Regie: Martin Koolhoven Genre: oorlog, avontuur Tijdsduur: 100 minuten
Acteurs: Martijn Lakemeier, Melody Klaver, Jamie Campbell Bower, Anneke Blok, Tygo Gernandt, Raymond Thiry, Yorik van Wageningen, Dan van Husen, Gerard Jan Rijnders
Het is de ijskoude winter van 1944/1945. Nederland is bedekt met een dik pak sneeuw. De Tweede Wereldoorlog is nog in volle gang. In het westen van Nederland heerst grote honger, waardoor veel mensen naar het oosten trekken om daar voedsel te vinden voor hun gezinnen. In een dorpje in de buurt van Zwolle woont de veertienjarige Michiel, die niet kan wachten tot hij iets kan betekenen in het verzet. Dit tot ergernis van zijn vader, die als burgemeester vooral bezig is om escalaties in het dorp te voorkomen. Als zijn buurjongen Dirk, die meedoet aan een overval op het munitiedepot, aan Michiel vraagt of hij een brief aan iemand wil bezorgen als het mis gaat, voelt hij zich eindelijk serieus genomen. De overval blijkt verraden, Dirk wordt opgepakt en degene bij wie hij de brief moet bezorgen, is doodgeschoten door de Duitsers. Michiel moet uitgaan van zijn eigen kracht. Hij leert al snel dat goed en kwaad dicht bij elkaar liggen. Dat oorlog misschien spannend lijkt, maar vooral ook gruwelijk is. Met zijn eenzaamheid groeit ook zijn onafhankelijkheid. Als een volwassen man moet hij zijn eigen beslissingen nemen. Die laatste oorlogsmaanden zal hij zijn hele leven met zich meedragen. Hij zal nooit meer dezelfde zijn.
Weetjes: De film is een verfilming is van het succesvolle kinderboek Oorlogswinter uit 1972 van ex-politucus en schrijver Jan Terlouw. Voor Martijn Lakemeier, die de rol van Michiel vertolkt, is dit zijn speelfilmdebuut. De film speelt vanaf 3 december in de Kinepolis-bioscopen. Een trailer vindt je in de linkerkolom van mijn blog. Er is ook een zeer mooie website van de film namelijk www.oorlogswinterdefilm.nl
30-11-2008 om 00:00
geschreven door Patje007
29-11-2008
Los in de prijzen op filmfestival Caïro
Los, de film van Jan Verheyen, is in de prijzen gevallen op het Internationaal Filmfestival van Caïro. De film, die is gebaseerd op het gelijknamige boek van Tom Naegels, won de prijs voor het Beste Scenario. Ook regisseur Verheyen zelf viel in de prijzen. Hij kreeg de Zilveren Piramide voor Beste Regisseur.
Jan Verheyen was zelf op het filmfestival aanwezig om de prijzen in ontvangst te nemen. Los werd samen met zeventien andere speelfilms voorgesteld in de Internationale Competitie. De film kreeg eerder al positieve kritieken op de filmfestivals van Montréal, waar de film in première ging, van Hamburg, Utrecht en Namen.
Onder andere Charlize Theron, Alicia Silverstone, Kurt Russel, Stuart Townsend en Los-actrice Sana Mouziane zijn te gast op het 38ste Internationale Filmfestival van Caïro. Omar Sharif is de erevoorzitter van het festival.
29-11-2008 om 15:07
geschreven door Patje007
27-11-2008
Interview met Kristen Stewart uit Twilight
Hello filmfans,
Op het Wordwide Web vond ik recent een interview met de beeldschone Kristen Stewartuitde romantische thriller Twilight. Stewart speelt het tienermeisje Bella Swan. Zij is altijd een beetje anders geweest dan haar leeftijdsgenoten op de middelbare school. Wanneer haar moeder hertrouwt en Bella bij haar vader gaat wonen ontmoet ze de mysterieuze Edward Cullen. Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Was je je bewust van de grootte van Twilight toen je er aan begon? En had je de boeken van tevoren gelezen?
K.S.: Nee, ik had nog nooit van Twilight gehoord. Ik kreeg het script toegestuurd en in het volgende weekend deed ik auditie. Ik werkte destijds ook aan een andere film en ik had weinig tijd om me voor te bereiden. Ik heb het boek gelezen, nadat ik de rol heb gekregen.
Zou je de rol hebben aangenomen, als je het boek niet goed vond?
K.S.: Nee. Hoewel ik de rol al had geaccepteerd, voordat ik het boek had gelezen. Ik vond het script al geweldig. Toen ik het boek had gelezen, besefte ik hoe slim het script alle belangrijke elementen uit het boek gebruikt. Er zit geen enkel fragment in het boek, waarbij ik denk: hadden ze die maar in de film verwerkt.
Ben je inmiddels gewend geraakt aan de duizenden gillende fans die jouw naam of de naam van jouw personage (Bella) schreeuwen?
K.S.: Ik begrijp dat fans zo in de fantasiewereld van Twilight opgaan. Ik voel namelijk hetzelfde. Het is trouwens niet zo dat ik enorm bekend ben. We kunnen nu nog steeds ergens gaan lunchen en zonder dat iemand mij herkent.
Hoe ga je met de druk om die fans op je leggen om aan het beeld te voldoen die zij hebben van Bella?
K.S.: Ik vind het juist een uitdaging om aan de verwachtingen te voldoen. Ik vind het doodnormaal dat fans zo reageren. Als iemand anders Bella zou spelen, zou ik ook zoiets hebben van: laat maar eens zien wat je kan.
Dat gaat veranderen, wanneer de film overal ter wereld in première gaat...
K.S.: De meeste films die ik maak, bereiken een klein publiek. Ik vind het fantastisch, dat ik een deel uitmaak van een film die in potentie een groot publiek kan bereiken. Dat is toch een belangrijke reden waarom iemand acteur wordt.
Je hebt met grote acteurs gewerkt. Wie heeft jou geïnspireerd of wie bewonder je?
K.S.: Het is inspirerend om jonge acteurs te zien die met dezelfde passie acteren als jij. Zoals Emile Hirsch met wie ik in Into the Wild speelde en mijn tegenspelers uit Twilight, Robert Pattinson en Nikki Reed. Ik heb veel geleerd van Sean Penn (Into the Wild) en Jodie Foster(Panic Room). Deze twee iconische filmmakers die trouw blijven aan hun idealen zijn mensen die ik enorm bewonder.
Ik heb gehoord van Twilight
-regisseur Catherine Hardwicke dat je de actiescènes erg cool vond om te spelen.
K.S.: Ja, die waren super. Het leuke aan die scènes was, dat we weinig green screen gebruikten tijdens de opnames. Dit betekent dat ik echt in bomen moest klimmen.
Dus toen je tijdens die helikopter shot hoog in de boom zat...?
K.S.: Nee, dat was ik niet. Ik wilde die scène dolgraag spelen, maar contractueel mocht dat niet. De stuntvrouw die voor mij in de plaats in de boom zat, was bevestigd aan draden, dus het was best veilig geweest. Jammer genoeg dachten de mensen van de verzekering daar anders over.
