan soms iets suggereren en het idee alleen al doet hem bijna braken.
Susanne Bier is hoe dan ook niet van plan om zich te specialiseren in films over morele dilemma's en maatschappelijke pijnpunten. Eerder in haar carrière had ze reeds de psycho- logische thriller "Sekten/Credo" (1997) gedraaid en ook de romantische komedie "Den eneste ene/The one and only" (1999). En dat wil ze in de toekomst ook blijven doen.
Susanne Bier: Mensen zijn hetgeen mij het meest interesseert. Het is eigenlijk het enige dat mij bezig houdt. En die interesse wil ik graag in verschillende filmgenres aan bod laten komen. Ik heb het gevoel dat ik nog veel andere films zal maken.
'In a better world' speelt vanaf 13 april 2011 in UGC.
Regie: Susanne Bier Cast: Mikael Persbrandt Wil Johnson Genre: Drama Duur: 100 minuten
18-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
17-04-2011
Nu al sequel voor Hugh Jackmans 'Real Steel'.
De film 'Real Steel' moet nog in de bioscopen komen, maar er wordt al gewerkt aan een sequel.
DreamWorks heeft scenarist Josh Gatins gevraagd om ook de sequel van de film te schrijven. 'Real Steel' zou een groot succes zijn bij de screenings en dat zou DreamWorks gemotiveerd hebben om alvast aan een sequel te beginnen.
Hugh Jackman
'Real Steel gaat over Charlie Kenton (rol van Hugh Jackman), een boxer die zijn glorie verloren heeft en daarmee ook zijn kans op een titel, nu stalen robots van bijna 1.000 kg en 2,5 meter lang de boksring overgenomen hebben. Als promotor verdient Charlie net genoeg geld om simpele robots in elkaar te zetten om zo van de ene ondergrondse bokswedstrijd naar de andere te kunnen gaan. Wanneer Charlie aan lager wal raakt, is hij genoodzaakt samen te werken met zijn zoon Max (rol van Dakota Goyo) die hij nooit echt heeft leren kennen. Samen gaan ze aan de slag om een tegenstander te bouwen en te trainen die kampioenswaardig is. Ook Evangeline Lilly, Kevin Durand, Hope Davis en Anthony Mackie hebben een rol in de film.
'Real Steel' draait december 2011 in de bioscopen.
17-04-2011 om 22:01
geschreven door Patje007
Source Code: algemene informatie + trailer.
Source Code speelt vanaf 20 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Inhoud: Soldaat Colter Stevens (rol van Jake Gyllenhaal) ontwaakt in het lichaam van een onbekende man op een pendeltrein naar Chicago die binnen enkele minuten zal ontploffen. Hij maakt deel uit van een overheidsexperiment, genaamd 'Source Code', een programma dat toelaat in de huid te kruipen van een andere persoon tijdens de laatste acht minuten van diens leven. Colters missie: ontdekken wie de bom geplaatst heeft. Hij beleeft de aanslag opnieuw en opnieuw, wanhopig op zoek naar aanwijzingen. De tijd dringt, een nieuwe aanslag dreigt. Bovendien begint Colter zich af te vragen of er een manier is om de passagiers van de trein alsnog te redden...
Regie: Duncan Jones Cast: Jake Gyllenhaal, Michelle Monaghan... Genre: Science-fiction, drama Duur: 93 minuten
17-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
16-04-2011
Gesprek met de cast van 'Scream 4'.
Neve Campbell, Courteney Cox, David Arquette en Wes Craven kennen elkaar al zowat vijftien jaar. Ze zagen elkaar terug op de set van 'Scream 4' en dat was een beetje als thuiskomen. Tekst en uitleg werden door de cast gegeven tijdens een pers- conferentie in Los Angeles:
David Arquette en Courteney Cox
David Arquette: Het is meer dan een verbond tussen collega's en regisseur. De hele ploeg heeft de voorbije vijftien jaar samen doorgebracht. Je krijgt echt het gevoel dat je tot een familie behoort(draait zich om en glimlacht naar Courteney Cox, die ondanks hun feitelijke scheiding nog altijd zijn vrouw is). Zeker omdat ik getrouwd ben met Courteney en we samen een kind hebben. Dat brengt eerlijkheid met zich mee, en daar hou ik van.
Courtney Cox: Het was heel spontaan. En met Wes hebben we een soort relatie die geëvolueerd is. Hij is onze mentor. Terugkomen en iets samen herbeginnen, dat is zeer prettig. Bovendien ben ik nu veel closer met Neve dan bij de eerste drie films.
Neve Campbell
Wat maakt 'Scream' zo uniek? Wes Craven: Uiteraard zijn de personages, net als de acteurs, ouder geworden. De personages zijn allemaal veranderd. Neve was in het begin een puber(lacht). Alle personages waren jonger. Ze hebben allemaal belangrijke veranderingen in hun leven doorgemaakt. Dat maakt 'Scream' zo uniek. Uniek of niet, dat moet de kijker maar beslissen. De personages hebben beslissingen genomen, hebben dingen meegemaakt die hen hebben veranderd. Gale en Dewey zijn getrouwd. Gale kan niet aarden in dit kleine stadje, ze is ongelukkig en is wanhopig op zoek naar een nieuw idee voor een roman. Dat is fascinerend. Het is formidabel een drama over vijftien, zestien jaar uit te spinnen. Ik ken geen andere films waarin dat gebeurt.
De nieuwkomers Emma Roberts, Hayden Panettiere, Anthony Anderson en Rory Culkin hebben zich met plezier bij de 'anciens' gevoegd.
Emma Roberts(speelt Jill, nichtje van Sidney): Ik was te jong om de eerste film in de cinema te zien. Maar ik heb hem gezien toen ik tiener was. Ik vond het de meest waarheidsgetrouwe en meest aanvaardbare horrorfilm van mijn generatie. Het feit dat het verhaal mogelijk is, maakt het net zo angstaanjagend. Het grootste deel van de film heb ik met mijn ogen dicht gezeten, hoewel ik er zelf in meespeel(schaterlach).
Emma Roberts
Hayden Panettiere(speelt Kirby, vriendinnetje van Jill): Ik hou van het masker en de realistische kant van de film: iemand die je huis binnendringt, dat is een schrik- wekkend gegeven. Het was ook heel bijzonder om in deze familie terecht te komen, in een vaststaand gegeven. Dat moet je respecteren, je moet je plek zien te vinden in die familie.
Anthony Anderson(speelt agent in de ploeg van Dewey die het huis van Sidney moet bewaken: Ik ben zeer blij deel te mogen uitmaken van de filmreeks waarmee ik ben op- gegroeid en die ik heb geparodieerd in 'Scary Movie 3 en 4'(lachend).En ik preciseer dat ik niet de eerste ben die sterft. Nieuw decennium, nieuwe regels: de zwarte is niet meer de eerste die de pijp uitgaat".
Scream 4 speelt sinds 13 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Dossier wereldsterren: deel 25: interview met Zac Efron.
Zac Efron, 23 jaar, werd wereldberoemd met zijn rollen in de High School Musical- films en Hairspray. Hordes puberfans dromen sindsdien nog steeds van hun idool. En hij kon nog aardig zingen ook!
Regisseur Craig Brewer was ook gecharmeerd van Zacs fysieke en vocale kwaliteiten en bood hem de hoofdrol aan in de nieuwe Footloose, een remake van de dansklassieker uit 1984 die van Kevin Bacon een wereldster maakte,en die in de Amerikaanse bioscopen te zien zal zijn vanaf 14 oktober 2011. Zac Efron bedankte vriendelijk. Met tranen in de ogen en een brok in de keel had hij zojuist het script dichtgeslagen van Charlie St. Cloud(2010), een drama over broederliefde, dood en rouwverwerking. In de carrière van Zac Efron hadden vrolijke feelgoodfilms op dat moment plaatsgemaakt voor serieus drama. In de film Charlie St. Cloud kon het puberidool zelfs met de doden praten.
Een gesprek met Zac Efron vanuit het zonovergoten Marina del Rey:
Zac Efron: Ik werd gegrepen door de innige band en vriendschap die mijn perso- nage Charlie heeft met zijn kleine broertje Sam. Ik heb zelf een jonger broertje, dus het verhaal was heel herkenbaar en emotioneel. Daarom wilde ik Charlie St. Cloud zo graag maken.
Hebben jij en je broertje net zon innige band als Charlie en Sam in de film? Zac Efron: Absoluut. Ik zou ontroostbaar zijn als er iets met Dylan zou gebeuren. Daarom proberen we zoveel mogelijk tijd samen door te brengen. Deze zomer heeft Dylan zijn schooldiploma behaald. Om dat te vieren, zijn we op vakantie naar Maui gegaan. Zonder onze ouders! Elke dag om zeven uur op om te surfen, te hiken en te cliffjumpen. We hebben een toptijd gehad!
Zac Efron en Charlie Tahan in Charlie St. Cloud
In Charlie St. Cloud kun je met je verongelukte broertje praten. Geloof jij zelf in bovennatuurlijke zaken als leven na de dood en communiceren met overleden mensen? Zac Efron: Ik zweef een beetje in het midden. Ik ben meer het type: eerst zien, dan geloven. Maar soms hoor ik zulke bijzondere verhalen dat ik stiekem toch wel eens denk dat er meer is tussen hemel en aarde. Neem nou mijzelf. Ik heb de mazzel dat mijn films redelijk succesvol zijn. Dan denk ik: Zou er daarboven dan echt iemand zitten die het goed met me voor heeft?
Wel eens een bovennatuurlijke ervaring gehad? Zac Efron: Niet echt. Ik ken wel een spookverhaal uit mijn jeugd. Vroeger moest ik op weg naar school altijd langs een groot, roze huis. Omdat we op de bovenste etage nooit iemand zagen, ging al gauw het gerucht dat daar op zolder een geest huisde. Onzin, natuurlijk. Toch?
Amanda Crew en Zac Efron in Charlie St. Cloud
Het gaat op je 23ste al razendsnel met je carrière. Kun je je nog herinneren wat je als klein jochie later wilde worden? Zac Efron: Professioneel gametester! Geld verdienen met computerspelletjes uitproberen, dat wil elke jongen wel. Ik houd ook van tekenen, dus misschien was ik wel striptekenaar geworden. En er is een tijd geweest dat ik arts wilde worden. Mensen helpen is het mooiste wat er is.
En dat doe je. Jij helpt mensen in de zin dat ze vrolijk worden van jouw films. Zac Efron: Dat is ook zo. Op straat ben ik ooit aangeklampt door een huilende fan. Het was een dik meisje dat zei dat ze het dankzij Hairspray niet meer erg vond om te zwaar te zijn. Ze was trots op wie ze was en ze bepaalde nu zélf wel wat cool, hip en trendy was en wat niet. Dat vond ik ontzettend stoer van haar, ik werd er zelf helemaal blij van. Een van mijn films had iemand dus echt geholpen.
Zac Efron en Nikki Blonsky in Hairspray
Is het leuk om beroemd te zijn? Zac Efron: Het heeft zn voor- en nadelen. Ik heb natuurlijk het mooiste werk van de wereld. Ik kom in veel landen, ontmoet leuke mensen...
We voelen een 'maar' aankomen... Zac Efron: Roem benauwt me ook vaak. Ik heb altijd mensen om me heen. Paparazzi, security, managers... Als ik een flesje cola wil, rent er al iemand naar de koelkast. Dat vind ik soms vervelend, omdat ik altijd gewend ben geweest voor mezelf te zorgen. Maar ook omdat ik graag alleen ben.
Zac Efron en Vanessa Hudgens in High School Musical 3: Senior Year
Hollywoodwatchers vergelijken je met Leonardo DiCaprio: van tienerster naar serieus acteur. Geeft dat druk? Zac Efron: De vergelijking streelt me. Leonardo heeft door Titanic natuurlijk nog steviger met dat stempel van tieneridool moeten worstelen. Maar hij heeft volgehouden, is boven gekomen en is nu op een punt in zijn loopbaan beland waarin hij zijn beste films maakt. Als voor mij net zon carrière als die van Leo is weggelegd, dan ben ik een gelukkig mens.
Wat is er waar van het gerucht dat Jerry Bruckheimer in jou de opvolger van Johnny Depp in de Pirates of the Caribbean-saga ziet? Zac Efron: Dat is inderdaad een gerucht. Maar als hij me vraagt, teken ik blind. In deze film is mijn personage een zeilkampioen, dus ervaring met schepen en woeste zeeën heb ik al, haha!
16-04-2011 om 16:41
geschreven door Patje007
15-04-2011
Andy Serkis trekt apenpak weer aan.
Andy Serkis, vooral bekend als Gollum in The Lord of the Rings, trekt voor zijn nieuwste film Rise of the Planet of the Apes een apenpak aan. Dat deed hij eerder voor zijn hoofdrol in King Kong (2005), maar volgens de acteur zijn die rollen onvergelijkbaar.
Andy Serkis
In de trailer van de nieuwste Planet of the Apes-film, die vanaf 5 augustus 2011 te zien is in de Amerikaanse bioscopen, is te zien hoe wetenschapper Will Rodman, gespeeld door James Franco, een medicijn uitvindt om hersenen te herstellen. Dat medicijn test Franco op apen. De enige bijwerking is dat de intelligentie van de apen significant verhoogd wordt.
In een interview legt Serkis, een Engelse film- en theateracteur van Armeense af- komst, uit wat de verschillen zijn met zijn vertolking van Kong en de rol van Caesar.
Andy Serkis: Om te beginnen was ik in King Kong een tien meter hoge gorilla. In Rise of the Planet ben ik een normale chimpansee, die is opgevoed door mensen en een zekere mate van genetische intelligentie heeft. De rollen zijn eigenlijk onvergelijkbaar. Mensen denken dat het voor mij een makkelijke rol moet zijn, omdat ik eerder de rol van King Kong op me heb genomen. Maar het karakter van een gorilla is compleet anders dan dat van een chimpansee. Je kunt de stukken King Lear en Hamletvan Shakespeare ook niet met elkaar vergelijken.
Scène uit King Kong
Ter voorbereiding op de film bestudeerde Andy Serkis, samen met zijn collegas, urenlang beelden van gorilla's, chimpansees en orang-oetans.
Andy Serkis: Maar toch is dat niet het belangrijkste onderdeel van de film. Je wilt ze wel goed na kunnen doen, maar deze film gaat veel meer over het karakter van de apen. Voor mij draait het om de ontwikkeling van mijn karakter, Caesar. Ik begin de film als driejarige chimpansee maar maak een ontwikkeling tot een soort revolutionaire leider van de groep. De Che Guevara van het apenvolk.
Planet of the Apes komt oorspronkelijk voort uit het boek De Apenplaneet (1963) van schrijver Pierre Boulle. Het verhaal ging over een planeet, waarin mensen vanaf de Aarde op een planeet terechtkomen waar mensen als dieren behandeld worden en de mensapen het intelligente ras zijn.
Dat boek werd vijf jaar later verfilmd door Franklin Schaffner in opdracht van 20th Century Fox. Planet of the Apes kreeg vier vervolgen en een remake in 2001, ge- regisseerd door Tim Burton.
In de nieuwste film, geregiseerd door Rupert Wyatt, wordt het verhaal verteld van de oorsprong van de planeet.
15-04-2011 om 23:53
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 25: interview met Zac Efron.
Morgen, filmfreaks, kunnen jullie op Cinefilm terecht voor het 25ste deel van de reeks interviews met wereldsterren. Deze keer is het Zac Efron, bekend van de High School Musical-films en Hairspray, die jullie zal vertellen over zijn carrière en hoe het is om een superster te zijn.
15-04-2011 om 16:36
geschreven door Patje007
Interview met regisseur Wes Craven naar aanleiding van de release van 'Scream 4'.
Na het ongeziene succes van de eerste drie Scream-films meer dan tien jaar geleden, is de legendarische slasher movie terug van weggeweest. En net als bij de eerste drie films worden in Scream 4 de regels van het genre op hun kop gezet. Acteurs Neve Campbell, David Arquette en Courteney Cox tekenen weer present, net als regisseur Wes Craven, die misschien wel zijn grootste hit ooit beet heeft.
Kon evenmin ontbreken in Scream 4: de moordenaar Ghostface. De man in het zwart met het iconische masker duikt opnieuw slachtend op wanneer Neve Campbell, alias Sidney Prescott, terugkeert naar haar weinig geliefde Woodsboro.
Wes Craven
Waarom heeft het 10 jaar geduurd om een vervolg op Scream 3 te bedenken? Wes Craven: Het heeft te maken met de DNA van de reeks. Scream is een commentaar op de cultuur en dan vooral op de filmcultuur. En ik denk dat initiatiefnemer producer Bob Weinstein (de baas van het voormalige Miramax), ook wel wist dat we 10 jaar nodig zouden hebben voor we konden terugblikken op het voorbije tijdperk van genrefilms. Maar er waren ook de Scary Movie-films, eveneens geproduceerd door Weinstein, die in de geest van het publiek wat moesten vervagen. Zodanig dat een nieuwe Scream-film zich zou kunnen onderscheiden in iets dat toch wat ernstiger is dan die Scary Movie-films. Maar voor ons allemaal was het handig om 10 jaar te wachten, want dat gaf ons de gelegen- heid om getuige te zijn van een zeer significante evolutie in het horrorgenre.
De serie lacht met de regels van het genre. Welke waren voor u de horrorfilms die de nieuwe regels in Scream 4 bepalen? Wes Craven: Wij hebben in feite onze eigen regels bedacht. Die regels zijn dus nooit toege- past geweest door de horrorfilms van de laatste 10 jaar. We dringen ze in feite een beetje op. Om een voorbeeld te geven: een van de personages zegt dat het onverwachte het nieuwe cliché is. Het is vooral dat soort van observaties die we gemaakt hebben. We praten boven- dien ook veel over de remakes, nieuwe starten en sequels die de laatste 10 jaar schering en inslag waren. En we hebben ons goed geamuseerd met gaten prikken in die films (lacht).
Scène uit 'Scream 4'
Scream 4 kost zon 40 miljoen dollar, evenveel als Scream 3. Is dat mogelijk, na 10 jaar inflatie en een economische crisis? Wes Craven: Ik zou niet weten wat het budget van de film is, maar het is vermoedelijk in de buurt van wat je zegt. En ja, het is mogelijk om het budget te beperken. Onder meer omdat we een fantastische deal hadden met de plaats in de staat Michigan waar we draaiden. Want we kregen een mooie taksreductie van zon 40%. Uiteindelijk hebben ze die deal snel na onze doortocht afgeschaft omdat het hen veel te duur uitkwam (lacht). Maar toen we daar draaiden, was Michigan the place to be voor filmmakers. Ik denk dat op het moment van onze shoot nog 8 of 10 andere cameraploegen aan het werk waren.
De jongeren die Scream 4 zullen zien, hebben waarschijnlijk de eerste drie films niet gezien. Ziet u nummer 4 als een introductie van de serie aan een nieuwe generatie van toe- schouwers? Wes Craven: Absoluut. Allison Brie is de actrice die de assistente van Neve speelt. Ze is 27 jaar oud en ze heeft me verteld dat ze als 12-jarige de Scream-films op video ontdekte. Dat was dus de vorige generatie. Je hebt dus via de nieuwe film niet alleen een nieuwe generatie van kijkers, maar ook een nieuwe generatie van fans die ook nog in de film acteren.
In de cast heb je de veteranen met Neve Campbell, Courteney Cox en David Arquette en je hebt de nieuwkomers. Tekenden die groepen zich ook af op de set? Wes Craven: Neen, we leefden allemaal samen. We hadden ongeveer 21 acteurs van wie zeven heel jonge acteurs. Die hadden hun eigen idee van pret en ze gingen samen uit. Maar David Arquette, die tot de veteranen hoort, werd goede vrienden met al die jongeren. We vormden echt een heel flexibele geheel. Er waren heel weinig spanningen op de set en dat leidt ook tot betere vertolkingen.
Scream 4 speelt vanaf 13 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Fans van James Bond noteren het best alvast in hun agenda: in november 2012 wordt de nieuwe Bondfilm in de filmzaal verwacht.
Het zag er even slecht uit voor 007. Filmmaatschappij MGM, die eigenaar is van de rechten, kampt al een tijdje met financiële problemen. Sony Pictures bood zich aan als partner en helpt de prent te financieren. Sony stelde zich ook garant om ook de volgende Bondfilm uit te brengen. Daniel Craig zou ook dan weer in de huid van de Britse spion kruipen.
'Quantum of Solace', de laatste Bondprent, dateert van 2008. Samen met 'Casino Royale' (2006) bracht de film 820 miljoen euro op.
14-04-2011 om 18:41
geschreven door Patje007
Special n.a.v. de release van 'Morning Glory': deel 3: interview met Harrison Ford, Rachel McAdams en Diane Keaton.
In de komedie Morning Glory speelt Rachel McAdams een jonge tv-producente die de taak krijgt om een slecht bekeken ochtendshow van de ondergang te redden. En dat valt niet mee als de twee presentatoren - Harrison Ford en Diane Keaton - elkaars bloed wel kunnen drinken. Een gesprek met de drie hoofdrolspelers vanuit Los Angeles.
Hebben jullie je rollen gemodelleerd naar echte presentators? Diane Keaton: Jazeker, ik heb echt geprobeerd om op Diane Sawyer te lijken. Want het ging mij er alleen maar om hoe ik eruit zag, hahaha. Ik werd ooit door haar geïnterviewd in Good Morning America voor een andere film en ik herinner me dat ik helemaal gefascineerd raakte door haar mooie gezicht. Dus zonder te weten waar we het precies over hadden, zei ik: "Als ik zulke mooie lippen had als jij, hoefde ik niet zo hard te werken aan mijn 'f***ing' persoonlijkheid." Sindsdien mag ik niet meer terugkomen. Maar goed, dat was dan mijn verhaal.
Rachel McAdams: Ik heb wel een paar tv-producenten gevolgd. Gelukkig mocht ik een kijkje nemen in de regiekamer van Good Morning America en The Today Show. Er zijn weinig vrouwelijke producenten, je hebt er maar een paar bij die grote shows. Dat werk vraagt ook zo ontzettend veel tijd. Ik besef dat het echt wel gemakkelijker is om actrice te zijn dan producent van een ochtendshow. Ik heb net iets meer tijd voor mezelf.
Harrison Ford: Ik heb niemand willen imiteren. Ik wilde alleen uitzoeken wie mijn personage Mike Pomeroy was en probeerde vervolgens Mike Pomeroy te spelen als nieuwslezer. Dus ik heb me niet gespiegeld aan een bepaald iemand.
Het is gemakkelijk om dit soort tv-shows op de hak te nemen, maar hebben jullie door deze rol ook meer waardering gekregen voor de mensen voor en achter de schermen? Harrison Ford: We maken de goede shows niet belachelijk, alleen de slechte. De mensen die goede televisie maken worden zeer gewaardeerd en zijn prettig om mee samen te werken. Zij laten het lijken alsof het allemaal heel gemakkelijk is. Ik denk niet dat we het beroep in z'n algemeen in de maling nemen. Het gaat gewoon specifiek over de slechtst bekeken ochtendshow uit de tv-geschiedenis.
Kijken jullie zelf ook naar deze ochtendprogramma's of lees je liever een krant? Diane Keaton: Zodra ik opsta zet ik CNN aan. Dat is nou eenmaal een gewoonte van me. Dat gaat automatisch, waar ik ook ben. Ik ben een groot voorstander van CNN en vooral een fan van Anderson Cooper. Ze zijn allemaal geweldig.
Diane Keaton in 'Morning Glory'
Rachel McAdams: Ik luister vooral naar de radio. Het eerste wat ik 's ochtends doe is de radio aanzetten op CBC. En de laatste tijd ben ik echt podcasts gaan volgen, zoals Radiolab en This American Life.
Harrison Ford: Ook ik zet 's ochtends meteen het nieuws aan, omdat ik altijd als eerste opsta. Dat is gewoon om snel even te kijken of er wat gebeurd is. Maar ik kan niet tegen al dat vrolijke gedoe in de ochtend. Het achtergrondnieuws haal ik uit kranten en van de radio. Ik luister graag naar BBC News en CBC News. Die hebben vaak interessante dingen te vertellen.
Jouw personage probeert te voorkomen dat nieuws infotainment wordt. Hoe denk jij over dat fenomeen? Harrison Ford: Het is in de realiteit nog erger. Ik heb het natuurlijk niet over echte journalisten die op een verantwoorde manier hun nieuws vergaren. Maar ik maak me wel zorgen over de manier waarop tegenwoordig politieke opinies als nieuws worden verpakt, waarmee alleen maar vooroordelen bevestigd worden. Er is een heel scala aan tv-shows die voor 'nieuws' doorgaan. Wat je politieke overtuigingen of vooroordelen ook mogen zijn, er is ergens wel een programma dat precies vertelt wat jij horen wil. En dat de rest het allemaal verkeerd heeft. Dat is geen nieuws. Dat is religie. En persoonlijk maak ik me daar erg kwaad over.
Hoe kunnen we voorkomen dat nieuws straks alleen nog maar van dat soort Rush Limbaugh-achtig entertainment geworden is? Harrison Ford: Gewoon door niet klakkeloos aan te nemen wat ze jou proberen te verkopen. Als iets je niet bevalt, ga dan ergens anders heen. En het ligt volgens mij niet eens zozeer aan Rush Limbaugh of andere bekende mensen. Het komt door het publiek. Wij zijn minder geïnteresseerd geraakt in de diepere oorzaken van de problemen die er spelen. We proberen nauwelijks een nationaal bewustzijn te creëren en zijn te veel bezig met het uitbuiten van de onderlinge verschillen. De saamhorigheid is niet zo groot meer, terwijl dat de kracht van een land moet zijn. Ik zeg dit niet uit vaderslandsliefde of nationalisme, ik wil gewoon dat de maatschappelijke problemen aan de orde worden gesteld. En dat hangt af van goede informatie, geplaatst binnen het juiste kader.
14-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
13-04-2011
Robert Redford vond droomcast voor nieuwe prent.
De Amerikaanse regisseur Robert Redford heeft de ideale acteurs gevonden voor zijn nieuwste film 'The Conspirator'. De hoofdrollen zijn weggelegd voor James McAvoy en Robin Wright.
Robin Wright en James McAvoy in 'The Conspiritor
De nieuwe prent van Redford gaat over een vrouw die beschuldigd wordt van samen- zwering in de nasleep van de moord op president Abraham Lincoln. De hoofdrollen zijn voor Robin Wright, de ex-vrouw van acteur Sean Penn, en de Schot James McAvoy.
Robert Redford en James McAvoy op de set van 'The Conspirator'.
De regisseur vertelde aan talkshowpresentator Piers Morgan dat hij zijn droomcast heeft gevonden.
Robert Redford: Ik wilde James al van het prille begin. Hij is een fantastische acteur en het verbaasde me dat hij het script zo goed begreep. Ik wilde James en Robin. Voor mij was er geen andere optie, ik hoopte alleen maar dat ze de rol zouden aanvaarden.
De film speelt vanaf 15 april in de Amerikaanse filmzalen. Ook Alexis Bledel, Evan Rachel Wood en Tom Wilkinson zijn te zien in 'The Conspirator'.
13-04-2011 om 15:03
geschreven door Patje007
Joe Pesci naast Travolta in Gotti: Three Generations.
Goodfellas-acteur Joe Pesci heeft getekend voor een rol in de film Gotti: Three Generations, die (nu ook officieel) geregisseerd gaat worden door Nick Cassavetes (The Notebook, 2004). Ook Lindsay Lohan gaat haar opwachting maken in de misdaadfilm over de legendarische maffiabaas John Gotti (1940-2002).
Joe Pesci
Pesci zal de rol gaan spelen van Angelo Ruggiero, een voormalige capo van de beruchte Gambino familie en een goede vriend van Gotti. Lohan speelt de rol van Victoria Gotti, de dochter van Gotti. Ze sluiten aan bij John Travolta die eerder werd gecast voor de hoofdrol.
Gotti: Three Generations wordt gebaseerd op de visie van John Gotti's zoon John Gotti jr. De maffiabaas Gotti was jarenlang hoofd van de beruchte Gambino familie, één van de vijf New Yorkse misdaadfamilies.
13-04-2011 om 14:38
geschreven door Patje007
Red Riding Hood, eerste van hele reeks films gebaseerd op sprookjes.
Hollywood herontdekt blijkbaar de sprookjes. Vanaf vandaag speelt Red Riding Hood in onze bioscopen, een film die duidelijk gebaseerd is op het sprookje van Roodkapje. Deze wordt binnenkort gevolgd door Sneeuwwitje(2 films), Hans en Grietje, Pinocchio en de Schone en het beest.