Herken je jezelf in Bella?
K.S.: Natuurlijk projecteer ik veel van mijn persoonlijkheid op haar. Je beleeft het verhaal door haar ogen. Ik verschil ook in een aantal punten. Zo laat zij zich eerder gaan. Ik denk eerst hard na, voordat ik me mee laat slepen.
Vind jij Bella een goed rolmodel voor meisjes?
K.S.: Ze bezit fundamentele kwaliteiten die belangrijk zijn om te laten zien aan meisjes. Je zou denken dat haar grote liefde, de vampier Edward (Robert Pattinson), de perfecte man is die goed voor haar zorgt. Maar zij is niet op zoek naar iemand die voor haar zorgt. Ze is een sterk personage dat extreme keuzes maakt en zich vrijwillig laat meeslepen door Edward. Feministen zullen waarschijnlijk, nadat ze de film hebben gezien, denken: ze moet alles opgeven om met hem verder te kunnen leven. Ik vind juist dat ze hier bewust voor kiest. Tegelijkertijd is Bella ook een traditioneel meisje dat gered moet worden. Ze is een vrij gecompliceerd personage.
Ben je ervan bewust, dat je in een potentiële filmserie speelt? En dat je meer verantwoordelijkheid draagt, dan bij andere films?
K.S.: Ja, ik denk het wel. Maar ik heb er geen moeite als de film flopt omdat mensen mij niet leuk zouden vinden. Ik vind het wel een vreemde gedachte dat ik de fans van de boeken verschrikkelijk kan teleurstellen. Maar aan het einde van de rit vind ik het belangrijker het gevoel te hebben dat ik trouw ben aan de boeken.
Je werkt al vanaf jonge leeftijd in de filmbusiness. Had je net als Jodie Foster of Natalie Portman een tijdje wat anders willen doen? Bijvoorbeeld naar school gaan?
K.S.: Ik was niet klaar voor school. Ik heb problemen met autoriteiten. Ik vind het vervelend wanneer iemand zegt welk boek ik moet lezen, of dat ik een scriptie op een bepaalde tijd moet inleveren. Ik leef namelijk al een behoorlijk gestructureerd leven, want het maken van films is alsof je in het leger bent. Ze vertellen wat je moet doen, wat je moet eten en wanneer je moet slapen. Het enige wat ik zelf kon bepalen, was mijn onderwijs. Ik volgde cursussen en meldde me aan voor toelatingsexamens voor de universiteit, maar ik was vaak zo druk met het leren van een rol, dat school er vaak bij inschoot. Ik denk dat acteren op dit moment voor mij de beste manier van leven is.
Twilight draait vanaf 26 november 2008 in de Kinepolis-bioscopen.
27-11-2008 om 20:47
geschreven door Patje007
23-11-2008
Aanrader: Body of lies
Hello filmfreakies,
Het doet me plezier dat ik jullie nog eens een film kan aanraden waarbij het 2 uur echt genieten is, namelijk Body of lies, de nieuwe thriller van Ridley Scott(American Gangster, Gladiator) met in de hoofdrollen Russell Crowe en Leonardo DiCaprio.
De titel Body of Lies verwijst enerzijds naar het web van leugens dat in de war on terror gebruikt wordt om de tegenstander te misleiden en te manipuleren. Maar het is anderzijds ook een concrete verwijzing naar de lijken die op een bepaald moment gebruikt worden om een terreuraanslag te faken. Kortom, wie of wat kan men eigenlijk nog vertrouwen?
Vertrouwen is levensnoodzakelijk voor CIA-agent Roger Ferris (rol van Leonardo DiCaprio), die in het kader van de war on terror actief is in het Midden-Oosten. Hij is dé man van het terrein. Hij spreekt Arabisch en is ook vertrouwd met de lokale zeden en gewoonten. Hij kan dus ook informanten ronselen en beoordelen op hun betrouwbaarheid en hun nuttigheid. Maar minstens even belangrijk is het feit dat hij ook wel van die regio houdt. Dat is alvast één zaak die hem van zijn rechtstreekse baas, Ed Hoffman (rol van Russell Crowe) onderscheidt. "Nobody likes the Middle East, buddy. There's nothing here to like", schampert die op een bepaald moment, waarop Ferris meteen reageert dat dit soort houding misschien de kern van het probleem raakt.
Voor Body of Lies kon Ridley Scott gebruik maken van het gelijknamige boek van de Amerikaanse journalist David Ignatius, die jarenlang de CIA en meer bepaald het Midden-Oosten gecoverd heeft. Daardoor is deze film meer dan zomaar een spannende, hedendaagse spionagethriller, maar ook een fascinerend, zij het ook wel geromantiseerd relaas van het veldwerk van zo'n CIA-agent in de even exotische als levensgevaarlijke omgeving van het Midden-Oosten.
Een golf dodelijke bomaanslagen in Europa maakt duidelijk dat er sprake is van een nieuw, uiterst efficiënt en ongrijpbaar terreurnetwerk. De CIA meent te weten dat ene Al-Saleem de leider is, maar slaagt er niet in de man te lokaliseren. Dat is in essentie de opdracht van CIA-agent Roger Ferris. Hij staat stelselmatig in contact met zijn overste Ed Hoffman, die vanop het thuisfront met alle technologische hoogstandjes van de moderne spionage het overzicht behoudt. Ferris ziet en hoort, voelt en ruikt de realiteit van het Midden-Oosten, terwijl Hoffman de virtuele werkelijkheid van zijn monitorschermen afleest.
Beide mannen kunnen niet zonder elkaar, maar kunnen ze elkaar wel vertrouwen? Ferris heeft het moeilijk met het cynisme en de arrogantie van z'n baas, voor wie een mensenleven van geen tel is, vermits al zijn beslissingen in het teken staan van de national security. Dat doel heiligt alle middelen. Van zijn kant vraagt Ed Hoffman zich af of zijn CIA-agent op het terrein wel bereid is om altijd en overal tot het uiterste te gaan. Tijdens één van hun talrijke woordenwisselingen waarschuwt hij Ferris om zich niet tegen hem te keren, want dan zou hij zich meteen ook tegen Amerika keren! Het antwoord van Ferris is veelbetekenend: "Be careful calling yourself America, Ed."
Tot hier de plot van de film. Body of lies is naar mijn mening niet alleen een spannende film, de acteerprestaties(vooral dan van Leonardo DiCaprio en Russell Crowe) zijn ook nog eens meer dan overtuigend, waardoor de nieuwe van Ridley Scott, naar mijn mening, een echte aanrader kan genoemd worden.