Het gaat hier niet om lieflijke kindertekenfilms à la Walt Disney. In Red Riding Hood zitten bijvoorbeeld scènes die flirten met horror en erotiek, waardoor dit verhaal be- stemd is voor een ouder publiek en dan vooral de tieners die Twilight een beetje beu zijn.
Dat het Hollywood ernst is, merk je aan de topsterren die ervoor worden ingehuurd. Julia Roberts zal de boze koningin spelen in The brothers Grimm: Snow White, waarin Sneeuwwitje en de zeven dwergen hun verloren koninkrijk proberen terug te winnen. Twilight-actrice Kristen Stewart wordt samen met Charlize Theron en Viggo Mortensen genoemd voor Snow White and the huntsman. In die film staat de relatie centraal tussen Sneeuwwitje en een man die haar in het bos vrijlaat in plaats van haar te vermoorden. Voor Hansel & Gretel: Witch hunters staan Gemma Arterton (Prince of Persia) en Famke Janssen op de acteurslijst en in dit verhaal zullen Hansje en Grietje zowaar premiejagers worden.
Catherine Hardwicke
Op de vraag hoe het komt dat Hollywood plots massaal de sprookjestoer op gaat, antwoordt Catherine Hardwicke(regisseur Red Riding Hood en Twilight) het volgende: Catherine Hardwicke: Zo werkt Hollywood nu eenmaal: iemand lanceert een idee en zodra er potentieel in lijkt te zitten, stort iedereen zich erop. Klassieke sprookjes zijn een godsgeschenk voor Hollywood. Het zijn verhalen die iedereen kent en dat scheelt een stuk in de marketingkosten. Tegelijk is het niet verwonderlijk dat de nieuwe verfilmingen de donkere kant van de sprookjes naar boven spitten. Hollywood is niet blind. De bazen van de studio's hebben in de gaten dat verhalen à la Twilight met een laagje horror maar ook romantiek het uitstekend doen bij tieners. De filmbonzen mikken vooral op meisjes, die ruim de helft van het cinemagaand publiek vertegenwoordigen, maar vroeger slecht bediend werden met al die superheldenfilms waar jongens op kicken.
Nu krijgen ook de meisjes de kans een film te kiezen als ze met hun vriendje uitgaan. Onderschat dat niet: films varen er aan de kassa wel bij als ze in aanmerking komen voor een afspraakje. Maar er is meer. Veel sprookjes gaan over de duistere verlangens en angsten van de mens, inclusief seksualiteit. Neem nu Roodkapje: ze vertelt de wolf zelf waar ze naar- toe gaat en zo nodigt ze hem uit in haar leven. Die wolf staat voor het verbodene, de man. In die zin denk ik dat Red Riding Hood opvoedkundig is. Sprookjes leren tieners omgaan met seks. Meisjes die met hun ontluikende seksualiteit worstelen en daar met hun moeder niet over durven te praten, kunnen het wél over het meisje in de film hebben. Via een omweg praten ze over hun eigen onzekerheden.
Amanda Seyfried speelt Roodkapje in de nieuwe film Red Riding Hood. Maar in deze fantasy/horror-versie van het bekende sprookje is ze een volgroeide tiener. Amanda Seyfried
Catherine Hardwicke: En toevallig woont ze in een middeleeuws dorp dat geteisterd wordt door een weerwolf.
De meeste mensen kennen het verhaal van Roodkapje als sprookje van de gebroeders Grimm. Maar Red Riding Hood is hier slechts lichtelijk op gebaseerd.
Catherine Hardwicke: Al voordat de Grimms het sprookje verzonnen, kwam het verhaal in verschillende vormen voor over de hele wereld. En die verhalen waren zelfs veel donkerder dan de film.
Virginia Madsen en Amanda Seyfried
In de film is er geen grote, boze wolf, maar staat een weerwolf centraal.
Catherine Hardwicke: De oude verhalen hadden soms ook een weerwolf, dus het is niet nieuw. Dit aspect gebruikten wij om ons verhaal een mysterieus tintje te geven. De hele film moet dan ook los gezien worden van het sprookje. Dat Roodkapje een tiener is in plaats van het kleine meisje dat iedereen kent, is ook iets van de oude verhalen.
Gary Oldman (Batman Begins, The Dark Knight) mag als beroemd jager het dorp gaan vertellen dat de wolf zich onder de bevolking bevindt. De jonge acteurs Max Irons en Shiloh Fernandez, de tegenspelers van Seyfried, zouden wel eens deze weerwolf kunnen zijn.
Gary Oldman
En alsof het karakter van Seyfried niet genoeg problemen heeft met de moord op haar grote zus, moet ze kiezen tussen de rijke Henry (Max Irons), aan wie ze van kinds af aan gekoppeld blijkt te zijn, en de arme houthakker Peter (Shiloh Fernandez), haar jeugd- liefde.
Max Irons: Bij het spelen van elkaars rivalen in de liefde, scheelde het dat wij het goed met elkaar konden vinden op de set.
Fernandez is echter de gelukkige die als enige een liefdesscene mag doen met Seyfried, iets waar de 25-jarige Irons zwaar teleurgesteld over was. "Gekwetst zelfs." Hij mag slechts toekijken wanneer Fernandez op het punt staat het karakter van Seyfried te ontmaagden.
Amanda Seyfried en Shiloh Fernandez
Shiloh Fernandez(26): Dat vond ik dan weer eng, daar had ik geen weet van.
Amanda Seyfried(25):(nonchalant)Hij zegt maar wat, ik geloof hem niet. Shiloh werkte er uiteindelijk harder voor, want ik zag hem vaker bij de audities.
Na Chloë (2010) is het karakter in Red Riding Hood de tweede titelrol in haar korte carrière als actrice.
Raak je al een beetje gewend aan het feit dat je in Red Riding Hood de titelrol speelt? Amanda Seyfried: Ja, ik vind het erg leuk. Je moet de juiste keuze maken wie je gaat spelen en wie de film uiteindelijk gaat regisseren. Alleen dan zal het spelen van zo'n rol vanuit jezelf kunnen komen.
Het spelen van een hoofdkarakter uit een beroemd sprookje ervaart ik als plezierig. Maar het brengt wel enige verantwoordelijkheid met zich mee. Het was geen droom die uitkwam om een sprookjesfiguur te spelen. Maar dat is omdat ik als klein meisje nog niet wist dat ik actrice wilde worden. Als ik echter toen te horen zou krijgen dat ik in de toe- komst deze kans zou krijgen, zou ik zeker wel verheugd zijn geweest. Bang dat ik niet meer in andere sprookjesfilms zou kunnen spelen omdat het publiek me nu met Rood- kapje zal associëren ben ik niet. Als ik maar genoeg andere projecten doe na Red Riding Rood, dan moet dat vast wel weer mogelijk zijn.
Met Mamma Mia (2008) beleefde Seyfried haar doorbraak en sindsdien mag ze kiezen uit diverse grote rollen. Een andere situatie dan in 2004, toen ze haar filmdebuut maakte met een bijrol in Mean Girls naast Lindsay Lohan, een actrice die het nu moet doen met bij- rolletjes.
Amanda Seyfried: Ach, zij doet het momenteel eventjes op haar manier. Maar voor mij voelt het nu zeker erg fijn. Goh, wat is het toch alweer lang geleden sinds die eerste film.
Red Riding Hood speelt vanaf 13 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Regie: Catherine Hardwicke Cast: Amanda Seyfried, Gary Oldman Genre: Thriller, drama Duur: 100 minuten
13-04-2011 om 14:22
geschreven door Patje007
12-04-2011
Filmaffiche 'Red Riding Hood'.
Red Riding Hood speelt vanaf 13 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
12-04-2011 om 22:20
geschreven door Patje007
Michael Shannon speelt slechterik in Superman: Man of Steel.
Michael Shannon gaat Generaal Zod spelen in Superman: Man of Steel, schrijft het Amerikaanse entertainmenttijdschrift The Hollywood Reporter. Zod is de voornaamste tegenstander van Superman in de film.
Michael Shannon
Regisseur Zack Snyder is blij met de 36-jarige acteur. Zack Snyder: Michael is een krachtige acteur die intelligent overkomt en tegelijk een slechterik kan spelen.
Generaal Zod komt net als Superman van de planeet Krypton en weet daardoor veel over de zwakke plekken van de held. Shannon is momenteel te zien als verwarde agent in de tv-serie Boardwalk Empire. Hij kreeg vorig jaar een Oscarnominatie voor zijn bijrol in het drama Revolutionary Road met Kate Winslet en Leonardo DiCaprio.
De Britse acteur Henry Cavill speelt de titelheld in Superman: Man of Steel. Kevin Costner en Diane Lane spelen zijn stiefouders en Amy Adams speelt Lois Lane.
De film moet volgend jaar in de bioscopen draaien
12-04-2011 om 11:59
geschreven door Patje007
11-04-2011
Zoon Ridley Scott maakt film over Jeff Buckley.
Jake Scott, de zoon van de Britse regisseur Ridley Scott, gaat een biografische film maken over het leven van zanger Jeff Buckley. Dat schrijft de Amerikaanse filmsite Deadline.
Jeff Buckley
Het plan voor een film over Jeff Buckley circuleert al enkele jaren, maar nu lijkt er eindelijk schot in de zaak te komen.
Het scenario is geschreven door Ryan Jaffe, bekend van de muzikale komedie The Rocker. De moeder van Buckley, Mary Guibert, gaat de film produceren. Twilight-acteur Robert Pattinson heeft al aangegeven dolgraag de muzikant te willen spelen.
Jeff Buckley overleed in 1997 op 30-jarige leeftijd tijdens een zwempartij in de Mississipi.
11-04-2011 om 18:10
geschreven door Patje007
David Hasselhoff over 'Idool' en nieuwe film 'Hop'.
David Hasselhoff (58), de acteur die ooit het mooie weer maakte in tv-series als 'Knight rider' en 'Baywatch' is terug. In de eerste live-uitzending van 'Idool 2011' was hij special guest en sinds 30 maart 2011 speelt hij zichzelf in de paasfilm 'Hop'. Voor hij de VTM-studio indook, maakte 'The Hoff' even tijd voor een kort gesprek.
Dat David Hasselhoff plots in Idool 2011 opduikt, is geen toeval. Vier seizoenen lang was hij jurylid van America's got talent, een Amerikaanse talentenjacht. En Hasselhoff heeft recht van spreken want naast zijn acteerwerk timmert hij al jaren aan een zangcarrière die hem vooral in Duitsland geen windeieren legt. Zijn songs halen bij onze oosterburen de hitparade en op 1 april gooide hij er zelfs een gloednieuwe cd, A real good feeling, tegenaan.
Sinds 30 maart is Hasselhoff in de bioscoop te zien. In Hop, een film over de paashaas die met pensioen wil, speelt hij zichzelf als talentenscout 'The Hoff'. Hasselhoff doet dat met opvallend veel zelfrelativering. Waar hij die zelfspot vandaan haalt, gezien het niet de eerste keer is dat hij met een knipoog aan zijn eigen tv-werk refereert?
David Hasselhoff: Ik breng mensen graag aan het lachen, dat is het belangrijkste wat je kunt doen op deze wereld. Als je niet om jezelf kunt lachen en alles te serieus neemt, dan wordt het leven bitter en vervelend. Bovendien moet je al de personages die ik heb gespeeld, met een korreltje zout nemen. Michael Knight uit Knight rider heeft een pratende auto: dat is er een beetje over, niet? En Mitch Buchannon die tussen de knapste redsters ter wereld rondhuppelt: ook dat is larger than life. Tja, dat soort dingen komt gewoon mijn richting uit. Toen ik Hop aan- geboden kreeg, vond ik het meteen geknipt voor mij. Ik had net America's got talent verlaten en daar kon ik naadloos op aansluiten met Hoff knows talent (hij speelt een talentenscout in de film). Oké, jullie willen me niet meer in America's got talent? Wel, nu heb ik mijn eigen show: Hoff knows talent. En op de koop toe zit ik nu ook in Britain's got talent.
U speelt wel vaker in films voor jongeren. Waarom? David Hasselhoff: Dat is mijn manier om me tot een nieuwe generatie te richten. Ik sta er soms zelf van te kijken: ik ben 58 en ik word nog aangesproken door kinderen van acht die me kennen uit Spongebob. En straks zullen ze naar me toekomen omdat ze van Hop hebben genoten. Heerlijk.
David Hasselhoff als Michael Knight in 'Knight Rider' U bent een van de bekendste tv-gezichten ter wereld: dankt u dat aan 'Knight rider' of aan 'Baywatch'? David Hasselhof: Knight rider was mijn grote doorbraak. Bovendien was mijn inbreng in die reeks ook het grootst. Ik heb mee het personage van Michael Knight gevormd. Het is tenslotte de droom van elke man om loeihard met een auto rond te scheuren en levens te redden. Bovendien droeg die serie een mooie boodschap uit: dat één man het verschil kan maken. Ik geloof daar rotsvast in.
Als u vandaag kon kiezen: zou u het liefst 'Baywatch' met de sexy babes, dan wel 'Knight rider' met de blitse auto's hernemen? David Hasselhof: Ik wil morgen best terug naar Baywatch, maar ik zou Knight rider kiezen. Ik zou die serie graag naar het heden brengen. Dat kan perfect want Knight rider was zijn tijd ver vooruit. Die auto praatte tegen zijn chauffeur en kon zichzelf besturen, allemaal dingen die ondertussen realiteit worden. Er zaten ook led-lichtjes, blauwdrukken en computers in... en dat allemaal in 1986!
Wie was eigenlijk uw favoriete babe in 'Baywatch'? David Hasselhof: Ik vond ze allemáál leuk. Carmen Elektra is hot en sexy, maar tegelijk een getalenteerde actrice. Pamela Anderson bewonder ik om haar schoon- heid, maar ook haar charisma en haar tomboygehalte spreekt me aan. Bovendien heeft ze een opmerkelijke komische timing. Ook voor Yasmine Bleeth heb ik veel respect. Zij was misschien wel de beste actrice van allemaal. Ach, Baywatch was één grote familie.
De cast van 'Baywatch'
Welke criteria hanteert u voor het beoordelen van nieuw talent, zoals dat in 'Idool'? David Hasselhof: Je moet met je hart en nederigheid naar zo'n show kijken. Je moet respect opbrengen voor mensen die op een podium kruipen want daar staan is een hels karwei. Chapeau voor wie zijn moment durft te grijpen en er in slaagt mensen te entertainen. Daar draait het tenslotte om: dat je je publiek laat lachen of huilen. Liever iemand met een middelmatige stem die de mensen ontroert, dan iemand met een superstem die je koud laat. Passie, daar draait het om.
Welke passie houdt u gaande? David Hasselhof: Mijn passie is de scène, op de set te staan. Als ik acteer voel ik me veilig. Dan kan ik alles om me heen controleren. Als ik niet acteer, dan gebeuren er vreemde dingen, precies omdat ik de controle kwijt ben.
'Hop speelt sinds 30 maart 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Regie: Tim Hill Cast: Russel Brand, James Marsden David Hasselhoff Genre: Komedie Duur: 97 minuten
11-04-2011 om 13:27
geschreven door Patje007
Nicole Kidman over het aangrijpende drama Rabbit Hole
Voor haar hoofdrol in Rabbit Hole, kreeg actrice Nicole Kidman haar derde Oscar- nominatie. Dit aangrijpende drama gaat over een echtpaar dat probeert om te gaan met het tragische verlies van hun kind. Een gesprek met Nicole Kidman over deze emotionele rol en haar taak als producent van Rabbit Hole.
Hoe kwam deze film tot stand? Nicole Kidman: Mijn producent en ik vonden het gelijknamige toneelstuk van David Lindsay-Abaire uit 2005 prachtig. Het leek ons geweldig om het te verfilmen. We benaderden David en gelukkig wilde hij de rechten aan ons verkopen. We wilden heel graag dat hij ook het filmscript zou schrijven, omdat het stuk zo mooi, gedetailleerd en ook grappig was. John Cameron Mitchell had laten weten dat hij de verfilming graag wilde regisseren en na een telefoongesprek kwam ook hij aan boord. In het begin hadden we weinig geld voor het project, maar daardoor waren we onaf- hankelijk en was er veel ruimte voor creativiteit. Toch hadden we het niet gered zonder John. Door zijn toewijding kwam het project echt van de grond.
Hoe was het om een veeleisende, emotionele rol als deze te spelen? Nicole Kidman: Het klinkt misschien vreemd, maar ik had de juiste emoties paraat op het juiste moment. Ik ben zelf ook moeder, dat hielp zeker. Het verliezen van een kind is het ergste wat je als ouder kunt overkomen. Het verhaal riep vragen bij me op: hoe pak je je leven weer op na zoiets afschuwelijks? Hoe vul je je dagen? Hoe hou je je relatie in stand? Hoe deel je het leed? Ik wilde met deze rol een eerbetoon brengen aan de mensen die zo'n drama hebben moeten meemaken. Ik vind dat er te weinig films gemaakt worden over een belangrijk onderwerp als dit, dus ik was erg blij dat ik deze rol kon spelen. Het was soms erg zwaar en emotioneel, maar doordat Davids scenario zo goed was, verliep het uiteindelijke opnameproces soepel.
Nicole Kidman en Aaron Eckhart in 'Rabbit Hole'
Heb je ter voorbereiding geprobeerd een praatgroep voor rouwverwerking bij te wonen? Nicole Kidman: Ja, maar het mocht niet. De emoties die in zo'n praatgroep naar boven komen zijn zó echt, zó rauw, dat de aanwezigheid van een buitenstaander - die niet hetzelfde heeft meegemaakt als de rest - het alleen nog maar moeilijker maakt. Dat begreep en respecteerde ik volkomen, dus ik uiteindelijk heb me voornamelijk voorbereid door over het onderwerp te lezen.
Wilde je aan het einde van iedere dag niet naar huis rennen om je kinderen een knuffel te geven? Nicole Kidman: Ja! Mijn dochtertje Sunday was net geboren toen we begonnen met de opnames, dus de gedachte aan mijn kleine, kwetsbare kindje was nooit ver weg. Mijn andere kinderen, Bella en Connor, zijn inmiddels tieners. Dus dat ligt anders. Maar door mijn liefde voor mijn kinderen wilde ik echt alles geven voor deze film.
Nicole Kidman en Aaron Eckhart
Klopt het dat jullie met z'n allen in het huis sliepen waarin de film werd opgenomen? Nicole Kidman: Ja, klopt. De cornflakes die je ziet in de film zijn van John, de regisseur, die op dat moment regisseerde en ontbeet op hetzelfde moment. Het was een echt familiehuis. Ik sliep in de meisjesslaapkamer, tegenspeler Aaron Eckhart in de jongenskamer en we deelden de badkamer. Het was erg fijn om op die manier een film te draaien.
Hoe voelt het om naast actrice ook producent van de film te zijn? Nicole Kidman: Het voelt heel kwetsbaar. Produceren is een heel ander vak dan acteren. Als je alleen maar acteert, ben je puur verantwoordelijk voor je eigen performance, maar als producent ben je verantwoordelijk voor de hele film. Dat weegt zwaar. Ik ben dan ook erg blij dat het allemaal gelukt is!
Regisseur John Cameron Mitchell en Nicole Kidman op de set van Rabbit Hole
Welke films maakten indruk op jou? Nicole Kidman: Ik ging als kind niet zo vaak naar de bioscoop. In plaats daarvan las ik veel. Toen ik zestien of zeventien was, ging ik naar een Stanley Kubrick-festival. Drie avonden achter elkaar vertoonden ze telkens twee van zijn films. Ik weet nog dat ik Barry Lyndon geweldig vond. Eigenlijk verslond ik al zijn films. Ik denk dat Kubrick de grootste invloed op me heeft gehad. Later begon ik Europese films te ontdekken. Het werk van Krzysztof Kieslowski had een hevige impact. En door het zien van Kramer vs. Kramer werd ik verliefd op de Amerikaanse cinema.
Wat voor films kijk je met je echtgenoot Keith Urban? Nicole Kidman: We kijken van alles. We hebben een brede smaak. Ik heb hem laatst Volver laten zien, van Pedro Almodóvar, met Penélope Cruz in de hoofdrol. Het was de eerste keer dat hij een film met ondertiteling zag. Hij vond het geweldig! Hij zei, "Ik hou ervan om films te lezen!"
Rabbit Hole speelt vanaf 13 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Regie: James Cameron Mitchell Cast: Nicole Kidman, Aaron Eckhart Genre: Drama Duur: 91 minuten
11-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
10-04-2011
Katie Holmes gekroond tot 'Face of the Future'
Katie Holmes werd dit jaar tot 'Face of the Future' benoemd door het Italiaanse modelabel MaxMara.
De eretitel 'Face of the Future' wordt jaarlijks toegekend aan een actrice die elegantie en stijl uitstraalt, talent heeft en iets bijdraagt aan de maatschappij. Dit jaar vindt de uitreiking plaats op 16 juni, op het event Woman in Film in Los Angeles.
Katie Holmes en Tom Cruise
De 32-jarige Katie Holmes woonde in februari samen met haar moeder de MaxMara modeshow bij in Milaan. De echtgenote van Tom Cruise reageerde erg vereerd dat ze deze titel krijgt toegewezen. Ze is ook een uitgesproken fan van de volgende MaxMara- collectie.
Emily Blunt, Zoe Saldana en Elizabeth Banks werden eerder uitgekozen door MaxMara als 'Faces of the future'.
10-04-2011 om 15:34
geschreven door Patje007
09-04-2011
21 Jump Street: de film.
De film 21 Jump Street, gebaseerd op de gelijknamige succesvolle serie uit de jaren '80, komt in de VS uit in maart 2012.
De hoofdrollen zijn al verdeeld, met Jonah Hill (Get Him To The Greek) en Channing Tatum (The Eagle) als jonge agenten. Ice Cube, de karaktervolle agent in 'Special Victims Unit' zal de rol van commissaris vertolken. De mooie Holly Robinson wordt vervangen door de blonde Brie Larson die we al aan het werk konden zien in 'Scott Pilgrim vs. The World'.
Channing Tatum
Rob Riggle(The Hangover, The Other Guys maakt eveneens deel uit van de cast.
09-04-2011 om 18:53
geschreven door Patje007
Regisseur Sidney Lumet (86) overleden.
De Amerikaanse filmregisseur Sidney Lumet is overleden. Dat meldt The New York Times. Lumet was 86 jaar. Hij regisseerde meer dan vijftig films, waaronder klassiekers als 12 Angry Men (1957), Dog Day Afternoon (1975) en Network (1976). In 2005 kreeg hij een Oscar voor zijn hele oeuvre.
Zijn carrière leek lange tijd op het podium te liggen: op zijn elfde maakte hij al zijn acteerdebuut op Broadway. In de Tweede Wereldoorlog diende de Amerikaan zijn land als navigator. Na de oorlog keerde hij terug naar het theater, maar merkte al snel dat het nieuwe medium televisie hem meer aantrok. Begin jaren vijftig begon Lumet zijn carrière als regisseur bij televisiestudio CBS.
In 1957 maakte hij zijn filmdebuut met 12 Angry Men (1957), volgens velen meteen zijn beste werk. Het rechtbankdrama, met in de hoofdrol Henry Fonda, verhaalt over een twist binnen een jury wanneer de twaalf gezworenen zich buigen over de moord waar een Spaans-Amerikaanse jongen van wordt verdacht. Daarna maakte Lumet een halve eeuw lang gemiddeld één film per jaar. De regisseur specialiseerde zich in verhalen die ondanks hun vaak zware, geëngageerde thema's toch een groot publiek wisten te bereiken. Bijna elke titel uit zijn oeuvre kon rekenen op een enthousiaste ontvangst van critici en publiek.
09-04-2011 om 18:23
geschreven door Patje007
Foto van de week: Faye Dunaway siert Cannes-poster.
Actrice Faye Dunaway(Bonnie and Clyde, Network) staat op de officiële poster van het filmfestival van Cannes 2011. De 64e editie van het filmfestival vindt dit jaar plaats tussen 11 en 22 mei.
De afbeelding op de officiële poster werd in 1970 geschoten door regisseur Jerry Schatzberg. De actrice Faye Dunaway speelde destijds een hoofdrol in zijn regiedebuut Puzzle of a Downfall Child. Een gerestaureerde versie van dit drama wordt dit jaar vertoond op het filmfestival van Cannes. Bij dit evenement zullen de regisseur en hoofdrolspeelster aanwezig zijn.
09-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
08-04-2011
Dossier wereldsterren: deel 24: interview met Elizabeth Banks.
Elizabeth Banks oogt als een Hollywoodblondje, maar heeft wel wat meer in haar mars. Ze acteert zowel in thrillers als in komedies en onafhankelijke films en stond een tijdje geleden ook in de kijker bij MaxMara en L'Oréal.
Ooit was ze een verwaand nest, voorbestemd om schoonheidskoningin te worden in haar dorp in Massachusetts, geeft Elizabeth Banks (37) zonder schroom toe. Sindsdien heeft de actrice een hele weg afgelegd. Ze veranderde drie keer van naam - Elizabeth Casey, Maresal Mitchell, nu Banks -, trouwde met haar grote liefde die ze ontmoette op de unief en maakte carrière in Hollywood. Ze droomt ervan ooit Lady Macbeth te spelen, maar voelt zich in elk filmgenre thuis.
In 2008 stapte ze moeiteloos over van de rol van first lady in W. van Oliver Stone naar die van armoedzaaier die met een vriend besluit een pornofilm te maken in Zack & Miri Make a Porno (Kevin Smith). Tussendoor was ze te zien als Eddy Murphy's liefje in Meet Dave (Brian Robbins) en schitterde ze in de horrorprent The Uninvited (Charles en Thomas Guard). Verder was ze te bewonderen in Catch Me If You Can (Steven Spielberg, 2002), speelde ze een seksmaniak in The 40-Year-Old Virgin (Judd Apatow, 2005) en verscheen ze als journaliste Betty Brant in de drie Spider-Man-films van Sam Raimi, terwijl ze op tv te zien was als dr. Kim Briggs in de serie Scrubs.
Daarnaast houdt Elizabeth zich bezig met de productiemaatschappij die ze met haar man oprichtte en leidt ze, naar eigen zeggen, een heel normaal leven, saai in vergelijking met dat van veel beroemdheden.
Gehuld in een cocktailjurkje van MaxMara gaf ze een tijdje geleden een serie interviews weg in haar suite in Château Marmont in Los Angeles. Ondanks het strakke schema is de sfeer ontspannen. Haar schaterlach is nooit ver weg. Banks is niet alleen een schoonheid, ze is ook een innemende, intelligente vrouw met een frisse uitstraling. Dat weten cosmeticagigant L'Oréal en het Italiaanse modehuis MaxMara maar al te goed. De eerste koos haar als boegbeeld voor de Amerikaanse markt, de tweede kende haar de Face of the Future-prijs toe.
MaxMara is sinds een aantal jaren als sponsor betrokken bij Women in Film, een organisatie die de meest creatieve en invloedrijke vrouwelijke acteurs, producenten en regisseurs uit de Amerikaanse filmindustrie steunt. De Face of the Future-prijs beloont een beloftevol acteertalent. Elizabeth Banks kreeg de prijs niet alleen vanwege haar succes als actrice, maar ook om haar stijlvolle en elegante voorkomen. Haar voorgangers waren de actrices Emily Blunt(The Devil Wears Prada, The Young Victoria), Maria Bello(A History of Violence, World Trade Center) en Ginnifer Goodwin(Walk The Line, Mona Lisa Smile).
U kreeg onlangs de 'Face of the Future'-prijs. Beschouwt u zichzelf als het gezicht van de toekomst of eerder als dat van het heden ?
Elizabeth Banks : Het hoogtepunt in mijn carrière moet nog komen. In dat opzicht klopt het wel : de prijs geeft weer waar ik nu me nu bevind. Jennifer Aniston en Twilight-regisseur Catherine Hardwick, de andere vrouwen die in 2009 door Women in Film zijn bekroond, symboliseren veel meer het heden dan ik. De prijs doet me wel goed. Het is een erkenning van mijn successen tot nu toe. Dat sterkt je zelfvertrouwen.
De prijs wordt gesponsord door MaxMara. Bent u veel met mode bezig ? Elizabeth Banks: In mijn jeugd las ik alle grote modebladen, zoals Vogue, Elle, Marie- Claireen Harper's Bazaar. Ik bewonder en respecteer die wereld, maar als actrice hoef je je daar niet per se voor te interesseren. Kijk naar Julia Roberts. Zij verkondigt graag geen modepop te zijn. Natuurlijk bepaalt je look mee hoe je overkomt. Een actrice kan niet twee keer in dezelfde jurk verschijnen. Dat zou wat geven in de pers ! Enerzijds vind ik het verspilling, anderzijds geeft het je toch de kans om in allerlei out- fits rond te lopen.