Regisseur: Ridley Scott
cast: Russell Crowe, Leonardo DiCaprio, Golshifteh Farahani, Simon McBurney, Mark Strong, Ali Suliman
Duur: 2u08 Genre: Thriller, drama
23-11-2008 om 00:00
geschreven door Patje007
22-11-2008
Guillermo del Toro verfilmt 'The Hobbit'
Het is even stil geweest rond de regisseur, maar momenteel is del Toro volop aan het werk aan de verfilming van 'The Hobbit', het alombekende boek van Tolkien. Del Toro is vooral bekend van de 'Hellboy' films en het misschien iets minder bekende 'El Laberinto del Fauno'. Peter Jackson deed het hem al voor met de verfilming van 'The Lord of the Rings', ook een adaptatie van de trilogie van Tolkien. Jackson had hiermee ongelooflijk veel succes. Het zal een ganse opgave zijn voor del Toro om dat werk te evenaren.
'The Hobbit' zal verfilmd worden in twee delen, waarvan het eerste deel de zalen moet veroveren in 2011. Deel twee is voorzien voor het jaar daarop. Del Toro heeft in ieder geval grootse plannen op het gebied van de special effects. De grootste uitdaging zal zijn om 'Smaug', het wezen in de Hobbit, tot leven te brengen op het witte doek. Diegenen die bekend zijn met de creaturen uit del Toro's films, mogen ervan uitgaan dat hij ook hier weer puik werk zal leveren. Zal del Toro Peter Jackson's succes kunnen evenaren? Het is alvast nog even geduldig afwachten!
22-11-2008 om 18:53
geschreven door Patje007
Special The Changeling: Deel 2: Interview met Angelina Jolie.
Dat Angelina Jolie er niet alleen goed uitziet maar ook daadwerkelijk kan acteren, daar was vrijwel iedereen al van overtuigd. Ook de laatste sceptici zullen definitief toegeven na het zien van 'The Changeling'. Hierin speelt zij een vrouw wiens kind op een dag verdwijnt. Maanden later meent de politie haar zoontje weer gevonden te hebben, maar als Christine hem weer ziet is ze er van overtuigd dat het haar kind helemaal niet is. De film, die gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, is helemaal gesitueerd in het Los Angeles van eind jaren twintig.
Dinsdag 20 mei 2008 ging de film in première op het Filmfestival van Cannes en voorafgaand daaraan sprak Angelina over de film tegen de pers.
Regie van de film was in handen van Clint Eastwood en Angelina is de eerste om toe te geven dat het zijn regie is die verantwoordelijk is geweest voor haar sterke spel.
Wat heeft u opgestoken van de samenwerking met Eastwood? Ik wil nooit meer met een andere regisseur samenwerken! Voor de rest van mijn leven niet! Dit was voor mij de beste acteerervaring ooit, niemand verschijnt op de set met zulke duidelijke keuzes en maakt zo makkelijk beslissingen als Clint. Dat maakt het belachelijk makkelijk om met hem te werken! Hij is zo respectvol naar elk crewlid toe, en hij denkt zoveel aan anderen.
Een jaar geleden speelde u in de film 'A Mighty Heart': een film met een vergelijkbaar onderwerp als 'The Changeling' (hierin speelde Angelina een vrouw wiens man in Afghanistan gekidnapt wordt). Hoe voelde het om weer zo'n rol te spelen? Aanvankelijk was ik terughoudend om deze rol aan te nemen, maar toen ik het script ging lezen vond ik het verhaal zo intrigerend! Christine Collins is weliswaar niet zo uitgeproken en fel als Marianne Pearl of ikzelf, maar ik leefde wel helemaal met haar mee. Elke keer als ze weer een tegenslag had overwonnen dacht ik tijdens het lezen: "Goed zo meid!". Ik kan me ook niks ergers voorstellen dan een kind verliezen en niet weten wat er mee gebeurd is. Ik kon me ook goed in de rol inleven omdat Christine veel van mijn moeder weg had. Zij was vlak voor de opnames overleden. Zij waren beide fel, maar toch verlegen tegelijkertijd.
Is 'The Changeling' een feministische film? Zo'n sterke vrouw in de jaren twintig, dat was toen toch op zijn minst ongebruikelijk niet? Het was goed dat Clint regisseerde anders had het makkelijk zo'n feministisch verhaal kunnen worden, en dat was niet de bedoeling. Het maakt wel deel uit van het verhaal, maar het is niet de hoofdmoot. Ik vind dat 'The Changeling' ook best een mannenfilm is geworden.
22-11-2008 om 18:29
geschreven door Patje007
Special The Changeling: Deel 1: Interview met Clint Eastwood
Voormalige actieheld Clint Eastwood vond zichzelf in de herfst van zijn leven opnieuw uit als regisseur van meeslepende beklemmende drama's als 'Million Dollar Baby' en 'Mystic River'. Vervolgens maakte hij 'Flags Of Our Fathers' en 'Letters From Iwo Jima', twee Tweede Wereldoorlog-films over de strijd op het Japanse eiland Iwo Jima, die respectievelijk de amerikaanse kant en de Japanse kant belichten. Al deze films werden juichend ontvangen. Zijn nieuwste film 'The Changeling' is echter zo mogelijk misschien nog wel indrukwekkender dan zijn andere recente films.
Op het Filmfestival van Cannes beleefde de film op 20 mei 2008 haar wereldpremiére. De legendarische regisseur sprak daar vooraf over zijn nieuwe film.
'The Changeling' speelt zich af in het Los Angeles van eind jaren twintig. Het verhaal vertelt over Christine Collins, een alleenstaande moeder wiens zoontje Walter op een dag verdwijnt. Na een aantal maanden zegt de politie dat ze hem teruggevonden hebben, maar als zij het kind ziet is zij ervan overtuigd dat deze jongen niet haar zoon is.
Volgens Clint is 'The Changeling' een studie naar menselijke karaktereigenschappen: Christine gaat maar door, wat er ook gebeurt. De politie werkt haar tegen, ze komt in een inrichting terecht, maar toch geeft ze niet op.
Hoe krijgt u zulke geweldige prestaties uit uw acteurs? Ik behandel ze zoals ik zelf behandeld wilde worden als acteur. Ik heb met veel verschillende regisseurs samengewerkt, sommige waren goed, maar sommigen hadden geen idee wat ze deden.
Het verhaal van 'The Changeling' is een waargebeurd verhaal - hoe bent u er in geslaagd dit weer te geven? Alle documentatie over Christine Collins was er nog. Zoals je het in de film ziet is zoals het gebeurd is. Het enige wat we nog steeds niet zeker weten is of de jongen die zich als Walter voordeed zelf met dat idee was gekomen of dat de politie hem daartoe aanzette.
Het is anders niet helemaal authentiek: in het begin van de film wordt een radio aangezet, en die doet het meteen. Dat duurde in die tijd toch heel lang? Ja, dat klopt, die buizen moesten eerst opwarmen enzo. Dat is inderdaad een creatieve vrijheid die ik mij gepermitteerd heb, gewoon omdat ik de kijkers niet minutenlang wilden vervelen met een opwarmende radio, haha!
Er lijkt een terugkerend patroon in uw films dat de waarheid steeds boven water gehaald moet worden? Ja. De waarheid is het grootste goed dat we hebben op deze planeet. Dat maakt die zo interessant voor mij.