Elizabeth Banks en Russell Crowe in 'The Next Three Days'
Wie zijn uw voorkeurontwerpers? Elizabeth Banks: De jonge generatie Amerikaanse designers - Phillip Lim, Jason Wu, Zac Posen, Alexander Wang... - spreekt me aan vanwege de frisse uitstraling van hun creaties. Maar ik hou ook van klassiekers als Dior en van de grote Amerikaanse casual- merken zoals Calvin Klein, Ralph Lauren en Michael Kors. Eigenlijk hou ik van alles, met mate. Ik ben helemaal geen fashion victim. Ik ben liever bezig met mijn werk en mijn familie.
Elizabeth Banks in 'Spider-Man 3' U zit nu elf jaar in het filmvak. Het is een beroep dat veel geduld vergt. Elizabeth Banks: Klopt. Ik heb flink moeten doorzetten en voor mezelf leren op- komen. Ik neem de tijd om mijn eigen weg te volgen. Sommigen komen aan in Hollywood, krijgen een rol en worden op slag wereldberoemd. Dat zegt mij niets. Ik wilde gewoon aan de slag en vooral verschillende rollen kunnen spelen.
Vindt u het niet vervelend om vooral bijrollen te krijgen ? Elizabeth Banks: Als vrouw in Hollywood krijg je onvermijdelijk vaker een bijrol. Dat is nu eenmaal zo. Ik wenste dat er meer films werden gemaakt met een vrouw in de hoofdrol. Films die ertoe doen, die niet alleen leuk zijn voor min-tienjarigen. Helaas zijn ze schaars. Er wordt vooral gekozen voor gemakkelijk succes.
U hebt al in comedy's gespeeld, in thrillers, in onafhankelijke films en zelfs in tv-series. U bent onvoorspelbaar. Elizabeth Banks: In dit beroep verveel je je niet snel. Veel mensen moeten jaar in jaar uit hetzelfde doen. Voor mij opent zich telkens een nieuwe wereld. Ik probeer wel de interessantste projecten uit te zoeken. Een uitdaging ga ik nooit uit de weg. Ik wil me ook niet tot een genre beperken.
Is het voor een mooi blondje makkelijker om mensen aan het lachen te krijgen? Elizabeth Banks: Dat is verre van makkelijk. Maar ik speel dolgraag hilarische rollen. Komedies geven mij goede vibes.
Vanwege uw uitstraling op het scherm wordt u weleens vergeleken met Audrey Hepburn. Elizabeth Banks: Zelf herken ik mezelf meer in de andere Hepburn, Katherine : onafhankelijk en wat stout. Maar de vergelijking is bijzonder flatterend.
In de zomer van 2009 kwam 'Surrogates' uit in de VS, een sciencefictionfilm met Bruce Willis in de hoofdrol. Het was het eerste project van uw productie- maatschappij. Hoe verliep dat ? Elizabeth Banks: Uitstekend. De opnames waren vrij snel ingeblikt. Dat loopt wel- eens anders in Hollywood. We gingen ervan uit dat het verhaal een mooie film zou opleveren en dat bleek ook zo te zijn. Een productiemaatschappij leiden is gewoon een andere manier om verhalen te vertellen. Je bent vanaf het begin bij het project betrokken, als actrice is dat allesbehalve het geval.
Biedt de productiemaatschappij u de kans om de film van uw dromen te draaien of erin te spelen ? Elizabeth Banks: Met de film van mijn dromen zou ik alleen lege zalen trekken ! Als producent moet je films maken waar mensen graag naar komen kijken.
08-04-2011 om 13:10
geschreven door Patje007
07-04-2011
Morgen: deel 24 in de reeks interviews met wereldsterren: Elizabeth Banks.
Elizabeth Banks
07-04-2011 om 14:55
geschreven door Patje007
Jean-Claude Van Damme: "Ik stond op zwarte lijst in Hollywood".
Jean-Claude Van Damme is ervan overtuigd dat hij jarenlang op de zwarte lijst in Hollywood heeft gestaan omdat hij ooit te hoge looneisen stelde. Dat vertelde hij in de Britse tv-show 'Behind Closed Doors'
De 'muscles from Brussels' zag in de jaren negentig enkele grote filmdeals aan zijn neus voorbijgaan omdat hij verblind was door de dollars. Filmproducenten lieten de actieheld daarom jarenlang links liggen. Maar dat realiseerde Van Damme, genietend van zijn luxeleventje en verdwaasd door de alcohol, zich pas jaren later.
Jean-Claude Van Damme: Na de film 'Timecop' kreeg ik het aanbod om in drie films te spelen voor ongeveer 12 miljoen dollar per film. Dat is 36 miljoen dollar. Ik was er beroerd aan toe. Ik eiste 20 miljoen dollar zoals Jim Carrey, maar ze keerden me de rug toe. Ik was mezelf toen niet. Ik had een flater begaan en stond daarom jarenlang op de zwarte lijst in Hollywood.
Jean-Claude Van Damme zal niet snel weer op het witte doek te zien zijn, want hij bereidt zich momenteel voor op een gevecht tegen thaibokser Somluck Kamsing. De twee stappen in november in de ring.
07-04-2011 om 14:55
geschreven door Patje007
Jennifer Aniston over haar nieuwe film 'Just Go With It'.
Jennifer Anniston schittert in Just go with it, die sinds woensdag in de Kinepolis-bioscopen draait. Ze staat vaak in de spotlights of op de voorpagina van een blad. Een gesprek met de actrice over haar leven en film:
Jennifer Aniston: Dan word ik gebeld door mijn moeder: Ben je aan het daten?, Ga je echt trouwen bij Oprah?, en moet ik haar weer uitleggen dat ze dat soort dingen niet moet geloven.
Jennifer Aniston en Adam Sandler in 'Just go with it'
Het is een van de nadelen voor een beroemdheid, maar Aniston is het wel gewend. Bovendien winnen de voordelen het van de nadelen, vindt ze. Zo krijgt ze bijvoorbeeld nog steeds vlinders in haar buik als ze over de rode loper loopt.
Jennifer Aniston: Het voelt een beetje alsof je het podium op moet. De vlinders en zenuwen houden het nieuw. Ik hoop dat dat gevoel nooit weggaat.
Die rode loper mag ze weer op, want ze speelt in de nieuwe film Just Go With It die sinds woensdag in de bioscopen draait. In de film speelt ze de assistent van een plastisch chirurg (rol van Adam Sandler). Een kans voor haar om na te denken over plastische chirurgie.
Scène uit 'Just go with it'
Jennifer Aniston: Ik denk dat er een enorme druk staat op vrouwen om jong te blijven. Veel vrouwen gaan echt te ver met plastische chirurgie, waardoor ze er in plaats van jonger veel ouder uit gaan zien. Misschien moet je het me over tien jaar nog maar een keer vragen.
Tijdens de opnames van de film werkte Jennifer Aniston samen met Nicole Kidman.
Jennifer Aniston: Ik kende haar al en wist hoe grappig ze was. Ze kan echt bijna alles. Éen ding kon ze echter niet: gemeen doen. Ze voelde zich heel slecht als ze in een scène een beetje kattig tegen me moest doen. Dan werd er cut geroepen en kwam ze gelijk sorry tegen me zeggen.
07-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
06-04-2011
James Marsden kruipt in de huid van Charles Manson.
De Amerikaanse acteur James Marsden gaat in de huid kruipen van moordenaar Charles Manson.
'The Dead Circus' draait om de dood van zanger Bobby Fuller. Zijn overlijden werd beschouwd als zelfmoord, maar volgens sommigen werd de zanger vermoord. In de film zien we hoe Charles Manson en zijn sekte beschuldigd worden. De 'X-men'-acteur krijgt het gezelschap van Michael C. Hall en Melissa Leo.
James Marsden begint later dit jaar ook met de opnames van 'Loft', de Amerikaanse remake van de film van Bart De Pauw en Erik Van Looy.
06-04-2011 om 23:45
geschreven door Patje007
Special n.a.v. de release van Morning Glory: deel 2: interview met Harrison Ford.
In zijn nieuwste film Morning Glory speelt Harrison Ford de ervaren tv-presentator Mike Pomeroy, die met lede ogen moet aanzien hoe bij alle programmas de amusementswaarde het wint van de nieuwswaarde. Pomeroy is een ontzettende knorrepot, die haast verbolgen reageert als mensen hem herinneren aan zijn legendarische status in de branche. Het is even wennen om de man, die we kennen als Han Solo en Indiana Jones in deze rol te zien.
Vind je jouw personage sympathiek? Harrison Ford: Dat is niet belangrijk. Het is belangrijk dat ik een persoon creëer die helpt om het verhaal te vertellen, die emotioneel realistisch is en een menselijke context geeft waar het publiek zich mee kan identificeren.
Ben jij, net als je personage, tegen de groeiende amusementswaarde van het nieuws? Harrison Ford: Ik deel zijn antipathie niet, want het hoort er gewoon bij. Ik maak me meer zorgen om al die verschillende regionale zenders die het nieuws heel gekleurd brengen. En alle mensen die luisteren naar de zender waarvan de denkwijze het beste in hun straatje past en die daardoor niet noodzakelijk de feiten te horen krijgen.
Rachel McAdams en Harrison Ford in 'Morning Glory'
Ben jij een ochtendmens? Wat is jouw ochtendritueel? Harrison Ford: Ik ben altijd vroeg op, vooral omdat we een kind van tien in huis hebben. Ik zet de televisie aan, pak een kop koffie, en lees de krant. Dat is mijn bron van informatie, samen met de radio, maar die komt later pas. In Amerika zijn de nationale radiozenders een goede bron van informatie. Ze doen hun research en zijn onbevooroordeeld.
Hoe is het om de acteur met de meeste kaskrakers te zijn? Harrison Ford: Dat doet me helemaal niks en is ook niet mijn verdienste, maar van al die andere mensen met wie ik heb gewerkt. Daarbij had ik de mazzel dat ik op het juiste moment ben begonnen in deze business: tijdens de hoogtijdagen van de filmindustrie. Nu is de business niet meer zo sterk, omdat mensen andere vormen van vermaak hebben en men films op allerlei andere manieren dan in de bioscoop kan kijken. Ik kwam op het juiste moment en werkte met grote talenten. Dat is de reden dat die films het zo goed hebben gedaan.
Je zet je in voor het milieu en hebt daar een aantal prijzen voor gekregen. Doet jou dat iets? Harrison Ford: Onderscheidingen betekenen niks voor mij. Maar het helpt wel de boodschap over te brengen naar een groter publiek. Het is belangrijk dat we onderontwikkelde delen van de wereld helpen en ze een economische stimulans geven om duurzame methoden te gebruiken. We moeten de natuur die we nog over hebben behouden voor onze kinderen, en investeren in de toekomst. Alles wat ik daaraan kan doen, is een mooie kans.
Heb je een favoriet personage? Harrison Ford: Nee, ik heb geen favoriet personage. Ik doe dit werk gewoon graag. Het is aan het publiek om een favoriet personage te hebben. Dat moeten jullie maar uitzoeken.
06-04-2011 om 13:55
geschreven door Patje007
Meg Ryan maakt regiedebuut.
Actrice Meg Ryan(Sleepless in Seattle, When Harry Met Sally) gaat haar eerste film regisseren. Het project heet Into the Beautiful en wordt een komisch drama. Dit meldt entertainmentmagazine Variety.
Meg Ryan
Into the Beautiful, geschreven door scenariste Anne Meredith, zal gaan over een aantal vrienden dat elkaar na lange tijd weer ontmoet. De film wordt door de makers vergeleken met The Big Chill uit 1983, waarin een soortgelijk verhaal verteld wordt. Wendy Finerman(producent): Ik hou erg van films die je zowel laten lachen als huilen. Into the Beautiful is het perfecte project voor Meg Ryan. Zij is grappig én gevoelig.
De opnames van Into the Beautiful beginnen in september in New York. Er is nog geen cast bekend, maar producent Finerman is niet van plan om Meg Ryan een rol te geven.
06-04-2011 om 13:49
geschreven door Patje007
Just go with it: algemene informatie + preview.
Just go with it speelt sinds vandaag in de Kinepolis-bioscopen
Inhoud: Een plastisch chirurg (rol van Adam Sandler) draagt een nep trouwring zodat hij vlotjes vrouwen kan versieren zonder zich echt te moeten binden. Wanneer hij dan eindelijk het meisje van zijn dromen (rol van Brooklyn Decker) ontmoet, is er slechts één probleem: hij moet vlug een nepscheiding ensceneren. Dus betaalt hij zijn voormalige assistente Kathryn (Jennifer Aniston) en haar kinderen om te figureren als zijn weldra ex-gezin. De ene leugen leidt tot de andere en algauw belanden ze op een familie- reis naar Hawaii waar iedereen probeert niet door de mand te vallen om te vermijden dat de droom verandert in een nachtmerrie.
Regie: Dennis Dugan Cast: Adam Sandler, Jennifer Aniston Duur: 120 minuten Genre: Romantische komedie
Interview met Jason Statham naar aanleiding van de release van 'The Mechanic'.
Charles Bronsons klassieker 'The Mechanic' uit 1972 is opnieuw verfilmd, ditmaal met Jason Statham in de hoofdrol.
Het zijn karige tijden voor actiefilmfans. Want mannen die uit hetzelfde hout zijn gesneden als Sylvester Stallone en Arnold Schwarzenegger lijken uitge- storven. Of niet? Er is één man die in zijn eentje de eer hoog houdt voor die bijna pensioengerechtigde geweldenaars en dat is Jason Statham. De Londenaar heeft al heel wat schade aangericht in onder meer de Transporter- en Crank-films en schaarde zich vorig jaar definitief bij de actie-elite met zijn rol in The Expendables. Ook in zijn nieuwe film The Mechanic gaat hij beestachtig tekeer als huurmoordenaar op vergeldingsmissie. Een mooie aanleiding om The Stath, zoals zijn fans hem liefkozend noemen, bij de ontmoeting in zn nieuwe standplaats Los Angeles te vragen hoe hij zich voelt onder zijn imago als enige echte actieheld van zijn generatie. Prima, als je me zo wilt noemen!, lacht de gemillimeterde acteur.
Jason Statham: Weet je, ik werk gewoon vrolijk door en ben blij met wat ik doe. De zaken gaan goed, ik heb met goede mensen gewerkt de laatste tijd.