Er is ook een terugkerend patroon wat betreft kinderen die gruwelijke dingen overkomen, dat zagen we ook al in Mystic River? Inderdaad. maar dat is toch ook het ergste wat er kan gebeuren?! In Mystic River ging het om het verlies van onschuld, over een kind wiens leven verwoest wordt door wat hij op jonge leeftijd meemaakt, in deze film is het anders maar er is inderdaad een overeenkomst.
Heeft u een advies voor beginnende filmmakers Tegen aspirant-filmmakers en ook acteurs wil ik zeggen: Altijd door blijven gaan! Ook als ze de deur in je gezicht dicht smijten!
22-11-2008 om 18:23
geschreven door Patje007
18-11-2008
Interview met Leonarde Di Caprio naar aanleiding van de release van Body of Lies.
In de nieuwste film van Ridley Scott, de thriller Body of lies, speelt Leonardo Di Capriode rol van CIA-agent Roger Ferris die in de jacht op een terroristenleider moet infiltreren in de wereld van illegale financiering en wanhopige martelaars. Hij wordt vanaf het thuisfront geholpen door CIA veteraan Ed Hoffman, een rol van Russell Crowe.
Net als Blood Diamond bevat ook Body of lies naast entertainment ook een politiek element. Is het belangrijk voor jou dat een film een politieke boodschap heeft? Leonardo: Nou, het komt niet vaak voor dat je een script vindt, dat zowel politiek relevant als goed is, en ook nog een regisseur heeft van het kaliber van Ridley Scott. Ik word aangetrokken door dit soort verhalen, omdat ik het belangrijk vind om films te maken waarin het publiek elementen van de hedendaagse samenleving herkent. Het belangrijkste criterium is echter of ik denk dat de film het publiek zal vermaken. Als dat niet het geval is, maakt het niet uit of er een goede politieke boodschap in zit. Die zal dan niet toch aankomen.
Body of lies is een politieke film, maar kiest niet echt een kant. Ik heb niet het gevoel dat de film het publiek manipuleert. Volgens mij geeft hij een goed beeld van de verstandhouding tussen Verenigde Staten en de rest van de wereld, als het aankomt op de strijd tegen terrorisme. En dat fascineerde me. Body of lies is realistisch en intelligent. Ik hou van dit soort films, maar je komt ze maar weinig tegen.
Kun je iets vertellen over de heftige opnames van Body of lies? Ik heb gelezen dat je problemen had met het stof in Marokko...
Leonardo: Dat is mijn 'grote' rampverhaal: "Leo had problemen met stof". (lacht) Nee, volgens mij bedoel je een specifieke martelscène. Het ging meer om de emotionele voorbereiding op die scène dan om al het stof. We wilden laten zien wat er werkelijk zou gebeuren als een CIA-agent met een hoog moreel besef niet langer de controle had op een situatie. Om me hierop voor te bereiden heb ik met voormalige CIA-agenten gesproken. De opnames duurden drie dagen en vonden plaats in een grafkelder. Die periode was emotioneel zeer intens voor me. Aan het einde was ik een tijdje behoorlijk ziek. Dat was waarschijnlijk het 'grote' verhaal.
Hoe was het om voor het eerst met regisseur Ridley Scott te werken?
Leonardo: Ridley is naar mijn mening niet alleen een grote vernieuwer, maar hij heeft ook net als Stanley Kubrick en Martin Scorsese in bijna elk genre een meesterwerk afgeleverd. Ik wilde al een lange tijd met hem samenwerken. Hij heeft een unieke filmstijl die ik nog niet kende. Ridley filmt instinctief en schiet vanuit meerdere invalshoeken. Hij wil in de montagekamer meerdere opties hebben. Ook houdt hij ervan om de gehele cast en crew mee te nemen van locatie naar locatie. Je leert om op je instinct te vertrouwen. Wanneer de opnames beginnen, is er geen tijd meer om het script te ontleden. Alles gaat in een slopend tempo en als je daarin meegaat, is het een geweldige ervaring.
Welke scènes zijn werkelijk in het Midden Oosten geschoten?
Leonardo: We hebben de gehele film in Marokko opgenomen. Dit land is dé plek voor Amerikaanse filmmakers die op zoek zijn naar het Midden Oosten 'gevoel'. Naast figuranten en plaatsen die lijken op mensen en steden uit het Midden Oosten, zijn regisseurs ook gefascineerd door het specifieke licht. Je speelt vaak personages met dubbele persoonlijkheden, zoals de geheim agent in Body of lies. Zoek je bewust naar deze rollen? Leonardo: Ik sta open voor elk type rol en filmgenre. Maar net zoals je vaak terugkeert naar je favoriete restaurant, ben je ook onbewust geneigd om bepaalde rollen en thema's op te zoeken. Ik heb geprobeerd om andere personages te spelen, maar ik keer toch terug naar bepaalde rollen in - zoals ik eerder zei - films die politiek relevant zijn. Ik voel me meer aangetrokken tot een film, wanneer ik het gevoel heb van 'wow, dit gaat over iets waar ik mij momenteel druk om maak'.
Je lijkt met Gangs of New York, The Aviator, The Departed en binnenkort Shutter Island een vaste samenwerking met regisseur Martine Scorsese te zijn aangegaan...
Leonardo: Ik ben vooral dankbaar dat een regisseur van zijn statuur films met mij wil maken. Hij is volgens mij dé grote cineast van deze tijd. Hij heeft films gemaakt die ik steeds opnieuw kan bekijken, want elke keer ontdek je weer nieuwe details en nuances. Het werken met Marty is als een soort filmopleiding. Hij is mijn mentor en ik zou het liefst nog een lange tijd met hem samenwerken.
Naast Martin Scorsese heb je ook met Woody Allen(Celebrity), Steven Spielberg(Catch me if you can) en nu dus Ridley Scott gewerkt. Van welke regisseur heb je het meeste geleerd?
Leonardo: Van wie ik het meeste heb geleerd..? Ik heb nu vier keer met Marty gewerkt. Hij is een soort wandelende filmencyclopedie. Ik kan toch wel zeggen dat ik het meeste van hem heb geleerd over cinema en het historisch belang van films in het algemeen. Verder is zijn ongebreidelde enthousiasme besmettelijk. Ik merk dat ik net zo'n grote fan word als hij.
Zou je ook in zijn voetsporen willen treden als regisseur?
Leonardo: Ik zie vaak hoe hard je moet werken als regisseur. En het is zo verschrikkelijk moeilijk. Ik kan nog maar net de verantwoordelijkheid nemen voor mijn kleine bijdrage met de rol die ik speel. Ik kan me moeilijk voorstellen om verantwoordelijk te zijn voor elke afdeling. Ik denk dat ik mij te veel zou laten leiden door de meningen van anderen. Als regisseur moet je elke dag beslissingen nemen voor op z'n minst twintig afdelingen. Ik zou bij God niet weten wat ik tegen al die mensen moet zeggen.
Maar je hebt wel al geproduceerd en scenario's geschreven. Dus de stap naar regie is toch niet zo groot?