Daar mag hij met recht blij om zijn, want ook al heeft hij er geen moeite mee om bijna uitsluitend actiefilms te maken, er moet natuurlijk wel ontwikkeling in zitten. Over zijn loopbaan die nu al zo'n dikke tien jaar duurt heeft Jason Statham het volgende te vertellen:
Jason Statham: Ik denk dat het de kant opgaat die ik op wil gaan. Het is wat interessanter om het soort personage uit The Mechanic te spelen dan sommige van mn andere rollen uit het verleden. Ik krijg de kans om met steeds meer ervaren regisseurs en producenten te werken en acteurs van het kaliber van Ben Foster (zijn tegenspeler in deze film). Dat is ook mijn drijfveer: werken met betere mensen en scenarios.
Dat lukt heel aardig en Statham is dan ook dik tevreden met hoe hij zich heeft ontwikkeld de laatste jaren.
Jason Statham: Ja, ik denk dat ik weet waar ik mee bezig ben intussen(grijnst). Dat leer je onderweg en er gaat niets boven ervaring. Hoe meer je opdoet, hoe beter je wordt en hoe beter je snapt wat je te doen staat. Je leert ook dat je lang niet alles onder controle hebt. Dan helpt het om met de juiste mensen te werken. Ik ben net klaar met het opnemen van The Killer Elite met Clive Owen en Robert De Niro. Voor mijn gevoel is dat absoluut een stap in de goede richting.
Mini Anden in 'The Mechanic
Toch brengt het Statham niet in de verleiding om in navolging van dat soort acteurs direct de dramatische kant op te gaan.
Jason Statham: Het is mijn ervaring dat actie veel meer voldoening geeft dan drama. Als je een goede dramatische scène doet, krijg je geen applaus. Mensen kunnen er- door geraakt worden, maar het geeft geen onmiddellijke beloning. Als je een mooie stunt doet die goed lukt, is er euforie op de hele set en dat is prachtig om mee te maken.
Stathams succes heeft natuurlijk niet alleen zn gevolgen op professioneel gebied. Hij begint echt beroemd te worden en dan treedt bij te vrijpostige vragen het afweer- mechanisme in werking. Een journaliste die wil weten of hij zijn vriendin, model Rosie Huntington-Whiteley, actiesterrentips heeft gegeven voor haar rol in de nieuwe Trans- formers krijgt een resoluut geen vragen over Rosie te horen. Maar ook als hij te lang wordt doorgezaagd over toekomstige projecten, geeft hij aan dat hij het vooral over The Mechanic wil hebben. Zijn opmerkelijke verleden als olympisch schoonspringer blijkt geen verboden onderwerp. Begin jaren 90 vertegen- woordigde hij Engeland in deze sport, maar tegenwoordig volgt hij het niet meer.
Jason Statham: Het is waarschijnlijk de kleinste sport van de wereld. Je kunt het niet eens volgen. Letterlijk vanaf het moment dat ik met schoonspringen stopte, had ik er geen interesse meer in. Ik probeerde het eens en binnen een jaar zat ik in de nationale ploeg. Dan reis je op- eens de hele wereld over en dat is natuurlijk erg aantrekkelijk voor een jonge man. En voordat je het in de gaten hebt, zijn er twaalf jaar voorbij. Ik heb er veel aan gehad voor wat ik nu doe. Duiken is goed voor je richtingsgevoel in de lucht, dus als je veel stunts doet, kun je afstanden beter inschatten en je timing is ook beter. Dat verleden is echt nuttig geweest.
Over de nabije toekomst kan Statham wat minder zeggen.
Jason Statham: De afgelopen jaren had ik altijd wel iets in de planning. Dit is de eerste keer in lange tijd dat ik niks in mijn agenda heb. Op dit moment wacht ik vooral tot ik bericht krijg van Sly Stallone over het vervolg op The Expendables. Dat gaat zeer waarschijnlijk gebeuren, ja.
05-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
'The Mechanic'.
The Mechanic speelt vanaf 6 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Inhoud: Een professionele huurmoordenaar (rol van Statham) die een jong groentje (Ben Foster) aanneemt als leerling, die echter een band heeft met één van zijn eerdere slachtoffers.
Regie: Simon West Cast: Jason Statham Ben Foster Genre: Actie Duur: 93 minuten
05-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
04-04-2011
Special n.a.v. de release van 'Morning Glory: deel 1: interview met Rachel McAdams.
Wanneer de hard werkende tv-producer Becky Fuller(rol van Rachel McAdams) ontslagen wordt bij een regionaal nieuwsprogramma, klopt ze aan bij 'Daybreak', het nationale nieuwsprogramma. Becky wil daar gaan samenwerken met de legendarische nieuwslezer Mike Pomeroy (rol van Harrison Ford), maar die weigert zich te mengen in de weerberichten, de roddels en mode-nieuwtjes. Wanneer er heftige confrontaties ontstaan tussen de twee, komt haar opbloeiende liefde met medeproducent Adam Bennet (rol van Patrick Wilson) bijna aan het licht. Becky komt hierdoor steeds dieper in een moeilijke situatie terecht en zowel haar reputatie, haar relatie met Adam, als haar baan komen hierdoor op de tocht te staan.
Een interview met de 32-jarige actrice, die met films als Sherlock Holmes, The Notebook en Red Eye een aardig palmares heeft weten op te bouwen.
Hoe was 2010 voor jou? Rachel McAdams: Het was een goed jaar voor me en dit is ook weer een fantastische rol. Ik speel ook net zo lief bijrollen, want hoofdrollen zijn soms best moeilijk. Je moet dan vaak vooral aardig zijn, je kunt je minder veroorloven om bijvoorbeeld quirky te zijn. Ik heb nu drie films achter elkaar gedaan. Dat is niet normaal, maar het waren zulke gave films dat ik toch overstag ben gegaan.
Lijk je erg op jouw personage? Rachel McAdams: Er zit altijd veel van mij in mijn rollen, dat kan ook niet anders. Ik ben niet zo driven als zij en zou dat werk niet kunnen doen. Ik ben wel een ochtendmens maar om vier uur opstaan gaat me echt te ver. Ik kan wel net zo enthousiast worden als zij over mijn werk. Ik vind mijn personage Becky leuk. Ze heeft een aantal grote lijnen en tegelijk een aantal subtielere aspecten. Ik vind fijn wat het zegt over de wanverhouding tussen werk en persoonlijk leven en het fysieke aspect van de rol trok me aan.
Scène uit Morning glory
Hoe is het om met grote sterren te werken? Rachel McAdams: Het is altijd intimiderend, al doe ik wel heel koel en kalm als ik ze ontmoet. Maar van binnen denk ik toch: Oh, mijn god! Soms zijn de sterren niet zo aardig, maar degene die al langer meedraaien zijn heel nuchter, anders zouden ze ook nooit zo ver zijn gekomen. Dat soort dingen leer je wel.
Hoe was het werken met Diane Keaton? Rachel McAdams: Ze vertelt me voortdurend over mode. Ze draagt hakken die zo hoog zijn: dat zou ik nooit overleven ook al ben ik dol op hoge hakken. Zij ziet er altijd perfect uit zegt: het is mijn leven en ik maak er het beste van. Ik heb zelf meer de neiging om mijn beste spullen te bewaren voor speciale gelegenheden maar zij zegt dan dat alles een speciale gelegenheid is! Het was vreemd om eerst in The Family Stone haar dochter te spelen en nu haar baas. Het is een hele andere relatie: in de ene film was ik haar oogappeltje en hier verteld ze me dat ik stom ben! Daar moest ik wel even aan wennen.
Hoe ga jij te werk met kleding? Rachel McAdams: Ik vind het leuk om oud en nieuw te combineren: tweedehands spullen met nieuwe mode. Dat komt misschien omdat mijn moeder vroeger altijd haar vintage dingen bewaarden en met nieuwe combineerde.
Heb je getraind voor de rol? Rachel McAdams: Dat had ik wel moeten doen. Ik wist dat het een fysieke uitdaging zou zijn maar niet dat ik een hele dag door Manhattan zou rennen! Aan het einde van de opname was ik echt een stuk fitter dan aan het begin.
Kon jij meevoelen met Becky? Rachel McAdams: Als actrice heb ik aan het begin van mijn loopbaan natuurlijk ook heel veel afwijzingen te verwerken gekregen dus daar kon ik me wel in haar verplaatsen. Je moet gewoon wachten tot iemand jou die ene kans geeft en er dan het beste van maken.
Hoe ben je actrice geworden? Rachel McAdams: Ik had altijd al het gevoel dat ik dit wilde gaan doen later. Ik heb mijn moeder gesmeekt om me te laten acteren en toen ik eenmaal in Shakespeare had gespeeld, was ik verkocht. Ik was een elfje in een bos, gekleed in een oude handdoek en dat was het helemaal! Ik kom uit Canada en in ons stadje werd je ijshockey-speler of kunstschaatser dus mijn ambitie werd een beetje vreemd bekeken.
Rachel McAdams en Harrison Ford in Morning Glory
Kijk je nu anders naar ochtendshows? Rachel McAdams: Ik heb er nu meer respect voor gekregen, maar heb nu ook meer mede- lijden met ze. Dat is het leuke van dit werk: dat je leert over al die anderen banen en werelden. Ik heb geleerd dat die mensen ook niet alles zelf kunnen bepalen zoals ik had gedacht.
Vertel eens over jouw eco-werk? Rachel McAdams: Samen met twee vriendinnen ben ik de eco-website begonnen. We hadden altijd veel informatie over milieuvriendelijke zaken die we met elkaar deelden. Toen kregen we het idee om dat met anderen te delen en een website is het meest milieuvriendelijke, milieu- vriendelijker dan t-shirts laten drukken of folders of zo. Het is ook handig omdat we ver van elkaar wonen: zij in verschillende delen van de VS en ik in Canada. We geven bijvoorbeeld een tip van de dag, dat kan gaan van kleine dingen tot grote issues. Recentelijk hadden we een tip over het weggooien van seksspeeltjes. Dan realiseer je je echt dat je er in alle aspecten van het leven wat aan kunt doen om jouw steentje te kunnen bijdragen aan het milieu.
Kijk naar jouw films? Rachel McAdams: Ik zie een film graag een keer om er van te leren en om te zien wat het is geworden. Maar daarna is het een beetje maf en doe ik het dus niet meer.
Morning Glory speelt vanaf 13 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
Regie: Roger Michell Cast: Harrison Ford, Rachel McAdams Genre: Komedie Duur: 107 minuten
04-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
03-04-2011
Acteur achter Scream-masker onthuld.
De acteur achter het masker in de 'Scream'-films is eindelijk onthuld. Dat gebeurde tijdens de televisieshow Jimmy Kimmel Live!. Regisseur Wes Craven houdt het gezicht achter het masker al jarenlang angstvallig geheim. Zelfs de acteurs hebben de man nooit ontmoet. Tijdens de uitzending toonde de presentator echter een foto van de man. Hij heet Roger Jackson.
"Hij komt naar de set net voordat de acteurs aankomen. We zetten hem in een aparte kamer met een bewaker. Geen enkele acteur heeft hem tot nu toe ontmoet", aldus de regisseur.
Scream 4 speelt vanaf 13 april 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
03-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
Interview met Linda de Mol n.a.v. Gooische vrouwen: de film.
Gooische vrouwen: de film gaat verder waar de TV-serie is geëindigd. De vier vrouwen zijn allemaal hun eigen kant op gegaan. Hun levens verlopen echter alles behalve soepel. De dames besluiten dat ze hard toe zijn aan een vakantie om weer een beetje tot zichzelf te komen. Ze pakken hun koffers en vertrekken naar Frankrijk, waar ze zich realiseren hoe belangrijk hun vriendschap is. Samen staan ze sterk en proberen ze alles om de problemen thuis op te lossen.
Ze had de vrouw van Koen Wauters kunnen zijn, geeft toe dat ze wel eens rimpels laat verdwijnen en speelt in 'Gooische vrouwen', de film naar de serie die ze zélf bedacht. Linda de Mol (46) is de machtigste vrouw op de Nederlandse tv en voelt zich goed in haar vel.
Op 21-jarige leeftijd was ze de assistente van Ron Brandsteder de presentator De showbizzquiz op de Nederlandse televisie.Vandaag telt Linda 46 lentes en is ze een van de machtigste mediavrouwen van Nederland. Naast een eigen maandblad(Linda) heeft ze ook een bedrijf dat televisie maakt. Handig, vindt ze zelf.
Linda De Mol: 'Op mijn leeftijd krijg je als vrouw moeilijk een leuke rol te pakken. Tenzij je je eigen rollen kunt bedenken, natuurlijk.'
Dat deed Linda: ze bedacht de reeks Gooische vrouwen waarin ze zelf ging spelen. Ook in de gelijknamige film doet ze mee als Cheryl Morero.
Linda De Mol: 'De boodschap is duidelijk: vriendschap is de meest bestendige relatie. De film stelt het nogal cru: een man, kinderen en welvaart leveren alleen problemen op. Als het goed gaat, haalt een vrouw het grootste deel van haar geluk uit de liefde voor haar man. Maar ik heb mijn vriendinnen langer dan mijn huidige partner. Eén vriendin ken ik al van mijn vier jaar in de kleuterklas. Dat kan ik van geen enkele vent zeggen.'
Als geboren en getogen Gooise kent Linda haar pappenheimers. Maar haar wat volkse alter ego Cheryl heeft nog heel veel te leren.
Wie is je favoriete personage in Gooische vrouwen? Linda De Mol: Ik vind Claire heel leuk. Tjitske doet dat zó goed. Claire doet de slechtste dingen, maar af en toe zie je toch scheurtjes in haar gedrag, waardoor je van haar gaat houden.
De dialogen in de film zijn als vanouds messcherp. Is er wel ruimte voor improvisatie? Linda De Mol: Ze zijn heel natuurlijk geschreven, daardoor heb je niet het ge- voel dat het geforceerd is. Dat geeft de acteurs wel wat vrijheid. Vooral bij Peter Paul (Muller, alias Martin Morero) levert dat gekke dingen op. Dan laat ik - in de film - mijn nieuwe siliconenborsten zien en dan is zijn tekst: Ik moet me te pletter werken om die operaties te betalen. Maar hij zegt: Cheryl, ik werk me uit de naad om jou een volle blouse te bezorgen. Dat is zó grappig!
Jij werkt veel met andere vrouwen en haalt daar het allerbeste uit. Hoe doe je dat, zonder de slangenkuilen? Linda De Mol: Het zijn vrouwen die de leeftijd van de slangenkuil wel gehad hebben, dat speelt niet. Het is juist leuk, zeker als je erachter komt dat vrouwenvriendschappen de meest bestendige relaties zijn. Ik heb mazzel dat ik met inspirerende mensen werk.
Cheryl is bijzonder effectief gestyled. Wat zou je wel willen hebben uit haar garde- robe? Linda De Mol: Helemaal niks! Ze draagt soms heel mooie dingen, maar als Cheryl een tulpenjurkje koopt, draagt ze het met tulpenschoenen én een tulpentasje, en zo doet ze dat met alles! Goed gedaan door de styling.
Hoe reageert het Gooi op de manier waarop mensen door jullie worden geportretteerd? Linda De Mol: Mensen moeten er om lachen, dat geeft wel aan dat ze veel zelfspot hebben. Het klopt allemaal, maar we hebben het flink aangezet. Er zijn twee milieus: mensen die er altijd hebben gewoond vinden dat mensen met nieuw geld de verkeerde autos rijden en de verkeerde merken dragen. Dat vind ik zó grappig.
Linda De Mol over...
Reis naar je innerlijke zelf Ja, daar ben ik niet zo sterk in. De hele spirituele hype, en dat vind jezelf en het geluk zit in het moment ik ben er niet zo mee bezig. Ik kan me voorstellen dat anderen dat als oppervlakkig zien. Ik heb er gewoon geen tijd voor om er over na te denken of ik ben ik wie ik wil zijn. Ik voel me er prima bij.
Verval van je lijf Ik geef het eerlijk toe: het is moeilijk dat je ziet dat je ouder wordt, dat je lichaam verandert. Je voorbij het stadium komt dat je als lekker wijf gezien wordt. Dat dat een soort eindigheid heeft. Voor vrouwen start dat eerder, dan bij mannen. Mannen worden naarmate ze ouder worden, woester, aantrekkelijker en gedistingeerder. Het is gewoon ontzettend moeilijk, helemaal in een tijd waarin de mogelijkheid bestaat om er iets aan te doen. Dus dan heb je het dilemma, van doe ik het wel of doe ik het niet. Dat was vroeger niet, het was gewoon accepteren of niet. Nu kun je zeggen: oké we gaan de natuur een handje helpen, maar uiteindelijk is het een kwestie van accepteren. Ik zit in een beroep waarin je er continu mee geconfronteerd wordt en dus ook met je eigen onzekerheden.
Koen Wauters Ik had vroeger een enorme crush op Koen Wauters. In de tijd van Daar gaat ze. Zon fascinerende man, die ogen! Hij was destijds zelfs op mijn vrijgezellenavond. Dat hadden mijn vriendinnen geregeld. Ik heb als een soort puber met een bordeaux- rood hoofd alleen maar stomme dingen gezegd. Koen was net bij Babette van Veen weg en ik ging trouwen. Dat was een beetje een gekke situatie. Vriendinnen waren zelfs bang dat ik het huwelijk af zou blazen, haha. Tijdens de opnames voor deze film zag ik dat hij geen spat veranderd was, maar de crush was wel over.
Strijden voor een beter milieu Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar niet zo actief mee bezig ben. Op de een of andere manier ben ik te druk om dat als prioriteit op mn lijstje te hebben. Het schiet er vaak bij in. Een hoop is gemakzucht. Shit, het licht brand nog boven, nou ja laat maar even. Ik scheid braaf mn afval en als we met zn allen aan de led-verlichting gaan, doe ik echt wel mee. Maar ik ben niet de eerste die alle gloeilampen eruit haalt, omdat het beter is voor het milieu.
Kinderen die zich voor je schamen Wat erg lijkt me dat. Mijn zoon gaat zo langzaamaan de pubertijd in. Hij is bijna veertien. Maar hij rolt nog niet met zn ogen, zo van wat weet jij er nou van. Dat lijkt me verschrikkelijk moeilijk. Je kinderen vinden je in eerste instantie geweldig. Jij bent hun mama, en dus de mooiste en de liefste, maar er komt een periode dat ze denken: heb je haar weer met haar gezeik. Ik vind het nu juist zo heerlijk dat ze ongeconditioneerd van je houden. Dat er een soort van kink ik de kabel komt in de vorm van de puberteit vind ik nog wel een moeilijke. Ik moet me er op voorbereiden. Ik heb mazzel dat ik iets doe wat kinderen over het algemeen cool vinden, maar als ik in de Playboy zou gaan staan zou ik mijn zoon alle reden geven om met zn ogen te rollen en te denken waar is mijn moeder mee bezig. Het kan ook meevallen. Ik ben pas gaan puberen toen ik al lang en breed het huis uit was. Het kan zich ook op andere leeftijden manifesteren, daar hoop ik maar op.
Verlatingsangst Dat heeft iedereen. Cheryl heeft het extreem. Op het moment dat haar man haar verlaat, stelt haar leven niks meer voor, want zij is de vrouw van. Dat heb ik gelukkig niet. Sterker nog: helemaal niet, maar dat wil niet zeggen dat ik geen verlatingsangst heb. Ik ben sowieso niet graag alleen, daar ben ik niet sterk in. Ik vind het fijn om een partner te hebben. Ik heb al eens meegemaakt dat het misging, dus je houdt er rekening mee dat het kan gebeuren. Alleen, als die angst je gaat regeren, beperkt het je en daar schiet je niks mee op.
Je niet gewaardeerd voelen Dat lijkt me verschrikkelijk. Ieder mens heeft er behoefte aan om op een bepaalde manier gewaardeerd te worden. Ik verschaf heel veel mensen werk en ik heb dus moeten leren dat je mensen af en toe bewust vertelt hoe blij je bent met wat ze voor je doen. Of het nou de redacteuren zijn die het blad (Linda) voor me maken of de meneer die voor mij de bladeren komt blazen. Iedereen wil een bepaalde waardering. Dat is vaak nog veel belangrijker dan een bonus, of een duur kerstcadeau.
Gooische vrouwen speelt sinds 16 maart 2011 in de Kinepolis-bioscopen.
03-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
02-04-2011
Acteur Jef Burm (87) overleden.
De Vlaamse acteur Jef Burm is zaterdag op 87-jarige leeftijd overleden, vermoedelijk aan een hersenbloeding. Dat meldt zijn familie.
Jef Burm werd op 19 juni 1923 geboren in Sint-Niklaas. Hij volgde een acteursopleiding aan de voorloper van Studio Herman Teirlinck en ging in 1949 aan de slag bij het Reizend Volkstheater. Twee jaar later ging hij werken voor de openbare omroep, waar hij begon mee te werken aan tal van radiospelen.
Burm is echter vooral bekend vanwege zijn televisiewerk. Hij speelde onder meer mee in Slisse en Cesar en Het Pleintje, maar het was vooral de rol van Rietje Rans in de reeks Paradijsvogels die hem een grote bekendheid bezorgde. Later verscheen hij ook nog op het vtm-scherm, waar hij meespeelde in reeksen als Wittekerke en Nonkel Jef. Hij was er ook vast panellid in het programma Dierenplezier.
Daarnaast was de acteur eveneens op het witte doek te zien. Zo zette hij de rol van pastoor neer in Boerenpsalm. Andere films op zijn palmares zijn onder andere Zware Jongens en Blinker en het Bagbag-juweel.
Burm was sinds 2004 ook ereburger van Meise, de gemeente waarin hij in 1971 samen met zijn vrouw Josée Ellegiers was gaan wonen.
02-04-2011 om 20:02
geschreven door Patje007
Aanrader op TV: The Dark Knight.
VT4-02/04/2011: 21u10
Wie het geluk heeft gehad om Heath Ledger te ontmoeten, kent hem als een vriendelijke, bescheiden en nuchtere jongen. Rusteloos is niet een omschrijving die in je opkomt, maar dat was hij óók. Het kostte hem uiteindelijk zijn leven. In de zomer van 2007 maakte Ledger de eigenzinnige Bob Dylan-film 'Im Not There' en 'The Dark Knight', de langverwachte opvolger van Batman Begins. Zijn rollen in die films eisten veel van hem. Last van slapeloosheid had hij al langer, maar op een zeker moment deed hij amper nog een oog dicht. Hij ging aan de slaapmiddelen, maar zonder veel succes.
In de vroege ochtend van 22 januari 2008 combineerde hij een paar pillen teveel. Ziekenbroeders vonden hem bewusteloos in zijn appartement in New York. Niet veel later overleed hij, 28 jaar oud. Zo belandde Ledger zomaar opeens in het rijtje van te jong gestorven, talentvolle acteurs zoals James Dean en River Phoenix. The Dark Knight werd niet zijn laatste film: dat werd The Imaginarium of Doctor Parnassus. Die film heeft hij nooit af kunnen maken. Zodoende ging het gesprek in Chicago op de set van The Dark Knight, 5 maanden voor zijn dood, onverwacht over de laatste rol die hij compleet heeft kunnen afronden.
Je collegas hebben ons verteld dat jij je zonder een greintje angst op deze rol hebt gestort... Heath Ledger: Het was wel degelijk een angstaanjagende rol, hoor. Maar dingen waar ik bang voor ben, hebben op hetzelfde moment ook een enorme aantrekkingskracht op me. Ik weet niet of ik geen angst had, maar ik moest zeker een dapper gezicht opzetten en me- zelf doen geloven dat ik een troef achter de hand had. Iets verrassends.
Jack Nicholson heeft The Joker in Batman al een memorabel gezicht gegeven. Heb je zijn vertolking er nog eens bijgepakt? Heath Ledger: Niet nadat ik de rol kreeg, maar daarvoor heb ik m vaak gezien. Ik ben er een grote liefhebber van. Maar nadat ik Batman Begins had gezien, wist ik dat deze film in niets zou lijken op die van Tim Burton. Er was dus genoeg ruimte voor een frisse versie van die rol, vandaar dat ik er een andere kant mee ben opgegaan.
Hoe heb je je dit nare personage eigen gemaakt? Heath Ledger: Ik heb mezelf een maand opgesloten in een hotelkamer in Londen. Daar heb ik een klein dagboekje gemaakt en geëxperimenteerd met stemmen. Ik kwam uit op een raszuivere psychopaat. Dat is leuk, want er zijn eigenlijk geen grenzen aan wat hij zou zeggen of wat hij zou doen. Het is altijd een heel persoonlijk proces hoe je in de huid van je personage belandt. In dit geval was het kwestie van het script goed lezen. En zoveel mogelijk stripboeken. Maar het kostuum en de make-up van The Joker hebben me ook erg geholpen om hem te vinden. Dat was absoluut een mooie aanvulling op mijn voorbereiding. Werken met een masker op geeft je de vrijheid om te doen wat je wil. Het maakt je los van het gevoel dat je wordt beoordeeld. Het geeft me dubbele kracht om me vrij te voelen. Soms gebruik ik een gedachte van buitenaf om iets aan het personage vorm te geven, zoals het eten van rauw vlees. Dat soort beelden kunnen je geest net die draai geven die je nodig hebt. Verder moet je gewoon vertrouwen op je research en de definities van het woord psychopaat. Ik probeer er op dit moment niet teveel bij na te denken.
Heath Ledger en Maggie Gyllenhaal in 'The Dark Knight'
Hoe lang duurt het aanbrengen van je make-up? Heath Ledger: Dat gaat redelijk snel, ongeveer een uur. De littekens zijn gemaakt van siliconen, net als mijn onderlip. Die plakkaten lijmen ze op mijn gezicht. Dat duurt on- geveer en half uur en dan nog een half uur om alles te beschilderen.
Heb je Christian Bale er al flink van langs gegeven in zijn Batsuit? Heath Ledger: Eerder andersom! Christian heeft me al een paar keer behoorlijk te grazen genomen. Eén keer heeft hij me per ongeluk vol op mijn kaak geslagen. Het viel mee hoor, en hij heeft zich wel honderd keer verontschuldigd. Het gaat er behoorlijk fysiek aan toe, maar dat bevalt me wel. Het kost me heel wat blauwe plekken, maar ik vind het prettig om pijn te voelen als ik acteer.
Heeft je dochtertje je al gezien als The Joker? Heath Ledger: Nee, maar ze heeft er wel een foto van gezien. Ze werd niet bang, ze fronste alleen een beetje. Ik denk niet dat ze het verband met mij legde.
Ben je een ander soort acteur sinds je vader bent geworden? Heath Ledger: Zoiets werkt nog veel breder. Die gebeurtenis heeft in het algemeen een grote invloed op me gehad. Toch heeft het mijn wijze van rollen kiezen of spelen niet beïnvloed. Hoewel ik bij deze rol wel de behoefte voelde om de schurkerigheid nog wat meer aan te zetten. Je moet je als vader in het dagelijks leven toch beter gedragen, dus leef ik me in een film als deze graag extra uit.
02-04-2011 om 15:57
geschreven door Patje007
Dossier wereldsterren: deel 23: interview met Samuel L. Jackson.
In Lakeview Terrace, een thriller uit 2008, toont Samuel L. Jackson wat hij in zijn mars heeft, en dit als de onverdraagzame buurtbewoner die het gemengde koppel naast hem het leven zuur maakt.
In Jungle Fever speelde hij als een hyperactieve crackjunkie hoofdacteurs Wesley Snipes en Annabella Sciorra moeiteloos van het scherm. Zijn overdonderende Bijbel- speech uit Pulp Fiction deed geloven dat de toorn Gods elk moment kon worden uit- gestort. En George Lucas bevestigde zijn hipheid door de lichtsabel van Jediridder Mace Windu van een aparte kleur(paars) te voorzien.
Inderdaad, tot voor enkele jaren was Samuel L. Jackson één van de beste acteurs in Hollywood. Rollen in pijnlijke pseudokomedies en dure science-fictionflops als The Man, Snakes on a Plane en Jumper deden zijn ster wat tanen, maar in Lakeview Terrace zette de inmiddels 62-jarige acteur zijn carrière weer op het juiste spoor.
Hij kruipt in de film in de huid van Abel Turner, een alleenstaande vader die het beste wil voor zijn kinderen en zijn buurt. Het interraciale koppel dat recent naast hem is komen wonen, past niet in dit oerconservatieve plaatje. Het paar(gespeeld door Little Children-acteur Patrick Wilson en Ray-actrice Kerry Washington) wordt dan ook al snel het slachtoffer van zijn verregaande pesterijen. Een beroep doen op de politie is niet aan de orde, aangezien Abel deel uitmaakt van het plaatselijke korps.