Leonardo: Ja, ik heb de documentaire The 11 th Hour geproduceerd en het scenario ervoor geschreven. Maar ik heb gemerkt dat ik het moeilijk vind om onder grote druk beslissingen te nemen. Ik wil namelijk elke scène vanuit verschillende invalshoeken bekijken. Je moet als regisseur instinctief weten wat de film nodig heeft.
Dat is zo geweldig aan Ridley Scott. Ik heb nog niet eerder met een regisseur gewerkt die op het laatste moment met de gehele crew naar een nieuwe locatie verhuist. Dat is ongelofelijk. Hij zit daar met zes monitoren voor zich, er hangen helikopters en vliegtuigen in de lucht die op de acteurs inzoomen, maar ook een camera in een vuilnisbak. En Scott knipt met zijn vingers van camera naar camera en zegt: cut hier, en zoom in daar. En ik denk: wat?! Scott heeft op zo'n moment gewoon een montagetafel in zijn hoofd.
Body of Lies draait vanaf 19 november in Metropolis Antwerpen
18-11-2008 om 20:12
geschreven door Patje007
15-11-2008
Charlize Theron benoemd tot vredesambassadrice VN
Actrice Charlize Theron is benoemd tot vredesambassadrice van de Verenigde Naties. De Zuid-Afrikaanse zal zich in die functie voornamelijk richten op het beëindigen van geweld tegen vrouwen. Vredesambassadeurs zijn internationale beroemdheden van wie wordt verwacht dat ze aandacht vragen voor de activiteiten en idealen van de VN. Met de benoeming van Theron komt hun aantal op tien. Acteurs George Clooney en Michael Douglas, schrijver Paulo Coelho en cellist Yo-Yo Ma zijn ook vredesambassadeur.
Secretaris-generaal van de Verenigde Naties Ban Ki-moon gelooft dat Theron een 'krachtige en overtuigende' ambassadeur zal zijn. "Je hebt je stem, medeleven en band met het grote publiek al eerder gebruikt om een betere wereld te creëren. Je hebt jezelf het doel gesteld om het leven van vrouwen en kinderen in Zuid-Afrika te verbeteren en om geweld tegen hen te voorkomen en te stoppen."
De 33-jarige Theron richtte vorig jaar het Charlize Theron Africa Outreach Project op, waarmee ze probeert een betere leefomgeving te creëren voor kansloze kinderen in Zuid-Afrika en hun families.
15-11-2008 om 18:17
geschreven door Patje007
14-11-2008
Recensie: Changeling
Changeling vertelt het verhaal van Christine Collins(rol van Angelina Jolie) een alleenstaande moeder die op een dag wordt geconfronteerd met de verdwijning van haar zoon. Vijf maanden later wordt er door de LAPD een jongen teruggevonden, waarvan de politie beweert dat het haar zoon is. Wanneer mevr. Collins meermaals verklaart dat dit haar zoon niet is, wordt ze als verward bestempeld en door het corrupte politiekorps opgesloten in een psychiatrische instelling, dit omdat zij het korps in diskrediet zou brengen. Met de hulp van Gustav Briegleb(rol van John Malkovich) start zij gerechtelijke acties tegen het corrupte politiekorps van Los Angeles die volgens haar niets doet om haar echte zoon terug te vinden.
Beoordeling: met deze film wordt door Clint Eastwood wederom een prent afgeleverd waaruit duidelijk vakmanschap blijkt. De tijdsperiode(we bevinden ons in het jaar 1928) wordt naar mijn gevoel accuraat weergegeven, en de acteerprestaties zijn, vooral van Angelina Jolie, dan uitstekend(alhoewel soms op het randje van overacting). Ik kan verder nog meegeven dat deze film in Kinepolis onder het cinémanie-concept valt, m.a.w. films voor de meerwaardezoeker. Kortom, indien je op zoek bent naar een film waar je achteraf over kan napraten, en die nog wel enkele dagen in je hoofd blijft rondspoken, dan is dit waarschijnlijk een aanrader. Ben je op zoek naar een ontspannende film, waarbij je goedgezind de cinemazaal verlaat, dan vrees ik dat dit niet echt je ding gaat zijn.
ontvoeringsdrama / reg. & muz. Clint Eastwood / Angelina Jolie (Christine Collins), John Malkovich (Rev. Gustav Brigleb), Jeffrey Donovan (Captain J.J. Jones), Colm Feore (captain James E. Davies), Jason Butler Harner (Gordon Northcott), Amy Ryan (Carol Dexter), Gattlin Griffith (Walter Collins), Michael Kelly (Lester Ybarra) / pro. Clint Eastwood, Brian Grazer, Ron Howard & Rob Lorenz / USA / 2008 / 141 Niet geschikt voor kinderen.
14-11-2008 om 00:00
geschreven door Patje007
12-11-2008
Bondspecial Deel 3: recensie: Quantum of Solace
Beste cinefilmers en cinefilmsters,
Met hooggespannen verwachtingen ging ik recent naar Quantum of Solace, de nieuwste Bond-film kijken. Hooggespannen, omwille van het feit dat de 22 ste James Bond-film een vervolg was op het uitstekende Casino Royale, maar ook omwille van het feit dat Daniel Craig wederom onze favoriete geheimagent is. In tegenstelling tot alle kritieken die ik tot dusver heb gelezen, en die ronduit positief waren, vrees ik jullie te moeten meedelen dat deze film naar mijn gevoel een afknapper is geworden. De eerste 10 minuten krijg je het gevoel dat regisseur Marc Forster verder gaat op het elan van de vorige film, dit door middel van een spectaculaire achtervolging/schietpartij. Wat volgt is, naar mijn gevoel, op zijn zachtst gezegd veel minder.
Het verhaal: Agent 007 wil wraak nemen voor de moord op Vesper, de vrouw van wie hij hield, er is een geheimzinnige organisatie die overal(tot zelf in MI6 toe) geïnfiltreerd is. Het spoor leidt naar Dominique Greene(rol voor Mathieu Amalric), een belangrijke figuur in deze organisatie die tot alles bereid is om de controle te verwerven over een van 's werelds belangrijkste natuurlijke hulpbronnen die een deal wil sluiten met de verbannen Generaal Medrano. Greene gebruikt zijn partners in de organisatie + manipuleert zijn machtige contacten in de CIA en de Britse regering, waarbij hij belooft het bestaande regime in een Latijns-Amerikaans land omver te werpen en zo de Generaal de controle over het land te bezorgen in ruil voor een schijnbaar dor stuk land.
Wat maakt deze film volgens mij dan zo slecht: wel, de reden waarom de Bond-films mij steeds gefascineerd hebben zijn de combinatie van mooie vrouwen, gadgets, spectaculaire actiescenes, en de gebruikelijke booswicht die 007 het vuur aan de schenen legt, m.a.w. de herkenbaarheid maakt naar mijn gevoel deel uit van het succes van deze francise. Van deze genoemde herkenbaarheid is niet veel meer overgebleven: actiescenes zijn er nog wel in overvloed, maar over het algemeen nogal rommelig gefilmd, dus moeilijk te volgen net zoals het onsamenhangende verhaal trouwens, de Bondvrouw(Olga Kurylenko als Camille) valt naar mijn gevoel volledig uit de toon, en Mathieu Amalric kan best een acteur zijn met een aanzienlijk palmares maar als keiharde zakenman valt hij naar mijn gevoel iets te licht uit.