Wat makkelijk in een clichématige kat- en muisthriller had kunnen verzanden, wordt door de sardonische regie van Neil LaBute naar een hoger niveau getild. De voorliefde van de gevierde toneel- en filmmaker voor taboe-onderwerpen (zie In the Company of Men, Your Friends & Neighbors en The Shape of Things) zorgt ervoor dat de raciale weerhaken van het verhaal extra in de verf worden gezet. Toch was dat niet de reden waarom Jackson voor de rol tekende, integendeel. Een gesprek met de acteur over racisme, wapenwetten en George Lucas:
Samuel L. Jackson: Ik was een zwarte puber in Tennessee toen de segregatie nog in full effect was. Elke dag zonder hommeles met de flikken was een goede dag. Het is een periode uit mijn leven waaraan ik zo min mogelijk wil terugdenken. Laat staan dat ze me zou motiveren om aan een film mee te werken.'
Wat deed je uiteindelijk toehappen? Samuel L. Jackson: Abel vormde een enorme uitdaging. Hij lijkt wel mijn persoonlijke antipode. Wij hebben werkelijk niets gemeen. Bovendien gaat het om een ongelooflijk ambigu personage dat veel vragen oproept. Gebruikt of misbruikt hij zijn macht als flik? Pakt hij de opvoeding van zijn kinderen juist of fout aan? Is zijn wereldbeeld werkelijk zo verkeerd?
Je hebt duidelijk je uiterste best gedaan om van hem geen typische filmslechterik te maken. Samuel L. Jackson: Hem als een eendimensionaal monster neerzetten was ontzettend simpel geweest. Dat wilden we koste wat het kost vermijden. Anders zou het publiek geen begrip hebben voor zijn daden en zou de prent tot een banale belagingsthriller verworden. Ik ben dan ook ontzettend blij dat Neil de twee kanten van het verhaal toont. Abel is geen onmens. Soms doet hij zijn uiterste best om zijn nieuwe buren te accepteren, maar dan reageert het koppel ontzettend neerbuigend. Niemand is perfect, laat dat duidelijk zijn!
Je lijkt wel sympathie te hebben voor Abel. Samuel L. Jackson: Natuurlijk, anders had ik hem niet overtuigend kunnen neerzetten. Hij heeft een ongelooflijk sterk karakter. Het twintig jaar volhouden als flik: dat is niet niks. Bovendien blijkt uit zijn gedrag tijdens de werkuren dat hij met Jan en alleman kan opschieten... zolang ze maar niet in de buurt van zijn gazon komen. (Lacht)
Maar zelfs wanneer hij niet aan het werk is, patrouilleert hij gewapend in zijn wijk! De gemiddelde Belg zou vreemd opkijken als zijn buurman/agent dat zou doen. Samuel L. Jackson: Hebben jullie dan geen ' neighbourhood watch'? Als je in de Verenigde Staten een flik bent, dan ben je dat 24 uur per dag, 7 dagen op 7. Agenten hebben hun wapen altijd op zak. Stel je voor dat de plaatselijke kruidenierszaak overvallen wordt, dan wil je toch dat zo iemand onmiddellijk kan ingrijpen, niet?
Patrick Wilson en Samuel L. Jackson in Lakeview Terrace
Ik denk dat het permanent dragen van wapens de kans op conflicten enkel groter maakt. Samuel L. Jackson: Doe mij vooral niet af als een geschifte wapengek. Maar wie ben ik om de Amerikaanse constitutie in vraag te stellen? Gedraagt de rest van de wereld zich trouwens niet enorm hypocriet als het over onze wapenwetten gaat? Wanneer ik het nieuws bekijk, zie ik steevast mensen van allerlei nationaliteiten met kalasjnikovs en andere machinegeweren in de lucht schieten. Dan is zo'n klein pistooltje toch niet zo erg, dunkt me.
Goed, terug naar de film. Veel grote namen zouden voor een aangebrand personage als Abel bedankt hebben. Samuel L. Jackson: Zo ben ik niet. Wat kan het mij verdorie schelen of het publiek mijn personage sympathiek vindt?Ik sta volledig ten dienste van het verhaal dat verteld wordt. Als dat betekent dat de bioscoopbezoekers me haten: so be it! Ik ben geen ijdeltuit die zich in een 'om ter coolst'-wedstrijdje heeft ingeschreven.
Toch schiet Abels coolheidsfactor de hoogte in net omdat jij hem speelt. Samuel L. Jackson: Dat werkt alleen maar in het voordeel van de film. Zelfs slechte mensen hebben goede kanten. In Amerika hebben ze zelfs fans. Anders zou er niemand op John McCain hebben gestemd. (Lacht)
Neil LaButes films en stukken staan bol van de onvergetelijke onmensen. Zo voerde hij in zijn eerste prent 'In the Company of Men' twee mannen op die een onschuldige dame ten gronde willen richten om hun recente relatiebreuken te ver- werken. Pushte hij je niet om Abel nog venijniger te maken? Samuel L. Jackson: Dat wilde hij net niet. Neil - de gedreven theaterman die hij is - stond erop dat we intensief repeteerden voor we begonnen te filmen. Tijdens die periode besloten we om Abel menselijker te maken. Op die manier transformeerde het verhaal in een noodlotsdrama à la Oedipus. Abel doet zijn uiterste best om zijn buurt 'schoon' te houden, maar gaat langzaam maar zeker ten onder. Neil is een zeldzaam beestje in het hedendaagse Hollywood. Hij geeft om dingen als verhaal- en karakterontwikkeling. Het is eens wat anders dan die talloze nitwits die verliefd zijn op zichzelf en hun camera- bewegingen.
Ging jij niet zelf bij George Lucas aankloppen om in de meest recente 'Star Wars'- films mee te spelen? Samuel L. Jackson:
Guilty as charged! (Lacht) Mijn motivatie om aan die trilogie mee te werken, gaat terug op mijn jeugd. Ik was de grootste StarWars-fan in het Zuiden. (Lacht) Dat George in de eerste plaats geïnteresseerd is in de look en de special effects van zijn producties nam ik er dus met plezier bij.
Samuel L. Jackson in 'The Spirit'
Ook 'The Spirit', de comicverfilming van 'Sin City'-brein Frank Miller waarin je superslechterik 'The Octopus' speelt, dreigt een effectenoverdosis te worden. Samuel L. Jackson: Maar die prent teert wel degelijk op een verhaal! Dat hoeft niet te verbazen: de comics van bedenker Will Eisner waren eigenlijk getekende films noirs. Bovendien ging het om de eerste film die Frank in zijn eentje regisseerde, en stond hij open voor mijn ideeën en suggesties. Dat helpt als je personage in het bronmateriaal niet meer is dan een paar mysterieuze handschoenen.
Dat lijkt inderdaad geen makkelijke rol om je op voor te bereiden. Samuel L. Jackson: Maak je maar geen zorgen: aan method acting maak ik me niet schuldig. Een hele draaiperiode in mijn personage blijven gaat me toch net iets te ver. Geef mij maar acteurs zoals Julianne Moore. Tijdens het draaien van Freedom- land stonden we hele dagen te grappen... tót de regisseur 'actie' riep. Dan zette ze het meteen op een huilen. (Lacht)
Je lijkt een makkelijke man om mee samen te werken. Samuel L. Jackson: Daarin vergis je je. Ik arriveer enorm goed voorbereid op de set. Als ik dan merk dat mijn tegenspeler zijn huiswerk niet heeft gemaakt, ben ik absoluut niet te genieten. Misschien zijn dat wel de enige momenten dat ik een beetje op Abel lijk.
02-04-2011 om 00:00
geschreven door Patje007
01-04-2011
Keira Knightley schittert in pakkend drama over 'kweekkinderen' die organen moeten afstaan.
Drie keer al was Keira Knightley te zien in de Pirates of the Caribbean-filmreeks, maar de frêle Britse etaleert in 'Never let me go' een heel andere kant van haar talent. Je moet al een harde zijn om geen traan weg te pinken bij dit drama over kinderen die worden gekweekt om later hun organen af te staan.
Wie dacht de woorden 'subtiel', 'gevoelig' en 'emotioneel' nooit samen in één zin te vinden met 'sciencefiction', krijgt ongelijk. Never let me go valt niet anders te omschrijven dan als een sf-verhaal, want kweekscholen waar gekloonde kinderen worden opgevoed in het besef dat ze op de wereld zijn om hun organen af te staan, bestaan gelukkig niet.
Tegelijk blijft de film van Mark Romanek (regisseur van One hour photo) mijlen- ver uit de buurt van alle hocus-pocus die je normaal gezien met dit genre associeert. Naar Never let me go zit je te kijken als naar een klassiek Brits sociaal drama, in- clusief de kostschool, de stemmige plaatjes, het integere acteerwerk én de krop in je keel. Vooral wanneer pijnlijk duidelijk wordt hoezeer deze kinderen net hetzelfde van het leven verwachten als elke gewone tiener, heb je maar beter een schone zak- doek bij de hand.
Dat Never let me go niet stikt in vals sentiment, danken we voor een groot deel aan het subtiele acteerwerk. Van Keira Knightley bijvoorbeeld. Ze speelt de rol van Ruth, een van de meisjes die opgroeien in Hailsham, een kostschool waar het de kinderen aan niets ontbreekt, behalve tijd. Zodra ze jonge volwassenen zijn, zullen ze worden opgeroepen om hun organen te doneren. De besten overleven drie, soms zelfs vier donaties, maar uiteindelijk zijn ze allen ten dode opgeschreven.
Keira Knightley: Weet je waar ik aan dacht toen ik binnenkwam? Dat ik geen orgaan- donorkaart heb. Ik heb het formulier ooit ingevuld, maar nooit geregistreerd. Deze film verplicht je na te denken over je sterfelijkheid, wat niet wil zeggen dat ik me nu kan voorstellen hoe ik zal doodgaan. Ik heb mijn manier van leven ook niet aangepast. Ik wou dat ik op elk moment met een carpe diem-houding door het leven fladderde, maar ik vergeet net als iedereen te vaak om te genieten.
Het meisje dat Knightley in de film neerzet, is meteen het meest complexe personage. Dominante Ruth slaagt erin Tommy (Andrew Garfield) voor zich te winnen, terwijl hij en Kathy (Carey Mulligan) al sinds jaar en dag zielsverwanten zijn.
Je speelt, net als in 'Atonement', iemand die spijt heeft van wat ze in haar leven heeft gedaan. Keira Knightley: Toch voel ik mijn rol in Atonementanders aan. Ruth voelt vooral jaloersheid en angst. Ze misdraagt zich en kwetst de mensen die ze het liefst ziet. Als je zo iemand tegenkomt in het echt, loop je er waarschijnlijk van weg. Ik moest in de schoenen gaan staan van iemand die zo bang is om haar beste vriendin te verliezen dat ze beslist haar liefje af te nemen.
Begrijp je haar? Keira Knightley: 'Dat valt niet goed te praten, maar Ruth heeft er behoefte aan om in het centrum van de aandacht te staan. Dat zie je in een scène uit het boek die niet in de film zit: Ruth die vertelt dat een van de juffen haar het liefst heeft van alle kinderen. Als je zo bent, dan zul je jezelf altijd in het midden zetten, zonder aan anderen te denken. In essentie zegt deze film dat op het einde van je leven liefde en vriendschap het belang- rijkste zijn. Dat je nog kunt goedmaken wat je hebt misdaan. Dat vindt Kazuo (Ishiguro, de auteur van de roman waarop de film is gebaseerd) en ik volg hem. Maakt dat alles weer goed? Tja. Maar het is mooi dat je die laatste uren goed gebruikt.
Knightley onderstreept dat ze in deze film gretig gebruik heeft gemaakt van haar jarenlange vriendschap met Carey Mulligan, die Kathy speelt.
Keira Knightley: Een hechte vriendschap kun je niet faken. Carey en ik hebben een verstandhouding van ik zorg voor haar, zij zorgt voor mij. Ik weet hoe zij werkt, we kunnen elkaar net iets méér laten doen dan een regisseur. Tijdens de film maakten we notities over elkaars scènes. We herinnerden elkaar eraan dingen wél en andere net niet te doen. Het bezorgt je een extra paar ogen, zeg maar. Maar natuurlijk, dat werkt alleen als je dezelfde visie hebt op acteren.
Die visie klinkt na zo'n vijfentwintig films en een Oscarnominatie voor Pride & prejudice nog altijd behoorlijk gezond, ook al was ze pas achttien toen ze aan de zijde van Johnny Depp naar het sterrendom werd gekatapulteerd in de eerste Pirates of the Caribbean.
Keira Knightley: Het zou vreselijk zijn als ik me zelfgenoegzaam zou gedragen. Ik ben nog altijd niet op mijn gemak als de opnamen van een film afgelopen zijn. Ik wíl ook geen rollen spelen waarvan ik denk dat ik ze op een drafje kan afhaspelen. Ik doe liever iets riskants, zelfs als het niet lukt. Zolang ik achteraf maar kan zeggen: ik heb me honderd procent gegeven
Je speelt, net als in 'Atonement', iemand die spijt heeft van wat ze in haar leven Je hebt in 'Star wars' en 'Pirates of the Caribbean' gespeeld. Zien we je ooit nog in dat soort films? Keira Knightley: Toen ik nog een tiener was, nam ik de films aan die me werden aan- geboden. Daar zaten fantastische ervaringen bij. En misschien speel ik nog wel eens in zo'n grote Hollywoodproductie, zij het dan niet noodzakelijk een Pirates-film. Ik was 17 toen ik de eerste deed en 22 bij de laatste, dus dat is een flinke hap uit mijn leven. Na de tweede had ik gezegd dat het voor mij genoeg was; ze hebben me gevraagd om er nog eentje bij te doen, dan zouden ze mijn personage voor de vierde film laten vallen. Maar ik ga zeker kijken en ik denk dat het weer vette pret wordt. Ik ben actrice, ik wissel graag af. Ik heb sowieso een brede smaak: ik ga even graag met een emmer popcorn op schoot kijken naar een blockbuster als naar een kleine artfilm. Ik heb veel geluk dat ik in allebei mag spelen.
Never let me go speelt sinds 30 maart 2011 in Cartoon's
Regie: Mark Romanek Cast: Keira Knightley, Carey Mulligan Genre: Thriller, drama Duur: 103 minuten