Het verhaal, dat overigens een ecologisch tintje bevat(meer bepaald de controle over water), deed mij eveneens weinig waardoor dit Bondavontuur bij momenten zelf ronduit saai wordt. En van gadgets(op een occasionele GSM??? na) is er al evenmin iets te merken.
Conclusie: ik kijk al met spanning uit naar het volgende Bondavontuur, hopelijk nog wel met Daniel Craig, maar liefst met een regisseur met enige ervaring in het maken van actiefilms.
12-11-2008 om 00:00
geschreven door Patje007
07-11-2008
Bondspecial: Deel 2: Interview met Olga Kurylenko
Het leven van de 28-jarige Oekraïnse Olga Kurylenko veranderde op Kerstmis 2007. Toen kreeg ze te horen dat ze de rol had van Bondgirl Camille in Quantum of Solace. Haar personage? Een wraakzuchtige Boliviaanse schone die 007(Daniel Craig) bijstaat in zijn strijd tegen Quantum-handlanger Dominic Green.
Een talentscout ontdekte Olga op 13-jarige leeftijd in een metrostation in Moskou. Op haar zestiende verhuiste ze naar Parijs waar ze het schopte tot topmodel dat de covers sierde van Elle en Vogue. Op haar 26ste zette ze de stap naar het witte doek met een rol in de Franse film L'Annulaire. Als tegenspeeler van Daniel Craig klimt ze opnieuw een trap hoger op de celebrityladder. "Ik ben erg blij dat ik het Bondmeisje van 2008 ben", getuigt Olga.
De relatie tussen uw personage Camille en Bond blijft opvallend kuis. Een tegenvaller? Olga Kurylenko: Neen, dat maakt Quantum of Solace zo verschillend van de andere Bond-films. Wat niet wil zeggen dat er niets is tussen Bond en Camille. Ik denk dat ze elkaar heel erg mogen. Maar ze bevinden zich niet in die periode van hun leven dat ze voor elkaar kunnen kiesen. Camille is helemaal niet in de sfeer voor een romance. Ze heeft een te sterke persoonlijkheid om haar wraakactie zomaar te vergeten en mee te gaan met iemand. En Bond is zeker ook in andere sferen. Want hij voelt nog altijd een grote liefde voor Vesper. Ik denk wel dat hij helemaal smoor op Camille zou worden indien Vesper er nooit geweest was.
U ziet er op de poster een beetje vuil uit en met krassen op het lichaam. Had u geen aantrekkelijker beeld van uzelf verwacht? Olga Kurylenko: Neen, I think it's hot (lacht). Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen smaak. Sommige mannen houden enkel van een vrouw die er clean en glanzend uitziet, met blinkende diamanten. Maar dit type van vrouw vind ik juist heel aantrekkelijk als ze een beetje verweerde look heeft.
Heeft u de vroegere Bond-meisjes aan het werk gezien? Olga Kurylenko: Een paar. Toen ik de rol had, heb ik de producers alle bondfilms op dvd gevraagd. Ik wilde vooral de heel oude afleveringen uit de serie zien, de films die gemaakt zijn voor ik geboren was. maar ik hield vooral van Vesper, gespeeld door Eva Green. Eindelijk een sterk personage. Veel interessanter dan de vorige meisjes. Daarom was ik zo enthousiast om in deze film mee te spelen. Het was duidelijk dat de Bondfilms een heel andere richting uitgingen. Ik verkies deze benadering.
Stoort het u dat men u in de eerste plaats zal vragen voor een film omdat u een mooie vrouw bent? Olga Kurylenko: Dat was vroeger ook al een probleem. Ik ben dus zeker niet verrast. Mensen blijven nu eenmaal geloven in clichés. Och, het is hun probleem. Ik krijg tonnen scripts waarin ik het mooie muurbloempje moet spelen, maar die gaan allemaal de vuilnismand in. Zelfs toen ik nog geen films deed, kreeg ik van die aanbiedingen. Je kon zelfs niet van vrouwenrollen spreken. Het waren meer schaduwen van vrouwen.
Wat vond u van die kritiek in Rusland dat u in een decadente Bondfilm meespeelde? Olga Kurylenko: Ik dacht dat het een grap was. Ik denk het nog steeds. Dat kunnen ze echt niet menen. Het is gewoon te gek. En als die mensen het echt menen, vind ik dat heel droevig. Trouwens, de meeste mensen in mijn thuisland Oekraïne zijn fel tegen het communisme. Bovendien woon ik al jaren in Frankrijk en ben ik Frans staatsburger geworden.
Heeft u een souvenir mogen behouden? Olga Kurylenko: Ja, ik heb één van de Pradajurken ingepikt. Er zijn in totaal 20 jurken gemaakt omdat er tijdens de opnames nogal wat scheuren. Ik neem altijd wel een souvenir mee van een filmset. Maar ik zal die jurk nooit in het openbaar dragen. Het blijft de outfit van Camille, niet die van mij.
Ziet u uw personage nog terugkeren, want nu haken al die Bondfilms meer in mekaar? Olga Kurylenko: Ik denk van niet. Er is nooit een Bondgirl die terugkeerde. Ik denk dat het onmogelijk is, omdat het niet tot de traditie behoort. Maar uiteindelijk beslissen de producers. Overigens heb ik geen idee van wat het volgende verhaal zal zijn. Dat moeten ze nog schrijven. En als Camille terugkeert, wil ik eerst het script lezen.
07-11-2008 om 00:00
geschreven door Patje007
03-11-2008
Bondspecial n.a.v. release Quantum of Solace: Deel 1: Interview Daniel Craig.
Zoveel is duidelijk: in Casino Royale en nu ook in Quantum of Solace is James Bond een geheim agent die zijn werk heel ernstig neemt. Stoer en stevig. Geen tijd voor knipoogjes. Een man van de actie. En daarbij wordt maar weinig ruimte gelaten voor humor. Hoogstens wat ironie of ronduit cynisme. Van zijn kant is Daniel Craig een acteur die zijn job bij deze langst lopende en succesrijkste franchise uit de filmgeschiedenis ook erg serieus neemt. Maar er zijn toch wel grenzen aan al die ernst: " We hebben het hier over een actiefilm, for f*** sake. Een grote brok entertainment!"
Er zijn van die dingen die onmiddellijk opvallen als Daniel Craig de hotelkamer in het Londense The Dorchester binnenstapt. Zijn ogen zijn opmerkelijk lichtblauw, de blik is direct en indringend maar zeker niet dreigend of onvriendelijk. En hij praat veel sneller, met een zwaarder accent en gelukkig ook veel meer dan zijn 007-personage. Maar er is nog iets. Hij draagt een lichte schouderriem om zijn rechterarm te ondersteunen. Daar hoort toch wel een woordje uitleg bij, zeker na al die rampberichten over kleine accidenten en grote ongevallen op de set van Quantum of Solace, waarbij men in een bepaald soort pers zelfs over ' the curse of Bond ' begon te spreken.
Daniel Craig: Maar er valt helemaal niets uit te leggen. Ik heb een schouderoperatie ondergaan. Er was een scheur in mijn kraakbeenrand en die is nu hersteld. Alles is dus in orde.
Die blessure zult u dan toch tijdens de opnames van Quantum of Solace opgelopen hebben? Daniel Craig: Waarschijnlijk , ja. Maar ik weet niet waar of wanneer het precies gebeurd is. Er zijn wel een paar momenten geweest die daarvoor in aanmerking komen. Tijdens het draaien is er ook iets gebeurd met uw vinger. En toen hebt u ook al zo uw best gedaan om dat te minimaliseren. Hoort dat bij het machismo van uw Bondvertolking? Zo van: we gaan toch niet zeuren over een schrammetje meer of minder? Daniel Craig: Dat heeft er absoluut niets mee te maken. Ik ga zeker niet macho doen over iets ernstigs als accidenten en verwondingen. Maar er bestaat ook zoiets als een orde van belangrijkheid. Er is tijdens het draaien een zeer zwaar ongeval gebeurd met een stuntman. Gelukkig heeft hij het overleeft en is hij nu volop aan het herstellen. In mijn geval ging het alleen om lichte verwondinkjes. Da's het grote verschil.
Heeft het succes van Casino Royale ervoor gezorgd dat u deze tweede film met meer zelfvertrouwen kon aanpakken? Sommigen vinden zelfs dat u nu meer 'Bondish' bent geworden. Daniel Craig: Is dat zo? Ik voel mij juist veel minder 'Bondish' dan toen. Maar ik ben nu wel veel zekerder geworden over de scheiding tussen mijn eigen leven en mijn werk als Bondacteur. Dat onderscheid is nu veel groter. Ik probeer mijn leven zo normaal en reëel mogelijk te houden. Mijn familie en vrienden zo dicht mogelijk te houden. Op professioneel vlak was het succes van Casino Royale natuurlijk een opsteker. Wat we dus gedaan hebben, is dat succes gebruiken op te proberen een tweede film te maken die minstens even goed, misschien zelfs beter is geworden.
Met meer 'Bondish' wordt ook bedoeld dat u, in tegenstelling tot eerdere vertolkers, veel meer betrokken lijkt, veel meer 'hands-on' bij de nieuwe definitie van dat inmiddels bijna mythische personage. Daniel Craig: Het is zo dat ik bij Quantum of Solace veel eerder betrokken ben geweest bij de ontwikkeling van het scenario en dus bij sommige beslissingen die in dat verband genomen werden. Maar het blijft hoe dan ook een totale samenwerking. De manier waarop ik als acteur het best functioneer, is eigenlijk heel eenvoudig: betrek mij bij het proces en laat ons praten. Dergelijke discussies moeten hoe dan ook op voorhand gebeuren, want zodra de opnames beginnen wordt zo'n Bondfilm een machine die niet meer te stoppen is. Om de releasedatum te halen moest de draaiperiode in juni afgelopen zijn. Het kwam er dus op aan om, voor we begonnen te filmen, zo goed mogelijk voorbereid te zijn. Er kon geen sprake zijn van onderweg eventjes drie of vier dagen te pauzeren. Het waren draaiweken van zes dagen en de zevende dag waren er repetities.
Wat voor discussies moesten er op voorhand gevoerd worden? Daniel Craig: Dat was niet zozeer met de scenaristen. Het waren vooral gesprekken met Marc(Forster, de regisseir, JT). Het scenario zorgde sowieso voor de basis van het verhaal. Wat Marc en ik dan voornamelijjk deden, was op zoek gaan naar de essentie van de story, het hart van het verhaal en ook wel het realiteitsgehalte. Dit is en blijft natuurlijk een actiefilm. Er zijn momenten -niet veel, maar toch- waarin de kijker de kans moet krijgen om even te voelen of te begrijpen wat er zoal in het hoofd van James Bond omgaat. En dat ook te geloven. En dan laten we iets ontploffen (lacht). Maar dat hoeft ons dus niet te beletten om het verhaal zo sterk mogelijk te proberen maken.
En wat is de essentie van dit verhaal volgens u? Daniel Craig: Vertrouwen.
Ik dacht eerder aan wraak. Daniel Craig: Neen, dat is het verhaal van Camille, het personage van Olga Koerilenko. James Bond is niet uit op wraak. Hij is bezig met zijn job. En in dit geval betekent dat uitvissen wie de slechteriken zijn. En ja, hij is daar nogal obsessief mee bezig en hij maakt ook niet meteen een erg gelukkige indruk, maar dat komt natuurlijk omdat ze in Casino Royale zijn meisje vermoord hebben. Maar wraak is niet zijn voornaamste drijfveer. Wat Bond in de loop van dit verhaal ontdekt, is dat hij weliswaar allerlei mensen vermoordt, omdat dit nu eenmaal zijn job is, maar dat hij zich daardoor op geen enkele manier ook maar iets beter zal voelen. Dat is ook wat hij op het einde tegen Camille zegt: wraak is geen oplossing, het levert geen antwoord. Als je verder wilt met je leven, moet je iets beters zien te vinden. Voor zichzelf ontdekt Bond dat M en Felix zijn echte medestanders zijn en dat hij hen in dezelfde mate kan vertrouwen als zij hem. Dat is de essentie, dat wordt zijn basis.
Voor het zover komt, denkt M toch ook dat Bond door wraakgevoelens verblind wordt. Daniel Craig: Maar zij kent hem nog niet goed genoeg. Dat maakt dus gewoon deel uit van de intrige. In de eerste film werd Bond al verschillende keren met verraad geconfronteerd en in Quantum of Solace ontdekt hij dat er een organisatie bestaat die zowat overal geïnfiltreerd is: zowel bij MI6 als bij de CIA en zelfs op regeringsniveau. Wie kan men in dergelijke omstandigheden nog vertrouwen? Dat is de kern van zijn speurtocht. Dat anderen daarbij denken dat James Bond voornamelijk door wraakgevoelens gedreven wordt, is niet meer dan een excuus. Het is een deel van de energie die het verhaal vooruitstuwt. Jezus, we zitten hier de plot uiteen te rafelen en te analyseren. En dat allemaal voor een Bondfilm, for f***'s sake!(lacht).
Het nieuwe James Bondpersonage wordt soms vergeleken met figuren als Jason Bourne of Jack Bauer uit 24, in die zin dat zij ook veeleer getormenteerde actiehelden zijn. Daniel Craig: Maar wij hebben helemaal niet geprobeerd om van James Bond een getormenteerd personage te maken. Dat was niet de bedoeling. Wij zijn begonnen met Casino Royale en dat is nu eenmaal een boeiend verhaal, omdat het ook gaat over verliefd worden, over wie men kan vertrouwen, over harten die gebroken worden, over verraad. Dat wilden we dus zeker ook in de film stoppen. Maar dat betekent nog niet dat James Bond een getormenteerde figuur zou zijn. Hij probeert alleen maar uit te vissen wat er allemaal aan de hand is. He's figuring shit out! Bond is daarmee begonnen in Casino Royale en iedereen vond het de moeite waard om daarmee door te gaan in Quantum of Solace. Ik probeer die titel nu gewoon zo vaak mogelijk te laten vallen in dit interview (lacht). De zoektocht die hij in de eerste film begonnen was - naar zichzelf, naar echte vrienden, naar wie hij absoluut kan vertrouwen - was nog niet helemaal afgerond. De troost in de titel verwijst ook naar een vorm van gemoedsrust die hij nog niet gevonden had. Maar nu staat James Bond er! En ik ben blij dat we het op deze manier hebben aangepakt. Vanaf nu kan het alle kanten op. Bond is er klaar voor. Alles is mogelijk. Niet dat we daarom de volgende keer een slapstickpersonage moeten verwachten. Zolang we maar op een strand kunnen beginnen, kan het voor mij. (lacht)
In welke mate was het een gok om de regie van Quantum of Solace toe te vertrouwen aan Marc Forster, die nog nooit een echte actiefilm had gedraaid? Daniel Craig: Het was misschien een gok, maar ik heb altijd al met Marc willen werken omdat ik een bewonderaar was van zijn vorige films. Hij was misschien geen actieregisseur, maar als men kijkt naar The Kite Runner en men realiseert zich waar hij die film is gaan draaien, dan hoeft men zich verder geen vragen te stellen over zijn moed en zijn lef. Ik heb hem gewoon gezegd: ik wist ook niet wat mij te wachten stond toen ik mijn eerste Bondfilm zou draaien, maar ik heb het volste vertrouwen in u als filmmaker. Doe het dus gewoon. En hij heeft een briljante job gedaan. De operasequentie in Bregenz is bijvoorbeeld helemaal zijn werk. En het is een prachtige actiesequentie. Het werk van second unit director Dan Bradley is natuurlijk ook fantastisch, maar deze film draagt helemaal de stempel van Marc Forster en daarom hebben we hem ingehuurd. Wel, ik heb hem niet ingehuurd, want dat hebben de producers gedaan. Maar toen ik hoorde dat ze met Marc aan het praten waren, heb ik hen wel laten weten: Please, please, please! Laat Marc deze film regisseren!.
De Koude Oorlogthematiek lijkt definitief verdwenen uit het Bonduniversum. Quantum of Solace heeft nu eerder een ecologische problematiek en de globalisering als achtergrond. Daniel Craig: Het is niet bepaald een nieuwe problematiek. Men hoefde niet op deze Bondfilm te wachten om te beseffen dat de grondstoffen van deze planeet steeds schaarser worden. Het gaat daarbij zowel om water als om olie. Aardolie of plantaardige olie, het maakt niet uit. Maar het moet wel duidelijk zijn dat de controle over die grondstoffen en het machtsmisbruik dat daarmee gepaard kan gaan, onze toekomst zullen bepalen. Deze film maakt geen politiek statement, maar het is toch wel relevant om die problematiek ter sprake te brengen. Men vraagt mij nu soms ook of ik verrast ben door de huidige financiële crisis? Neen dus. Dat zat er al jaren aan te komen. Zowat iedereen die ik ken en die op een of andere mantier iets met geld te maken heeft, heeft voorspeld dat er een crash op komst was. Maar iedereen heeft dat gewoon genegeerd. Ik denk niet dat iemand had kunnen voorspellen dat het zo erg zou zijn, maar uiteindelijk is het voor niemand een verrassing. Ja, de enigen die nu verrast lijken, zijn de bankiers zelf. En dat vind ik toch wel bizar.
Was u als kleine jongen al een grote Bondfan? Daniel Craig: Natuurlijk hield ik van de Bondfilms, maar ik was daarin zeker niet fanatiek. Ik hield minstens evenveel van voetbalclub Liverpool. En ik hield ook van Superman. Ik was gewoon dol op alle dingen waar een normale jongen dol op is.
Wie is uw favoriete Bondacteur? Daniel Craig: Sean Connery. Waarom? Omdat hij de rol gedefinieerd heeft. Maar verder houd ik mij liever niet bezig met vergelijkingen of uitspraken over de gelijkenissen of verschillen tussen mij en de andere Bondvertolkers. Dat moeten anderen maar doen. Ik ben, zoals ik als zei, een fan van Bondfilms. Alle Bondfilms. Een Bondfilm is altijd een groot evenement. Het zijn event movies. Grote brokken entertainment. De enige druk die ik als Bondacteur voel, is dat ik die traditie gewoon wil voortzetten. Als ik dan toch een vergelijking moet maken: Pierce Brosnan is een van de meest verfijnde en gesofisticeerde kerels die ik ken. En dat was zijn Bond dus ook. Pierce is Suave en ik ben dat niet. Ziezo, hier heb je het verschil. (lacht)
Uw Bond moet hier zelfs zijn smoking stelen. Daniel Craig: Lenen! Hij heeft hem teruggegeven. Dat denk ik tenminste. Weet je, ik ben en blijf een grote fan van al die typische James Bondtrekjes. Maar ik ben er mij ook van bewust dat er telkens een hele generatie opduikt die nog nooit een Bondfilm gezien heeft. We kunnen hier wel zitten praten over de verschillen met Pierce Brosnan, maar daarbuiten zijn er een heleboel kids die niet het flauwste idee hebben van waar we over bezig zijn! Wel, ik wil dat ook zij meteen kunnen begrijpen waar dit personage voor staat. En ik wil dus niet absoluut kunnen zeggen dat ik mijn Martini shaken, not stirred wil, als een knipoog naar de vroegere films. Ik wil dat mijn James Bond bij wijze van spreken het recht krijgt en de gelegenheid vindt om dat soort zaken te zeggen.
Maar de bekendste zin, namelijk The name is Bond. James Bond, zit niet eens in Quantum of Solace. Daniel Craig: We hebben de scène wel gedraaid, maar de zin is uiteindelijk niet in de film terechtgekomen. Het viel te veel op, het paste gewoon niet. Maar als ik bij een volgende gelegenheid de kans krijg om die zin te gebruiken, dan zal ik dat zeker doen.
Hoe gaat u om met dat hele James Bond is een sekssymbool-gedoe? Daniel Craig: Wil je nu weten of ik al slipjes naar mijn hoofd heb gekregen? Neen, dat is nog niet gebeurd (lacht). Ach, mijn familie en vrienden houden mij met beide voeten op de grond. En dat is de plaats waar ik wil blijven. Ik kan mij daar echt niet mee bezighouden. Natuurlijk zijn er reacties van vrouwelijke fans enn die kunnen behoorlijk crazy zijn. Maar ik maak een onderscheid tussen dangerous crazy en nice crazy. Zolang het dat laatste blijft, is er geen enkel probleem. En over dat eerste wil ik het eigenlijk niet eens hebben, want dan lijkt het wel alsof ik hier zit te klagen over iets wat zich eigenlijk nog nooit heeft voorgedaan.
